","ads_image":"","data_type":"ads","url":""},"error":null,"msg":"get podcast detail successful"},"pin":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"10035","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-12-07T15:12:32.019+07:00","updated_at":"2024-12-07T15:12:32.019+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday ฟางเส้นสุดท้าย | 6 ธันวาคม 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/cf7ceea9-8717-4a16-ac9e-c3cb3dda8785.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/7323e68f-cc05-4dd1-8fb6-7be77a3510b5.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-12-07T15:11:37+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"173","created_at":"2023-05-02T13:08:13.261+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:10:28.405+07:00","name":"GREEN WAVE HAPPY ANNIVERSARY HAPPY BAG","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/1f9e9baa-e12d-462a-993c-7815956cdce0.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/events/9367","data_type":"image"},{"id":"168","created_at":"2023-05-02T13:03:50.31+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:42:33.849+07:00","name":"GW: Cover Night Live","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c0419d4d-024b-4c91-94f2-a16d849ff1a7.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/covernightlive/9368","data_type":"image"},{"id":"167","created_at":"2023-05-02T13:02:56.595+07:00","updated_at":"2024-10-04T13:52:31.687+07:00","name":"GW: เพื่อนเป็นหมอ","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/6bcba0ad-c274-4310-a679-35c719a1faa4.jpeg","url":"https://youtu.be/LvMwtODcedc?si=YZMnXsOGYDmiHaNq","data_type":"image"},{"id":"175","created_at":"2023-05-02T13:10:04.603+07:00","updated_at":"2024-12-02T15:08:56.653+07:00","name":"GREEN CHARITY : SHARE FOR LIFE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/6c126d4d-7a20-49ff-b3b0-94a945afecf3.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/charity/9974","data_type":"image"},{"id":"172","created_at":"2023-05-02T13:07:33.325+07:00","updated_at":"2024-07-31T21:27:49.687+07:00","name":"GW: DJ. GREEN WAVE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/4ec409d4-6748-4160-b4be-818931014327.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/live","data_type":"image"},{"id":"171","created_at":"2023-05-02T13:06:45.555+07:00","updated_at":"2024-02-29T20:13:47.19+07:00","name":"GW: Green Morning Show","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c5fbf849-150e-4cf4-b789-700e29ba9047.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/greenmorning","data_type":"image"},{"id":"170","created_at":"2023-05-02T13:06:04.802+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:13:46.358+07:00","name":"GW: Club Pride Day","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/97e5346e-79d3-4de0-bf2e-302abd278f91.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubprideday","data_type":"image"},{"id":"169","created_at":"2023-05-02T13:04:39.803+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:14:08.428+07:00","name":"GW: Club Friday","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/62628576-c3e9-4598-b4f0-8a4489300e66.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubfriday","data_type":"image"},{"id":"174","created_at":"2023-05-02T13:09:24.979+07:00","updated_at":"2024-06-14T11:21:29.067+07:00","name":"GW: Default Statistics (ห้ามเอาออก)","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/e2a66e8f-a304-4bcf-ba1f-cfe7ced1861c.jpeg","url":"","data_type":"ads"}]},"error":null,"msg":"get frontend content successful","total":174},"highlight":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"10065","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-12-11T11:41:50.775+07:00","updated_at":"2024-12-11T11:41:50.775+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"พยายามทนกับคนแบบนี้ ไม่ไหวก็ทนเพื่อลูกเพื่อครอบครัว | 06 ธ.ค. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/acb3b850-d5c9-43a5-9cc1-076d4e5898de.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/ea5dd51b-926a-4252-b465-7f73f677dc93.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-12-11T11:39:07+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"10037","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-12-07T15:18:06.968+07:00","updated_at":"2024-12-07T15:18:06.968+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"เขาท้องกับเราแต่ก็ยังตัดใจจากแฟนเก่าไม่ได้เลย | 29 พ.ย. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/d186fc31-2d37-492b-b0f4-b06c2298ee77.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/55ec9a05-987c-4671-b9ee-1a263a93aa0d.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-12-07T15:17:29+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"10036","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-12-07T15:17:14.099+07:00","updated_at":"2024-12-07T15:17:14.099+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"ต้องทำยังไง? ถ้าหนูต้องใช้ชีวิตกันแบบ 3 คนผัวเมีย | 29 พ.ย. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/04ccf131-0dfe-48d0-9611-70c6069fcfaf.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/88e74f49-063f-46d4-b91a-9e0c8c65cad0.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-12-07T15:16:30+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"10021","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-12-05T12:11:43.115+07:00","updated_at":"2024-12-05T12:11:43.115+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"มือที่สามไม่ยอมปล่อย เพราะถ้าใครยอมปล่อยก่อนคนนั้นแพ้ | 29 พ.ย. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/c9b23407-fda3-4d47-ab53-626609cdc4b4.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/de3fc611-2ca2-497c-89dd-b031f3b6b701.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-12-05T12:11:11+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"173","created_at":"2023-05-02T13:08:13.261+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:10:28.405+07:00","name":"GREEN WAVE HAPPY ANNIVERSARY HAPPY BAG","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/1f9e9baa-e12d-462a-993c-7815956cdce0.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/events/9367","data_type":"image"},{"id":"168","created_at":"2023-05-02T13:03:50.31+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:42:33.849+07:00","name":"GW: Cover Night Live","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c0419d4d-024b-4c91-94f2-a16d849ff1a7.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/covernightlive/9368","data_type":"image"},{"id":"167","created_at":"2023-05-02T13:02:56.595+07:00","updated_at":"2024-10-04T13:52:31.687+07:00","name":"GW: เพื่อนเป็นหมอ","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/6bcba0ad-c274-4310-a679-35c719a1faa4.jpeg","url":"https://youtu.be/LvMwtODcedc?si=YZMnXsOGYDmiHaNq","data_type":"image"},{"id":"175","created_at":"2023-05-02T13:10:04.603+07:00","updated_at":"2024-12-02T15:08:56.653+07:00","name":"GREEN CHARITY : SHARE FOR LIFE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/6c126d4d-7a20-49ff-b3b0-94a945afecf3.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/charity/9974","data_type":"image"},{"id":"172","created_at":"2023-05-02T13:07:33.325+07:00","updated_at":"2024-07-31T21:27:49.687+07:00","name":"GW: DJ. GREEN WAVE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/4ec409d4-6748-4160-b4be-818931014327.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/live","data_type":"image"},{"id":"171","created_at":"2023-05-02T13:06:45.555+07:00","updated_at":"2024-02-29T20:13:47.19+07:00","name":"GW: Green Morning Show","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c5fbf849-150e-4cf4-b789-700e29ba9047.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/greenmorning","data_type":"image"},{"id":"170","created_at":"2023-05-02T13:06:04.802+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:13:46.358+07:00","name":"GW: Club Pride Day","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/97e5346e-79d3-4de0-bf2e-302abd278f91.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubprideday","data_type":"image"},{"id":"169","created_at":"2023-05-02T13:04:39.803+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:14:08.428+07:00","name":"GW: Club Friday","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/62628576-c3e9-4598-b4f0-8a4489300e66.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubfriday","data_type":"image"},{"id":"174","created_at":"2023-05-02T13:09:24.979+07:00","updated_at":"2024-06-14T11:21:29.067+07:00","name":"GW: Default Statistics (ห้ามเอาออก)","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/e2a66e8f-a304-4bcf-ba1f-cfe7ced1861c.jpeg","url":"","data_type":"ads"}]},"error":null,"msg":"get frontend content successful","total":548},"replay":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"10035","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-12-07T15:12:32.019+07:00","updated_at":"2024-12-07T15:12:32.019+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday ฟางเส้นสุดท้าย | 6 ธันวาคม 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/cf7ceea9-8717-4a16-ac9e-c3cb3dda8785.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/7323e68f-cc05-4dd1-8fb6-7be77a3510b5.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-12-07T15:11:37+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9976","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-12-02T11:58:45.246+07:00","updated_at":"2024-12-02T11:58:45.246+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday 108 คำถามหัวใจ | 29 พฤศจิกายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/a7861462-cc60-4d46-9dbe-1afd02c47850.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/18094cc5-7d59-490f-990a-a2a2ca18b464.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-12-02T11:58:10+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9889","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-11-24T17:52:12.479+07:00","updated_at":"2024-11-27T11:44:34.032+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday ทนไหว ให้อภัยเก่ง | 22 พฤศจิกายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/1c7dbdb4-ad43-46e0-89c2-3d7c7a820262.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/d07b7dd9-18b6-45bf-a7f0-efd2fca63f82.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-11-24T17:51:39+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9821","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-11-15T22:57:42.223+07:00","updated_at":"2024-11-15T22:57:42.223+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday ที่สุดของความเจ็บ | 15 พฤศจิกายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/2559ddc8-c81a-46b8-a6d4-17b692c4800e.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/7694ccd3-03a2-4fd8-9c21-69c534c4018f.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-11-15T22:56:27+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"173","created_at":"2023-05-02T13:08:13.261+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:10:28.405+07:00","name":"GREEN WAVE HAPPY ANNIVERSARY HAPPY BAG","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/1f9e9baa-e12d-462a-993c-7815956cdce0.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/events/9367","data_type":"image"},{"id":"168","created_at":"2023-05-02T13:03:50.31+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:42:33.849+07:00","name":"GW: Cover Night Live","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c0419d4d-024b-4c91-94f2-a16d849ff1a7.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/covernightlive/9368","data_type":"image"},{"id":"167","created_at":"2023-05-02T13:02:56.595+07:00","updated_at":"2024-10-04T13:52:31.687+07:00","name":"GW: เพื่อนเป็นหมอ","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/6bcba0ad-c274-4310-a679-35c719a1faa4.jpeg","url":"https://youtu.be/LvMwtODcedc?si=YZMnXsOGYDmiHaNq","data_type":"image"},{"id":"175","created_at":"2023-05-02T13:10:04.603+07:00","updated_at":"2024-12-02T15:08:56.653+07:00","name":"GREEN CHARITY : SHARE FOR LIFE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/6c126d4d-7a20-49ff-b3b0-94a945afecf3.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/charity/9974","data_type":"image"},{"id":"172","created_at":"2023-05-02T13:07:33.325+07:00","updated_at":"2024-07-31T21:27:49.687+07:00","name":"GW: DJ. GREEN WAVE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/4ec409d4-6748-4160-b4be-818931014327.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/live","data_type":"image"},{"id":"171","created_at":"2023-05-02T13:06:45.555+07:00","updated_at":"2024-02-29T20:13:47.19+07:00","name":"GW: Green Morning Show","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c5fbf849-150e-4cf4-b789-700e29ba9047.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/greenmorning","data_type":"image"},{"id":"170","created_at":"2023-05-02T13:06:04.802+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:13:46.358+07:00","name":"GW: Club Pride Day","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/97e5346e-79d3-4de0-bf2e-302abd278f91.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubprideday","data_type":"image"},{"id":"169","created_at":"2023-05-02T13:04:39.803+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:14:08.428+07:00","name":"GW: Club Friday","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/62628576-c3e9-4598-b4f0-8a4489300e66.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubfriday","data_type":"image"},{"id":"174","created_at":"2023-05-02T13:09:24.979+07:00","updated_at":"2024-06-14T11:21:29.067+07:00","name":"GW: Default Statistics (ห้ามเอาออก)","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

“ความพยายามไม่เคยทรยศใคร เพราะกว่าจะเป็น เบนซ์ ขมคอ ได้ทุกวันนี้มันเกิดจาก ความพยายามล้วน ๆ เลย ใครที่ช่วงนี้ชีวิตท้อแท้อยู่ วันนี้เราอาจจะพยายามมาเป็นร้อยครั้ง แต่ใครจะไปรู้ มันอาจจะสำเร็จครั้งที่ 101 ก็ได้”

Club นี้มีสีสันของชีวิต Club นี้มีข้อคิดแรงบันดาลใจ มาแบ่งปันให้กันให้ทุกสัปดาห์สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับแขกรับเชิญสุดจึ้ง “เบนซ์ ขมคอ” จากผู้เข้าประกวดร้องเพลงในรายการดัง ด้วยความตั้งใจอย่างเต็มที่ บวกกับการได้เป็นตัวของตัวเอง ทำให้เขากลายเป็นผู้เข้าประกวดที่ได้รับความนิยม สู่ชีวิตที่พลิกผัน ให้กลายเป็นผู้อัปเดตทุกกระแสในโซเชียลผ่าน Tiktok จนกลายเป็นที่รู้จัก เรื่องราวสีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจ ได้ถูกส่งต่อไว้แล้วในรายการ

ย้อนวัยใส ของ ด.ช. จิรายุ

“เอาจริง ๆ โลกในโรงเรียนของเบนซ์บันเทิงมากเลย ซึ่งเบนซ์เรียนที่เชียงใหม่ แล้วโรงเรียนของเบนซ์ เป็นโรงเรียนหญิงล้วน ซึ่งเพิ่งมีการรับนักเรียนชายได้ไม่กี่รุ่น ดังนั้นในห้องก็จะมีผู้ชายไม่เยอะ นักเรียนผู้หญิง 40 คน ผู้ชาย 8 คน เป็นกะเทยไปแล้ว 7 ทำให้การเล่นต่าง ๆ กับเพื่อนหรือจริตการพูดคุย มันก็เลยกลายเป็นความธรรมชาติมาก ๆ บวกกับที่เบนซ์อยากเรียนนิเทศศาสตร์ด้วย เพราะเราชอบวงการบันเทิงอยู่แล้ว แล้วก็มีโอกาสได้มองเห็นพี่ชายตัวเองที่เค้าอยู่ในวงการบันเทิงแล้วมันมีความสุข ก็เลยอยากจะอยู่วงการบันเทิงบ้าง

เบนซ์เรียนจบ คณะศิลปกรรมศาสตร์ เอก Voice เพราะมีความใฝ่ฝันอยู่แล้วว่าอยากเป็นนักร้อง จนมาเจอรายการ Stage Fighter ไมค์หมู่ สู้ฟัด ที่เค้าจะให้ออกซิงเกิล ได้ขึ้นคอนเสิร์ตกรีนเวฟ ขึ้นคอนเสิร์ตแกรมมี่ แล้วก็ได้เงินรางวัล เราเลยคิดว่านี่แหละ รายการที่ฉันจะประกวด แต่ก่อนหน้านั้น เบนซ์ก็เคยประกวด AF ซึ่งตอนประกวดเรายังไม่ได้เปิดเผยตัวตนมากมายขนาดนั้น”

การประกวดร้องเพลง ที่ไม่ได้เป็นตัวเองอย่างเต็มที่

“ตัวตนของเราในตอนที่ประกวด AF ไม่มีการเปล่งประกายอะไรออกมาเลย แทบไม่ได้เป็นตัวเองเลย เพราะเรากั๊ก ตอนนั้นแอ๊บแมนอยู่ แล้วก็ไม่รู้ว่าการเป็นตัวเอง มันจะมีมวลความสุขออกมาให้คนอื่นเห็นขนาดนี้ ซึ่งตอนประกวดซีซั่น 8 มันจะมีให้เข้าบ้าน 1 อาทิตย์ 36 คนสุดท้าย แล้วมันก็มีเหตุการณ์ที่ทำให้เบนซ์รู้สึกว่า หรือการแสดงออกมันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพราะว่าตอนนั้น เบนซ์มีโอกาสได้เข้าไปรอบ 36 คนสุดท้ายจาก Fast Track เข้ารอบสุดท้ายไปเลย ปรากฎว่าพอเราเข้ารอบ 36 คนสุดท้ายก็มีกรรมการท่านหนึ่งเดินมาพูดกับเราว่า ถ้าวันนั้นเค้าอยู่ คุณไม่ได้เข้ารอบมาถึงตอนนี้หรอก เราก็เลยคิดว่าการแสดงออกมันจะดีไหม นี่ขนาดเรายังไม่แสดงออกเต็มที่นะ ยังโดนปิดกั้นขนาดนี้ แล้วถ้าเราแสดงออกเต็มที่ ก็คงไม่มีโอกาสเลยมั้ง เราก็เลยติดอยู่กับความคิดนั้นมานานมาก ๆ”

ย้อนที่มากว่าจะเป็นชื่อ เบนซ์ ขมคอ

“ชื่อนี้เกิดจากการที่เบนซ์มีโอกาสไปประกวดรายการของทางจีเอ็มเอ็ม 25 ก็คือรายการ Stage Fighter ซึ่งเป็นรายการประกวดร้องเพลงรูปแบบใหม่ ที่ไม่ได้ตามหานักร้องที่เสียงดีอย่างเดียว แต่ต้องมีคาแรกเตอร์ มีการเอ็นเตอร์เทนต่าง ๆ ด้วย ซึ่งเบนซ์ก็ได้ไปออดิชั่น ก็รวมทีมกับเพื่อนอีก 2 คนชื่อ เมย์ กับ มุก

แล้วชื่อขมคอ มาจากที่วันนั้นพวกเราสามคนเป็นนักร้องกลางคืน ซึ่งแน่นอนพอเราร้องเพลงกลางคืน เราก็จะได้รับเครื่องดื่มเป็นรางวัล เป็นแก้วแล้วก็พันแบงค์มา ซึ่งทุกคนก็ปฏิเสธไม่ได้ ก็ต้องมีการดื่ม ทำให้ตอนเช้าเรามาออดิชั่นกันแบบมีอาการไม่เต็มร้อย แล้วพอมาถึงปุ๊บ รายการบอกว่าต้องตั้งชื่อทีมเลย ซึ่งตอนนั้นทีมเราก็ไม่ได้สนิทกันมาก ก็คิดกันว่าชื่อทีมอะไรดี แต่พวกเราดื่มกันมาหนักมากเลย ชื่อขมคอแล้วกัน ก็เลยตั้งชื่อทีมว่า ขมคอ ซึ่งถ้ารู้ว่าจะต้องใช้นามสกุลว่าขมคอตลอดชีวิตขนาดนี้ ก็จะตั้งชื่อที่มันดูสวยงามกว่านี้ แล้วก็เลยกลายเป็นชื่อที่เราต้องใช้ยาว ๆ จนถึงทุกวันนี้”

Stage Fighter ไม่ใช่แค่ร้องดี แต่ต้อง Show ให้เลิศ

“คือรูปแบบรายการคือ ต้องทำยังไงก็ได้ให้กรรมการกดคะแนนให้เรา ดังนั้น 1 แต้มมีความสำคัญเป็นอย่างมาก แล้วเราจะทำอะไรก็ได้ จะเต้น จะเอ็นเตอร์เทน จะใส่ความทะเล้นไปในเพลง หรือว่าดีไซน์โชว์ของเรา เบนซ์ขอเรียกว่าเป็นการประกวดโชว์ดีกว่า เพราะว่ามันเป็นการโชว์ต่าง ๆ ให้รูปแบบรายการมันสนุกสนาน ซึ่งเบนซ์ก็มาในพาร์ทของการเอ็นเตอร์เทนอย่างเต็มที่ ซึ่งคนก็จะงงว่าร้องไม่เห็นเพราะเลย ทำไมได้ที่ 1 เพลงนี้ทำไมชนะอีกแล้ว ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มีเสียงที่ดีมาก

ซึ่งเพลงที่เบนซ์โชว์แล้วเป็นไวรัลทำให้คนรู้จักก็คือ พ่อกลับบ้านค่ะ แล้วได้ที่ 1 ซึ่งคนดูก็ด่าฉ่ำด้วยความที่เค้าเข้าใจว่ามันคือรายการประกวดร้องเพลง พออีกฝั่งเค้าเอาเพลงที่ร้องดีที่สุดของตัวเองมาสู้อยู่แล้ว ซึ่งเรารู้ว่า ถ้าเราเอาเพลงที่เราร้องดีไปแข่งกับคนนี้ เราไม่ได้แน่นอน มันเหมือนการวางแผนเลือกเพลงมาต่อสู้กัน เราก็เลยเลือกเพลงที่เราน่าจะทำคะแนนได้มากที่สุด ก็คือเพลงที่เอ็นเตอร์เทนคนได้ แล้วก็กลายเป็นเราชนะ ซึ่งคนดูก็มีทั้งเข้าใจรูปแบบรายการ แล้วก็คนที่ไม่เข้าใจก็มี เรียกว่าในโลกโซเชียลก็เดือดอยู่ค่ะตอนนั้น”

