Talk with “Have You Heard?” ถึงซิงเกิล “แจ้งเกิด” ของพวกเขา

“โมสต์ วิศรุต” เผยตัวตนอีกด้านในมาดศิลปิน ผ่านซิงเกิลแรก "ซะอย่างงี้ (SCNR)"

หลายคนอาจจะคุ้นเคยกับ "โมสต์ - วิศรุต หิมรัตน์" ในบทบาทนักแสดงมากฝีมือ ที่ฝากผลงานเอาไว้มากมาย ไม่ว่าจะเป็นบท “จ้อย” จาก “บุพเพสันนิวาส” หรือบท “ภูผา” จาก “น้องใหม่ร้ายบริสุทธิ์” วันนี้โมสต์กลับมาอีกครั้งในฐานะศิลปินอย่างเต็มตัว ภายใต้สังกัด "Yeezaa" พร้อมประเดิมซิงเกิลแรก "ซะอย่างงี้ (SCNR)" เราจึงได้ชวนโมสต์มาพูดคุยถึงตัวตนอีกด้าน ผ่านบทบาทใหม่ และเบื้องหลังการทำงานที่ใส่ความเป็นตัวเองลงไปอย่างเต็มที่เพลง ซะอย่างงี้ (SCNR) เริ่มต้นมาจากอะไร“มันมาจากการที่เราเขียนเพลงอกหักเยอะ เขียนคิดถึงคนนู้นคนนี้เยอะ แล้ววันนึงมันก็มีความรู้สึกที่แบบ เฮ้ย อะไรเนี่ย เราก็เลยถอยออกมา แล้วก็เขียนบ่นว่า เมื่อไหร่จะเลิกเขียนเลิกบ่นคิดถึงคนนี้สักที เป็นซะอย่างงี้ตลอดเลยนะ”เพลงนี้ใช้เวลาทำนานมั้ย“เพลงนี้ใช้เวลาทำประมาณ 2-3 เดือนครับ”เขียนเพลงนี้จากประสบการณ์ส่วนตัวหรือเปล่า“ใช่ครับ ก็คือเขียนเอาไว้นานมาก ๆ แล้ว ช่วง 2-3 เดือนก็คือเริ่มเข้ากระบวนการทำเพลง นั่งคุยดนตรี ว่าอยากได้แบบไหน อยากทำแบบไหน”ช่วยเล่าสตอรีของ MV ให้เราฟังหน่อย“ถ้าพูดรวม ๆ ก็คือเป็นเรื่องราวของผู้ชายคนนึงที่ทำตัวเหมือนเป็นสตอล์กเกอร์ ส่วนผู้หญิงก็เป็นคนรักของเขา แล้วเขาก็ติดตาม แอบเก็บของของผู้หญิงคนนั้นเอาไว้”แล้วสรุปเสียงเคาะประตูตอนจบ MV คือใคร“ตำรวจลง (หัวเราะ) มีคนถามเยอะเหมือนกัน จริง ๆ แล้วตอนคุยสตอรีบอร์ดกัน มันก็คือผู้หญิงคนนั้นแหละ เขามาหาที่ห้อง แต่ว่าที่ตัดสินใจทำออกมาเป็นแบบนี้ ที่เห็นกันใน MV ก็คืออยากให้เป็นปริศนาธรรม ตีความกันเอง”ยากมั้ยกับการที่โมสต์ต้องเขยิบบทบาทมาเป็นศิลปินเต็มตัว“ก็ไม่ได้ยากขนาดนั้น แต่ก็ไม่ใช่อะไรที่เคยทำ ก็ยังมีอะไรที่แปลกหูแปลกตาเยอะมากเลยที่ผ่านมา”คนมักจะติดภาพโมสต์ในบท จ้อย จากบุพเพสันนิวาส ยากมั้ยกับการลบภาพนั้นให้คนจำที่โมสต์เป็นโมสต์“อันนี้เป็นสิ่งแรกที่คิดเลย ก่อนที่จะเข้าค่ายเพลงด้วยซ้ำ แต่รู้สึกว่าสุดท้ายแล้วมันเป็นสิ่งที่หนีไม่พ้น ก็เลยใช้วิธีจริงใจกับงาน เต็มที่กับงาน ให้คนดูเห็นเอง พยายามทำให้มันเป็นตัวเราที่สุด ดึงความเป็นตัวเราออกมาให้เยอะที่สุด ก็หวังว่าคนจะรู้สึกได้”ถ้าให้นิยามความเป็นโมสต์ คิดว่าตัวเองเป็นคนยังไง“สบาย ๆ อยู่ได้ทุกที่ คุยได้กับทุกคน ทุกเรื่อง”รู้ตัวตอนไหนว่าตัวเองอยากเป็นศิลปิน“จริง ๆ ก็รู้สึกว่าตอนอายุ 30 ควรจะเริ่มเข้ามามีบทบาทในด้านการเป็นศิลปินได้แล้ว ก่อนที่มันจะสายเกินไป แต่ถ้าถามว่ารู้สึกเมื่อไหร่ ก็คงนานแล้วแหละ แต่ว่าไม่ได้แอคทีฟเฉย ๆ”ตอนเป็นหน้ากากกระติ๊บมีส่วนทำให้โมสต์ตัดสินใจมาเป็นศิลปินเต็มตัวมั้ย“ตอนหน้ากากกระติ๊บก็ยังนะครับ คือก็ยังมองว่าการร้องเพลงเป็นงานอดิเรกอยู่ แต่ก็ไม่ได้ปิดโอกาสอะไร เพียงแต่ว่ายังไม่ได้เข็นตัวเองมาขนาดนั้น ไม่ได้แบบว่าฉันจะเป็นนักร้องแล้วนะอะไรแบบเนี้ย”กระแสตอบรับจากแฟน ๆ เป็นยังไงบ้างกับบทบาทศิลปินของโมสต์“ก็ดีนะครับ มันเป็นกำลังใจที่ทุกคนแบบว่า เฮ้ย สักที คือคนที่ไม่ได้รอคอยสิ่งนี้เนี่ย เขาก็จะรู้สึกเซอร์ไพรส์ ว่าเราทำชิ้นงานนี้ออกมาด้วยตัวเองเลยนะ แต่ว่าถ้าเป็นแฟนคลับที่ติดตามกันมา เขาก็ดีใจ เพราะเขาเฝ้ารออยู่แล้ว เราก็รู้สึกโล่งที่ทำให้เขาได้สักที”โมสต์ทำงานมาเยอะมาก ไม่ว่าจะละคร ซีรีส์ ภาพยนตร์ ละครเวที เพลง มีอะไรที่อยากทำในอนาคตอีกมั้ย“ก็คงเป็นสิ่งเดิมพวกนี้แหละครับ คือมันอาจจะดูธรรมดา แต่มันก็มีสเต็ปต่าง ๆ ที่เราอยากไป อยากให้มันเติบโตขึ้น”มีอะไรอยากพูดถึงแฟนคลับที่ติดตามกันมาตลอดมั้ย“สำหรับแฟนคลับที่ติดตามกันมาตลอด ก็เดี๋ยวจะมีอะไรอีกเยอะ มีผลงานให้ดูให้ฟังกันอีกเรื่อย ๆ ก็คอยติดตามกันนะครับ”ฝากอะไรถึงคนที่ยังมูฟออนไม่ได้แล้วเป็น ซะอย่างงี้ แบบในเพลงหน่อย“ก็ถ้ายังมูฟออนไม่ได้ ก็เปิดเพลงนี้ใน YouTube ลองเปิดฟังสักวันละ 50 รอบ แล้วคุณจะมูฟออนได้ครับ”สุดท้ายแล้ว ฝากผลงานเพลง ซะอย่างงี้ (SCNR) หน่อย“ก็ฝากเพลงนี้ด้วยนะครับ เป็นงานแรกในฐานะศิลปินแบบออฟฟิเชียลของผม ได้เอาตัวเองใส่เข้าไปจริง ๆ ทั้งเรื่องราวของตัวเอง เสียงร้องของตัวเอง แล้วก็รอดูกันนะว่าจะมีอะไรต่อไป”