Show อย่างมั่นใจ เมื่อได้เป็นตัวเองอย่างเต็มที่

“ในรายการ Stage Fighter เบนซ์เปิดตัวค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นมันมีความลังเลว่า การที่เรากำลังจะเปิดตัว มันคุ้มค่าพอหรือไม่ เพราะเราก็ต้องแคร์ที่บ้านด้วย ในเรื่องภาพลักษณ์ของเราด้วยว่า ถ้าสมมติเราเปิดตัวออกไปแล้ว ต่อไปนี้ก็จะต้องยอมรับกับสิ่งที่มันจะตามมา เช่น โดนคนแซวหรืออะไรก็ตาม ตอนนั้นเราก็มีความลังเล แต่ปรากฏว่าโชคดีที่ทางรายการเค้าบอกว่า อยากให้เป็นตัวเองแบบเต็มที่ แบบออกทีวีแบบเต็มที่เลยได้มั้ย ซึ่งตอนแรกเราเก้ ๆ กัง ๆ เค้าบอกว่าเบนซ์เอ็นเตอร์เทนดี แต่มันดูเหมือนยังไม่สุด มันน่าจะได้มากกว่านี้ เค้าก็บอกให้ลองทำให้สุดเลยได้มั้ย เราก็เลยมีการโทรไปบอกคุณพ่อคุณแม่ว่า เดี๋ยวหลังจากนี้เบนซ์จะมีถ่ายรายการนะ เบนซ์อาจจะต้องมีการแสดงออกที่มันชัดเจนมากขึ้น ก็คือเป็นตัวเองมากขึ้น มีจริตความสาวมากขึ้น ก็เลยโทรไปบอกคุณพ่อคุณแม่ เพราะว่าเค้าเป็นคนที่เราแคร์มากที่สุด กลัวว่าเค้าจะอายคนอื่นรึเปล่า ซึ่งพ่อกับแม่บอกว่าเต็มที่ได้เลย จัดเต็มได้เลย ไม่ต้องแคร์ใครเลย เท่านั้นแหละค่ะ เราก็เดินมาบอกทีมงานว่าพร้อมแล้วค่ะเริ่มได้เลย ทีมงานก็เลยตัดสายสะดือออกรายการเลยค่ะ

พอได้เป็นตัวเองเต็มที่ ฟีดแบ็ครายการออกมาตกใจมาก คือมันดีมาก เพราะว่าเพลงแรกของเบนซ์ เป็นเพลง ประเทือง เราก็วางคาแรกเตอร์ของเราว่า เราจะออกไปแบบแมน ๆ ก่อน เป็นหนุ่มร็อคจากเชียงใหม่ พอเสร็จในท่อน ว้าย ๆ เราก็ร้อง ว๊าย ว๊าย ว๊ายไปเลย กลายเป็นว่าผลตอบรับดี ทุกคนตกใจแล้วก็เซอร์ไพรส์กับโชว์ของเรามาก มันกลายเป็นอีก 1 โชว์ที่เรารู้สึกว่าเป็นโชว์ที่เป็นตำนานของเรา

เบนซ์ว่าการประกวดร้องเพลงมันทำให้เรากล้าแสดงออกบนเวทีมากขึ้น ทุกเวทีมันมีบทเรียนของมันอยู่แล้ว และมันทำให้ความตื่นเต้นของเราลดลงเรื่อย ๆ ประสบการณ์ของเรามากขึ้น เบนซ์มองว่ามันเป็นเรื่องการสะสมประสบการณ์ และเราชอบการเก็บเกี่ยวประสบการณ์ และชอบซึมซับบรรยากาศแบบนั้น ซึ่งเวลาไปประกวดร้องเพลง เราไม่คาดหวังเลย เพราะว่าเราก็รู้ตัวอยู่แล้วว่าเราไม่ได้เกิดมาเสียงดีมาก เพราะในชนิดที่ทุกคนฟังแล้วประทับใจ แต่เราไปเอาบรรยากาศ ไปเอาประสบการณ์ แล้วเบนซ์ได้เพื่อนสนิทจากการประกวดร้องเพลงด้วย ได้เจอคนเยอะมากที่มีความชอบและความฝันแบบเดียวกัน เบนซ์ว่าคนที่เป็น Extrovert จะเข้าใจ มันจะมีความสุขกับการไปเจอคน ไปพูดคุยกับเพื่อน เธอร้องเพลงอะไร เลือกเพลงอะไร บางทีเป็นคู่แข่งกันบนเวที แต่เรายังมานั่งซ้อมร้องให้กันฟังอยู่เลย

แล้วการประกวดร้องเพลง ทำห้เบนซ์มีโอกาสทำอาชีพนักร้องคอรัส ด้วยความที่หลังจากประกวด AF ตอนไปประกวดเราไม่เข้ารอบ 12 คนสุดท้าย แต่ผู้ใหญ่เห็นแวว เพราะเราเรียนจบการร้องเพลงมา น่าจะทำงานเบื้องหลังได้ ก็เลยมาชวนให้เราเป็นคอรัส เราเลยตกลง และได้เห็นการทำงานทั้งหมดของ AF ตั้งแต่วันเลือกเพลง วันออดิชั่น กลายเป็นว่าเราอยู่ในทุกกระบวนการของการคัดเลือก 12 คนสุดท้าย เรามีความสุขมาก แล้วทำยาวเลยตั้งแต่ซีซั่น 9 ถึง 12”

คนที่กลัวที่สุด กลายเป็นคนที่พร้อมเข้าใจที่สุด

“เบนซ์ไม่ได้ตีความว่าคุณพ่อรับเราไม่ได้ แต่ด้วยความที่เราอาจจะไม่ได้มีโอกาสคุยเปิดอกกัน เค้าไม่ได้อาย และเค้าเป็นคนมาคุยกับเราเองด้วยซ้ำ มันเคยมีเหตุการณ์หนึ่งที่เรารู้สึกว่าประทับใจแล้วก็ตกใจในเวลาเดียวกัน เพราะว่าคนที่เรากลัวที่สุดว่าจะรับเรื่องนี้ไม่ได้ หรือว่าเราเกรงใจที่สุดก็คือคุณพ่อ แต่กลับกลายเป็นว่าคนที่เปิดอกคุยเรื่องนี้เป็นคนแรกในบ้านคือคุณพ่อ วันนั้นคุณพ่อเป็นคนเดินมาคุย แล้วช่วงนั้นคุณพ่อเหมือนจะไม่สบาย ท่านก็เหมือนไม่อยากจะมีอะไรติดค้างกับลูกตัวเอง ก็เลยมีการแหมือนเปิดประเด็นขึ้นมาว่า พ่อขอถามหน่อยว่าที่เบนซ์เป็นอยู่ตอนนี้มีความสุขไหม เบนซ์ก็บอกว่าที่เป็นอยู่ตอนนี้มีความสุขมาก พ่อก็เลยบอกว่า ถ้าอย่างนั้นเบนซ์ก็จงเป็นเบนซ์ในเวอร์ชั่นที่มีความสุขที่สุดได้เลย อยากทำอะไรทำเลย หลังจากนี้เบนซ์จะเลือกใช้ชีวิตอย่างไร แสดงออกแบบไหน มีชีวิตคู่ยังไง เลือกเองได้เลย เพราะเบนซ์ยืนยันว่าสิ่งที่เบนซ์ทำอยู่มีความสุข

แล้วเบนซ์อยากจะบอกว่าเป็นวิธีสื่อสารกับลูกที่ดีมาก ถ้าคุณพ่อคุณแม่คนไหนที่มีลูกเป็น LGBTQ เบนซ์ว่าการสื่อสารแบบนี้มันน่ารัก และมันไม่รู้สึกอึดอัดเลย พ่อบอกว่าห่วงเรื่องการทำงานว่าเราจะทำงานได้ไหม แต่ ณ วันที่เราคุย วันนั้นเราทำงานได้แล้วทุกอย่าง ไม่มีอะไรต้องห่วงแล้ว เค้าก็เลยบอกว่าเต็มที่ได้เลย คือปกติที่บ้านก็คือเป็นเซฟโซนอยู่แล้ว แต่หลังจากได้คุยกัน มันกลายเป็นบ้านที่แข็งแรงมาก ๆ คุยได้ทุกเรื่อง แล้วก็รู้สึกว่าการเป็นตัวของตัวเองนั้น พอเรามีความสุข มันจะแผ่กระจายออกไปรอบข้างเราโดยที่เราไม่รู้ตัวเลย คนใกล้ชิดเรา เพื่อนร่วมงาน คนที่เจอเราทุกวันก็จะรู้ว่ามวลความสุขของเรามันออกมาข้างนอก แต่ถ้าเป็นคนที่ครอบครัวไม่ยอมรับ หรือที่บ้านอาจจะยังไม่เป็นเซฟโซน เบนซ์มองว่ามันอาจจะทำให้เค้าไม่มีความสุขในการใช้ชีวิต ซึ่งมันก็อาจจะแผ่ออกไปหาคนรอบข้างได้เช่นเดียวกัน”

คอมเมนต์เชิงลบ ที่เริ่มกระทบจิตใจ

“หลังจากที่เราประกวดร้องเพลงเสร็จ ด้วยความที่รายการมันกระแสตอบรับดี คอมเมนต์ก็เยอะมาก ๆ จนทีมงานเดินมาถามว่า เบนซ์ได้อ่านคอมเมนต์บ้างรึเปล่า ถ้าคิดว่าตัวเองไม่ไหวอย่าอ่านนะ เพราะเค้าเข้าไปอ่านมาแล้ว เราก็คิดว่ามันขนาดนั้นเลยเหรอ เราก็เลยไปอ่านบ้าง พอเราไปอ่านก็ตกใจว่าทำไมคนที่เค้าไม่รู้จักเรา เค้าถึงเขียนต่อว่าเราได้ถึงขนาดนี้ ก็เลยรู้สึกว่าเราต้องจัดการตัวเราเอง เพราะเราไม่สามารถห้ามให้เค้าเขียนได้ เบนซ์ก็เลยเลือกที่จะไม่อ่าน เพราะเบนซ์รู้สึกว่า ถ้าอ่านแล้วคิดมากไม่ต้องอ่าน ถ้าพร้อมที่จะอ่านเมื่อไหร่ค่อยมาอ่าน เพราะตอนนั้นมันก็ค่อนข้างชัดเจนแล้วว่าสิ่งที่เราแสดงออก เพลงที่เราเลือก วิธีการเดินเกมในรายการมันออกมาเป็นผลลัพธ์ที่ดีกว่าเดิม พอเรามีภูมิต้านทานแล้ว เชื่อมั้ยคะว่าความรู้สึกเรามันเปลี่ยนไป จากการที่อ่านแล้วรู้สึก กลายเป็นว่าอ่านแล้วก็ปล่อยวาง อันไหนที่เค้าติเพื่อก่อ เช่น เพลงนี้น่าจะใส่อันนั้นอันนี้เพิ่มเติมเพลงมันจะได้สมบูรณ์แบบ เราก็มาเตรียมมาปรับปรุง จนตอนนี้ก็สตรองแล้ว อ่านได้หมด แต่ก็ไม่อ่าน เลือกที่จะไม่อ่านไปเลย”

โควิด พลิกชีวิตให้เจอเส้นทางที่ใช่

“ตอนนั้นเบนซ์ไปร้องเพลงที่ทองหล่อ ก็กลายเป็นคลัสเตอร์ทองหล่อเลย เพราะเป็นนักร้องในผับ แล้วปรากฏว่าวันนั้น มันก็เกิดการแพร่กระจายของไวรัสโคโรน่าในสถานที่นั้น แล้วเราก็เป็นหนึ่งในนั้น แล้วก็เป็นคนที่ติดโควิด-19 ในช่วงแรก ๆ ข่าวก็ออกเลยเพราะว่าเราตรวจหลายรอบแล้วไม่เจอ เรามาเจอรอบที่ 4 ซึ่งจริง ๆ มันก็ต้องเป็นอยู่แล้ว เพราะว่าเราใช้ไมค์ตัวเดียวกันกับนักร้องหลายคน ซึ่งคนที่ใช้ไมค์ตัวนั้น ทุกคนเป็นหมด ก็ตรวจเจอใน 4 รอบ กลายเป็นข่าวออกใหญ่เลยว่าโควิดเดี๋ยวนี้มันหลบเก่งนะ ตรวจ 4 รอบถึงจะเจอ

ตอนนั้นเบนซ์โดนด่าเละเลยค่ะ งานร้องเพลงก็หมดไม่มีเลย แล้วก็ไม่ได้ทำอะไรเลย ก็โหลดแอพ Tiktok มาเล่น ตอนแรก ๆ ก็เต้นแร้งเต้นกา ลิปซิ้งค์บ้าง เราก็ทำกับเค้าหมดนะ ลองทำแต่เราไม่ได้โพสต์ แต่เราเป็นคนชอบฟังข่าว ซึ่งตอนนั้นยังไม่มีคนมาสรุปข่าวให้ฟังว่าเรื่องราวมันเป็นยังไงในแบบฉบับที่คุยเป็นภาษาพูด แล้วเราก็รู้สึกว่าเราใช้การเล่าข่าวแบบนี้กับเพื่อนในกลุ่มอยู่แล้ว เพื่อนในกลุ่มไลน์ของเราก็จะบอกว่าวันนี้มีข่าวนี้มา ข่าวยาวจังเลยฟังไม่รู้เรื่องเลย แล้วเรามีหน้าที่อ่าน แล้วก็กดส่งเสียงให้เพื่อน เหมือนสรุปข่าว แล้วก็กดส่งไปในกรุ๊ป ซึ่งเพื่อนก็เข้าใจภายในไม่กี่ แล้วก็มีเพื่อนคนหนึ่งที่จุดประกายบอกว่าแล้วทำไมแกไม่สรุปข่าวลง Tiktok ทำแบบนี้คนเข้าใจง่ายนะ เราก็เลยลองดู หลังจากนั้นก็ทำยาวมาจนถึงทุกวันนี้

ด้วยความที่เราใส่ความเป็นตัวเองเข้าไป ดังนั้นมันก็จะมีเรื่องของอรรถรสในเนื้อข่าว หรือว่าความคิดเห็นส่วนตัว ซึ่งในคลิปทีวีมันทำไม่ได้อยู่แล้วสำหรับคนที่เป็นนักข่าว พอคนที่เค้าฟังข่าวแบบเรา เค้าก็จะชอบเพราะว่ามันได้อรรถรส ได้ดูแอคติ้ง คนก็เลยชื่นชอบแล้วก็มีฟีดแบ็คที่ดี”

จากเรื่องขมคอ สู่สตอรี่สร้างแรงบันดาลใจ

“เบนซ์เป็นคนที่ชอบฟังรายการพอดแคสต์อยู่แล้วไม่ว่าจะของใครก็ตาม เบนซ์ฟังและเป็นแฟนรายการเค้าหมดทุกคน แล้วก็มีความใฝ่ฝันว่าอยากจะมีรายการพอดแคสต์เป็นของตัวเองบ้าง แล้วก็ ณ วันหนึ่งที่มันโอเค เราสามารถทำรายการเองได้ มีทุนทรัพย์พอ มีทีมงานที่พร้อม ก็เลยเกิด รายการขมคอสตอรี่ ออกมา

จริง ๆ แล้ว ขมคอสตอรี่ ไม่ได้มีแค่เรื่องเศร้านะคะ ด้วยชื่อรายการมันอาจจะขมคอสตอรี่ มันดูเป็นรายการดราม่าหนัก ๆ แต่ไม่เลย มันเป็นพอดแคสต์ที่ฟังสบาย ๆ แล้วก็มีเรื่องให้หัวเราะเยอะกว่าเรื่องเศร้าด้วยซ้ำ แต่มันมีหลายเรื่องมาก ๆ ที่แขกรับเชิญมาออกแล้วเบนซ์รู้สึกว่า เรื่องราวแบบนี้มันเคยเกิดขึ้นจริงกับคน ๆ นี้เหรอ บางทีรายการออนแอร์ออกไป ก็มีคนจำนวนมากที่ตกอยู่ในสภาวะเดียวกับเค้ามาขอบคุณรายการที่พอเค้าฟังก็คิดได้ และได้เอาไปเป็นแนวทางในการแก้ปัญหาต่อไป

เบนซ์รู้สึกมีความสุขมากหลังจากที่รายการออนแอร์ออกไป ถ้าพูดถึงความสุขในชีวิต เบนซ์มอบให้การร้องเพลง ต่ถ้าความสุขที่ทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองมีคุณค่า เบนซ์เลือกพอดแคสต์ เลือกTiktoker จริง ๆ เบนซ์ยังอยากร้องเพลง ณ วันนี้ทุกครั้งที่เบนซ์ร้องเพลง คนก็ยังเซอร์ไพรส์บอกว่า พี่ร้องเพลงได้ด้วยเหรอ เราก็บอกว่าเราเป็นนักร้องค่ะ มาทำนักข่าวทีหลัง เบนซ์ก็เลยยังอยากทำคอนเทนต์ร้องเพลง ก็ยังหาโอกาสอยู่ ยังรับงานร้องเพลงอยู่ จ้างได้เลยค่ะ

เบนนซ์เริ่มร้องเพลงตั้งแต่ ม.6 เรียนจบก็ร้องเพลงกลางคืนเลย เพราะว่าตอนนั้นเบนซ์ไม่มีเงินเรียนหนังสือ ที่เลือกเรียนเอกร้องเพลง ก็เพราะว่าต้องการหาเงิน เลยไปร้องเพลงกลางคืน ก็ไปเจอรุ่นพี่นักดนตรีกลางคืนด้วยกันและพากันไปร้องเพลง

เบนซ์มองว่าเป็นข้อดีคือปัจจุบันคนเป็นนักร้องง่ายขึ้นมากจากเมื่อก่อน เมื่อก่อนอยากเป็นนักร้องต้องประกวดเท่านั้นถึงจะมีโอกาสเป็นนักร้อง เดี๋ยวนี้ใครอยากเป็นนักร้องแค่ตั้งกล้องเลย ร้องแล้วอัพโหลดลงโซเชียล คนดังในชั่วข้ามคืนเยอะแยะมากมาย เบนซ์มองว่าปัจจุบันนี้การเป็นนักร้องมันง่ายมากขึ้น แต่การเป็นนักร้องที่ทุกคนยอมรับ มันก็จะยากมากขึ้น เพราะว่าคนฟังเค้ามีตัวเลือกเยอะมากขึ้นกว่าเดิม อย่างเมื่อก่อนนักร้องมีไม่กี่คน แต่ยุคนี้การหาจุดที่ทำให้แฟนคลับชื่นชอบมันก็จะยากขึ้น”

เปิดความรัก ส่องหัวใจ ของ เบนซ์ ขมคอ

“ความรักครั้งนี้ดีมาก แต่ก็เคยบอบช้ำจากความรักนะคะ คือเลิกรากันไป แต่ไม่ได้รุนแรงถึงขั้นเสียอกเสียใจร้องไห้ฟูมฟาย แต่มีความรักครั้งหนึ่งที่เรารู้สึกว่ามันเสียดายมากกว่า เพราะเค้าจากไปโดยที่เราไม่ได้บอกลากันด้วยอุบัติเหตุ คนนี้ คบกัน 4 ปี แต่ก็ไม่มีโอกาสได้บอกลากัน
ใช้เวลาทำใจก็เกือบปีเหมือนกันนะคะ เพราะด้วยความที่เรายังอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิม ยังอยู่ห้องเค้าอยู่เหมือนเดิม ยังมีเสื้อผ้าเค้า ยังมีกลิ่นเค้าทุกอย่าง มันก็เลยทำให้เราไม่ลืม จนเราบอกตัวเองว่า เราต้องเปลี่ยนสภาพแวดล้อม ก็เลยออกมาอยู่ข้างนอกเอง แล้วก็รู้สึกว่าดีขึ้น

หลังจากรักครั้งนั้น เบนซ์คิดว่าไม่มีอีกแล้ว คิดว่าความรักที่ไม่มีเงื่อนไขมันไม่น่าจะมีอีกแล้ว จนมาเจอคนนี้ เราเจอกันผ่านแอพหาคู่ ซึ่งเราเขียนในโปรไฟล์ว่าหาแฟน แล้วปรากฎว่าเค้าก็ตั้งสถานะหาแฟนเหมือนกัน เราก็เลยคุยกับเค้า ปรากฏว่าทุกครั้งที่คุยเสร็จ เค้าจะเปลี่ยนแอ็คเคาท์ใหม่ เราเลยรู้สึกว่าคนนี้แปลก ๆ แต่ก็คุยกันได้ประมาณ 4 ปี เราสงสัยก็เลยถามเค้าว่าทำไมต้องเปลี่ยนแอคเคาท์บ่อย ซึ่งคำตอบของเค้าน่ารักมาก คือทุกครั้งที่เค้าหายไป เพราะเค้าคุยเดทกับคน ๆ หนึ่งอยู่ แล้วเค้าก็เลยลบไม่เล่น แล้วกับการที่เค้ามาสมัครใหม่นั่นแปลว่าเค้าเลิกกับคนนั้นแล้ว เค้าไม่ได้เดทกับคนนั้นแล้ว เค้าก็เลยสมัครใหม่ เค้ามีความจริงจังกับความสัมพันธ์ทุกครั้ง แล้วก็มีโอกาสได้นัดเจอกัน พอเจอกันก็เลยรู้สึกว่าคลิกมาก เรารู้สึกว่าคนนี้เค้าจิตใจดีจังเลย แล้วคนที่มีจิตใจดีมันจะเผยแพร่ออกมาเองโดยปริยาย ซึ่ง ณ วันที่เราเดทกับเค้า แล้วเราตกลงเป็นแฟนกันแล้ว เราก็ไม่ได้คุยกับใครอีกเลย