Talk with "PAWAE" ถึงเบื้องหลังการทำงานในซิงเกิลล่าสุด "แพ้หว่ะ"

PAWAE (พาแว) หรือ แพรวา - แพรรุจิรา โกมลารชุน จากค่าย kiddo records กลับมาอีกครั้งกับซิงเกิลล่าสุด "แพ้หว่ะ" แต่งมาจากความรู้สึกของพาแว ที่ไม่อยากแข่งกับใคร แค่แข่งกับใจตัวเองให้ไหวก็พอ วันนี้เราได้ชวนพาแวมาร่วมพูดคุยถึงเบื้องหลังการทำงานในซิงเกิลนี้กันเพลง "แพ้หว่ะ" เริ่มต้นมาจากอะไร“เริ่มมาจากช่วงชีวิตนึงที่รู้สึกว่าเราแพ้ทั้งหมดเลย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องความรัก รู้สึกว่าเราท้อด้วย บวกกับชื่อแพรวา ก็สามารถเล่นเสียงเป็นแพ้หว่ะได้ด้วย ก็เลยได้มาเป็นไอเดียนี้ค่ะ”เพลงนี้ได้ลงมือเขียนเองด้วยใช่มั้ย“จริง ๆ ช่วยกันเขียนกับพี่ตูน Three Man Down แล้วก็พี่ไมโล Tilly Birds ด้วยค่ะ”การร่วมงานกันกับพี่ ๆ ทั้งสองคนเป็นยังไงบ้าง“ดีค่ะ สนุก แล้ว process การทำงานก็โอเคเลยค่ะ ตอนแรกคิดว่าจะเกร็ง ๆ แต่พอมาทำงานจริง ๆ แล้วก็รู้สึกว่าพี่เขาน่ารัก เป็นกันเองมาก เวลาเล่าเรื่องอะไรให้เขาฟัง เขาก็เข้าใจในมุมเราด้วย แล้วก็เหมือนทำเพลงออกมาให้เป็นตัวหนูมากที่สุด”คิดว่าอะไรคือสิ่งที่ยากที่สุดในการทำเพลงนี้“ยากที่สุดน่าจะเป็นดนตรี จริง ๆ เนื้อเพลงมันค่อนข้างจะไปทางเศร้า ท้อ ๆ นิดนึง แต่ว่าพอมาทำเพลง ก็คิดว่าอยากทำเป็นแนวร็อค การทำดนตรีมันก็เลยยากนิดนึง กว่าจะออกมาเป็นผลงานไฟนอล ก็คือต้องมีเป็นดราฟหลาย ๆ อัน เปรียบเทียบกัน”ซิงเกิลนี้ใช้เวลาทำนานมั้ย“ไม่นานค่ะ ประมาณ 2 วัน จริง ๆ เพลงนี้มันเป็นโปรเจคที่เคยพับเอาไว้ แล้วก็ปล่อยเพลงอื่นไปก่อน”ชอบท่อนไหนมากที่สุดในเพลง“ชอบท่อนฮุคค่ะ แค่เพียงสักครั้ง ที่เธอจะมองที่ฉัน”ปกติเรามักจะแพ้กับเรื่องอะไร“ก็มักจะแพ้กับเรื่องความรัก เรื่องการเรียน อะไรแบบนี้ค่ะ”แล้วมีเรื่องอะไรบ้างที่รู้สึกว่าเราจะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด“น่าจะเรียนการเรียนค่ะ เพราะรู้สึกว่าชอบเอาชนะด้วย เหมือนเราก็จะพยายามเต็มที่ของเรา ไม่อยากให้ใครมามองว่าเราทำไม่ได้”ลุคใน MV ออกแนวพังค์นิด ๆ เรามีส่วนร่วมในการออกไอเดียมั้ย“มีส่วนร่วมด้วยค่ะ จริง ๆ ผู้กำกับเขาก็จะมีเป็นไอเดียอยู่แล้วว่าอยากจะได้ประมาณนี้ หนูจะมีส่วนว่าตรงนี้ขอเอาออกได้มั้ย อยากแต่งหน้าประมาณนี้นะ”ปกติแล้วสไตล์จริง ๆ ของตัวเองเป็นแบบไหน“จริง ๆ ก็คล้าย ๆ ใน MV นะคะ หนูว่าหนูเป็นคนสองคาแรคเตอร์ เวลาทำงานทั่วไป ไม่ได้ขึ้นคอนเสิร์ต ก็จะแต่งตัวชิล ๆ หน่อย แต่ว่าถ้าขึ้นคอนเสิร์ตก็จะเป็นแนวร็อคไปเลย เวลาขึ้นคอนเสิร์ตก็อยากให้คนเห็นตัวตนที่แท้จริงของเราแบบชัด ๆ เลย”พาแวหุ่นดีมาก มีเคล็ดลับในการดูแลตัวเองมั้ย“จริง ๆ เคยออกกำลังกายอยู่ช่วงนึงค่ะ ช่วงหลัง ๆ ไม่ค่อยได้ออก แต่ว่าจะคุมอาหาร ไม่กินของทอด แต่หนูเป็นคนที่ค่อนข้างเผาผลาญดีอยู่แล้ว เหมือนเป็นคนที่กินแล้วไม่ค่อยอ้วนเท่าไหร่ จริง ๆ อยากให้อวบขึ้นกว่านี้ พยายามสร้างกล้ามเนื้อ เพราะเป็นคนขี้หนาวค่ะ”เพลงของพาแวจะชอบมาในแนวรักไม่สมหวัง ซิงเกิลต่อไปจะมีเพลงรักสมหวังบ้างมั้ย“อาจจะมีในอนาคตค่ะ จริง ๆ ส่วนนึงที่ปล่อยเพลงแนวนี้ออกมา เพราะเพลงทั้งหมดที่ปล่อยออกมาจะเป็นคอนเสป Loser อะค่ะ เป็นคอนเสปแบบเราแพ้ ไม่ว่าจะเป็นแพ้ในรูปแบบ มีแฟนแล้วแฟนติดเพื่อน หรือว่ามีมือที่สาม หรือเรารู้สึกว่าเราอยู่คนเดียวดีกว่า รวมไปถึงเพลงนี้ ที่ว่าเราแพ้ตัวเองนะ แล้วเราก็แพ้คนอื่นด้วย ตอนนี้กำลังจะทำ EP Album ด้วยค่ะ ก็เลยอยากคงคอนเสป Loser”มีแพลนจะรวมเป็นอัลบั้มด้วย จะปล่อยช่วงไหน“เป็น EP Album แบบมินิอัลบั้มค่ะ จริง ๆ ยังไม่มีกำหนดการที่สามารถบอกได้ แต่ว่าน่าจะภายในปีนี้”จะมีซิงเกิลเพิ่มด้วยมั้ย“มีเพลงนึงค่ะ จริง ๆ แอบปล่อยเป็นอะคูสติกเวอร์ชั่นไปแล้ว ชื่อเพลงจมอยู่กับน้ำตา”ฝากอะไรถึงคนที่กำลังอยู่ในสถานะคนแพ้แบบในเพลง "แพ้หว่ะ" หน่อย“สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ ไม่ว่าจะเจอเรื่องอะไร หรือรู้สึกว่ากำลังแพ้อะไรก็แล้วแต่ จริง ๆ แล้วเราก็ปล่อยจอยไปก็ได้ค่ะ อย่างของหนูที่รู้สึกว่ามันช่วยมาก ๆ ก็คือปล่อยจอย ชิล ๆ ไป เราไม่จำเป็นต้องชนะทุกเรื่องก็ได้ ถ้าใครกำลังอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ ก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ”สุดท้าย อยากให้เพลง “แพ้หว่ะ” เป็นอะไรสำหรับคนฟัง“อยากให้เพลงนี้เป็นเพื่อนสำหรับคนฟังค่ะ เป็นเพลงที่จะอยู่กับคนฟังในวันที่รู้สึกว่าท้อ แต่ว่าเราจะไม่ถอยนะ”

คุยเบื้องหลังซีรีส์ “รักไม่รู้ภาษา” กับ “ต้าห์อู๋-ออฟโรด”

เปิดตัวมาก็ชวนจิ้นฟินสุด ๆ สำหรับซีรีส์ "รักไม่รู้ภาษา" (Love in Translation) นำแสดงโดย "ต้าห์อู๋ พิทยา" และ "ออฟโรด กันตภณ" ที่มาร่วมกันถ่ายทอดเรื่องราวของ “หยาง” หนุ่มหล่อชาวจีนที่ได้หอบเงินก้อนสุดท้ายในชีวิตมาประเทศไทย จนได้บังเอิญมาเจอกับ “ภูมิใจ” ที่ตกหลุมรักอินฟลูเอนเซอร์สาวชาวจีน แต่มีอุปสรรคด้านภาษา ภูมิใจอยากให้หยางช่วยสอนภาษาจีนให้ ทั้งคู่จึงตกลงร่วมเป็นพาร์ทเนอร์กัน งานนี้จากพาร์ทเนอร์ร้านจะกลายมาเป็นพาร์ทเนอร์รักได้อย่างไร เราจึงชวนต้าห์อู๋ และออฟโรด มาพูดคุยถึงซีรีส์เรื่องนี้กันรู้สึกยังไงที่ได้มาเล่นซีรีส์คู่กันเรื่องแรกต้าห์อู๋ – “รู้สึกดีครับ เพราะว่าจริง ๆ เราไม่รู้เลยว่าเราจะได้มีโอกาสได้เล่นซีรีส์หรือเปล่า เพราะเราเข้ามาเป็นนักร้อง แรก ๆ เราก็แบบ เราจะเป็นพระเอกซีรีส์ได้หรือเปล่านะ มันก็มาพร้อมกับความกังวลด้วย แต่พอได้มาเล่นกับออฟโรดก็คือรู้สึกสบายใจ เพราะว่าน้องมีประสบการณ์ แล้วอีกอย่างนึงก็คือสนิทกันมาอยู่แล้ว ด้วยความที่เป็นซีรีส์วาย ที่เราเคยดูก็คืออย่างน้อยมันก็ต้องรักกัน เรารู้สึกว่าเราไม่ต้องมานั่ง force ตัวเองขนาดนั้น เพราะเรามีความสนิทกันอยู่แล้ว”ออฟโรด – “ของผมก็รู้สึกดีใจที่มันเกิดโปรเจคนี้ขึ้นมา เพราะว่าตัวผมเองก็ชอบในการเล่นซีรีส์อยู่แล้ว การได้กลับมาเล่นซีรีส์อีกครั้งก็รู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน ได้ทำในอีกสิ่งที่เราถนัด แล้วอีกอย่างก็คือได้เล่นกับพี่ต้าห์อู๋ มันก็รู้สึกว่าเราไม่ต้องปรับตัวอะไรเยอะ มันทำให้เราคุยกันง่าย แล้วก็ทำงานด้วยความเข้าใจกัน เอาจริง ๆ ซีรีส์มันก็ทำให้จากที่เราสนิทกันอยู่แล้วก็สนิทขึ้นกว่าเดิม ได้เข้าใจในมุมมองของแต่ละคนมากขึ้น ได้อยู่ด้วยกันมากขึ้น”ซีรีส์เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของต้าห์อู๋เลยหรือเปล่าต้าห์อู๋ – “เรื่องแรกเลยครับ”ออฟโรด – “ส่วนของผมเป็นเรื่องที่สามแล้ว”ออฟโรดได้ใช้ประสบการณ์ในการแสดงช่วยต้าห์อู๋บ้างมั้ยออฟโรด – “ก็มีบ้าง จะบอกในเรื่องของการแอคติ้ง บอกเขาว่าไม่ต้องสนใจกล้อง ผมจะบอกกับพี่อู๋ว่าให้เน้นความรู้สึก”ต้าห์อู๋ – “เขาจะสอนผมหลาย ๆ เรื่อง การทำงานในกอง process การทำงาน เขาจะคอยบอกว่ามันจะเป็นแบบนี้ ๆ นะ หรือไม่ก็แบบว่า เหตุการณ์ที่มันเกิดขึ้น มันใส่อะไรได้อีก เพิ่มอะไรได้อีก พี่ลองแบบนี้สิ”คาแรคเตอร์ของตัวละครที่แต่ละคนเล่นเป็นแบบไหนต้าห์อู๋ – “ของพี่หยางเนี่ย เขามีแบคกราวน์บางอย่างที่ทำให้ช่วงแรก ๆ เขาจะต้องมีความเครียด แล้วก็ไม่ได้อยากคุยกับใคร สิ่งเดียวที่เขาต้องทำคือเขาต้องทำธุรกิจ มันมีเหตุผลที่เขาต้องทำ มันคือความจำเป็น แต่ด้วยคาแรคเตอร์ของเขาจริง ๆ เขาเป็นคนอบอุ่น แล้วก็รักครอบครัวมาก ถ้าเขาได้รักใครแล้วเขาจะรักมาก ๆ เขาจะไม่ค่อยแคร์สิ่งอื่นนอกจากสิ่งที่เขาโฟกัสเท่าไหร่ พอเขาโฟกัสแต่ธุรกิจ เขาก็จะสนใจแต่ธุรกิจว่ามันจะต้องกลับมาให้ได้นะ มันจะต้องดีให้ได้ แต่พอเขาไม่ได้โฟกัสเรื่องธุรกิจแล้วเนี่ย ก็คงต้องเดาว่าพอเขามาโฟกัสเรื่องความรัก มันจะเป็นยังไง คาแรคเตอร์พี่หยางก็จะประมาณนี้”ออฟโรด – “ส่วนตัวภูมิใจก็จะเป็นคาแรคเตอร์ที่ค่อนข้างคอนทราสกับตัวละครพี่อู๋ จะเป็นคนที่สดใส คิดบวกมาก ๆ ทำอะไรก็จะ alert อยู่ตลอดเวลา ด้วยความที่บ้านของภูมิใจเป็นบ้านที่มีฐานะ แล้วก็เลี้ยงมาแบบอบอุ่น มีพ่อแม่ที่เป็นห่วงลูกมาก ๆ จะไม่อยากให้ลูกเจอเรื่องที่เสียใจหรือว่าผิดพลาด แต่มันก็คือการทำร้ายลูกทางอ้อม ภูมิใจมันจึงเกิดความคิดว่า ทำไมไม่มีใครเชื่อใจเราเลย แบบไม่ยอมให้เราทำนู่นทำนี่ในสิ่งที่เราอยากจะทำ ก็กลายเป็นว่าภูมิใจเลยอยากเจอคนที่ยอมรับในตัวเขา หรือว่ายอมรับในสิ่งที่เขาอยากทำจริง ๆ แล้วก็ได้มาเจอกับพี่หยาง”อายุตัวละครประมาณเท่าไหร่ออฟโรด – “ของผมเพิ่งจบครับ ก็ประมาณเท่าผมเลย 23 ครับ ส่วนพี่หยางก็จะประมาณ 27 ครับ”ต้าห์อู๋ – “ผมจะต้องเล่นเป็นคนที่แก่กว่าผมแบบเป็น 10 ปี (หัวเราะ) คือถึงผมจะอายุ 25 แล้ว แต่ว่าด้วยความที่ผมทำงานอยู่กับน้อง ๆ เยอะ เรารู้สึกว่าในมุมของเรา ในด้านการใช้ชีวิต มันยังไม่ได้โตขนาดนั้น เรามีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบเยอะ แต่เราใช้วิธีคิดแบบเด็กที่ไม่ได้คิดเยอะ คืออย่างน้อยก็ทำไปแล้ว ก็แก้ทุกปัญหาไป แต่ว่าพี่หยางเป็นคนอายุ 27 ที่มีหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ แล้วเขาใช้ทัศนคติในการใช้ชีวิตที่โต เขาเลยจะเครียด ปัญหามันใหญ่ด้วย แล้วเขาเป็นเท้าหน้าของครอบครัว มันก็เลยแตกต่างกันมาก ๆ พวกชุดความคิด วิธีคิด”ออฟโรด – “ความกดดันมันต่างกันเยอะมาก ๆ พี่หยางเขาแบกความกดดันไว้เยอะ”ต้าห์อู๋ – “ใช่ครับ มันคือเหมือนถ้าเราพลาด