เบนซ์ไม่เคยเข้าใจคำว่า ความรักที่มันไม่ต้องพยายาม แต่เพิ่งมารู้ว่ามันเป็นอย่างงี้ มันไม่ต้องพยายามอะไรเลย เราเป็นตัวเองได้ เราไม่ต้องกลัวว่าจะสูญเสียเค้าจากการที่เราเป็นตัวของเราเอง ไม่ต้องแอ๊บแมนเวลาไปข้างนอก ทุกอย่างมันสบายมาก มันเป็นธรรมชาติ ไม่ต้องปรุงแต่ง แล้วความสัมพันธ์มันปลอดภัยมาก เค้าไม่เคยทำให้เรารู้สึกว่าไม่ปลอดภัย ไม่เคยหายไป ไม่เคยติดต่อไม่ได้ ไม่เคยไม่รู้ว่าอยู่ที่ไหน ไม่เคยมีสัญญาณแปลก ๆ ไม่มีเลย ณ ตอนนี้ทุกช่วงเวลาในชีวิต หรือการวางแผนอนาคต มันมีเค้าอยู่ในอนาคตของเราตลอด แล้วเค้าก็มีเราอยู่ในอนาคของเค้าตลอด ดังนั้นการวางแผนอนาคตของเบนซ์ก็คือใช้ชีวิตแบบนี้ไปนั่นแหละ ยังไงก็มีเค้าอยู่ในความสัมพันธ์ของเรา ไม่ได้มองเป็นของตายนะ แต่เราคิดเผื่อเค้าในทุกอย่างที่เรามองในอนาคตด้วยแล้ว”

ความพยายาม ไม่เคยทรยศใคร

“ความทุกข์หนักที่สุดในชีวิต เบนซ์ว่าก็น่าจะเป็นช่วงก่อนจะเป็น Tiktoker เพราะว่าเราไม่มีงานแล้วเป็นโควิดด้วย การใช้จ่ายของเราคือการหยิบเอาเงินสำรองทุกอย่างมาใช้ เบนซ์มองว่าช่วงเวลานั้นมันเป็นความทุกข์สำหรับเบนซ์นะครับ เพราะเราไม่รู้อนาคตเลยว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นต่อ วันพรุ่งนี้จะได้เริ่มทำงานไหม เดือนหน้าจะได้เริ่มทำงานไหม มันไม่มีอะไรสามารถคอนเฟิร์มเราได้เลย มันอยู่บนความไม่แน่นอน การเกิดของโควิดทำให้การมองชีวิตของเบนซ์เปลี่ยนไปมาก ๆ เมื่อก่อนเรามองอนาคตอันไกลไว้ตลอด ปรากฎว่าเจอโควิดแล้วทุกอย่างมลายหายไปเลย เบนซ์ก็เลยดึงสติเบนซ์ไว้ตลอดเวลาว่าอะไรก็ไม่แน่นอน ดังนั้นทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ทำให้เต็มที่ที่สุด อนาคตค่อยว่ากัน เพราะยังไงก็ต้องเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะทางบวกหรือทางลบ มันเปลี่ยนแปลงแน่นอนแต่เมื่อไหร่แค่นั้นเอง

วิธีคิดเพื่อก้าวข้ามความทุกข์ เบนซ์ได้จากคุณพ่อ ด้วยความที่บ้านเคยล้มละลายมาก่อนช่วงวิกฤตปี 2540 ตอนนั้นคุณพ่อเครียดมาก ที่บ้านก็เครียดมาก ซึ่งฐานะที่บ้านก็คือแย่ลงทันที ตัวเบนซ์เอง จากเด็กที่มีเงินใช้จ่ายอย่างดี จนที่บ้านไม่เหลืออะไรเลย จะต้องต่อสู้ ซึ่งเบนซ์มองว่าจุดนี้เป็นความทุกข์ แต่กลับเป็นความทุกข์ที่สนุกของเบนซ์ เพราะเบนซ์ได้ไปขายของครั้งแรกในชีวิต ไปขายของตามสะพานลอย ตามป้ายรถเมล์ เพื่อเอาเงินมาเรียนหนังสือ แต่มันสนุกมาก แล้วมันทำให้เรารักการขายของ แล้วคุณพ่อจะสอนวิธีคิดว่า วิธีฮีลใจคือให้หลับไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว ค่อยว่ากันใหม่ว่าเราจะแก้ปัญหายังไง หลับไปก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้มันจะมีทางออกของมันเอง

ที่เป็น เบนซ์ ขมคอ ขึ้นมาได้ มันเกิดจากความพยายามทั้งนั้นเลย แล้วเบนซ์มองว่าความพยายามมันไม่เคยทรยศใคร ดังนั้นใครที่อยากประสบความสำเร็จ หรือช่วงที่ชีวิตท้อแท้อยู่ วันนี้เราอาจจะทำครั้งที่ร้อยแล้ว แต่ใครจะไปรู้ว่าอาจจะสำเร็จครั้งที่ 101 ก็ได้ ทำอีกสักครั้งนึง อาจจะสำเร็จรอบที่ 101 ก็ได้ อย่าเพิ่งท้อ ให้มองว่าทำอีกสักรอบแล้วกัน เผื่อมันจะสำเร็จรอบต่อไป แล้วเบนซ์มองว่า ถ้ามันถึงวันและเวลาที่พอดีกับโอกาส มันจะสำเร็จ แล้วความพยายามมันไม่ทรยศใครแน่นอน”

สีสันแรงบันดาลใจ จาก เบนซ์ ขมคอ

“เบนซ์ว่า เราควรใช้ชีวิตแบบไม่ประมาท มันต้องคิดไว้ด้วยว่าถ้าเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้นมาอีก อย่างตอนที่มีโควิด-19 เราจะใช้ชีวิตยังไง หาลู่ทาง หาอาชีพสำรองไว้ บางทีความชื่นชอบของเราหรือว่าความสามารถของเราอาจจะทำเงินได้

และถ้าอยากทำอะไรทำเลย ลงมือทำก่อน เพราะถ้าไม่ทำ เราไม่รู้เลยว่าสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เรามีความสามารถมันถูกจริตคนดูไหม จงทำเลยและสม่ำเสมอ จงตั้งใจกับมัน ให้เวลากับมัน ทุ่มเทกับมัน อย่างที่บอกว่า ความพยายามไม่เคยทรยศใครค่ะ” – เบนซ์ ขมคอ

พบเรื่องราวชีวิตหลากสีสันใน Club Pride Day คลับที่เต็มไปด้วยแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจ และมีคลังความรู้ที่พร้อมแชร์ ไปกับแขกรับเชิญพิเศษ และสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ได้ในทุกสัปดาห์

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/4157e3f0-7c90-4273-87c0-9ed30765454d.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/bab0af62-3e45-4f7b-8760-c8595f309ad5.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-12-04T22:39:55.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9974,"title":"GREEN CHARITY : Share For Life","content":"

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/f55dc48f-017b-40a5-95a1-8164d445183e.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/59918458-d7cc-4a61-aec5-8625c60c37e6.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-12-01T00:00:06.000Z","content_types_title":"GREEN CHARITY","slug":"/greenwave/charity"},{"station_id":2,"content_id":9939,"title":"เปิดเส้นทางฝัน แบ่งปันข้อคิดพลังใจ จาก “พีท พามานา” ครีเอเตอร์ปากเป๊ะสายฮา ที่มีท้องนาท้องทุ่งเป็นสตูดิโอ","content":"

“อย่ามัวแต่วิ่งตามฝัน จนลืมคนอื่นไว้ข้างหลัง ถ้าหลับหูหลับตาทำตามฝันแต่ลืมตัวเอง ลืมคนในครอบครัว พอรู้สึกตัวขึ้นมาอีกที เราอาจจะเหลือแค่ความฝันก็ได้ ถ้าวันหนึ่งเราประสบความสำเร็จแต่ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีคนรอบข้าง แล้วใครจะยินดีกับเรา”

Club นี้มีสีสันของชีวิต Club นี้มีข้อคิดแรงบันดาลใจ มาแบ่งปันให้กันให้ทุกสัปดาห์สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับแขกรับเชิญสุดครีเอท “พีท พามานา” ครีเอเตอร์สายฮาที่โด่งดังจากคอนเทนต์ล้อเลียนละคร ที่มีพื้นหลังฉาก เป็นท้องทุ่งนาสีเขียว มีเถียงนา บวกควาย ต้นข้าว พร้อมความเป๊ะตั้งแต่ชุด อินเนอร์ และสกิลลิปซิงค์ที่ปากเป๊ะสุด ๆ กว่าจะเป็นความเป๊ะขนาดนี้ เขาผ่านขั้นตอนอะไรมาบ้าง เรื่องราวสีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดพลังใจ ได้ถูกส่งต่อไว้แล้วในรายการ

“นักแสดง” ความฝันที่พีทไม่กล้าฝัน

“จริง ๆ ต้องบอกว่ามันเป็นความฝันที่ไม่กล้าฝัน เป็นฝันตอนเด็ก ๆ ก็คือเราเป็นเด็กต่างจังหวัด แล้วเราก็รู้สึกว่าเรื่องพวกนี้มันค่อนข้างที่จะห่างไกลกับเรามากในยุคนั้น คือเวลาเราดูทีวี เราดูละคร เราก็จะมีนางเอกในดวงใจ มีพระเอกในดวงใจ มีละครที่เราชอบดูกับพ่อกับแม่หน้าทีวี ซึ่งเรารู้สึกว่าคนที่อยู่ในทีวี มันเหมือนอยู่เหนือเราขึ้นไปอีก จับต้องไม่ได้ในชีวิตประจำวัน คือจะเอามือไปที่หน้าจอก็ไม่โดนตัวเค้า ซึ่งมันยากมากเลยกว่าจะไปถึงจุดนั้น มันก็เลยเป็นอะไรที่ไม่กล้าฝัน เราอยู่ใกล้การเป็นนักแสดงได้มากที่สุดก็แค่ตอนเล่นพ่อแม่ลูก สมมติฐานขึ้นมาว่าฉันเป็นนางเอก เธอเป็นพระเอก หรือถ้าเกิดว่าไม่ได้เล่นกับเพื่อน เวลาอยู่ที่บ้านดูกระจกก็จะคุยกับตัวเอง ลองเป็น พี่อั้ม ดูว่าเค้าสัมภาษณ์ ก็ลองส่องกระจกไปพูดไป เป็นการเล่นแบบเด็กต่างจังหวัดมากกว่า

ถ้าเป็นความฝันช่วงวัยนั้น มันค่อนข้างที่จะตามเพื่อน เช่นเวลาครูถามในห้องเรียนว่าเด็ก ๆ วันนี้ทุกคนต้องมีความฝัน 1 อย่างว่าอยากจะเป็นอะไร เพื่อนข้างหน้าก็บอกว่าอยากเป็นคุณหมอ คุณครู ซึ่งเราไม่ได้อยากเป็น แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะบอกครูยังไง เราอยากบอกคุณครูว่า หนูอยากเป็นพี่อั้ม อยากเป็นดารา แต่ก็ไม่กล้าตอบ กลัวไม่ได้คะแนนจากครู”

กิจกรรม ทำให้พีทมีทุกวันนี้

“พีทเป็นคนที่ชอบใช้จินตนาการมาตั้งแต่เด็ก และเป็นเด็กกิจกรรมมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่อนุบาลก็ขึ้นเวทีเต้นแล้ว แต่ก่อนเป็นคนขี้อายมาก เป็นคนที่ตื่นเต้นทุกอย่าง เวลาทำอะไรก็ตื่นเต้นหมด แต่ว่าเราก็ชอบที่จะทำ

ต้องบอกว่าการที่เราเป็นเด็กกิจกรรมมาตั้งแต่ไหนแต่ไร มันเป็นสิ่งที่หล่อหลอมพีทมาจนถึงทุกวันนี้ เรายังมีโอกาสได้ใช้ทักษะ ไม่ว่าจะเป็นการกล้าแสดงออก การได้พบปะผู้คน การปรับสภาพตัวเองในเรื่องการจัดการความตื่นเต้น พีทเป็นเด็กกิจกรรมมาตลอด จนคุณครูฝั่งวิชาการเค้าจะไม่ค่อยชอบขี้หน้าเราเท่าไหร่ เวลาที่เราไปเรียนเช่นเรียนคณิต เรียนวิทย์ เราก็จะไม่ได้เด่นทางนั้น แต่ถ้ามาฟ้อนมารำ คุณครูก็จะมีความแย่งตัวเรา แล้วเราก็พุ่งก่อนเลย”

ทั้งเราและบริษัท ต่างก็โชคดีที่ได้ทำงานร่วมกัน

“หลังจากจบ ม.6 แล้ว พีทก็ไปทำงานที่ร้านอาหารในกรุงเทพ ซึ่งน้าของพพีทเค้าทำมาก่อน แล้วช่วงนั้นเราก็ไม่มีจุดยืนเป็นของตัวเอง เพื่อนชวนไปทำอะไรเราก็จะไปตาม โดยไม่มีความมั่นใจอะไรเลย ลองทำไปเรื่อย แต่พีทรู้สึกว่าตัวเองเป็นคนที่ทำอะไรแล้วค่อนข้างจริงจัง ความซีเรียสของเราเพราะอยากได้งานที่มันออกมาคุณภาพ ถ้าย้อนกลับไปช่วงที่ทำงานแรก ๆ เราก็เชื่อว่าเราเป็นคนจริงจังตั้งแต่ไหนแต่ไร

เข้าไปทำงานตอนแรกเป็นพนักงานเสิร์ฟ ช่วงนั้นเหนื่อยมาก เราอดทน ขยัน จนได้เป็น Supervisor อย่างที่พีทบอกว่า เราเป็นคนที่ทำอะไรแล้วจริงจังกับมัน ทุ่มเทจนถึงขนาดที่ว่าพีทเดินจนต้องไปถอดเล็บ คือก็ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะร่างกายเราเอง หรือเป็นเพราะความทุ่มเท แต่พีทแค่รู้สึกว่าพีททำงานให้เค้า บริษัทก็โชคดีที่มีเราไปทำงาน และเราเองก็โชคดีที่ได้ไปทำงานกับบริษัทเหมือนกัน ซึ่งเรารู้สึกว่าทุกอย่างมันแฟร์ แต่บางคนก็อาจจะรู้สึกว่า ทุ่มเทไปทำไม เราเป็นแค่ลูกจ้าง ถ้าไม่มีเราเค้าก็ยังอยู่ได้ แต่พีทรู้สึกว่า ณ วันนั้นมันเป็นชีวิตพีท มันเป็นสิ่งตรงหน้าที่พีทต้องรับผิดชอบ พีทก็จะทำให้ดีที่สุด ซึ่งตอนนั้นพีทมองว่ามันทำให้คนที่มีส่วนร่วมในการที่จะผลักดันเรา อยากให้เราได้ดีในเส้นทางนี้ เค้าก็สนับสนุนเรา แล้วก็มีโอกาสให้เราได้ไปต่อ เพื่อเลื่อนตำแหน่งไปเรื่อย ๆ

พีทอยู่ในตำแหน่ง Supervisor ประมาณปีกว่า ๆ ต้องยอมรับว่าช่วงนั้นมันเป็นช่วงทีคนเค้าลือกันว่า เราเป็นหัวหน้างานที่อายุน้อยที่สุดเท่าที่เคยมีมา ซึ่งก็แน่นอนว่าสังคมการทำงานก็ย่อมมีการแบ่งฝ่ายเป็นเรื่องธรรมดา แล้ว ณ วันที่เราอยู่ในนั้น เราก็รู้สึกว่ามันก็ไม่ได้แฮปปี้เหมือนตอนสมัยที่เราเป็นพนักงานเสิร์ฟ ตอนที่เป็นหัวหน้าเราไม่ได้โฟกัสแค่ลูกค้า เราต้องไปโฟกัสเรื่องของงานหลังบ้านด้วย ซึ่งมันอาจจะไม่ใช่ความสุขเราก็ได้ ณ ตอนนั้นเราก็เลยรู้สึกว่า ถ้าอย่างนั้นน่าจะเป็นโอกาสให้เราได้เปลี่ยนไปหาประสบการณ์ใหม่ ๆ ก็เลยเปลี่ยนไปทำงานอยู่ในหน่วยงานของฝ่ายจัดการทรัพยากรมนุษย์ เปลี่ยนสายไปเลย แต่ว่าเราก็เอาประสบการณ์ที่เคยดูแลคน ในช่วงที่เราเป็นหัวหน้า เราก็มีโอกาสได้สัมภาษณ์น้อง ๆ บ้าง เราก็เอาเรื่องราวประสบการณ์พวกนี้ไปนำเสนอจนเค้ารับเข้าทำงาน

พีทอยู่ในสายงานจัดการทรัพยากรมนุษย์ รวมกันทั้งสองที่ก็จะประมาณ 4 ปีกว่า ๆ พีทก็รู้สึกว่า ถ้าฉันกลับไปเป็นหัวหน้างาน ฉันเป็นได้สบายเลยนะ เพราะว่ารู้สึกว่าฉันเข้าใจโลกมากขึ้น เข้าใจชีวิตมากขึ้น”

ในวันที่พีท ตัดสินใจกลับบ้าน

“พีทจบ ม.6 ก็มาอยู่ที่กรุงเทพเลย ตอนนั้นอายุน่าจะประมาณ 20 กว่า ๆ มีช่วงนึงที่แม่ไม่สบาย แล้วแม่เค้าอยู่กับพ่อสองคน เพราะว่าพี่แต่ละคนเค้าก็มีครอบครัวกันหมดแล้ว เราก็เลยมีความคิดในใจว่า แล้วถ้าวันหนึ่งเค้าไม่อยู่กับเรา แล้วในวันที่เรารู้สึกว่าเราประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เติบโตขึ้นไปเป็นผู้จัดการ แต่ถ้าวันหนึ่งเราไม่มีพ่อกับแม่ แล้วใครจะยินดีกับเราในวันที่เราสำเร็จ ก็เลยตัดสินใจกลับบ้าน

ความตั้งใจคือกลับไปอยู่ที่บ้านเลย ไม่ได้มีความตั้งใจที่อยากจะไปหางานทำที่บ้าน มันเป็นความคิดที่อาจจะไม่มีความรอบคอบ ไม่มีความมั่นคง แต่พีทแค่ต้องการกลับไปอยู่กับพ่อแม่ พีทพอใจกับสิงที่พีทมี ซึ่งเงินเก็บพีทก็มีแค่น้อยนิด แต่สิ่งที่พีทมีคือพีทไม่มีหนี้แล้ว พีทอยากไปอยู่กับพ่อแม่ อย่างน้อยที่บ้านก็ทำนา อย่างน้อยก็ต้องมีข้าวกิน แล้วที่บ้านก็เลี้ยงวัวบ้าง กรีดยางบ้าง รายได้ก็หลักร้อยหลักพัน ก็คิดว่าถ้าทุกข์เราก็อยากไปทุกข์กับเค้าบ้าง ดูซิว่ามันจะเป็นยังไง แต่ว่าเราก็ปฏิญาณกับตัวเองไว้ตลอดว่ากลับบ้านครั้งนี้จะไม่ไปเป็นภาระของพ่อแม่ซะเอง อันนี้เป็นสิ่งที่คิดไว้เสมอ แต่ไม่รู้ว่าวิธีการจะทำอะไร พ่อแม่เค้าก็ไม่ว่าอะไรนะ แต่ว่าในใจเค้าเราก็ไม่รู้ว่าเค้า อาจจะไม่ได้เห็นด้วยก็ได้ และพีทเชื่อว่าพ่อแม่ทุกคนก็ไม่ได้อยากให้ลูกกลับมาอยู่กับอะไรที่มันเดิม ๆ ที่มันไม่มีความเจริญก้าวหน้า เค้าก็อยากเห็นลูกแบบได้ดิบได้ดี คนทางบ้านเค้าก็จะรู้สึกว่าลูกเป็นผู้จัดการแล้ว คือเหมือนเราได้ดีในนิยามของเค้า

ตอนที่กลับบ้าน พีทมีความสุขแฮปปี้มาก ณ วันนี้พีทยังรู้สึกคิดถึงตัวเองในวันนั้นอยู่เลย วันที่เราอยากไปอยู่ที่บ้าน ช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่มีความสุขที่สุดแล้วในชีวิต พีทมีความสุขกับการได้อยู่กับพ่อแม่ มีความสุขกับการที่ได้ทำอะไรให้เค้ากิน มีความสุขกับการที่ตื่นขึ้นมาแล้วพีทไปโดนแดด ไปปั่นจักรยาน ไปทำอะไรที่พีทรู้สึกว่าไม่ได้มีความกังวลอะไรในใจเลย”

จุดเริ่มต้นของ พีท พามานา

“ช่วงที่พีทกลับไปอยู่ที่บ้าน มันเป็นช่วงโควิดรอบแรก พีทก็ต้องไปกักตัวที่นา เพราะเดินทางมาจากกรุงเทพ ก็เลยเป็นที่มาของชื่อ พีท พามานา แล้วช่วงนั้นมันเป็นช่วงที่ Tiktok กำลังเป็นที่นิยม เราก็เอ๊ะ Tiktok มันคืออะไร เราก็ลองไปโหลดมาแล้วก็เข้าไปดู เข้าไปเล่นกับเค้าบ้าง ซึ่งคลิปแรกของพีทมันเป็นคลิปที่เราลิปซิงค์เสียง พิม นาคำไฮ ซึ่งมันเป็นอะไรที่โดนจริตพีทมาก ๆ ทำแล้วแฮปปี้มีความสุข มันได้เล่นกับจินตนาการ ซึ่งพีทชอบเล่นกับจินตนาการมาตั้งแต่เด็ก พอมันได้เล่นอะไรแบบนี้ พีทรู้สึกว่าฉันชอบในสิ่งนี้มาก