เราจะไม่เหลืออะไรอีกแล้ว”ออฟโรด – “ก็เลยเป็นตัวละครที่คิดเยอะนิดนึง เหมือนพอมีเงินร้อยนึงแล้วต้องทำอะไรสักอย่าง เขาต้องคิดเยอะแล้ว ว่าจะจัดสรรยังไงให้คุ้มค่าที่สุด”คิดว่าตัวละครที่ตัวเองเล่นมีความเหมือนหรือต่างกับตัวจริงของทั้งคู่ยังไงบ้างต้าห์อู๋ – “ของผมก็ค่อนข้างต่างเยอะ เกือบจะทุกมุม ยกเว้นเรื่องความรัก ที่ผมพยายามเอามารีเลทกับตัวเองแล้วรู้สึกว่ามันไปได้ แล้วก็เป็นพี่หยางที่น่ารัก แต่ในมุมอื่น ๆ มันค่อนข้างต่างกัน ด้วยฟิลเตอร์มายเซตที่มันผ่านชีวิตกันมาคนละแบบ อย่างผมผ่านมาหลาย environment มาก ๆ มันเลยทำให้รู้สึกว่า ต่อให้เจอปัญหาอะไร มันก็เจอทางออกได้ ผมว่าเอามาเทียบในชีวิต ปัญหาที่หยางเจอกับปัญหาที่ผมเจอ ผมว่าบางทีผมอาจจะเจอปัญหาที่ใหญ่กว่าหยางด้วยก็ได้ แต่เราก็รู้สึกว่าเราจะทำอะไรได้ ในเมื่อเราก็แค่ทำตรงนี้ให้ดี อีกอย่างในชีวิตจริง ผมอาจจะมีช่องทางที่มันเยอะกว่าหยาง ในการที่จะกำจัดปัญหานั้น แต่หยางเนี่ย เขามีแค่ทางเดียวแล้ว เขาไม่เหลืออะไรแล้ว”ออฟโรด – “เพื่อนก็ไม่มี”ต้าห์อู๋ – “เออนั่นดิ ไม่มีเพื่อน อาจจะมีแต่ว่าไม่สามารถไปตรงนั้นได้ หรืออาจจะเป็นมายเซตของเขาอีก ที่เขาใช้ชีวิตมาแบบไม่อยากพึ่งคนอื่น เพราะฉะนั้นมันก็เลยต่างกันมาก ๆ ทั้งเหตุการณ์ต่าง ๆ ประสบการณ์ก่อนหน้าที่มันไม่เหมือนกัน วิธีการคิดวิธีการพูดมันเลยต่างกัน เวลามีเหตุการณ์นึงเข้ามา เราจะรีแอคออกไปยังไง มันเลยต่างกันมาก”ออฟโรด – “ส่วนของผมมันไปได้เวย์เดียวกัน แต่มันไม่ได้เหมือนกัน100% คือเป็นคนที่สดใสเหมือนกัน แต่เลเวลของตัวละครภูมิใจจะเยอะกว่าผม แบบค่อนข้างที่จะก้าวกระโดด จะยากในเรื่องของการทำเอเนอร์จี้ให้เหมือนเขา”ต้าห์อู๋ – “เขาจะเป็นคนที่เอเนอร์จี้หมดไว แต่เขาต้องเล่นเป็นภูมิใจที่เอเนอร์จี้เกิน100% อะไรแบบนี้”บรรยากาศในกองถ่ายเป็นยังไงบ้างออฟโรด – “บรรยากาศในกองถ่าย ตลกครับ บรรยากาศดีมาก ผู้กำกับ เพื่อนนักแสดง ทีมงาน”ต้าห์อู๋ – “คือตั้งแต่ผู้กำกับ แม้แต่สวัสดิการ หรือว่าพี่ ๆ นักแสดงสมทบ คือทุกคนตลกหมดเลย มันเลยกลายเป็นว่ากองเราเฮฮามาก ซึ่งความเฮฮานั้นแหละ มันเลยทำให้เวลาเข้าเลิฟซีน เราก็เขินเขา เหมือนเราสนิทกันแล้วเราก็เล่นกันมาตลอด แต่พอต้องเข้าฉากดราม่าปุ๊บ เราก็จะตลก ซึ่งไม่มีความกดดันเลย หรือบางครั้งเวลาเราเล่นซีนเครียด ๆ ผมพูดไดอะล็อกผิด เราก็จะหันมาหัวเราะใส่กัน ทุกคนดูไม่มีใครมานั่งซีเรียส กลายเป็นว่าพอเรามาทำสมาธิ แล้วก็เริ่มใหม่ มันก็จะออกมาได้ดีเหมือนเดิมทุกครั้ง”เรามีเขินกันเองบ้างมั้ยออฟโรด – “ก็มีครับ แล้วแต่ซีนไป มันก็มีซีนที่ต้องใกล้ชิด”ต้าห์อู๋ – “มันจะมีซีนแรก ๆ ที่ผมเขิน แล้วเขายังไม่เขิน เขาก็จะมาล้อผม พี่เขินอะไรอะ ๆ แล้วมันจะมีบางซีนที่เรากุ๊กกิ๊กกันบ้าง พอเขาเขินบ้าง เราก็เลยได้เอาคืนว่านี่ก็เขินเหมือนกันนี่หว่า”แต่ละคนชอบฉากไหนมากที่สุดในเรื่องออฟโรด – “ฉากที่ชอบเหรอครับ ผมรู้สึกชอบฉากที่ไปถ่ายโลเคชันสุดท้ายละ เป็นตอนที่ไปเที่ยวกัน มันไม่มีคอนฟลิคอะไรที่เราต้องแก้ไขแล้ว มันรู้สึกว่ามีแต่เอเนอร์จี้ที่ดี เราได้ไปเที่ยวกับเพื่อน ได้ไปเที่ยวกับครอบครัว ชอบบรรยากาศตอนกลางคืนด้วย เลยรู้สึกว่าบรรยากาศดี ชอบมู้ดตอนนั้น”ต้าห์อู๋ – “จริง ๆ ก็ชอบช่วงหลัง ๆ ชอบหมดเลย มันรู้สึกว่าเราดีใจกับตัวละครด้วย ที่ในที่สุดเราก็ปลดล็อคแล้ว ตัวละครมีความสุข เราก็มีความสุขด้วย อย่างที่น้องออฟโรดบอกว่า ตอนฉากท้าย ๆ ที่เราไปเที่ยวกัน ตรงนั้นมันไม่ได้เหมือนแค่ตัวละครไปเที่ยวเนอะ มันเหมือนพวกเราไปเที่ยวด้วยกันด้วย มันก็เลยรู้สึกว่าการไปทำงานที่นั่น ไม่ว่าจะกับพี่ ๆ ในกอง หรือเพื่อนนักแสดง มันเป็นวันที่มีความสุข การถ่ายทำทุกอย่างมันก็เลยมีความสุข”ออฟโรด – “กินกันไม่หยุดอะ”ต้าห์อู๋ – “จริง กินเช้า กินเย็น กินกลางวัน กินกลางคืน กินไม่หยุด ซึ่งเขาเอามาเป็นพร็อบ แต่ว่าเรากินจริง”ออฟโรด – “ซึ่งอร่อยมาก”ต้าห์อู๋ – “อร่อยจริง เดี๋ยวทุกคนต้องรอดู ถ้าทุกคนไปเห็นนะ อาหารขนาดนั้นจะต้านยังไงไหว”ออฟโรด – “ก็คือ 5 4 3 2 แอคชั่น ก็กินเป็นแบบตัวละคร แต่พอคัทก็คือกินเหมือนแร้งลง หมดเกลี้ยง”มีสิ่งไหนที่รู้สึกว่ายาก หรือต้องเตรียมตัวเป็นพิเศษมั้ยออฟโรด – “ของผมเป็นเรื่องของไดอะล็อก ซึ่งไดอะล็อกเยอะมาก ยาวมาก เป็นตัวละครที่เหมือนไม่แบ่งให้ใครพูด ถ้าไปดูในเรื่องคือผมพูดเยอะมาก ๆ ผมพูดกับพี่หยางยาวมาก แต่พี่หยางตอบกลับมานิดนึง”ต้าห์อู๋ – “ซึ่งนั่นแหละมันเป็นความยากที่สอดคล้องกัน ไดอะล็อกเราจะเข้าคู่กันเยอะมาก แล้วเขาจะพูดเยอะ พอเขาพูดเยอะ กล้องก็จะรับหน้าเราเหมือนกัน เราก็จะต้องรีแอคไป ซึ่งแต่ละคำพูดของเขา เราก็ต้องรีแอคตามความรู้สึกนั้น ๆ ยากคนละแบบ เพราะเราก็ต้องคิดตามเขาด้วย แล้วคือการเล่นแบบคิดตามอะ มันต้องเล่นให้คนรู้ว่าเราคิดอยู่ เราคิดอะไร รู้สึกยังไง มันก็ต้องเล่นผ่านออกมาด้วย เพราะกล้องก็ต้องรับความรู้สึกทั้งสองคน มันเลยเป็นสิ่งที่ผมก็ต้องทำการบ้าน น้องก็ต้องทำการบ้านเยอะเหมือนกัน แต่ผมอาจจะสบายหน่อยตรงที่ว่าเราใช้ความรู้สึกกับซีนนั้น แล้วก็ผูกกับตัวละครไว้ แต่น้องต้องท่อง แล้วก็ต้องใช้ความรู้สึกด้วย มันก็จะเป็นที่น้องต้องเตรียมตัวมาเยอะ ส่วนเราต้องเตรียมใจกับหัวโล่ง ๆ ว่ารีแอคชันเราจะออกไปยังไง มันก็เลยต้องเป็นไดเรคชันที่มันรู้สึกออกมาจากตัวละคร”ออฟโรด – “มันซ้อมยากด้วย เพราะถ้าซ้อมเยอะเกินไป มันจะกลายเป็นว่าเราไม่รู้สึกกับซีนนั้น มันช้ำ แล้วก็อิมโพรไวซ์กันเยอะมากในซีรีส์เรื่องนี้ เอาจริง ๆ ตอนที่เราเล่นไป พอเรามาดูผลงานตัวเอง ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าเขาจะใช้อิมโพรไวซ์ของเราเยอะขนาดนี้”ต้าห์อู๋ – “ขี้ในหัวกุ้ง กุ้งในหัวมีแต่ขี้ เนี่ยก็คือต้าห์อู๋เลย ฉากที่หาชื่อเสี่ยวไท่หยาง ก็อิมโพรไวซ์เลย เพราะเขาบอกว่าจะขีดยังไงก็ได้ให้คำสุดท้ายเหลือแค่เสี่ยวไท่หยาง เพราะฉะนั้นไดอะล็อก ณ ตรงนั้น ที่เราทะเลาะกัน ก็คือด้นสด ซึ่งมันก็ออกมาน่ารัก”แล้วเรื่องภาษามีอะไรที่ต้องทำการบ้านมั้ยต้าห์อู๋ – “ผมด้วยความที่ไปแข่งรายการเซอร์ไวเวอร์ที่ต่างประเทศมา มันมีความจำเป็นที่จะต้องร้องภาษาจีนให้ได้ เพราะฉะนั้นสิ่งที่ผมได้มาคือสำเนียง แล้วก็การจำ ถึงแม้เราจะรู้ศัพท์ไม่ได้เยอะ แต่เรารู้การเรียงประโยค การออกเสียง เราก็จะต้องจำ มันจะมีที่เข้าไดอะล็อกกับพี่แทมมี่ที่พูดจีนเยอะมาก ก็ต้องจำว่าไดอะล็อกเป็นยังไง การออกเสียงเป็นยังไง รูปแบบประโยคเป็นยังไง ก็ต้องทำการบ้าน แต่ก็มีคุณครูมาช่วย”ออฟโรด – “ถ้ายากกว่าน่าจะเป็นพี่แจม”ต้าห์อู๋ – “ใช่ เพราะพี่แจมพูดจีนไม่ได้เลย เขาไม่เคยเรียนจีน แต่ว่าเขาสามารถทำออกมาได้ดีมาก แล้วคือเขาต้องเล่นเป็นคนจีน เพราะฉะนั้นเขาจะพูดไทยไม่ชัด คือด้วยความที่เขาทำการบ้านหนัก ท่องไดอะล็อกมาด้วย ต้องเป็นอินฟลูเอนเซอร์จีนจริง ๆ เขาก็เลยต้องเล่นให้เรียล พี่เขาเก่งมาก”เพิ่งมีงานดู EP1 พร้อมกับแฟน ๆ ไปด้วย กระแสตอบรับเป็นยังไงบ้างออฟโรด – “การตอบรับดีมากครับ ขายบัตรหมดเร็วมาก บัตร 600 ที่ ก็ต้องขอบคุณแฟนคลับมาก ๆ ที่สนับสนุนพวกเรา เราก็รู้สึกดีใจนะ เพราะว่าตอนแรกก็มีหวั่น ๆ ว่าจะขายหมดหรือเปล่า”ต้าห์อู๋ – “จริงครับ เรากลัวมาก”ออฟโรด – “ใช่ เราก็เลยรู้สึกว่าดีใจมาก ๆ เลย แล้วก็เป็นงานที่เหมือนให้ใจกันจริง ๆ เพราะว่าวันงานมีกิจกรรมมากมาย แล้วก็ได้ไฮทัชเนอะ จังหวะไฮทัชมีน้ำตาไหลด้วย คือรู้สึกซาบซึ้งในความตั้งใจของแฟนคลับทุกคนมาก ๆ เลยที่มาให้กำลังใจ แล้วเราก็เหมือนเป็นโอเอซิสให้กัน ใช้คำนี้เลย เพราะว่ามันเป็นไดอะล็อกที่พูดตอน EP1 ก็คือผมเข้าใจการชอบใครสักคนมาก ๆ เหมือนพอผมได้เล่นเป็นภูมิใจ มันก็จะมีความเป็นติ่ง ผมก็เข้าใจเลยว่ามันมีความสุขยังไง มันเป็นความสุขจริง ๆ พอวันนั้นเราได้ให้เขา แล้วเขาก็ให้เรา มันเหมือนชาร์ตแบตให้กัน”ต้าห์อู๋ – “ซึ่งมันคือโอเอซิสจริง ๆ นะ ปกติแฟนคลับชอบพูดว่าเราเนี่ยให้ความสุขกับเขาใช่มั้ย แต่วันนั้นก็คือ แฟนคลับ 600 คน ที่มาจับมือเรา เข้ามาให้กำลังใจเรา แล้วเขาก็บอกว่ามันดีจริง ๆ นะ กลายเป็นว่าเรารับพลังตรงนั้น สุดท้ายแล้วก็คือร้องไห้ออกมาตรงนั้นเลย ร้องจนรู้สึกว่ามันปลดล็อค เหมือนยกภูเขาออกจากอก ตอนเราแสดงซีรีส์ เราได้ดูบ้าง เราก็รู้สึกสบายใจแล้ว แต่ว่าพอผมเห็นแฟนคลับมาพูด เรารู้สึกว่า เออ ซีรีส์เรื่องแรกของเรามันไม่แย่ เราก็สามารถพูดได้เต็มปากว่า เนี่ยคือซีรีส์ของฉัน”มาที่เพลง Ost. ประกอบซีรีส์ “รักไม่รู้ประสา” รู้สึกยังไงที่ได้กลับมาร้องเพลงคู่กันหลังจบโปรเจค LAZ1ออฟโรด – “ดีใจครับที่ได้ร้องเพลงประกอบซีรีส์ด้วย เป็นเพลงที่ได้พี่โดม จารุวัฒน์ และพี่เบนซ์ วรเชษฐ์ มาช่วย เราก็รู้สึกว่าคุ้นเคยกันอยู่แล้ว เชื่อในฝีมือของพี่ ๆ เขา แล้วมันก็ออกมาดีมาก ๆ ตอนที่ฟังผมรู้สึกว่า เฮ้ย ทำไมมันเพราะจัง ผมชอบ”ต้าห์อู๋ – “คือพี่โดมอัดไกด์มาแล้วเสียงเพราะมาก เสียงแบบ โอ้โห น้ำหวาน น้ำผึ้งเดือนห้า”ออฟโรด – “ใช่ ทีเซอร์ตัวแรกใช้เป็นเสียงพี่โดมก็คือเพราะมาก ๆ แล้วพอเราได้มาร้องจริง ๆ เรารู้สึกว่าเราอิน เพราะมันรีเลทกับซีรีส์ด้วย แล้วเราก็อินกับเนื้อหา มันฟังง่าย ย่อยง่าย เข้าใจง่าย ยิ่งรู้สึกอินกับเนื้อเพลงเข้าไปอีก”MV หวานมาก มีแฟน ๆ แซวว่านี่เพลงของพี่หยางน้องภูมิใจ หรือเพลงของพี่ต้าห์อู๋น้องออฟโรด เราว่ายังไงต้าห์อู๋ – “เบื้องหลังหวานกว่านี้อีกครับ (หัวเราะ) คือด้วยบรรยากาศกองมันสนุก แต่จริง ๆ แล้วมันก็จะต้องมีความพอดีของมันอยู่ เพราะว่าในเพลงมันมีพีเรียดของมันอยู่ ว่าจริง ๆ มันควรจะอยู่ตรงอีพีไหน แต่ว่าเขาก็มีบิ๊ว เราก็เล่นกันไปเรื่อย ๆ อันนั้นก็คือพยายามคัทมาให้พอดีที่สุดแล้ว”ออฟโรด – “ใช่ครับ จริง ๆ มันด้วยความที่ MV ค่อนข้างจะสั้น มันก็ไม่ได้รีเลทกับซีรีส์ 100% อยู่แล้ว มันก็แค่เอามาบางซีน แล้วก็แค่เอาเป็น mood and tone เฉย ๆ พอดู MV ที่ออกมา มันก็ละมุนนะ รู้สึกชอบ ตอนที่เราได้เล่นกันจริง ๆ มันสนุกครับ เป็นบรรยากาศการถ่าย MV ที่สนุกมาก ๆ แล้วก็ผลงานก็ออกมาอย่างโอเคมาก ๆ เลยชื่นชอบ”ปกติเวลาชอบใคร เราเลือกที่จะบอกตรง ๆ มั้ย หรือเก็บเอาไว้ในใจออฟโรด – “ผมบอกครับ ผมรู้สึกว่ามันไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องเก็บไว้ ก็ประมาณนั้น เรารู้สึกว่า เรารู้สึกอะไรก็บอกไป แค่นั้นเอง”ต้าห์อู๋ – “ของผมอะ ตอบเหมือนเดิมทุกครั้ง ว่าผมต้องดูเชิงก่อน เปรียบเหมือนนกละกัน นกมันต้องดูใช่มั้ยว่ามันจะกินอะไร เวลามันบินลงมา ถ้ามันเจอกับหมูป่า มันก็กินไม่ได้ ตัวใหญ่ไป มันก็ต้องเลือกสิ่งที่ถูกต้อง เหมือนเราจะโยนขนมปังไปอะครับ เราคงไม่โยนขนมปังไปให้เต่ากิน เราต้องโยนไปให้ปลากินอยู่แล้ว เรารู้ว่าเขาคนนั้นเป็นปลาที่ยังไงก็ต้องกิน ยังไงก็ต้องชอบเราอย่างเงี้ย เราก็ต้องดู ๆ ก่อนว่าเธอชอบอะไร ถ้าเราคืออันที่ใช่ เราก็จะเดินหน้าเลย”ออฟโรด – “แล้วถ้าหว่านไปแล้วมีปลามาหลายตัวล่ะ”ต้าห์อู๋ – “อันนั้นก็ต้องเลือกปลานิดนึง เดี๋ยวลองหว่านดูดีกว่า (หัวเราะ) ก็คือนั่นแหละครับ มันเป็นประมาณนี้ ผมไม่ค่อยชอบสิ่งที่เรียกว่านกเท่าไหร่ มันรู้สึกเฟลไง เรารู้สึกเราเอาคนที่แน่ใจดีกว่าว่าเขาจะชอบเราด้วย จริง ๆ ก็คือลองคุยดูก่อน ถ้าเจอคนที่ชอบ เราจะไม่เข้าไปแบบฉันจีบเธอ จริง ๆ มันคือการทำความรู้จักกันก่อนว่ามันใช่หรือเปล่านะ เพราะว่าคนที่ผมชอบจริง ๆ มันไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตาไง พอโตมาระดับนึงแล้ว การที่จะชอบใครสักคนมันมากกว่านั้น มันคือเส้นทางที่ยาว ๆ แล้ว ไลฟ์สไตล์ ทัศนคติ มายเซต ทุกอย่างมันโอเคมั้ย ถ้ามันโอเคก็คือเราไปกันต่อ แล้วอีกอย่างนึง พอเราได้คุยกัน เขาก็จะได้เห็นในมุมของเรา เราก็จะได้เห็นในมุมของเขา คือถ้ามันซัพพอร์ตกัน มันก็ถือว่าใช่ ถ้าเราสบายใจ เราก็ไปต่อ”ถ้าต้องบอกรักกันโดยไม่ใช้ภาษา จะบอกรักกันด้วยวิธีใดออฟโรด – “สำหรับผม ผมก็จะเป็นฟีลแบบว่าทำครับ เราดูแลเขาเท่าที่เราดูแลได้ ก็เหมือนเป็นการบอกรักของผม ผมอาจจะไม่ได้แบบ เป็นฟีลสกินชิพ”ต้าห์อู๋ – “เปลี่ยนผ้าอ้อม”ออฟโรด – “เปลี่ยนผ้าอ้อม เช็ดปาก อะไรแบบเนี้ยอะครับ”ต้าห์อู๋ – “หยอก ๆ ยังไงนะ”ออฟโรด – “ของเราก็จะเป็นฟีลแบบ เราดูแลเขา เป็นยังไง เหนื่อยมั้ย หรือว่าอยากกินอะไรหรือเปล่า จะเป็นฟีลแบบนี้ครับ”ต้าห์อู๋ – “การบอกรักของผมใช้ภาษากายค่อนข้างเยอะ ผมค่อนข้างทำหลายอย่างนะ พาไปเที่ยว ซื้อของให้ ชอบอะไรก็จะตามใจ เวลาบอกรักส่วนใหญ่ก็จะทำให้เขารู้สึกว่าเราสบายใจที่จะพูดอะไรออกไป คือถ้าผมมีความรัก มันจะมีอีกมุมนึงที่คนอื่นไม่เห็น ปกติคนอาจจะเห็นผมพูดจาฉะฉาน ดูสู้ได้กับทุกดราม่า แข็งแกร่ง มีความคิดที่ดี โต อะไรแบบนี้ แต่จริง ๆ มันมีอีกมุมนึงที่แบบ เราก็รับมันไว้แหละ แต่มันก็มีมุมที่กำแล้วต้องปล่อยบ้าง ในมุมที่ปล่อย เราก็จะปล่อยกับคนที่เราไว้ใจแล้วก็เชื่อใจจริง ๆ ผมอาจจะแบบ เขาไปกอดแล้วบอกว่าเราเหนื่อยจัง ระบาย แต่ไม่ใช่เป็นมุมเศร้านะ เราแค่อ้อนเฉย ๆ”แสดงว่าต้าห์อู๋ติดสกินชิพเหรอต้าห์อู๋ – “ค่อนข้างครับ กับเพื่อน กับคนที่สนิท คือมันไม่ได้อะไร มันแค่รู้สึกว่าไม่อยากมีสเปซ มันอาจจะมีช่วงที่เรารู้สึกว่าไม่ปลอดภัย แต่พอมีคนอยู่ข้าง ๆ มันรู้สึกปลอดภัย เป็นเซฟโซน”ฝากผลงานของทั้งคู่ รวมไปถึงสปอยล์งานในอนาคตได้มั้ย จะมีอะไรฟิน ๆ ให้แฟน ๆ ติดตามอีกบ้างออฟโรด – “ฝากซีรีส์รักไม่รู้ภาษานะครับ ก็เป็นซีรีส์โรแมนติกคอมเมดี้ที่ดูง่าย ย่อยง่าย ก็บอกเลยว่าดูแล้วหัวใจของทุกคนจะพองโต ดูไปแล้วยิ้มไปแน่นอนครับ”ต้าห์อู๋ – “เล่าอีกนิดนึงแล้วกัน แง้ม ๆ โปรเจคยาว ๆ เอาไว้ ว่าถ้าโปรเจคนี้ไปได้สวยงามเนี่ย เราก็มี...”ออฟโรด – “อะไรนะ อะไรสอง ๆ สักอย่าง”ต้าห์อู๋ – “อ่า รอดู มันก็มีแบบ คุย ๆ กันไว้บ้างแหละ อะไรก็ไม่รู้ด้วย พูด ๆ ไปก่อน”ออฟโรด – “ก็ดูได้ทางช่องวัน 31 นะครับผม แล้วก็แอปพลิเคชัน oneD เวลา 21.15 น. ทุกวันเสาร์นะครับ แล้วก็ใครที่ดูออนไลน์ ดูได้ทางไหน”ต้าห์อู๋ – “ดูย้อนหลังออนไลน์นะครับ ได้ทางเว็บทรูไอดี หรือว่าแอปพลิเคชันทรูไอดีนะครับ แต่ว่าสำหรับแฟนอินเตอร์ wéi le zhōng guó rén fěn sī hái shì wài guó rén fěn sī (ทั้งแฟนจีนและแฟนต่างชาตินะครับ) สามารถดูได้ที่ iQIYI ครับ”ออฟโรด – “ซึ่ง iQIYI ก็จะพิเศษครับ เพราะว่าเป็นเวอร์ชันที่อันคัทด้วย”ติดตามชมซีรีส์ รักไม่รู้ภาษา (Love In Translation) ทุกคืนวันเสาร์ เวลา 21:15 น. เริ่มตอนแรกเสาร์ที่ 19 สิงหาคมนี้ ทางช่อง one 31