ช่วงแรก ๆ ที่ทำคลิป พีทค่อนข้างลำบากใจ กลัวคนที่บ้านจะมาเห็น แต่เรามีความสุขทุกครั้งที่ได้ทำ เพราะว่าเป็นอะไรที่แปลกใหม่ คนรุ่นพ่อแม่เรายังไม่ได้รู้จักอะไรแบบนี้การที่เราเป็นผู้ชายแล้วทำไมแต่งตัวเป็นผู้หญิง หรือว่ามาพูดคนเดียวกับกล้อง หรือว่ามาแอ๊คติ้งอะไรบ้าๆ บอๆ หรือเอาของอะไรมาห้อยรุงรัง เอากางเกงมาแต่งเป็นเสื้อ ที่บ้านเค้าก็เป็นห่วงเรา ทำให้บางครั้งเราต้องหลบ ถ่ายคลิปอยู่ ถ้าได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์พ่อเข้ามา เราจะวิ่งไปที่หลังบ้าน แล้วก็ไปเปลี่ยนชุด แล้ววิ่งออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ยอดวิวของคลิปในช่องพีท มันเริ่มมาตั้งแต่หลักหมื่น ไปหลักแสน แล้วค่อย ๆ ไปหลักล้าน แต่ถ้าแบบไวรัลล้านวิวเลยก็จะเป็นคลิปจากละครเพลิงบุญ คลิปนั้นเป็นล้านวิวแรก และเป็นล้านวิวที่พีทมีความสุข เวลาทำคลิป พีททำจากความรู้สึก วันไหนพีทรู้สึกอยากทำพีทก็จะทำ วันไหนที่พีทไม่ได้รู้สึกพีทก็จะไม่ทำอะไร พีทก็อยู่ของพีทไป หาอะไรที่พีทมันทัชใจก่อน พีทค่อยลงมือทำ แต่ปัจจุบันนี้มันกลายเป็นว่าเรามีความรับผิดชอบเพิ่มขึ้นในรูปแบบของการที่มันเป็นเชิงธุรกิจ เราเริ่มมีงานลูกค้า ซึ่งเราต้องทำให้งานเสร็จทันกำหนด ถึงวันนี้เราอาจจะไม่ได้มีฟีล 100% แต่มันก็ต้องทำ เพราะเวลามันกระชั้นชิดเข้ามาแล้ว มันต้องบอกตัวเองเสมอว่าคิดสิ ทำสิ เริ่มสิ เพื่อให้งานเสร็จทันเวลา โดนความกดดันมันมาจากความคาดหวังจากลูกค้าด้วย เค้าก็อยากให้คลิปและสินค้าของเค้าออกมาดี มันก็เลยกลายเป็นความกดดันที่มากขึ้น”

กว่าจะเป็น 1 คลิป ในช่องของ พีท พามานา

“มีคอมเมนต์ที่จะบอกว่าพีทเป็นคนที่ลิปซิงค์เป๊ะ พีทว่ามันไม่ได้มีอะไรซับซ้อน ก็คือเราฟังบ่อย ๆ แล้วก็พูดตาม ซึ่งความเป๊ะมันมาจากความซีเรียสของพีทด้วยที่ว่า พีทอยากให้ปากมันตรง พีทก็เลยถ่ายจนกว่าปากเราจะตรงกับบท แต่สำหรับคนที่เค้าไม่ได้ซีเรียส เค้าก็แค่ทำปากอาจจะตรงบ้างไม่ตรงบ้างไม่เห็นจะเป็นไรเลย ก็เป็นแค่คลิปลิปซิงค์ แต่ว่าของพีทไม่ได้ พีทต้องทำให้มันเป๊ะ เพื่ออรรถรสของคนดู บางประโยคที่มันยาก ๆ เช่นมันเป็นจังหวะการพูดที่ไม่ใช่การพูดของเรา มันก็เลยจะมีความยาก ถ้าต้นฉบับเค้าพูดมาแบบพูดเร็ว ๆ ห้วน ๆ ซึ่งไม่ใช่จังหวะปกติของเรา มันก็จะยากในการคอนโทรลรูปปาก ดังนั้นก็ต้องฝึกฟังบ่อย ๆ แล้วก็พูดตามบ่อย ๆ

กว่าจะออกมาเป็น 1 คลิป ก็จะมีกระบวนตั้งแต่การครีเอทว่าอยากทำอะไร อยากนำเสนอในรูปแบบของเรารึยัง ถ้าอยากแล้วก็หยิบมันมาให้เป็นก้อนไอเดีย แล้วแปลงเป็นคอนเทนต์ในรูปแบบของเรา ซึ่งก็ต้องมาพิจารณาในส่วนของปัจจัยหลาย ๆ อย่าง เช่น อุปกรณ์ โลเคชั่น เสื้อผ้า หรือแม้กระทั่งมุมกล้อง คนเดินลงไปแล้วอันตรายไหม ถ่ายได้ไหม จะกระโดดน้ำมันกระโดดได้ไหม มีงูไหม น้ำลึกไหม ถ้าสรุปทุกอย่างแล้วคำตอบคือได้ ก็เริ่มถ่าย พอถ่ายเสร็จก็ตัดต่อ คืองานพีทจะปวดหัวมากเวลาที่แบบมีซีนกระโดดน้ำ ซึ่งแน่นอนว่างานจะไม่จบภายในวันเดียว เพราะว่าถ้าเรากระโดดน้ำตอนเย็นตัวเปียกแล้ว แต่ว่าเทคนี้มันไม่ได้ เราก็ต้องรอวันถัดไป ซึ่งต้องเป็นแสงเดิม เพื่อให้มันต่อเนื่อง พีทต้องบอกว่าพีทภูมิใจนำเสนอทุกคลิปเลย พีททุ่มเทกับทุกคลิป แต่ว่าจะใช้เวลามากน้อยแค่ไหน แต่ละคลิปก็ไม่เท่ากัน

เรื่องการแต่งตัวเกิดจากจินตนาการล้วน ๆ เลยค่ะ แต่ว่าจริง ๆ แล้วถ้าเป็นการทำลิปซิงค์ละคร ก็ต้องยกความดีความชอบให้กับซีนละครต้นฉบับ เพราะว่าเค้าก็ต้องเป็นReference ให้เรา จากนั้นอยู่ที่ว่าเราอยากจะดัดแปลงไหม อยากจะมาทำเป็นรูปแบบของตัวเองไหม อยากจะใช้จินตนาการเพิ่มเติมลงไปไหม เช่น ถ้าโมโหมาก ๆ ก็ตีลังกาไปสิ หรือซีนตบเฉย ๆ มันไม่ได้ ก็ต้องแบบควง 1 ควง 2 ไปก่อนค่อยตบ มันจะเป็นการเอาจินตนาการตัวเองมาเล่นได้ ซึ่งพีทแฮปปี้มากเวลาได้ใช้จินตนาการของตัวเอง

ที่พีทเลือกทำคลิปที่ทุ่งนา มันเป็นข้อดีที่ว่าเราจดจ่อกับงานได้ เรามีสมาธิกับงานได้ ไม่ต้องไปทำงานต่อหน้าคนเยอะ ๆ เพราะเวลาทำงานต่อหน้าคนเยอะ ๆ มันจะมีความคนนี้เข้ามาดู คนโน้นเข้ามาพูด คนนี้เข้ามาขอถ่ายรูป แล้วมันอาจจะทำให้งานเสร็จไม่ทันก็ได้ ซึ่งงานพีทมันต้องทำงานแข่งกับเวลามาก ๆ และอีกส่วนหนึ่งที่พีทเลือกทุ่งนา ก็คือมันเป็นสิ่งที่เราภูมิใจนำเสนอ มันเป็นจุดเริ่มต้นของเรา แล้วพีทเริ่มต้นจากสิ่งที่พีทมี แล้วมันก็เป็นที่มาของชื่อ พีท พามานา เริ่มต้นจากตรงนั้น แล้วพีทก็อยู่กับตรงนั้นมาตลอด มันก็เลยกลายเป็นเหมือนเป็นแบรนด์ดิ้งของเราไปแล้ว

การที่คลิปเป็นไวรัล พีทไม่เคยวิเคราะห์อะไรเลย ตั้งแต่ทำมาก็ไม่ได้มีแผน 1 2 3 4 เราทำด้วยความรู้สึก วันไหนที่ไม่รู้สึกก็ไม่ได้ทำ เราไม่ได้มีทีมงาน เราเริ่มมาจากตัวเองตั้งแต่แรก ค่อย ๆ ถ่ายทีละมุม ค่อย ๆ ตัดต่อ จนปัจจุบันนี้เริ่มมีพี่ ๆ เข้ามาช่วยถือกล้อง เยอะสุดก็ 3 คน ที่ช่วยกันทำกว่าจะเป็นคลิปทุกวันนี้”

งานทำให้ครอบครัวอยู่ใกล้ แต่เหมือนไกล

“ด้วยภาระหน้าที่ ทำให้ครอบครัวของพีทมีระยะห่างมากขึ้น เหมือนอยู่ใกล้ แต่เหมือนไกล เพราะเรามีหน้าที่ความรับผิดชอบอื่น ๆ เข้ามาแทรก มันก็เลยกลายเป็นว่า เราต้องเลือกระหว่างชีวิตการทำงานกับชีวิตส่วนตัว เราต้องตอบตัวเองให้ได้ด้วยว่า สิ่งที่เราเลือกไป มันคุ้มค่ากับการที่เราจะเอาเวลาไปแลกไหม แต่ในขณะเดียวกัน ในช่วงเวลาที่แลกก็ต้องมีสติตลอดเวลาว่าเรากำลังใช้เวลาไปกับสิ่งนี้อยู่นะ ถ้ามันมากเกินก็อาจจะต้องหยุดให้ได้

เมื่อก่อนพ่อแม่อาจจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่พีททำ แต่ตอนนี้ท่านเข้าใจมากขึ้น ท่านอยากดูคลิปมากแต่ว่าไม่ค่อยมีโอกาสได้ดู เพราะพีทจะสามารถเปิดให้ดูได้เฉพาะบางคลิป เราจะไม่ค่อยภูมิใจนำเสนอ เราจะเป็นประเภทที่ว่า เค้าอยากดูจริง ๆ หรือเค้ามาขอเราเราเปิดให้ดู ถึงจะเปิดให้ดู

ส่วนคนรอบตัว แน่นอนว่ายังมีคนที่ไม่เข้าใจ ด้วยความที่พีทเล่นหลายตัวละคร บางทีไปเล่นโดนนางเอกที่เค้ารัก ก็อาจจะมีบ้าง แต่ไม่ได้เป็นเรื่องราวใหญ่โต ก็จะมีแซว ๆ แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ หรือมีความคิดที่ว่าฉันจะเลิกทำ พีทคิดว่าเรื่องไหน ถ้าคนดูเค้าไม่เข้าใจ อธิบายยังไงเค้าก็ไม่เข้าใจอยู่ดี”

อนาคตของช่อง พีท พามานา

“ตอบไม่ได้เลยค่ะ พีทโฟกัสแค่วันนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้พีทไม่กล้ามีทีม เพราะไม่กล้าเอาชีวิตไปผูกไว้กับทีม เพราะพีททำอะไรจากความรู้สึก แล้วก็พีททำโดยที่ไม่ได้มีแพลนอะไรมาก ไม่ได้แพลนว่าปีหน้าฉันต้องเปิดช่องใหญ่ ปีหน้าฉันต้องได้ผู้ติดตามเพิ่มขึ้น ไม่มีอะไรในหัวเลย มีแค่วันนี้จะทำอะไร อยากอินกับอะไร เช่นถ้าเกิดว่ามีงานอะไรมา เราก็แค่จินตนาการไปว่าสิ้นปีจะจบที่งานนี้นะ แล้วจะทำมันออกมาให้ดีได้ยังไง ส่วนปีหน้าก็ปล่อยไปก่อน ถ้ารู้สึกกับอะไรค่อยหาทำอีกที และช่วงนี้พีทได้โอกาสทำงานใหม่ ๆ เป็นอะไรที่น่าสนใจ พีทก็เลยเอาเวลาจากการทำคลิปวางไว้ก่อน แล้วให้เวลากับโอกาสที่ได้มา ให้เวลากับงานที่พีทรู้สึกว่าเป็นอะไรที่แปลกใหม่ ช่วงเวลาทำคลิปมันก็เลยน้อยลง รวมถึงแต่ละคลิปมันก็ใช้เวลานานกว่าจะเสร็จ คนก็จะเห็นว่าเราใช้เวลานานกว่าจะลงคลิป ซึ่งพีทเป็นคนที่อะไรที่เล่นไปแล้ว เราก็จะคิดใหม่ เพราะถ้าเล่นซ้ำเรื่อย ๆ มันเหมือนเราเอาเปรียบคนดู เหมือนเรากำลังทำอะไรเดิม ๆ ให้คนดู งานเราก็ไม่ได้มีการพัฒนาขึ้น พีทก็เลยอยากทำอะไรที่ยังไม่เคยทำ มันอาจจะมีความคล้ายบ้าง แต่คงไม่ได้เหมือนกัน 100% ซึ่งในมุมมองของพีท พีทว่าคลิปช่องพีทมันประสบความสำเร็จมาก ๆ มันเกินความคาดหวังไปนานมาก ๆ แล้ว และพีทรู้สึกว่าตัวเองได้กำไรมาสักกระยะหนึ่งแล้ว”

ความรัก 3 ปี ที่ไม่เคยได้เจอหน้ากันเลย

“ตอนนี้โสดค่ะ แต่ก่อนหน้านั้นพีทเคยมีความสัมพันธ์ 3 ปี ที่ไม่เคยได้เจอกันเลยแม้แต่ครั้งเดียว คือเราเจอกันในแอพหาคู่ เป็นช่วงที่เราทำงานแล้วก็ได้ไปเจอเค้าในแอพ ได้ทำความรู้จักกันในระดับหนึ่ง เพราะเค้าเป็นคนค่อนข้างมีกำแพงบางอย่าง เช่นเรื่องครอบครัว หรือเรื่องส่วนตัวของเค้า

เราอยากเจอเค้า แต่พอเราไปนัด แล้วพอจะถึงวันเค้าก็จะมีเหตุผลร้อยแปด เช่น เลิกงานต้องทำโอทีไปไม่ได้ไม่สะดวก หรือที่บ้านมีเรื่อง มันก็จะเป็นแบบนี้มาตลอด จนเราเริ่มระคาย ก็เลยมีโอกาสได้พยายามหาความจริง แล้วก็ทะเลาะกันบ่อย แต่ว่าท้ายที่สุด เราก็พยายามที่จะยอมรับเค้า เนื่องด้วยว่าเราหวังว่าวันหนึ่งเค้าจะยอมมาเจอเรา เค้าจะยอมปรับปรุงให้มันดีขึ้น

แล้วมันก็มีเหตุการณ์ที่พีทได้มีโอกาสรู้ข้อมูลเค้ามากขึ้น เหมือนเราคุยกันมาสักพักก็เริ่มไว้เนื้อเชื่อใจกันในระดับหนึ่ง แต่เค้าก็ยังไม่ได้มาเจอเรา เราก็ถือวิสาสะจนได้รู้ชื่อจริง นามสกุลจริง ของเค้า ก็ลองค้นหาเลยทุกแพลตฟอร์ม ปรากฎว่าได้มีโอกาสไปเจอแอคเคาท์หนึ่งซึ่งทุกอย่างมันตรงหมด ตรงแม้กระทั่งเรื่องราวที่เค้าพูด มันเป็นความจริงทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องของเค้าเอง เช่นเค้าเป็นใคร ทำงานที่ไหน แม้กระทั่งหน้าเค้าที่ส่งมาให้เราดูก็ไม่ใช่คนเดียวกัน แต่คนรอบตัว หรือข้อมูลอื่น ๆ คือจริงหมด

พอรู้ความจริงพีทก็ไปคุยว่า ฉันไปเจอความจริงแล้วนะ เค้าก็บอกว่า รู้แล้วใช่ไหม ถ้ารู้แล้วจะไปก็ได้นะ แต่ท้ายที่สุดพีทก็ยังให้อภัยเค้า ด้วยเหตุผลเดิมที่เราก็หวังว่าสักวัน พอคุยไปเรื่อย ๆ สักวันเค้าก็คงจะยอมเปิดทุกอย่างกับเราจริง ๆ ก็เชื่อว่ามันอาจจะต้องใช้เวลาอีกสักนิดนึง ก็คุยกันต่ออีกสักพักจนรู้สึกว่ามันค่อนข้างที่จะเป็นไปได้ยากและเปอร์เซ็นต์มันลดลงเรื่อย ๆ ความรู้สึกเรามันเริ่มกระด้างกระเดื่อง มันเริ่มฝืด ๆ เคือง ๆ เริ่มไม่มีความสุขแล้ว สุดท้ายก็เลยปล่อยให้เค้าเป็นอย่างงั้น และก็ตัดสินใจเดินออกมาจากความสัมพันธ์”

อยากให้ฝันสำเร็จ ต้องให้เวลาและลงไปคลุกคลีกับมัน

“พีทมองว่าถ้าอยากให้ฝันสำเร็จต้องลงไปคลุกคลีกับมัน ชอบอะไรก็ต้องลงไปคลุกคลีและให้เวลากับมันอย่าผิวเผิน เช่น อยากร้องเพลงเป็นแต่ไม่ฟังเพลงเลย ไม่อ้าปากเลย หรือไม่ร้องเลย มันก็คงจะเป็นอะไรที่เอาเปรียบโลกจนเกินไป เอาเปรียบคนอื่นจนเกินไป ในขณะเดียวกัน คนอื่น ๆ ที่เค้าร้องเพลงเก่ง ๆ เค้าก็คงต้องให้เวลากับมัน คลุกคลีกับมัน แลกเอาเวลาส่วนที่ไม่อยากแลกแต่ต้องเอามาแลก เหมือนพีทก็รู้สึกว่าก็ต้องแลกต้องคลุกคลีกับมัน แล้ววันหนึ่งมันจะสำเร็จ”

คำขอบคุณ จาก พีท พามานา

“ขอบคุณที่ซัพพอร์ทพีทมาตลอด แล้วก็ยอมรับในความเป็นตัวพีท ซึ่งมันเป็นอะไรที่ค่อนข้างแตกต่าง มันเป็นอะไรที่คนหลาย ๆ คนทำใจยอมรับยาก แต่พีทก็รู้สึกว่าก็ยังมีอีกหลายคนที่เค้าเปิดใจ แล้วเค้าก็พัฒนาความคิดไปพร้อมกับยุคสมัยที่มันเปลี่ยนไป ซึ่งพีทขอบคุณมาก แล้วก็ขอบคุณทุก ๆ โอกาส ไม่ว่าจะเป็นลูกค้า หรือแม้กระทั่งผู้ใหญ่ใจดีหลาย ๆ ท่าน ที่เค้าอยากให้โอกาสเรา แล้วก็อยากร่วมงานกับเรา นอกเหนือจากสิ่งที่เราทำอยู่ในปัจจุบัน ซึ่งเป็นอะไรที่มหัศจรรย์แล้วก็ไม่คิดไม่ฝัน อย่างที่พีทบอกว่าเป็นฝันที่ไม่กล้าฝัน จนมันได้เกิดขึ้น ณ วันนี้ พีทรู้สึกว่ามันเป็นอะไรที่เกินฝันไปมาก ขอบคุณทุกคนมาก ๆ ครับ” - พีท พามานา

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/b970fa6a-e6e9-4df4-a105-a4c8482dbffb.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/608b6951-1b29-451e-b0b9-e5a74141d385.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-11-27T18:52:24.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9866,"title":"เปิดเรื่องราวชีวิตแบบครบรส ของ “หวานเจี๊ยบ” ผู้จัดการสาวสุดแซ่บ ของเหล่าซุปตาร์","content":"

“หวานภูมิใจที่หวานเลี้ยงครอบครัวได้ ดูแลคุณแม่ได้ หวานอาจจะไม่ได้เป็นลูกที่ดีมาก แต่ในบันปลายชีวิตของเขา เราก็ทำให้เขาได้อย่างดีที่สุดแล้ว”

เปิด Club รวมสีสันของชีวิต พร้อมแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลในในทุก ๆ สัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่ตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับตัวแม่ “หวานเจี๊ยบ” จากพนักงานขายเครื่องสำอาง สู่ผู้จัดการสุดปัง ของซุปตาร์ตัวแม่ ที่พร้อมดูแล ปลุกปั้น ดาวดวงใหม่ประดับวงการ กับเส้นทางชีวิตสุดสตรอง ที่กว่าจะเฉิดฉาย ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด สีสันรสชาติของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจ ได้ถูกแชร์ไว้แล้วในรายการ

ก่อนจะเป็นผู้จัดการตัวแม่

“หวานเข้ามาในวงอาชีพนี้ได้เพราะว่าเมื่อก่อนเป็นพนักงานขายเครื่องสำอางในห้าง แล้วคุณชมพู่ก็เป็นลูกค้าเรา จนกระทั่งรู้จักกันมาหลายปี พี่ชมพู่ก็เปิดร้านทำผมอยู่ช่วงหนึ่ง แล้วเค้าก็เลยบอกว่า หวานออกมาได้ไหม จะให้มาเป็นผู้จัดการด้วย แล้วก็คอยดูแลร้านตัดผมด้วย

ก็เลยตัดสินใจลาออกมาค่ะ

ผู้จัดการ ปกติก็มีหน้าที่รับคิวงาน คอยตรวจสอบสกรีนงาน ว่างานไหนน้องเราทำได้ งานไหนน้องเราไม่สะดวกทำ มันก็จะมีคอนดิชั่นของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน เนื้องานก็ประมาณนั้นค่ะ”

Millions of stars บ้านดาวในสังกัดหวานเจี๊ยบและผองเพื่อน

“มิลเลี่ยนออฟสตาร์ จริง ๆ มันไม่ได้มีหวานเป็นผู้จัดการคนเดียวนะคะ มันมีเพื่อน ๆ อีก 4-5 คน โดยหวานสนิทกับคนชื่อคุณแอมก่อน คุณแอมเค้าจะดูแล เอมมี่ มรกต แล้วหลังจากนั้นเค้าก็จะมีหลาย ๆ คนตามมา แล้วเราก็รู้จักคนโน้นคนนี้ เราก็ดึงมาอยู่ในก๊วนเดียวกัน แล้วเมื่อก่อนเวลาถ่ายรูปไปงาน เราก็ถ่ายกันเอง ซึ่งออกงาน 1 ครั้ง เราก็ถ่ายรูป 20 – 30 รูปแล้วส่งให้ดาราลงโพสต์ ซึ่งดาราก็ลงแค่ 1-2 รูปเท่านั้น ส่วนรูปที่เหลือเราก็ไม่รู้จะเอารูปไปไว้ไหน แล้วรูปมันก็สวย เราก็เลยสร้างเพจขึ้นมาชื่อว่า มิลเลี่ยนออฟสตาร์ แล้วเวลามีรูปอะไรก็โยนเข้าไปในเพจ ใครมีกิจกรรมอะไรก็โยนกันเข้าไป เค้าก็เลยเรียกเราว่าบ้านดาว ซึ่งคนมักจะเข้าใจผิดว่าหวานเป็นคนดูแลทั้งหมด แต่จริง ๆ ไม่ใช่ มันจะมีเพื่อน ๆ อีก 4-5 คนที่เป็นแก๊งผู้จัดการด้วยกัน

ซึ่งเรื่องที่ ดาราในบ้านทุกคนต้องลงคอนเทนต์ทุกวัน อันนี้ก็เป็นเรื่องจริง เพราะมันคือตัวทำเงิน อย่างตอนนี้เราก็ต้องผันไปเป็น Tiktoker ซึ่งอะไรก็ตามที่มันเป็นแหล่งให้ดาราเค้าได้เงิน ทำให้เค้าเกิดรายได้ เราก็ต้องบอกเค้า ยิ่งทำบ่อย ๆ อัลกอริทึมมันก็จะเรียนรู้และเหวี่ยงขึ้นเอง ขอให้เน้นความสม่ำเสมอ”

ผู้จัดการดารา ใช้ชีวิตไม่ธรรมดา จริงไหม?

“หวานคิดว่า คนภายนอกอาจจะมองนักแสดงและดาราเป็นแบบนั้น แต่จริง ๆ แล้วทุกคนมันก็เป็นเหมือนคนปกติ เค้าก็ยังกินส้มตำปลาร้า กินไส้กรอกอีสาน เค้าก็ยังใช้ชีวิตปกติ แต่ว่าคนที่เค้าร่วมงานอาจจะเป็นการให้เกียรติมากกว่า ให้เกียรติทั้งนักแสดง รวมไปถึงผู้จัดการดาราด้วย มันก็เลยดูเป็นภาพลักษณ์ที่สวยงาม แต่จริง ๆ เบื้องหลังเราก็ปกติ แต่อาจจะไม่มีใครรู้ สมมติแต่ก่อน เวลาหวานไปโชว์ตัวต่างจังหวัดกับพี่ชมพู่ โรงแรมที่ลูกค้าเปิดให้ก็คืนละ 800 บาท ซึ่งเราก็นอน ขึ้นเครื่องบิน ขึ้นรถตู้ไปผจญภัยกันสองคน จำได้เลยมีอยู่ครั้งหนึ่งไกลมาก ตอนนั้นมันยังไม่มีเครื่องบิน พอไปถึงจังหวัดนั้น ต้องนั่งรถตู้ไปอีก 5 ชั่วโมง พอลงรถตู้ปุ๊บต้องขึ้นเวทีเลย ผ่านไปยังไม่ครบ 1 ชั่วโมงเลย ฉันยังเดินหาข้าวหาปลาให้คุณชมพู่ไม่ได้เลย ปรากฎว่างานเสร็จและต้องนั่งรถกลับอีก 5 ชั่วโมง ทางขรุขระนั่งกระแทกจนพี่ชมพู่ต้องมีหมอนมีผ้าห่มมารอง ภาพเบื้องหลังมันก็ไม่สวยหรูขนาดนั้น แต่ภาพเบื้องหน้ามันเป็นอะไรที่ต้องสวยงาม เพื่อไปเจอแฟน ๆ ในแต่ละ

อย่างเรื่องถูกถ่ายรูป หวานว่าปัจจุบันนี้มันห้ามไม่ได้หรอกค่ะ แต่ถ้าเราเห็นว่าดารากำลังอยู่ในโมเม้นท์ที่มันไม่สมควร เราก็อาจจะขอให้คนไม่ถ่าย แต่ว่าเดี๋ยวนี้ทุกคนมันมีกล้องอยู่ในมือแล้ว ดาราทุกคนก็โดนถ่าย เราก็คงหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราก็คิดว่าถ้ามันไม่ได้อยู่ในโมเม้นท์ที่น้องกำลังทำธุระส่วนตัว มันก็ไม่เป็นไร

เกณฑ์ในการรับเด็กเข้าบ้านไม่มีค่ะ ขอแค่รู้จักก่อน อาจจะเป็นเด็กใหม่ได้ หรือมีชื่อเสียงมาบ้างประมาณนึง อย่างตอนน้องแจ๊คกี้มา แจ๊คกี้เค้าก็ไม่ได้มีชื่อเสียงมา แต่ก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นความสามารถของน้อง ที่ทำให้น้องต่อยอดมาถึงทุกวันนี้ได้”

หวานเจี๊ยบ กับบรรดาหลาน ๆ

“ทุกวันนี้คุณชมพู่เค้าจะให้หลาน ๆ เรียกอย่างผมยาว เค้าจะเรียกว่าป้า ส่วนผมสั้นจะเรียกว่าลุง แล้วความน่ารักของสายฟ้า พายุ ตอนนี้จะ 7 ขวบ เค้าก็ไม่เคยมาถามว่าทำไมป้าหวานเป็นผู้ชาย ส่วนน้อง แอบิเกล เค้าจะมีเรื่องให้เราเซอร์ไพรส์เค้าตลอด อย่างพี่สาวของหวานก็ชอบหนูเกลมาก เค้ายังถามว่าเกล 2 ขวบจริง ๆ เพราะทุกวันนี้มีคนมาติดต่องาน ติดต่อน้องเกลไปเดินแบบ ไม่เอาแม่ชมพู่นะ เอาแต่เกล ซึ่งหวานก็บอกว่ามันไม่ได้ เค้าต้องมีแม่ไปด้วย น้องเพิ่ง 2 ขวบกว่าเองนะ คือคนภายนอกจะเห็นความฉลาด จนเข้าใจว่าเค้าโตมากแล้ว คิดว่าทำงานเองได้แล้ว ซึ่งจริง ๆ มันไม่ได้ น้องเพิ่ง 2 ขวบค่ะ”

ครอบครัว กับการยอมรับตัวตนของหวานเจี๊ยบ

“หวานเป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิดค่ะ เกิดมาในครอบครัวคนจีน ฐานะปานกลาง มีพี่น้อง 4 คน

เรื่องการยอมรับตัวตนคือเมื่อก่อน เราไม่รู้ว่าการที่เค้าทำแบบนั้น มันคือรับไม่ได้ อย่างเช่นคุณพ่อของหวาน ตอนนี้ท่านเสียไปแล้ว เค้าจะไม่ค่อยยุ่งวุ่นวายอะไรกับหวานเท่าไหร่ แต่กับแม่ด้วยความที่เราสนิทกัน เราอยู่ด้วยกันกับแม่ เค้าก็จะเรียกเราว่าสัตว์ประหลาด ซึ่งบ้านของหวานจะมีกิจกรรมที่ต้องไปกินข้าวภัตตาคาร หรือไปกินตามร้านอาหารกัน แล้วเวลาเดินออกจากบ้านเค้าก็จะเดินนำหน้าไปเลย แล้วเค้าก็จะให้หวานเดินคนสุดท้าย หรือไม่ก็จะให้หวานนำหน้าเค้าจะไม่เดินใกล้ แต่พอไปร้านอาหารทุกอย่างเป็นปกติ หรือถ้าเข้าบ้านแล้วชีวิตก็เป็นปกติ แต่พออยู่ข้างนอก แม่เค้าก็จะไม่ค่อยยอมรับ แต่เราก็ไม่ได้ซีเรียสอะไร ก็ไม่เป็นไร

เมื่อก่อนแม่เค้าไม่ได้ใช้คำว่าเป็นกะเทย คือเหมือนตอนนั้นหวานจำได้ว่า อยู่ดี ๆ แม่เค้าก็มารื้อตู้เสื้อผ้าแล้วเค้าก็เจอหมดเลย แป้ง มาสคาร่า ลิปสติก ชุดชั้นใน แล้วเค้าก็เรียกเราลงมาด่า แล้วเราก็เลยพูดไปว่า แม่ไม่คิดเหรอถ้าสมมติหนูเป็นผู้ชายจริง ๆ ป่านนี้อาจจะถือเหล็กฟุตไปตีกับคนอื่นก็ได้ เพราะตอนนั้นตรงข้ามบ้านเรามันก็มีคนที่ไปเรียนช่าง เค้าก็เลยพูดขึ้นมากับหนูว่า ให้ติดยาดีกว่าให้เป็นแบบนี้ แต่เราก็ไม่ได้เสียใจนะ วันนั้นเราก็งงด้วยซ้ำ แต่เราแค่รู้สึกว่าเค้ารับไม่ได้ขนาดนี้เลยเหรอ ซึ่งตอนที่แม่จับได้ ตอนนั้นหวานเรียน ม.ปลาย เรายังเป็นกะเทยผมสั้นอยู่แต่เราก็แอบใส่ชุดชั้นใน แต่จะใส่เวลาอยู่นอกบ้านนะ แต่พอใกล้จะถึงบ้าน เราจะถอดเก็บใส่กระเป๋า พอวันรุ่งขึ้นปุ๊บตอนแม่ไม่อยู่เราก็ซัก แล้วก็ไปตากแดด แต่ถ้าแม่เค้ากลับมา ชุดชั้นในตัวที่ซักจะแห้งไม่แห้งเราก็ต้องเก็บก่อน แล้วก็เอารองเท้าส้นสูงที่มันสูงมาก ๆ เราก็ไปเลื่อยออกให้มันเหลือส้นเตี้ย ๆ เพื่อให้มันดูไม่เป็นผู้หญิงมาก หวานว่าจริง ๆ แล้วบ้านหวานเป็นเหมือนครอบครัวปิด เค้าคงยังไม่รู้ เพราะต้องเรียนตรงนี้ว่า คุณแม่หวานไม่ได้รับการเรียนหนังสือเลย เพราะฉะนั้นเค้าก็จะอยู่แต่ในโลกของเค้ากับที่บ้าน ซึ่งเค้าก็ไม่รู้ว่าโลกมันไปถึงไหนแล้ว

แต่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยได้รู้สึกมากเท่าไหร่ ไม่รักก็ไม่รัก เราก็คิดแบบนี้ และต้องเข้าใจว่าหวานเป็นลูกคนสุดท้อง แล้วสิ่งใดที่หวานต้องการแม่ไม่เคยปฏิเสธ ดิฉันอยากได้กระเป๋านักเรียนอันใหม่เดี๋ยวฉันก็ต้องได้ หรือฉันอยากได้เงินเดี๋ยวแกก็ให้ เราก็เลยไม่ได้รู้สึกว่าเราขาดแคลนอะไร

หวานรู้ว่าลึก ๆ แม่เค้าก็รักหวาน ญาติพี่น้องทุกคนก็บอกว่าเค้ารักเรา แต่เราก็รู้สึกว่าแม่รักพี่สาวเราอีกคนหนึ่งมากกว่า แต่พี่สาวเราคนนั้นเค้าก็ดีกับพ่อกับแม่จริง ๆ นะ เราก็เถียงไม่ได้ เพราะเรามีแต่เรื่องให้เค้าช้ำใจ เรียนก็ไม่เก่ง แล้วพอเราเริ่มไปโรงเรียนชายล้วน ได้เจอเพื่อนที่เป็นแบบเดียวกัน แล้วก็เริ่มมีแฟน เริ่มไม่กลับบ้านบ้าง เริ่มไปนอนบ้านเพื่อนคนนี้ เริ่มไปนอนบ้านเพื่อนคนนั้น บางวันเราไม่กลับเลย จนมีอยู่วันหนึ่งเราโทรไปหาแม่ ซึ่งตอนนั้นเค้ากำลังจะแจ้งความแล้วว่าเราหายไปไหน เพราะเมื่อก่อนเราไม่มีโทรศัพท์มือถือ แล้วเราก็รู้สึกว่าถ้าเราไม่กลับบ้าน ยังไงเค้าก็ตามเราไม่ได้ พอกลับมาแม่โกรธมากเอาสายยางฟาด ๆ เพราะเค้ากลัวว่าเราจะเกิดอันตรายอะไรรึเปล่า

แม่เริ่มมายอมรับเราได้ตอนโตนี่แหละค่ะ ตอนทำงานเลย ซึ่งช่วงก่อนที่เราจะมาทำงานในอาชีพผู้จัดการ ตอนที่ทำงานห้าง ตอนนั้นแบรนด์ของหวานเป็นแบรนด์ใหญ่ เค้าก็จะมีคนมากรูมมิ่งบุคลิกภาพเรา ไว้เล็บแล้วต้องทาเล็บนะ ต้องใส่กระโปรงนะ ต้องทาเล็บเท้านะ ต้องดูแลตัวเองนะ เค้าก็จะมากรูมมิ่งเราก่อนที่แบรนด์เราจะเปิด แล้วพอเราเริ่มทำงานไปสักพัก ตอนนั้นเราก็ยังไม่มีรถ เรากลับไปบ้านพอไปถึงบ้านเราก็เหวี่ยงผ้าเราลงตะกร้า ซึ่งทุก ๆ สัปดาห์ก็จะเป็นอย่างแบบนั้น จนกระทั่งมีอยู่ครั้งนึงหวานก็ได้ยินเสียงมาจากตรงระเบียง หวานก็ลุกขึ้นไปดู สรุปเป็นแม่เราเนี่ยแหละ นั่งซักกระโปรงให้เราอยู่ ซึ่งปกติเค้าไม่เคยชอบให้หวานใส่กระโปรง แต่พอเรามาทำงานเราเลี้ยงดูตัวเองได้ ทุกอย่างมันก็ดูเบาลง ญาติพี่น้องที่เคยบูลลี่เรา เค้าก็ไปบอกพี่สาวเรา หรือบอกญาติ ๆ คนอื่นว่า โชคดีที่มีเรานะ ดูแลแม่ดูแลพ่อ ซื้อบ้านซื้อรถ พาแม่ไปเที่ยว ตั้งแต่นั้นเราก็รู้สึกว่าความตึงที่เราเคยเจอมันก็ผ่อนลง หวานเคยถามแม่ด้วยนะว่า เห็นคนโน้นคนนี้เค้าบวชกัน ไม่อยากให้บวชบ้างเหรอ เค้าก็บอกว่าถ้าบวชแล้วเหมือนเราไม่ได้สมัครใจ บาปก็ไปอยู่ที่เค้าสิ งั้นก็แล้วแต่ เราก็เลยไปจับแม่มาคุยว่า ไม่ต้องจับผ้าเหลืองขึ้นสวรรค์หรอก เดี๋ยวซื้อเครื่องบินให้ขึ้นไปเลย เราก็พูดกับเค้าเล่น ๆ แซวขำ ๆ กันไป”

ความรักหวานใส ของหวานเจี๊ยบ

“ความรักครั้งแรกของหวาน คือตอนเรียนม.ปลาย เป็นช่วงที่ผู้ชายรุมล้อมไปหมด เราเองก็ยังหัวโปก เพียงแต่ว่าเราเป็นสินค้าใหม่ในโรงเรียน ซึ่งผู้ชายโรงเรียนมันมีตั้งแต่ ม.1 - ม.6 แล้วเราเข้าไปตอน ม.4 เราผิวขาว หน้าตาจิ้มลิ้ม ผู้ชายก็รุมล้อม เมื่อก่อนผู้ชายแข่งกันนะ เวลาคนนี้โทรหาหวาน หวานก็ติ๊ก 1 คนนี้โทรหาหวานหวานติ๊ก 1 แล้วสิ้นเดือนหวานไปบอกให้ผู้ชายเหล่านี้ให้รู้ว่าเดือนใครบ้างที่โทรหาหวาน โทรกี่วัน ทำให้ผู้ชายก็ยิ่งแข่งกันโทรมา แล้วบางทีก็แค่โทรมาเพื่อให้เราจด ซึ่งหวานก็ไม่ได้คิดว่ามันคือการจดแต้ม หวานแค่คิดว่า อยากรู้ว่าใครโทรมาบ้าง แต่ถ้าเทียบกับสมัยมันก็คงโทรมาจีบแหละ แต่ตอนนั้นเราใสมากนะ ไม่เคยรู้ว่าผู้ชายกับผู้ชายเป็นแฟนกันได้ แล้วมันก็เริ่มมีคนมาใส่ใจเราเป็นพิเศษ ชวนไปติวหนังสือ แล้วก็เหมือนมีอะไรเกินเลยกันไป เราถงเริ่มเข้าใจว่ามันเป็นอย่างงี้นี่เอง มันก็เลยยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าที่บ้านไม่รักไม่เป็นไร เรามีผู้ชายอีกหลายคนให้รัก ผู้ชายคนเนี้ยไม่รักหนู หนูก็มีคนใหม่”

หวานเจี๊ยบกับความรักสุดขมขื่น

“มันเป็นความรักที่ผ่านมาหลาย ๆ ครั้ง จนกระทั่งเรามาเจอคนหนึ่ง ซึ่งตอนแรกเค้าก็ดีมากเลยคนนี้เป็นคนที่ทำให้เรารู้สึกถึงคำว่าผัวเมียจริง ๆ ตอนนั้นหวานเพิ่งเรียนจบ ส่วนเค้ายังเรียนมหาวิทยาลัยปี 1 แต่เราเคยเรียนโรงเรียน ม.ปลายด้วยกันแต่หวานเป็นรุ่นพี่เค้าเป็นรุ่นน้อง แล้วเค้าก็ชวนเราไปอยู่ในคอนโด ใช้ชีวิตด้วยกัน เราไปเลือกแอร์ เลือกเฟอร์นิเจอร์เข้าคอนโด คือทุกอย่างมันดีไปหมดเลย แล้วเราก็ออกจากบ้านไปเลย ไม่มีเงินไม่มีทองไม่มีอะไรเลย แต่เค้าก็เลี้ยงดูเราทุกอย่าง เอาจักรยานไปจำนำ เอาหนังสือไปซีร็อกซ์ขาย หาเงินมาดูแลเราทุกอย่าง จนกระทั่งหวานจำได้ว่า เค้าเริ่มลงมือทำร้ายร่างกายหวานครั้งแรกในวันคริสต์มาส

ครั้งแรกเหมือนเราอยู่ด้วยกัน เค้าก็บอกกับเราว่าวันนี้เค้าจะไปเที่ยว เหมือนคณะของเค้ามีไปเที่ยวกัน เค้าบอกให้เราไปด้วย แต่ว่าให้เราอยู่อีกโต๊ะนึงใกล้ ๆ เราก็ไปแต่เราเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืนอยู่แล้ว แต่ว่าเพื่อน ๆ เราเค้าก็ชอบเที่ยว ตอนแรกมันก็ไม่มีอะไรเลยก็ เราก็เห็นเค้า เค้าก็เห็นเรา จนกระทั่งอยู่ดี ๆ จะกลับอยู่แล้ว หวานก็เห็นเค้าโอบผู้หญิงอยู่หน้าร้านเลย หวานก็ตกใจก็เลยเดินไปตีเค้า แล้วก็ถามว่าทำอะไร ผู้หญิงก็ตกใจ แล้ววิ่งหนีไปก่อน แล้วแฟนหวานเค้าก็วิ่งหนี เราเราก็วิ่งตาม สุดท้ายแล้วเหมือนเพื่อนเค้ามีรถตู้มาเค้าก็ขึ้นไป จนอีกวันหนึ่งก็กลับไปเจอกัน เราก็ถามว่ามันคืออะไร เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น แล้วเค้าก็เริ่มเลย เค้าทำร้ายร่างกายหวานเลย นั่นคือครั้งแรกที่ค่อนข้างหนัก เราโดนแบบสะบักสะบอม แล้วหวานโดนมา 2 ปีเต็ม ๆ แล้วก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนหลัง ๆ ก็คือ ถ้าเลือดไม่ออกเค้าไม่หยุด เค้าไม่มีเหตุผลใด ๆ ทั้งสิ้น ขับรถเลี้ยวซ้ายเลี้ยวขวาไม่ถูกใจเค้า กลับไปบ้านก็โดนอะไร