คุยกับ “PUIMEKSTER” ให้หายคิดถึง ถึงซิงเกิลใหม่ “ไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้ว (Pause)”

ไม่ต้องทนคิดถึงอีกแล้ว เพราะ “PUIMEKSTER” หรือ ปุยเมฆ-นภสร วีระยุทธวิไล กลับมาแล้ว ในฐานะศิลปินเดี่ยว ภายใต้สังกัด LOVEiS ENTERTAINMENT พร้อมซิงเกิลเอาใจคนอยากมูฟออน “ไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้ว (Pause)” วันนี้เราจึงได้ชวนปุยเมฆมาพูดคุยกันให้หายคิดถึง ถึงซิงเกิลแรกในบทบาทของศิลปินเดี่ยวเต็มตัวกันช่วยเล่าคอนเสปของเพลง “ไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้ว” ให้เราฟังหน่อย“เพลงไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้ว เป็นเพลงที่บอกเล่าความสัมพันธ์ ณ ช่วงเวลาหนึ่ง ที่เราไม่สามารถออกมาจากวังวนของความคิดถึงได้ บางทีคำว่า ไม่อยากคิดถึงแกแล้วว่ะ มันพูดง่าย แต่มันทำยาก บางทีเราตื่นเช้ามาก็คิดถึงเขา มองนู่นมองนี่ก็คิดถึงเขา แล้วบางทีความสัมพันธ์นั้นมันอาจจะไม่สามารถไปต่อได้ เราก็เลยรู้สึกว่าเพลงนี้อาจจะเป็นตัวแทนของคนที่ไม่สามารถออกมาจากวังวนอะไรแบบนี้ได้”เพลงนี้ภาษาอังกฤษชื่อ Pause ทำไมเลือกเป็นคำนี้ ตั้งเองด้วยมั้ย“ตั้งเองค่ะ จริง ๆ อารมณ์มันประมาณว่า ไม่อยากคิดถึงแกอีกแล้วว่ะ Pause สิ่งนี้ไว้ได้มั้ย มันเป็นคำที่บอกจบในคำเดียว เป็นความรู้สึกที่เราอยากหยุดสิ่งนี้ หยุดความรู้สึกที่มีต่อคนนี้ไว้ก่อน ไม่อยากให้ความคิดถึงของเรามันทำงานต่อไปอีกแล้ว เพราะทุกครั้งที่คิดถึงเขา เราก็ไม่สามารถมีเขาอยู่ในชีวิตได้”ปุยเมฆมีส่วนร่วมในการทำงานพาร์ทไหนบ้าง“เพลงนี้ร่วมกันเขียนกับพี่โด้ Slapkiss ค่ะ ตอนนั่งเขียนเพลงก็เหมือนมาช่วยกันตบว่าตรงนี้จะเล่ายังไงดี ปรับตรงนี้มั้ย แต่ว่าส่วนใหญ่จะเป็นพี่โด้ขึ้นโครงมาให้ แล้วเราก็มานั่งตบ ๆ กันว่าประโยคนี้ เราว่าเปลี่ยนตรงนี้นิดหน่อย ให้มันดูรีเลทกับเรามากขึ้น เข้าปากเรามากขึ้น”เคยเจอสถานการณ์แบบในเพลงมั้ย แล้วจัดการกับมันยังไง“เคยเจอค่ะ จริง ๆ เพลงนี้ก็ค่อนข้างเขียนมาจากเรื่องราวของตัวเรา จัดการกับมันยังไงเหรอ ตอนนั้นก็ออกไปกินข้าวกับเพื่อน ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อน พยายามไม่เข้าไปส่องเขา เพื่อให้ตัวเราไม่ไปโฟกัสเขา แต่สุดท้ายแล้วตัวเราก็ยังกลับไปคิดถึงเขาเหมือนเดิม มันเป็นวังวนอยู่แบบนี้ช่วงเวลาหนึ่งเลย นานเป็นปี แต่สุดท้ายแล้วก็ออกมาได้ค่ะ ณ วันนั้นมันอาจจะดูเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเรา เราไม่สามารถลืมได้ แต่พอมองย้อนกลับไป ก็รู้สึกว่าดีแล้วที่ผ่านมันมาได้”จุดที่ทำให้ตัดสินใจเดินออกมาเลยคืออะไร“น่าจะเป็นจุดที่เรารู้สึกว่า มันเหมือนภาพวิดีโอซ้ำ ๆ เราคุยกับเขาจนเรารู้สึกว่า นี่เราเป็นอะไรกันนะ แต่เขากลับบอกว่า อยู่แบบนี้ต่อไปก็ดีแล้วนี่นา มันไม่สามารถที่จะไปต่อในการมีสถานะที่ชัดเจนได้ เราก็เลยรู้สึกว่าหยุดไว้ดีกว่า เพราะเวลาเราคบใคร ก็อยากจะจริงจัง อยากจะไปต่อในฐานะคนรัก ไม่ได้อยากคบเล่น ๆ เราก็เลยรู้สึกว่าต้องไปต่อแล้ว แต่ถามว่ามันเดินออกมาได้ซะทีเดียวมั้ย มันก็เดินออกมาไม่ได้ซะทีเดียว ความคิดถึงมันก็ยังทำงานอยู่เรื่อย ๆ สุดท้ายเวลามันถึงช่วยฮีลไปเอง”เพลงนี้ได้คอปเตอร์มาเป็นพระเอก MV เป็นการร่วมงานกันครั้งแรกมั้ย“ใช่ค่ะ จริง ๆ เคยเจอกันตามงานอีเวนต์ เคยเจอหน้ากัน ทักทาย แต่ไม่เคยได้ร่วมงานกัน สำหรับเพลงนี้ก็เป็นครั้งแรกที่ได้ร่วมงานกันแบบจริง ๆ”บรรยากาศในการถ่าย MV เป็นยังไงบ้าง“สนุกดีค่ะ ชิล คอปเตอร์เขาก็ค่อนข้างรับส่งอารมณ์ได้ดี แล้วเราเองก็รู้สึกว่า เราเกิดมาจากการเป็นนักแสดงเนอะ ก็เป็นงานที่ถนัดอยู่แล้ว ก็เลยค่อนข้างสนุกค่ะ ออกกองวันนั้นตั้งแต่หกโมงเช้า จนถึงสองสามทุ่มเลย แต่เป็นทั้งวันที่เอ็นจอยค่ะ”มีอะไรที่รู้สึกว่าเซอร์ไพรส์มั้ย คิดไว้ว่าเขาเป็นแบบนี้ แต่พอเจอแล้วไม่เหมือนที่คิดไว้“เขาดูเป็นเด็กน้อยกว่าที่คิดไว้ค่ะ (หัวเราะ) ตอนแรกเห็นคอปเตอร์ตามโซเชียลมีเดีย เขาจะดูนิ่ง ๆ คูล ๆ แต่พอรู้จักจริง ๆ คอปเตอร์เขาก็มีความตลกเหมือนกัน เพราะอายุใกล้ ๆ กันด้วย ก็เลยคุยกันได้ง่าย”ในมุมมองของปุยเมฆ คิดว่าบทบาทของการเป็นศิลปินเดี่ยวเต็มตัว ยากกว่าการเป็นนักแสดงมั้ย“ยากกว่าการเป็นนักแสดงค่ะ พอมาเป็นศิลปินจริง ๆ ต้องมีการร้องเพลง ทำ performance มากขึ้น ก็ต้องฝึกใหม่พอสมควร เพราะมายเซตเราก็มองว่า เราเป็นศิลปินใหม่ ในวงการใหม่ ก็จะค่อย ๆ ปรับตัว ค่อย ๆ ฝึกฝนให้ตัวเองมีสกิลมากขึ้น ก็มีการเรียนเพิ่มเยอะอยู่เหมือนกัน แล้วก็ฝึกต่อไปเรื่อย ๆ ฝึกทุกวันค่ะ ออกซิงเกิลแล้วก็ยังฝึกอยู่”ช่วงนี้งานยุ่งมั้ย ยังทำงานเป็นหมออยู่ด้วยหรือเปล่า“ก็ยังทำงานหมออยู่ด้วย แล้วก็ทำงานเพลงด้วย แล้วก็มีงานอินฟลูเอนเซอร์อื่น ๆ ด้วย ค่อนข้างหัวหมุนพอสมควร แต่รู้สึกว่าสนุกดีค่ะ เพราะว่าแต่ละวันเราก็มีบทบาทเยอะ ได้ทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ได้เจอคนหลาย ๆ แบบ ได้เห็นว่างานแบบนี้เป็นประมาณนี้นะ ทำให้ต้องชาเลนจ์ตัวเองในแต่ละวัน ว่าต้องทำทุกอย่างออกมาให้ดีที่สุด ตอนนี้ก็ค่อนข้างสนุกกับชีวิตพอสมควรเลยค่ะ”ทำงานหลายบทบาทแบบนี้ ปุยเมฆแบ่งเวลายังไง“ช่วงกลางวันวันไหนที่ไม่ได้มีงานก็จะอยู่คลินิก ส่วนตอนกลางคืนก็จะไปทำเพลงค่ะ ส่วนใหญ่ก็จะประมาณนี้”แนวเพลงไหนที่รู้สึกว่าเป็นตัวตนของปุยเมฆ“ก็น่าจะเป็นเพลงป็อปเนี่ยแหละค่ะ จริง ๆ แล้วเราก็ร้องได้ทั้งป็อปเศร้า และป็อปสดใสเลย แต่ว่าซิงเกิลนี้ก็ขอแตะเรื่องเศร้าดูก่อน เพราะว่าเรามีเรื่องราวที่อยากถ่ายทอดในจุดนี้อยู่”มีเพลงอื่น ๆ ที่แต่งเก็บไว้เยอะมั้ย“ก็จริง ๆ มีประมาณหนึ่งเลยค่ะ มีหลากหลายแนว ช่วงนี้ก็มีประชุมกับทางทีมเพลงเยอะอยู่ ว่าไดเรกชันเราจะไปทางประมาณไหน ซิงเกิลหน้าจะยังไงต่อดี”พูดอะไรถึงแฟน ๆ ที่ติดตามปุยเมฆอยู่หน่อย“ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ที่ยังอยู่ด้วยกันมา จริง ๆ เราอยู่ในวงการมา ปีนี้ก็เข้าปีที่ 8 แล้วค่ะ ก็ค่อนข้างนานพอสมควร รู้สึกดีใจมาก ๆ ที่ทุกวันนี้ทำผลงานออกมา ก็ยังมีแฟนคลับคอยซัพพอร์ตเราอยู่ อยากขอบคุณมาก ๆ จริง ๆ ที่ยังอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่วันแรกที่เรายังร้องเพลงไม่เก่งเลย มาจนถึงทุกวันนี้ที่เรามีโอกาสได้ทำเพลง มีโอกาสได้มาเป็นศิลปินในแบบที่เราชอบ แล้วทุกคนก็ยังอยู่ รู้สึกขอบคุณมาก ๆ ที่ยังไม่ไปไหน แล้วก็อยากให้เป็นกำลังใจให้ปุยเมฆในผลงานต่อ ๆ ไปด้วย สัญญาว่าจะเก่งขึ้นในทุก ๆ วัน ไม่ทำให้ทุกคนผิดหวังค่ะ”ฝากอะไรถึงคนที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์แบบในเพลงหน่อย“สำหรับใครที่กำลังตกอยู่ในสถานการณ์ ไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้ว ไม่สามารถออกมาจากความสัมพันธ์ที่เป็นวังวนได้ ก็สู้ ๆ นะคะ ใช้ชีวิตอยู่กับคนรอบข้างเยอะ ๆ พยายามไม่ไปส่องเขา พยายามเอาตัวเองออกมาจากเขาให้ได้ แต่ว่าถ้าเอาตัวเองออกมาไม่ได้ ก็ให้ฟังเพลง ไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้ว ได้ค่ะ”

Chill Talk

Talk with “Have You Heard?” ถึงซิงเกิล “แจ้งเกิด” ของพวกเขา

Share :

you may also like

“โมสต์ วิศรุต” เผยตัวตนอีกด้านในมาดศิลปิน ผ่านซิงเกิลแรก "ซะอย่างงี้ (SCNR)"

Talk with "PAWAE" ถึงเบื้องหลังการทำงานในซิงเกิลล่าสุด "แพ้หว่ะ"

คุยเบื้องหลังซีรีส์ “รักไม่รู้ภาษา” กับ “ต้าห์อู๋-ออฟโรด”

คุยกับ “PUIMEKSTER” ให้หายคิดถึง ถึงซิงเกิลใหม่ “ไม่อยากคิดถึงเธออีกแล้ว (Pause)”