ตอนนั้นยังไม่ทำงาน จนช่วงปลาย ๆ เริ่มไปสมัครงาน เพื่อน ๆ เค้าไปสมัครงานกัน แล้วเค้าได้งานกันทุกคนเลย เราก็บอกว่าฉันต้องได้บ้างสิ วันไปสมัครงาน แฟนหวานเค้ายังเอาพระมาใส่คอให้เรา สวดมนต์กันริมระเบียง ขอให้เธอได้นะ พอเราได้งานปุ๊บก็โมโหก็กระทืบหัวปูดบ้าง ตาแตกบ้าง พี่ ๆ ที่ทำงานเค้าก็สงสาร ไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เห็นเป็นคนหน้าตาดี สุภาพเรียบร้อยไม่คิดว่าจะเป็นคนที่ทำร้ายร่างกายคนอื่น

เพื่อนเตือนค่ะ มีอยู่ครั้งนึงที่หนัก ๆ เลยคือ หวานโดนจนเลือดไหลมาที่ตา จมูก ปาก แล้วเพื่อนหวานเป็นทอม ซึ่งก็เป็นเพื่อนเค้านั่นแหละ เค้าก็บอกว่าให้มาหาเค้า แล้วเค้าก็พาเราไปที่ห้อง เพื่อนทุกคนก็ทำแผลให้เรา ร้องไห้กับเรา พอตื่นเช้าผู้ชายก็มาเรียก แล้วเราก็เดินกลับไปเลย เพื่อน ๆ ทุกคนก็เลยเริ่มรู้สึกหรือว่ามันเตือนไม่ได้ จนเพื่อน ๆ ทุกคนเริ่มเอือมระอา

ฟางเส้นสุดท้ายที่ทำให้หวานตัดสินใจเลิก คือเค้าไปเจอผู้หญิงคนหนึ่งที่ผับ เรานอนคนเดียว พอเรากำลังจะไปทำงานเช้า เค้ากลับมาสวนกันพอดี หวานก็รู้สึกผิดปกติ ก็เลยไปรื้อกระเป๋าสตางค์เค้า ก็เจอรูปสติ๊กเกอร์ เค้าถ่ายกับผู้หญิงคนหนึ่ง พอเค้าอาบน้ำเสร็จเค้าออกมา เราก็ถามว่านี่คือ เค้าบอกว่าเค้าเพิ่งเจอกัน ตัดสินใจจะคบกันแล้ว อยากให้เธอออกจากห้องนี้ไปสัปดาห์หน้าเลย วันนั้นหวานจำได้ว่าไม่มีการต่อล้อต่อเถียงอะไร หวานก็เลยเดินขึ้นไปในห้องของพี่ที่อยู่ชั้นข้างบนที่เป็นกะเทยเหมือนกัน ก็บอกเค้า เค้าก็ให้เรานอนห้องพี่ก่อน วันรุ่งขึ้นก็เค้าก็โทรมาถามว่าจะไปเมื่อไหร่ เราก็เลยบอกว่าขอเป็นสัปดาห์หน้าได้ไหม เพราะเราทำงานห้างเราจะหยุดแค่วันเดียว เค้าบอกไม่ได้ ต้องมาเก็บของวันเสาร์นี้เลย เราก็ตกลงไปเก็บของ วันที่เราเก็บของเค้าก็นอนอยู่ในห้องเล่นเกมปกติ แต่พอเราจะไปจริง ๆ เค้าก็ร้องไห้ ถามว่าเราจะไปจริง ๆ เหรอ เราก็บอกว่าเราไม่ได้อยากไป แต่ตอนนี้เรารู้สึกว่าเราไม่มีทางเลือกแล้ว ก็ก้าวออกมา ในวันที่เราเลือกเดินออกมา เคนแถวนั้นที่เคยเห็นสภาพเราวิ่งหนีไปอยู่กับเค้าบ้าง เค้ายังถามว่าพี่หวานไปแล้วเหรอ ไม่ทนอีกสักนิดเหรอ เหมือนเค้าก็สนิทกับเรา ก็ไม่อยากให้เราไป เพราะเค้าก็รู้สึกว่าเราเป็นพี่เป็นน้องกันแล้ว ถ้าเราไปจากตรงนี้ก็คงไม่ได้เจอกันอีกแล้ว แต่หวานก็บอกว่าเราต้องไปแล้ว เราไม่ไหว ก็เลยตัดสินใจขาดกัน หลังจากนั้นก็มีช่วงหนึ่งเค้ากลับมาด้วยนะ เหมือนกลับมาคบกันลับ ๆ อยู่ช่วงหนึ่ง จนกระทั่งหนูไปเล่าให้แม่ฟัง แล้วแม่ก็บอกว่า แม่ไม่เคยขออะไรนะ แต่ผู้ชายคนนี้เค้ามีลูกแล้ว อย่าไปยุ่งกับครอบครัวเค้าเลยบาปกรรม

ผู้ชายคนนั้นเค้ามีครอบครัวปกติเลย แต่ตอนที่เค้ามีครอบครัวแล้ว เค้าก็ติดต่อมาหาหนู ตอนเค้าจะบวชเค้าก็ติดต่อมาหาหนูเพื่อขออโหสิกรรม หนูก็โอเค ไม่ได้ติดใจอะไร จนแม่หนูพูดคำนี้ออกมา หนูเลยรู้สึกว่ามันคงต้องหยุดแล้วจริง ๆ

พอเลิกกัน หนูก็โทรบอกแม่ ใช้ตู้โทรศัพท์สาธารณะเลย แล้วหนูก็บอกว่าจะกลับไปอยู่บ้านแล้วนะ แม่ก็ถามว่าเค้าไม่รักเอ็งแล้วเหรอ เราก็บอกว่าใช่ ไม่รักกันแล้ว แม่บอกว่าก็กลับมา ข้ามีข้าวให้เอ็งกินสามมื้อนะ แต่อย่างอื่นข้าไม่มี หนูก็รู้สึกว่ากลับบ้านดีกว่า ก็เลยย้ายกลับไปอยู่บ้าน”

การกลับบ้าน ที่ต้องพบว่าคุณแม่ไม่เหมือนเดิม

“พอหนูได้เจอแม่อีกครั้งคือ เค้าแก่ไปเลย แล้วก็จำได้ว่าตอนนั้นไปเที่ยวหัวหินกัน สิ่งที่ทำให้หนูตกใจเลยคือ เหมือนมันมีบันได แต่มันเป็นสีเดียวกัน อยู่ดี ๆ แม่เดินอยู่แล้วเค้าก็ตกลงไปเลยเราก็งงว่าตกไปได้ยังไง เค้าบอกว่าไม่เป็นไรไม่เจ็บ จนวันรุ่งขึ้น ห้องของหวานเปิดอกกไปมันจะมีระเบียงกว้าง ๆ เป็นไม้ ซึ่งสีเดียวกันอีก แล้วแม่ก็เดินไป แล้วก็ตกลงไปอีกคาตาหวานเลย ก็เลยสงสัยว่าทำไมเค้ามองไม่เห็น ก็เลยต้องโทรไปถามพี่อีกคนหนึ่ง เค้าก็เลยบอกว่าเหมือนดวงตาข้างหนึ่งของแม่เค้ามองไม่เห็นแล้ว ทำให้การโฟกัสเค้าไม่ดี หลังจากนั้นก็เลยตกใจ และเริ่มทำการรักษาเค้า

จนมีเหตุการณ์ที่หนูจะไปฝรั่งเศส ซึ่งก่อนจะไป 1 วัน เราสังเกตดวงตาแม่มันหรี่ผิดปกติ เลยพาแม่ไปเอ็มอาร์ไอ แต่ผลมันดันออกวันที่หวานลงเครื่องที่ปารีส แล้วคุณหมอบอกว่า ผลตรวจคุณแม่เจอถุงเลือดอยู่หลังลูกตาข้างที่หรี่ผิดปกติ ต้องรีบผ่าตัดเลย เพราะเดี๋ยวมันจะแตกแล้ว อาจจะมีเลือดคั่งในสมอง เราก็ตกใจคิดว่าจะทำไงดี สุดท้ายจำได้ว่าก็เลยโทรหาผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง ชื่อน้าแหม่ม น้าแหม่มช่วยเหลือหนูหลายเรื่องเลย ตอนนั้นน้าแหม่มก็เลยบอกว่า ใจเย็น ๆ เดี๋ยวเค้าจัดการเอง อยู่กับพี่ชมพู่ไปเลย สรุปน้าแหม่มก็ไปเคลียร์มาให้ ตอนนั้นถุงเลือดมันยังไม่ได้แตกนะ แต่เราต้องรู้ก่อนว่ามันคืออะไร จะใช่มะเร็งไหม หรือจะเป็นเนื้องอกรึเปล่า ผ่านไปสามวัน เค้าบอกว่าให้เรารอผลอีกสามวัน ตั้งแต่วันที่หวานลงเครื่องแล้วหวานรับโทรศัพท์ หวานร้องไห้ตลอดจนกระทั่งหวานไปถึงโรงแรมแล้วหวานยังคุยเรื่องนี้อยู่เลย จนผ่านไป 3 วันพอโรงพยาบาลโทรมา หวานเห็นแล้วไม่กล้ารับ แต่พอเค้าบอกว่า ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ มันเป็นแค่ถุงเลือดไม่ได้มีเชื้อมะเร็ง ตอนนั้นหวานร้องไห้โฮออกมาดีใจที่มันผ่านพ้นไปได้สักที หลังจากนั้นก็ผ่านไปเป็นปีเลย คุณแม่ก็ได้รับการผ่าตัด ครั้งนั้นเป็นการผ่าตัดใหญ่ครั้งแรกในชีวิตที่เค้าเจอ ปลการผ่าตัดคือแม่เหมือนคนลืมว่าตัวเองมีลูกกี่คน ลืมว่าตัวเองกินข้าวรึยัง กินยารึยัง จนผ่านไปสักพักทุกอย่างมันค่อย ๆ กลับมา เราก็สบายใจ

จนตอนนี้แม่เป็นคนไข้ติดเตียงไปแล้ว สิ่งที่อยากพูด ณ วันนี้คือ อยากให้ทุกคนดูแลพ่อแม่ดี ๆ

แม่ของหวานเป็นคนแข็งแรงมาก ไม่เคยมีปัญหาอะไรในชีวิต แต่การล้มครั้งนี้ อยู่ดี ๆ เข่าก็ทรุดแล้วก็สะโพกหัก จำได้ว่าเค้าล้มวันที่ 29 มีนาคม แต่หวานมารู้อีกทีคือ 10 ปีให้หลัง เพราะพี่สาวเค้าไม่ได้บอกเพราะเค้ารู้สึกว่ามันคงไม่ได้มีอะไรรุนแรง แต่พอหวานรู้หลังจากที่พี่เค้าส่งข้อความมาให้อ่าน หวานช็อคไปเลย เพราะว่าแม่ของหวานเกือบเสียชีวิตแล้ว เนื่องจากโรงพยาบาลแรกแอดมิดแม่ แต่คงตรวจไม่เจอว่าแกสะโพกหัก แล้วก็มีการอดน้ำอดอาหาร จนมีสภาวะการหายใจล้มเหลวเฉียบพลัน แล้วก็ค่าไตสูง โรงพยาบาลแรกเค้าเลยต้องส่งตัวไปโรงพยาบาล ทำการผ่าสะโพกเนื่องจากโรงบาลแรกทิ้งไว้นานแล้วแม่ของหวานไม่ได้อุจจาระเลย เค้าก็เลยต้องเคลียร์เรื่องของอุจจาระในท้องแม่ออกไปก่อน หลังจากนั้นทุกอย่างก็ประเดประดัง หวานไม่เคยแพ้อะไรบนโลกนี้เลย แต่เรื่องนี้คือแพ้หมด บางช่วงที่ต้องให้ยาแม่ 2 อาทิตย์ หวานคือถอดใจแล้ว สมมุติเราอยู่หวอดที่มีคนป่วยอยู่ 6 คน บางเตียงคนไข้อาการหนักก็มีเสียงดัง แต่แม่หนูไม่ตื่นเลย ไปเรียกยังไงก็ไม่ตื่น หมอพาไปตรวจก็ไม่ตื่น สรุปมารู้ว่า เหมือนมียาแก้แพ้อยู่ตัวนึงที่ทำให้แม่ต้องหลับ เหมือนเพลียตลอดเวลา พอยาแก้แพ้หมด แกก็ดีขึ้น ซึ่งยาฆ่าเชื้อตัวนี้มีผลต่อไต ก็ต้องมารักษาไตอีก จนหวานรู้จักกับน้องคนนึง เหมือนเค้าก็มีจิตสัมผัสพิเศษ เค้าก็เล่าให้ฟังว่าจริง ๆ แล้ว คุณแม่ของหวานมีเกณฑ์ที่จะเสียชีวิตไปตั้งแต่ช่วงแรกแล้ว เค้าบอกให้หวานไปบอกแม่ตอนที่เค้าไม่รู้ตัวนี่แหละว่า ถ้าไม่ไหวก็ให้ไป แต่ถ้าอยากจะอยู่ก็ขอให้สู้นะ หวานก็เลยตัดสินใจไปบอกแม่เลย ซึ่งเค้าอยากอยู่ และอาการเค้าก็ดีขึ้น แล้วหมอพยาบาลทั้งวอร์ดเค้าบอกว่าคุณยายสู้จริง ๆ คุณยายสู้มาก แม่ของหวานโดนต่อท่อใส่สายยางอยู่ 2 เดือนกว่า ซึ่งจริง ๆ แล้วเค้าให้อยู่ได้แค่ 2 อาทิตย์ แต่แม่ของหวานถอดปุ๊บการหายใจเค้าตกเลย จนเรื่องมันถึงขั้นว่า หมอก็แนะนำให้เจาะคอ เราเข้าใจว่าเจาะคอมันทรมานมาก แต่ถ้าแม่ยังอยากอยู่กับเรางั้นก็เจาะเลย ถ้าจะทำให้เค้ามีชีวิตอยู่ พี่สาวก็ตกลงว่าให้เจาะ หลังจากนั้นอาการแม่ดีขึ้นมาก เค้ายิ้มแย้มแจ่มใสได้ นอนตาแป๋วได้ จนเราก็รู้สึกว่าเรามาถูกทาง แต่เราหารู้ไม่ว่า การเจาะคอมันก็ทำให้เราไม่ได้ยินเสียงจากเค้าอีกเลย”

สีสันแรงบันดาลใจจาก หวานเจี๊ยบ

“ถ้าตัดเรื่องพาร์ทการทำงานไป หวานจะบอกว่า หวานภูมิใจที่หวานเลี้ยงแม่ได้ คือหวานอาจจะไม่ได้เป็นลูกที่ดีมาก ไม่ได้เป็น Role Model ของลูกที่ดี แต่หวานว่าบั้นปลายชีวิตของเค้า หวานก็ทำให้เค้าได้ดีที่สุดแล้ว” – หวานเจี๊ยบ

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/09d7f650-e25f-47a9-a8f9-977a2d55001c.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/23e71679-497e-431d-9b75-22606ff5477e.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-11-21T15:50:42.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9805,"title":"เปิดเรื่องราวชีวิต รับข้อคิดพลังใจ จาก “ท่านเปา” Tiktoker ดาวรุ่งพุ่งแรง กับจักรวาลครอบครัวสุดหรรษา","content":"

“ในครอบครัวเปา เวลามีเรื่องอะไรเราสามารถคุยกันได้หมด ทำให้เวลามีเรื่องหนักหนา ทุกคนสามารถช่วยเหลือกันได้ และการมีครอบครัวที่ Support มันทำให้เรามีแรงและมั่นใจที่จะลองทำสิ่งใหม่ ๆ ที่เราอยากทำ”

Club นี้มีสีสันของชีวิต Club นี้มีข้อคิดแรงบันดาลใจ มาแบ่งปันให้กันให้ทุกสัปดาห์สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับแขกรับเชิญสุดไวรัล “เปา อนุชา” หรือ “ท่านเปา” Tiktoker ที่ได้สร้างโลกสมมติขึ้นมามีตัวละครมากมาย ผ่านการแสดงของเขาเองทั้งหมด จนเกิดเป็นจักรวาลครอบครัว ที่มีแฟนคลับชื่นชอบมากมาย จนคลิปกลายเป็นไวรัลใน Tiktok เป็นอย่างมาก เรื่องราวสีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจ ได้ถูกส่งต่อไว้แล้วในรายการ

ท่านเปา ชื่อนี้ได้แต่ใดมา?

“ท่านเปา ชื่อนี้ได้มาจากชื่อเล่นของผมเลยที่ชื่อว่า เปา ซึ่งตอนเกิด แม่มีภาวะที่สายรกมาพันคอเรา จนหน้ามันดำ แล้วตัวมันแดง เหมือนเลือดไม่เดินตอนคลอด แล้วพยาบาลเป็นคนตั้งชื่อเปาให้ เพราะว่าสมัยนั้น ปี 2542 เปาบุ้นจิ้น ดังมาก ผมก็เลยได้ชื่อนี้มา แล้วเราก็เลยเอามาตั้งชื่อช่องว่า ท่านเปา

ซึ่งจริง ๆ แล้ว ผมมีพี่น้องทั้งหมด 5 คน ผมคือลูกคนที่ 4 แล้วก็มีพี่ 3 น้อง 1 ส่วนถ้าเป็นในคอนเทนต์ที่ผมสร้างขึ้นมา ผมจะเป็นพี่คนโตสุด แล้วก็จะมีน้อง ๆ ไล่ลงไปครับ ซึ่งย้อนไปตอนเด็ก เราไม่ได้มีเพื่อนเยอะ ด้วยความที่ผมอยู่ต่างจังหวัด แล้วไม่ได้อยู่ในหมู่บ้าน ซึ่งบ้านของผมก็เป็นแค่ตระกูลในครอบครัว เราจะมีเพื่อนเฉพาะแค่เวลาที่ไปโรงเรียน พอกลับบ้านมาเราก็มีแต่ญาติ ๆ พี่ป้าน้าอา ไม่ได้มีเพื่อนเยอะ ๆ เล่นกันเตะบอลกัน แบบนั้นไม่มีครับ”

อาชีพในฝัน ของ ท่านเปา

“นักแสดงไม่ใช่อาชีพในฝันของผม อาชีพในฝันผมคืออยากเป็นคนทำอาหาร ผมก็เลยเรียนทำอาหาร เพราะเราชอบที่จะแต่งจานให้สวยงาม เราชอบอาหารที่วางบนจานสวย ๆ น่าทาน แล้วเราอยากแต่งจานมาก อยากวาดซอสในจานอาหาร ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นให้เรียนด้านอาหาร

ซึ่งผมเรียนสายอาชีพ โดยเรียนปวช.ที่ อาชีวะกาญจนบุรี โดยเรียนธุรกิจอาหาร แล้วก็พอมา ปวส. ก็เรียนเป็นอาหารและโภชนาการครับ แล้วก็มีไปฝึกงานที่ร้านอาหารไทยบ้าง แล้วก็ได้ไปฝึกงานที่ เยอรมัน ตอนนั้นฝึกที่ มิวนิค ซึ่งได้ทุนของโรงเรียนไปครับ แล้วกลับมาได้มาฝึกงานที่กรุงเทพบ้าง นครปฐมบ้าง ตามร้านอาหาร ร้านคาเฟ่ ร้านขนม แล้วก็ได้ทำเกี่ยวกับร้านอาหารมาเรื่อย ๆ

ตอนอยู่มิวนิค เมนูที่คนสั่งบ่อย ๆ ก็จะเป็น แกงมะม่วง เป็นแกงแดงพริก โดยใช้พริกแกงเผ็ดผสมกับมะม่วงสุกที่ปั่นเป็นมูสแล้ว ผสมกับเครื่องแกง ซึ่งเค้ากินกันเอร็ดอร่อยมากเลย เป็นแกงมะม่วง แล้วเค้าจะใส่ใบสะระแหน่ กับ หอมแดง ผัดลงไปก่อน โดยจะใส่น้ำมันในกระทะพริกแกงที่มีคล้าย ๆ มะม่วงกวนผสมอยู่ ผัดน้ำมันกับใบสะระแหน่แล้วก็หอมแขกสีแดง ๆ พอผัดเสร็จก็ใส่เครื่องแกง แล้วเค้าจะใส่เห็ดออรินจิบ้าง เนื้อไก่บ้าง จนออกมาเป็นแกงมะม่วง รสชาติเผ็ดหน่อย ๆ แต่จะติดหวานติดเค็มด้วย”

จากคอนเทนต์ในค่ายทหาร สู่การคัฟเวอร์อาชีพจนเป็นไวรัล

“ด้วยความที่เราจบปวส. ก็จะลดหย่อนการเป็นทหารเกณฑ์ได้ประมาณ 6 เดือนจาก 2 ปี ถ้าสมัคร แต่ถ้าจับได้ใบแดงก็จะลดได้เหลือ 1 ปี เราเลยตัดสินใจว่าสมัครไปเลย จะได้ไม่ต้องมาลุ้น ก็เลยสมัครไป 6 เดือน

การเป็นทหารเราก็ปรับตัวยากครับ เพราะว่าเราไม่เคยที่จะต้องตื่นตี 5 หรือว่าเราไม่เคยที่จะมีระเบียบวินัยขนาดที่แบบว่าต้องเป๊ะทุกอย่าง เราก็อยู่บ้านเป็นเด็กทั่วไป แต่พอเข้าไปอยู่ในค่าย มันจะต้องฝึกทุกอย่าง ต้องรวดเร็ว มีวินัย และตรงต่อเวลา ซึ่งเรื่องนี้สำคัญมาก

ซึ่งตอนอยู่ในค่ายเราก็เริ่มเล่น Tiktok โดยช่วงที่เราทำการฝึกเราก็เต็มที่ แต่พอเราฝึกเสร็จมันก็อาจจะมีเวลาว่าง ก็ลองชวนเพื่อนว่าเราทำอะไรดี ตอนนั้น Tiktok เพิ่งมาด้วย ก็เลยลองเล่นร้องเพลงบ้าง เล่าเรื่องขำ ๆ บ้าง ซึ่งปกติเราชอบทำอะไรฮา ๆ ขำ ๆ อยู่แล้ว แล้วก็ชวนเพื่อนมาเล่นกันครับ ซึ่งเมื่อก่อนมันจะมีคอนเทนต์ที่เวลามีเพลงดัง ๆ ก็จะเอาเพลงมาทำปากตามรีแอค เราก็ทำคลิปของเราไป กลายเป็นว่าตอนนั้นคนดูเป็นหลักแสน ผมตกใจเลย ไม่รู้ว่าคนชอบอะไรขนาดนั้น พอคนชอบเราก็รู้สึกว่า ถ้าคนชอบแล้วมันไม่ได้ผิดอะไร ไม่ได้เดือดร้อนใครก็ทำต่อ ก็ชวนเพื่อนทำกันต่อครับผม

จากคอนเทนต์ค่ายทหาร สู่การคัฟเวอร์อาชีพจนเป็นไวรัล ซึ่งเป็นการคัฟเวอร์อาชีพต่าง ๆ ที่เราเคยเจอมา หรือได้มีประสบการณ์ร่วมมา ซึ่งเราไม่ได้ทำเพื่อที่จะไปว่าอะไรเค้า แต่เราอยากจะทำออกมาเพื่อสื่อว่า พฤติกรรมแบบนี้มันไม่น่าทำตาม แบบนี้มันไม่ดี ถ้าไม่ดีก็ไม่อยากให้ทำอะไรประมาณนั้น ซึ่งพอทำคลิปออกมาปรากฏว่ามันตรงจริตคนดู เพราะเค้าอาจจะเคยมีประสบการณ์แบบเดียวกับเรา เค้าเลยชื่นชอบและมีหลายคลิปเลยที่กลายเป็นไวรัล”

เคยถูกปิดช่อง เพราะป้องกันความรู้สึกตัวเอง

“ก่อนที่ผมจะทำคอนเทนต์เกี่ยวกับครอบครัว มันก็มีช่วงที่เหมือนคนดูสับสนว่า เราเป็นหรือไม่เป็น เพราะเห็นเราทำคอนเทนต์ก็จะมีการแต่งผู้หญิง หรือแสดงเป็นอะไรหลากหลายเลย จนเคยโดนคอมเมนต์ว่า กรี๊ดออกมาเลยจะแอ๊ปทำไม คือเรารู้ตัวอยู่แล้วว่าเราเป็นหรือไม่เป็น ส่วนคนภายนอกก็อาจจะรู้บ้าง แต่การที่คนดูเค้ามาบังคับบอกว่ากรี๊ดออกมาเลยจะแอ๊ปทำไม เรารู้สึกว่ามันอาจจะกระทบจิตใจ เพราะบางคนอาจจะเจอเรื่องราวอะไรมาไม่เหมือนกัน เวลาเจอคอมเมนต์มันเลยมีผลกระทบต่างกัน ซึ่งสำหรับเราเอง เราเสียใจมากที่เจอเรื่องแบบนี้ เราก็เลยอัดคลิปตอบคอมเมนต์อันนั้นว่า ถ้าจะพูดแบบนี้ก็มาพูดบอกกันตรง ๆ เลย มาบอกกันตรง ๆ เราจะได้คุยและเคลียร์กันซึ่ง ๆ หน้าดีกว่า พอหลังจากที่ผมทำคลิปออกไป เราก็โดนระบบแจ้งเตือนมาว่า เราไปรังแกข่มเหงผ่านการตอบคอมเมนต์ ซึ่งการอัดคลิปมันอาจจะรุนแรงกว่าคอมเมนต์ แล้วสักพักไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ช่องก็บินเลย มีข้อความขึ้นว่าบัญชีนี้ถูกแบน

ผมเสียใจมาก คลิปที่เราเคยทำ และลูกค้าสปอนเซอร์หายหมดเลย มันหายวับไปเลย เพียงเพราะว่าเราแบบปกป้องตัวเอง ผมใช้เวลาสักพักในการกู้ช่องคืน แล้วเราไม่ได้สร้างช่องสำรองหรือว่าช่องใหม่ด้วย ตอนนั้นก็คุยกับพี่สาวและพี่เขยเรา พวกเค้าก็ให้กำลังใจว่า เราห้ามความคิดใครไม่ได้ ผมก็ทำใจมาสักพักหนึ่ง กำลังจะทำช่องสำรองขึ้นมาใหม่ แต่สุดท้ายช่องก็กลับมา ใช้เวลาประมาณ 60 วัน”

จุดเริ่มต้นของจักรวาลครอบครัวท่านเปา

“คอนเทนต์ครอบครัว มันเริ่มมาจากแต่ก่อน จะมีแค่แม่กับผม คลิปก็จะเล่าเรื่องแม่ เล่าความเป็นธรรมดาของบ้านต่างจังหวัด แม่ลูกใช้ชีวิตประจำอย่างไร เราก็ถ่ายทอดออกมาเป็นคอนเทนต์เหมือนตีแผ่ว่าแม่ฉันเป็นแบบนี้ คนอื่นจะเหมือนฉันไหม อย่างเรื่องตู้เย็น ถ้าเกิดแม่เปิดนานไม่เป็นไร แต่ถ้าเกิดเราเปิดจะต้องรีบปิดเพราะเดี๋ยวเปลืองไฟ แต่ถ้าแม่เปิดคือคาไว้เลย 10 นาที 20 นาที จัดของแช่ หาของเปิดได้ตลอดเย็นฉ่ำ แต่พอเราเปิดต้องรีบปิด ไม่งั้นโดนแม่บ่นแน่ ๆ

ซึ่งตัวละครในคลิป ผมคิดเอง และสร้างคาแรกเตอร์ขึ้นมา ปัจจุบันครอบครัวท่านเปา มีทั้งหมด 7 คน ประกอบไปด้วย พ่อ (ชนเดช) ผู้ซึ่งเป็นคนง่าย ๆ แต่มีทักษะการเป็นผู้นำชั้นยอด, แม่ (นิภา) ภาพแทนของผู้เป็นแม่หลายๆ ที่ดูอาจจะเป็นคนเจ้ากี้เจ้าการ ดุหน่อยๆ, ลูกชายคนโต (เปา ชยพล) คนโตสุดของบรรดาสามพี่น้องและได้แต่งงานกับ พลอย นฤมล ลูกสะใภ้สุดสวยของครอบครัวนี้ แต่ที่ขาดไปไม่ได้เลยคือ เป้ ชยางกุล ลูกชายคนเล็ก ผู้เป็นคู่กัดกันกับ ปริม ปริมนภา ลูกสาวคนเล็ก ที่เห็นคู่นี้เมื่อไหร่ มีบันเทิงแน่นอน และล่าสุดมีเพิ่มอีกคนคือ ปลายฟ้า ซึ่งเป็นแฟนของเป้ เป็นสะใภ้รองของบ้านนั่นเองครับ”

กว่าจะเป็นคลิปครอบครัวท่านเปา

“เวลาถ่ายคลิป ผมจะถ่ายแบบยาว ๆ เลยครับ แล้วก็จะเว้นช่วงถามตอบเอาไว้ อย่างเล่นเป็นพ่อก็จะเล่นให้เสร็จก่อน แล้วก็เปลี่ยนไปแสดงเป็นแม่ แล้วบทพูดก็จะต้องไปตอบพ่อ คือต้องเว้นช่องไฟให้ดีเพื่อเอาไว้ตัดต่อ ซึ่งเวลาถ่านเราก็จะมีเป็นคีย์เวิร์ดเขียนหัวเอาไว้ ที่เหลือก็เป็นการอิมโพรไวซ์เลย ซึ่งเราทำเองหมดครับไม่มีทีม หลัก ๆ 1 คลิป ก็จะถ่าย 2 รอบ ก็คือถ่ายรับหน้าตัวละครคนละ 1 รอบ แล้วที่เหลือเราก็มาเก็บรายละเอียดที่เราอยากจะเก็บรีแอ็คหน้าของแต่ละคนครับ

โดย 1 คลิป ผมใช้เวลาทำประมาณ 2-3 วัน เพราะเวลาถ่าย แต่ก่อนมันยังไม่มีพวกไฟสตูดิโอ เราใช้แสงธรรมชาติ ซึ่งบางทีเปิดหน้าต่างถ่ายอยู่ ๆ ฟ้าครึ้มแสงไม่เท่ากัน เราก็ถ่ายไม่ได้ ก็ต้องรอวันใหม่เพื่อให้แสงมันตรงกันนิดนึง แล้วเราจะทำคลิปช่วงที่ทุกคนไปทำงาน เหมือนเราเล่นอยู่คนเดียวที่บ้าน แต่คลิปออกมามันดูสนุกนะ เหมือนอยู่หลายคนเลย แต่จริง ๆ ผมอยู่คนเดียวเงียบ ๆ ในบ้าน บางทีแม่เข้าไร่ เราก็ถ่ายซีนในบ้าน ส่วนวันไหนที่แม่เข้ามาพักในบ้าน เราก็ไปถ่ายซีนในไร่ เลี่ยงที่ที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมา เผื่อคนตะโกนมาว่าทำอะไร แล้วเดี๋ยวเราต้องถ่ายใหม่

บางครั้งเวลาถ่ายก็มีสับสน ส่วนมากจะเป็นซีนน้องปริมน้องเป้ อย่างเช่นผมถ่ายเป้อยู่ แต่แสดงสีหน้าเป็นพ่อ เหมือนเล่นผิดคาแรกเตอร์ไป หรือบางทีน้องปริมก็เหวี่ยงเป็นเสียงแม่บ้าง แต่ตอนถ่ายก็ไม่ได้เอามาลงครับ เราก็ถ่ายใหม่ พอคลิปเริ่มไวรัล มันก็มีเรื่องยากขึ้นเกี่ยวกับเล่นในแต่ละคาแรกเตอร์เพื่อให้ได้เรื่องราวที่มันไม่เหมือนเดิม บางคลิปทุกคนอาจจะมองว่ามันว้าวแล้ว แต่สำหรับเราคือมันยังไปได้อีก ซึ่งเราอาจจะคาดหวังตัวเองไปด้วย แล้วก็อยากจะให้ทุกคนชื่นชอบด้วย ผมก็จะทำให้มันดีที่สุด”

ครอบครัวที่สนับสนุน จะทำให้เรามั่นใจลองทำในสิ่งที่อยากทำ

“สำหรับผม ถ้าเวลามีเรื่องอไรผมจะเล่ากับแม่มากกว่า แล้วก็แม่ก็จะไปเล่าต่อให้กับพ่อ แต่ส่วนมากถ้าเราอยากจะปรึกษาทั้งคู่ก็ปรึกษาได้ แต่ถ้าเลือกเราก็จะเลือกเป็นทางฝั่งแม่นิดนึง เพราะเราสนิทกับแม่มากกว่า ซึ่งแต่ก่อนครอบครัวเค้าก็ไม่เข้าใจว่าผมทำอะไร ทำคลิปอะไร ก็มีแม่นี่แหละที่เอาคลิปไปให้พ่อดู บอกว่าแกดูลูกชายแกสิ เอาเราไปทำแสดง แต่พ่อเค้าก็เอ็นจอยดีนะครับ

เรื่องตัวตน ผมโชคดีที่ครอบครัวค่อนข้างที่จะโอเพ่นในเรื่องเพศ ซึ่งเค้ารู้อยู่แล้วว่าเราเป็นยังไง เป็นอะไรแบบไหน แต่ก็ไม่มีใครมาถามเรา หรือว่าอะไรเรา ซึ่งครอบครัวเปา เราสามารถแชร์กันได้ คุยกันได้ ปรึกษากันได้ เพราะว่าถ้าเกิดมันมีเรื่องอะไรที่หนักหนาสาหัสจริง ๆ เค้าสามารถช่วยเราได้ และช่วยได้ทัน แต่ถ้าเราเก็บไว้เยอะ ๆ บางทีเราอาจจะกลายเป็นคนที่จิตตกไปแล้ว
เวลาผมเจอปัญหาก็จะเล่าให้พ่อแม่ฟัง ท่านก็จะรับฟัง และพูดปลอบใจเรา และบางทีเราก็อ่อนแอบ้าง เข้มแข็งตลอดก็ไม่ไหว และการมีครอบครัวที่เข้าใจมันทำให้เรากล้าและมั่นใจลองทำสิ่งใหม่ ๆ ที่เราอยากทำครับ”

เปิดหัวใจ ส่องความรัก ของ ท่านเปา

“ตอนนี้โสดครับ 4-5 ปีแล้ว ก่อนหน้านี้ก็มีแฟนไม่เยอะครับประมาณ 4-5 คน แต่ว่ามันไม่ใช่รักระยะยาวนะครับ ซึ่งในมุมของเปาเองเป็นคนที่มีร้อยให้ร้อย บางทีคนก็บอกว่าให้เผื่อใจบ้าง แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะเผื่อไว้ทำไม เปาก็เลยเป็นฝ่ายที่ให้ร้อยไปก่อน เค้าให้กลับมาเท่าไหร่ก็ตามนั้น ก็คอยดูไปเรื่อย ๆ ถ้าเกิดเราให้ร้อยไปแล้ว แล้วเค้ายังไม่ใช่ หรือว่าเค้าให้กลับมาแค่ 50 เราก็ค่อยถอย

ทุกวันนี้โสด แต่มีความสุขที่ได้ทำคอนเทนต์ มันก็ฮีลใจช่วงระยะเวลาหนึ่ง แต่มันเหงาเหมือนกันนะ ซึ่งผมไม่มีสเป็กที่ตายตัว ผมเป็นคนคิดกว้าง ๆ คือผมอยากให้เข้าใจความเป็นเรา เข้าใจในงานของเรา เข้าใจในความที่เราต้องแสดงเป็นคาแรกเตอร์ต่าง ๆ แค่นั้นเอง หน้าตา อาชีพ ผมไม่ได้เคยเกี่ยงครับ ถ้าเค้ารับความเป็นเราได้ แค่นั้นจบเลย”

Tiktoker หน้าใหม่ ควรเลือกทำคลิปที่เราชอบ หรือคลิปที่คนดูชอบ?

“สำหรับผม ผมให้ครึ่ง ๆ คือเราชอบสบายใจที่จะทำ แล้วคนก็ชอบด้วย มันก็จะไปด้วยกันได้ ทุกวันนี้ ความสุขของผมก็จะเป็นเรื่องการทำงาน การได้ทำคอนเทนต์ให้คนดูรู้สึกว่ามีความสุข ชอบ สนุก ถ้าคนชอบก็ถือว่าผมประสบความสำเร็จในสิ่งที่ตั้งใจแล้วครับ” - เปา อนุชา

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/79fd0c0b-42da-4885-85df-3f03cf347024.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/6cc13905-ed3e-4c7e-8450-8df5226c7779.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-11-14T18:32:49.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9755,"title":"เปิดเรื่องราวชีวิต รับข้อคิดพลังใจ จาก “อุ๋มอิ๋ม คนเห็นผี” พร้อมเรื่องราวลี้ลับ บุญกรรม และการกระทำของ LGBTQ+","content":"

“เราไม่จำเป็นต้องเชื่อ หรือสุดโต่งในทางใดทางหนึ่ง แต่เราต้องเป็นมนุษย์ที่อยู่บนทางสายกลาง ใช้สติให้มาก เข้าใจว่าทำยาก แต่อย่างน้อยก็ขอให้ได้ลองทำก็ยังดี”

ฟังเรื่องราวชีวิต รับข้อคิดพลังใจจากแขกรับเชิญในทุกสัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ส่งท้ายตุลาคม เดือนฮาโลวีน กับ “อุ๋มอิ๋ม คนเห็นผี” จากชีวิตที่ถูกเลือก เพื่อเป็นร่างทรงเห้งเจีย สู่มูกูรู ผู้มีสัมผัสกับวิญญาณ พร้อมพูดคุยทำความเข้าใจเรื่องทาน วิถีบุญกรรม ตามการกระทำของมนุษย์ เรื่องราวสีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจ ได้ถูกแบ่งปันเอาไว้แล้วในรายการ

เซ้นส์เห็นผี ที่มีมาตั้งแต่เด็ก

“จริง ๆ แล้วตั้งแต่เด็ก เราไม่รู้ว่าอันนี้คือผีรึเปล่า แล้วพอเราเริ่มดูละคร เริ่มดูหนัง เราก็เริ่มเข้าใจว่าสิ่งที่เราเจอมาตลอด นั่นเค้าคือเรียกว่าผี แล้วเราถึงเริ่มกลัว ทีแรกไม่กลัวเพราะเราเล่นกับเค้า อยู่กับเค้า จนมันเป็นเรื่องปกติไปเลย แต่พอวันนึงที่เรารู้ว่าสิ่งที่เราเจอตลอดเวลา พอเราสังเกตดี ๆ เค้าก็เหมือนคนปกตินี่แหละ แต่บางครั้งเค้าดูบางดูมีสีจางกว่าคนปกติ เราก็เลยรู้แล้วว่า นี่มันไม่ใช่สิ่งที่เราคิดแล้วนะ มันต้องเป็นผีแน่ ๆ เหมือนเราก็ได้เรียนรู้นิยามคำว่าผีแล้ว หลังจากนั้นเราก็กลัวเลย มาจนทุกวันนี้ก็ยังกลัวอยู่นะคะ ซึ่งต้องใช้คำว่าทุกวันนี้เราพยายามยอมรับดีกว่า แต่บางครั้งมาให้เห็นแบบเละ ๆ น้ำเหลืองไหล มันก็ทำใจลำบากเหมือนกันนะคะ”

ทำไมผี ถึงมีหลากหลายรูปแบบ?

“หนูเชื่อเรื่องน้ำหนักของบุญที่เค้ามี บางคนมีบุญมาก และตอนที่กำลังจะเสียชีวิตเค้ากำหนดจิตทัน เค้าก็จะได้ไปอยู่ในภพภูมิที่ดี แต่บางคนเค้าไม่ได้เรียนรู้การกำหนดจิตมาเลย เค้ายังยึดติดทั้งความสัมพันธ์ สิ่งของ หรือเรื่องราวต่าง ๆ ที่เค้าเจอในชีวิต แล้วเค้ายึดติดมาก ๆ มันก็เลยทำให้เค้าไม่สามารถหลุดไปอยู่ในอีกวงจร ที่จะต้องไปผุดไปเกิดได้ เราถึงเห็นว่า ทำไมวิญญาณดวงนี้เสียชีวิตอยู่ที่ถนนแล้วยังอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน ก็เพราะว่าจิตของเค้าโดนชนปั้ง แล้วจิตมันแตกสลายเลย บวกกับเค้าไม่เคยฝึกจิตมาก่อน เค้าก็ไม่รู้จะไปรวบรวมยังไง เค้าก็จะวนเวียนอยู่ตรงนั้น มันก็เลยมีการที่ต้องนิมนต์พระภิกษุสงฆ์ ไปเชิญวิญญาณกลับบ้าน ไปเชิญวิญญาณให้กลับไปสู่สุคติ

อย่างเวลาเกิดอุบัติเหตุบนถนน บางคนเชื่อว่าเป็นเรื่องตัวตายตัวแทนรึเปล่า แต่ทั้งนี้เราต้องมองสองด้านนะคะ อย่างแรกด้านวิทยาศาสตร์ การสร้างถนน มันอาจจะมีผลทำให้แบบเป็นจุดบอดสายตา จนเกิดอุบัติเหตุได้ กับอย่างที่สอง คือดวงวิญญาณเหล่านั้นเค้าก็อยู่ตรงนี้อยู่แล้ว บังเอิญวันนั้นกลับเป็นวันที่เราไม่แข็งแรง จิตใจอ่อนแอ อาจจะอกหักมา หรือเครียดจากงานมา แล้วจิตเราตก จนเราไปเห็นเค้ายืนอยู่ตรงนั้น ด้วยความไม่มีสติ เราก็ต้องตกใจ แล้วเราก็หักหลบ ก็เลยเกิดอุบัติเหตุ มันก็เลยต้องมองทั้งสองด้าน”

ถ้าไม่อยากจิตตก ต้องทำยังไง?

“อย่างแรกเลยต้องฝึกค่ะ ไม่ฝึกไม่ได้ ร่างกายต้องรับรู้ทุกอย่าง รู้ที่จะเสียใจ รู้ที่จะมีความสุข รู้ที่จะทุกข์ พอรู้เสร็จ เราก็ต้องถามตัวเองว่า เวลาสุขมันจะสุขไปแค่ไหน แล้วถ้าทุกข์มันจะทุกข์ไปแค่ไหน มันมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้ไหม ถ้ามันมีอะไรเปลี่ยนแปลงไม่ได้เลย ก็ต้องยอมรับและเราก็ต้องปล่อยวาง

จิดตก กับ ดวงตก มันใกล้เคียงกันมาก ๆ เพราะว่าการที่เราจิตตก มันจะนำพาดวงเราให้ตกไปด้วย หมายความว่า จิตมันเป็นตัวกำหนด เวลาที่เรารู้สึกแย่มาก ฉันเสียใจ ฉันไม่อยากไปไหน ฉันอยากอยู่คนเดียว ไม่อยากไปยุ่งเกี่ยวกับใคร เราจะอยู่แต่ในที่ที่เดียว หรือบางคนอาจจะแบบทำร้ายตัวเองก็ได้ หรือถ้าไปก็อาจจะไปในที่ที่สร้างความเดือดร้อนให้กับตัวเองหรือผู้อื่นได้ สิ่งเหล่านั้นมันก็จะทำให้เราเจอแต่สิ่งที่ไม่ดี บางคนจิตตกมาก ก็อยากจะไปทำอะไรที่ผิดศีล มันก็เลยทำให้ดวงเราตกลงไปด้วย แต่ถ้ากลับกัน ถ้าเราบอกว่าช่วงนี้เราจิตตกนะ แล้วมีเพื่อนบอกเราว่า ไปทำบุญกันมั้ย ไปไหว้พระกันมั้ย ไปเที่ยวทะเลกันมั้ย ไปห้องสมุดกันมั้ย มันทำให้เค้าไปอยู่ในที่ ๆ ดี ดวงเค้ามันก็จะไม่เจอสิ่งที่ไม่ดี ดวงเค้าก็จะต้องดีขึ้น เพราะฉะนั้นมันมีผลมาก ๆ การที่เราจิตตก มันจะดึงดวงให้ตกไปด้วย เราต้องมีวิธีจัดการกับมัน”

อุ๋มอิ๋ม กับการพิสูจน์ตัวเองกับคนรอบตัว

“ต้องบอกว่าครอบครัวควรรู้เป็นลำดับแรกว่าเราเป็นอะไร แต่เค้าไม่เชื่อเรา คุณพ่อคุณแม่ไม่เชื่อ ไม่มีใครเชื่อเลย จนเราพิสูจน์ให้เค้าเห็นว่าสิ่งที่เราเจอ อย่างสมมติเราเจอดวงวิญญาณของคุณยาย เราก็อธิบายว่าคุณยายชอบกินอะไร คุณยายบอกว่าคุณยายอยากกินอันนี้มาก ๆ เลย แม่ต้องทำอันนี้ให้นะ ซึ่งด้วยความที่เราเกิดไม่ทันคุณยาย แล้วอยู่ดี ๆ เราจะรู้ได้ยังไงว่าคุณยายชอบกินอะไร แล้วคำพูดที่คุณยายใช้พูดกับแม่ อย่างสมมติว่ามีคำว่า หมวยเล็ก ซึ่งเราไม่มีทางรู้แน่ ๆ แต่แม่ก็ประหลาดใจว่าเรารู้ได้ยังไง เรารู้แม้กระทั่งเอาของที่คุณยายให้แม่ไปเก็บไว้ที่ไหน เหมือนเราพิสูจน์ให้เห็น แล้วมันไม่ใช่การพิสูจน์แค่ครั้งเดียว คุณพ่อคุณแม่ หรือครอบครัว เค้าพิสูจน์เราตลอด แต่เค้าไม่ได้อยู่ ๆ มาถามลองเชิงเรานะคะ แต่สถานการณ์มันพาไป อย่างเรื่องพี่สาวตอนนั้นเรากับพี่สาวไปเดินานหนังสือ แล้วในขณะที่กำลังแวะไปกินขนมปังกัน อุ๋มอิ๋มเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างหลังพี่สาว เราก็ตกใจบอกพี่สาวว่า มีผู้หญิงอยู่หลังเธอ เค้าก็ถามว่า ใครเหรอ อุ๋มอิ๋มก็บอกลักษณะเลยว่า ตาโต ผมยาว เค้าพูดไม่ค่อยได้ แต่เค้าส่งภาพได้ เค้าบอกว่าเค้าไม่อยู่แล้วนะ เธอลองเช็คหน่อยไหมว่าเพื่อนคนนี้ของเธอยังอยู่มั้ย แล้วเค้าก็เช็คเดี๋ยวนั้นเลย ปรากฏว่าเพื่อนคนนี้เพิ่งเสียชีวิต แล้วพี่สาวของอุ๋มอิ๋มก็เป็นเพื่อนสนิทที่สุดเลยของเค้า พี่สาวก็เลยบอกว่า ถามเค้าหน่อยได้มั้ยว่าเค้าต้องการอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็บอกว่า ช่วยบอกพี่สาวหน่อยว่า สร้อยคอที่อยู่ข้างเตียงนอน ที่อยู่ในกล่อง มันเป็นของคนรักเก่าของเค้า ช่วยเอาสิ่งนี้ใส่ไปกับเค้าได้ไหม อย่าบอกใครนะ เพราะเค้าก็ไม่อยากให้คนใหม่รู้ พี่สาวเราก็ไม่รู้ ไม่มีใครรู้ แล้วเค้าก็พยายามติดต่อให้พี่สาวของอุ๋มอิ๋มทำตามที่บอก พอพี่สาวกลับไปค้นก็เจอทุกอย่าง มันก็เลยเหมือนเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า ที่เราเติบโตมากับครอบครัว สิ่งที่เราเห็น มันไม่ใช่เรื่องโกหกนะ”

จากความกลัว สู่การเยียวยาตัวเอง

“ช่วงแรก ๆ ต้องบอกว่าเยียวยาไม่ได้ บางครั้งเวลาเจอผีก็สติแตกไปเลย กลัวแล้วกลัวอีก จนร่างกายมันถามตัวเองว่ามันจะกลัวไปถึงไหน แล้วเราก็บอกกับตัวเองว่าไม่ได้แล้ว ถ้าเราเป็นแบบนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ไม่ได้ เราก็บเลยหาที่ยึดเหนี่ยวโดยการหาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เริ่มแรกเราก็ไหว้พระพุทธเจ้าก่อนเลย เข้าร่วมชมรมสวดมนต์กับโรงเรียน แล้วเรารู้สึกว่า การสวดมนต์มันทำให้เรามีเกราะป้องกัน ทำให้ผีเริ่มอยู่ห่างเราขึ้น เลือกที่จะไม่มายุ่งกับเรา ไม่แสดงให้เราเห็นแบบหน้าเละ จนอุ๋มอิ๋มรู้สึกว่า ความถี่ในการเจอผีมันบางลง แล้วมันเริ่มควบคุมเหมือนประตูที่สามารถเลือกเปิดปิดได้

ถ้าดวงวิญญาณเค้าไม่ได้อยากจะให้เราเห็น เราก็จะมองเห็นเหมือนเค้าเป็นมนุษย์คนหนึ่งแล้วก็ผ่านไป แต่ถ้าดวงวิญญาณดวงนั้นอยากจะสื่อสารจริง ๆ เค้าจะให้เห็นแบบย้ำ ๆ เห็นซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้น เราก็เลยรู้สึกว่า ถ้าเราควบคุมด้ ก็ทำให้เราใช้ชีวิตง่ายขึ้นและเราไม่จำเป็นจะต้องเจอทุกดวงวิญญาณ เราก็ใช้ชีวิตของเราปกติ ไม่ได้ไปสนใจอะไรเค้า แต่ถ้ามีดวงวิญญาณดวงใดดวงหนึ่งที่เค้าต้องการความช่วยเหลือ แล้วเราสามารถช่วยได้ เราถึงจะเลือกคุยเลือกช่วย ไม่อย่างนั้นเราจะสติหลุด”

ข้อดี และข้อเสีย ของการเป็นคนเห็นผี

“ข้อดีคือ อุ๋มอิ๋มเชื่อนะว่า เราคือหนึ่งคนที่จะเป็นหลักฐานได้ว่า การเวียนว่ายตายเกิด ดวงวิญญาณอีกภพภูมิ มันยังมีอยู่จริง ถ้ามันไม่มีอยู่จริง มันจะเป็นไปไม่ได้ที่คนเห็นผีแบบพวกเราจะเห็นหรือสื่อสารได้ และคนเห็นผีจะมีคุณค่าที่สุดก็ในวันที่เค้าได้สื่อสารให้กับคนที่ยังอยู่ ถึงคนที่เค้าเสียชีวิตไปแล้ว วันนั้นแหละคนเห็นผีคือทูตที่ดีที่สุด และบางครั้งมันก็ปลดเปลื้องความยึดติดได้ เช่น เค้าอยากจะบอกลูกเค้าว่าพ่อรักหนูมากนะ หนูไม่ต้องห่วงนะ แล้วก็ไม่ต้องโทษตัวเอง พอลูกได้รับรู้ เค้าก็ปลดปล่อยเลย

ข้อเสียคือ ทุกคนจะคาดหวังกับเรามาก ๆ เลย คาดหวังว่าเราจะต้องสื่อได้ เราจะต้องคุยได้สิ แต่ในบางครั้งมันมีข้อจำกัดที่เราก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่า เราจะสื่อสารได้ทุกคนทุกดวงวิญญาณรึเปล่า มันก็ต้องมีเรื่องของบุญวาสนามาเกี่ยวข้องด้วย และมีเรื่องของเวลา อุ๋มอิ๋มเชื่อเรื่องลิขิต ทุกอย่างถูกขีดมา เค้าได้มาเจอเรา แล้วเราสามารถสื่อ นั่นแปลว่าวันนี้เราเป็นสะพานให้เค้าได้ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่อุ๋มอิ๋มจะช่วยได้ แล้วก็ไม่ใช่ทุกคนที่อุ๋มอิ๋มจะปลดล็อคให้ได้ ความคาดหวังนี่แหละน่ากลัวที่สุด

ถ้ามีเคสไหนที่เราช่วยไม่ได้จริง ๆ เราก็ต้องบอกเค้าตรง ๆ อย่างเรื่องเกี่ยวกับมรดก เราช่วยไม่ได้จริง ๆ มันเป็นเรื่องทางกฎหมายที่คุณต้องคุยกันเอง ต่อให้วันนี้เราพูดแทนดวงวิญญาณอากงอาม่าว่า อั๊วะให้บ้านคนนี้นะ อั๊วะให้ที่ดินคนนี้นะ ทำไมลื้อปลอมแปลงล่ะ เค้าก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี เพราะว่าศาลก็ต้องมองที่เอกสาร แล้วก็ความเป็นจริง ดังนั้น อุ๋มอิ๋มก็จะบอกเค้าตรง ๆ เลยว่า ถ้าให้อุ๋มอิ๋มพูดไปมันก็ไม่มีประโยชน์กับลูกหลานเอง แล้วมันก็ไม่มีประโยชน์กับดวงวิญญาณด้วย สุดท้ายเค้าก็แค้นที่ทำไมลูกหลานคนนี้มาโกงเค้า วิญญาณไปเกิดไม่ได้เพราะว่ายังยึดติดกับมรดกเหล่านั้นอยู่ดี เราต้องพูดกับเค้าไปตรง ๆ เลยว่า อุ๋มอิ๋มช่วยเรื่องนี้ไม่ได้ค่ะ

ส่วนมากคนจะเลือกฟังในสิ่งที่ตัวเองอยากฟัง และจะไม่ฟังถ้าเป็นสิ่งที่ตัวเองไม่ชอบ อย่างสมมติ คนหนึ่งสูญเสียพ่อ แล้วเค้าก็จะเชื่อแต่คำพูดทำนองว่า ป๊ายังรักเธออยู่นะ ป๊ายังไม่อยากจากไปไหน ถ้าอุ๋มอิ๋มพูดว่า ป๊าไปแล้วค่ะ ป๊าไม่กลับมาแล้ว เค้าก็มักจะบอกว่าไม่จริง พี่ยังรู้สึกว่าป๊ายังอยู่ อุ๋มอิ๋มเลยเลือกที่จะไม่ยุ่งเลยดีกว่า แต่ถ้าสมมติว่าวิญญาณดวงนี้ยังยึดติดจริง ๆ แล้วเค้ามีคำพูดที่อยากจะบอกกับลูกสาวของเค้า อุ๋มอิ๋มจะตอบเลยว่าคำพูดที่คุณพ่อคุณอยากจะสื่อมีแค่นี้นะคะ ลูกสาวเค้าจะฟังและไม่มีคำถามต่อ เพราะมันเป็นคำพูดที่เค้าต้องการ แล้วทั้งดวงวิญญาณกับคนที่อยู่ เค้าต้องการแค่ประโยคนี้ แล้วจบเลย เค้าไม่อยากได้อะไรอีกแล้ว และไม่มีอะไรติดค้างกันอีกเลย ดวงวิญญาณก็สามารถไปเริ่มต้นใหม่ได้”

ผีกับคน รักกันได้ไหม?

“โดยส่วนตัวไม่เห็นว่าคนรักผี แต่จะเห็นว่าผีรักคน อาจเพราะเวลาคนจะรักผี อย่างถ้าเป็นดวงวิญญาณของคนที่รักเสียชีวิตไป อันนี้เกิดขึ้นได้ แต่ว่าถ้าเป็นผีตนอื่น จากที่คนเค้าไม่เห็นแน่ ๆ ว่าผีหน้าตาเป็นยังไง รูปร่างเป็นยังไง แต่ว่าผี สามารถเห็นคน 24 ชั่วโมงเลย แล้วก็เฝ้ารอ เฝ้าหา ไม่ยอมไปไหน อยากจะอยู่กับคนนี้ตลอดเวลา

ถ้าอุ๋มอิ๋มมาเจออะไรแบบนี้ เราช่วยนะคะ ก็จะบอกเลยคนว่า พี่ไปขออโหสิกรรมเลยค่ะ วัดไหนก็ได้ เข้าไปในโบสถ์ ขออโหสิกรรม ขอถอนคำอธิษฐาน ขอถอนคำสัญญาทุกอย่างที่เราตั้งใจและไม่ได้ตั้งใจ เพราะบางครั้งเราไม่ได้ตั้งใจ แต่ดันพูดว่าขอให้ฉันเป็นคู่กับเธอทุกภพทุกชาติไป เราเลยต้องไปถอน สุดท้ายเค้าก็ไม่สามารถมาผูกกับเราได้ แล้วเค้าก็จะหายไปเอง

เรื่องวัดที่จะไปสวดมนต์ อธิษฐาน หรือถอนคำสาบาน ขออธิบายแบบนี้ จริง ๆ วัดใหญ่ หรือวัดเล็ก ทำได้หมดเลย แต่เวลาที่เราเจอวัดใหญ่ แรงอธิษฐานของคนที่ไปสร้าง หรือคนที่ไปดูแล มันเยอะมาก ยกตัวอย่างเช่น วัดพระแก้ว วันนึงมีคนเข้าเป็นหมื่นคน แล้วยิ่งแรงอธิษฐานเยอะ ก็ยิ่งมีพลังมาก เพราะถ้ามองว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์คือความเชื่อก็ต้องเกิดจากแรงศรัทธาก่อน แรงอธิษฐานก่อน ถึงทำให้ท่านมีพลัง และที่ที่คนเป็นหมื่นคนไป กับที่ที่คนเป็นพันคนไป พลังงานก็ต้องต่างกันอยู่แล้วค่ะ”

เวลาเราอุทิศส่วนบุญ วิญญาณได้รับไหม?

“ได้รับจริงค่ะ อันนี้เห็นกับตา แต่ว่าอุ๋มอิ๋มมองสองแบบนะคะ บางคนจิตนิ่งมาก แล้วเวลาที่อุทิศส่วนบุญสามารถทำได้เลย แต่บางคนจิตเค้าไม่ถึง การสื่อสารมันยากขึ้น อุ๋มอิ๋มก็เลยแนะนำว่า ถ้าอย่างนั้นเราไม่ต้องกรวดแห้งนะ เรากรวดน้ำไปเลย เพราะเราจะขอพลังของพระแม่ธรณีและพระแม่คงคาช่วยส่งบุญให้เราหน่อย เหมือนมีคนช่วยนำบุญไปส่ง มันจะเร็วขึ้น แต่ท้ายที่สุดเอาที่เราถนัดเลย อย่างใดอย่างหนึ่งก็ได้ แล้วเวลากรวดน้ำให้ญาติผู้ใหญ่ ถ้าท่านยังอยู่ท่านรับได้ แต่ถ้าท่านกลับมาเกิดแล้ว ก็จะไม่ได้รับละ หรือว่าถ้าท่านเป็นดวงจิตที่หายไปแล้ว ก็ไม่มีแล้ว

จริง ๆ ต้องบอกว่า การทำบุญ 50% คือทำเพื่อคนที่ยังอยู่ เพราะทำแล้วเราสบายใจ และการที่เราส่งต่อสิ่งเหล่านี้ เราได้สร้างความดี ก็เป็นกำลังใจให้กับตัวเราเอง และมันจะเป็นบุญได้หรือไม่ได้ ถือเป็นผลพลอยได้มากกว่า แต่เจตนาที่เราทำบุญ ไปทำความดี เจตนาแรกสำคัญที่สุด ทำอะไรที่เราทำแล้วเราต้องสบายใจ ถ้าเราทำแล้วเรารู้สึกไม่สบายใจ อย่าทำค่ะ”

เหรียญมีสองด้าน มีทั้งคนชอบและไม่ชอบเรา เป็นเรื่องธรรมดา

“เหรียญมันมีสองด้าน แน่นอนว่าก็จะมีทั้งคนที่ชอบ และคนที่เกลียดเรา แต่ว่าอุ๋มอิ๋มเลือกที่จะอยู่กับคนที่เค้าเชื่อเรา และพร้อมที่จะเปิดใจ วันนี้ถ้าเราจะต้องมาอธิบายให้กับคนที่เค้าไม่เปิดใจ หรือเกลียดเรา เราจะไม่มีวันอธิบายได้สำเร็จเลย แต่เราก็วางเค้าไว้ในจุดที่เหมาะสม เราไม่ไปสร้างความเดือดร้อนให้กับเค้า เราอยู่ในโลกของเรา อยู่ในพื้นที่ของเรา ไม่ไปเบียดเบียนใคร ทำร้ายใคร ต่างคนต่างอยู่ สบายใจดีกว่า

เคยเจอคำคอมเมนต์เยอะมาก ทั้งด่าว่าบ้า ทั้งบอกว่าเลอะเลือน แต่เราเชื่อว่าความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย เราไม่ได้โกหกใคร เราเห็นแบบนั้นเราก็บอกแบบนั้น ให้เราพูดอีกกี่ครั้งก็เห็นแบบนั้น เราก็เลยคิดว่าไม่เป็นไรหรอก ถ้าอยากจะพูดแบบนั้นก็พูดไป แต่เราต้องให้คุณค่าน้อยที่สุด เพราะถ้าเราให้ค่ากับสิ่งเหล่านั้นมาก เราจะไม่เชื่อในตัวเอง และการที่เราไม่เชื่อตัวเอง ไม่เคารพตัวเอง มันจะทำให้คุณอยู่บนโลกนี้ไม่ได้

การที่คนอื่นเค้าจะเชื่อเราได้ มันต้องเริ่มจากที่เราเชื่อตัวเราเองก่อน เราต้องไม่หลอกตัวเองก่อน การเห็นผีในแต่ละครั้งของอุ๋มอิ๋ม ไม่ใช่ว่าเห็นแล้วบอกเลย เราจะดูแล้วหันข้าง หันกลับไปใหม่ หันมองอย่างอื่นไม่สนใจแล้วก็หันกลับไปอีก 3 ครั้ง พอมั่นใจแล้วว่าใช่แน่ อุ๋มอิ๋มถึงจะคุยจะบอก หรือสื่อสารกับเค้า”

ทำไม ตุลาคม ถึงเป็นเดือนที่อุ๋มอิ๋มงานเยอะเป็นพิเศษ

“จริง ๆ ต้องบอกว่า ทฤษฎีเดือนตุลา มันมีนะคะ เพราะมันเป็นช่วงของการเปลี่ยนแปลง แล้วมันเป็นไตรมาสสุดท้ายของปี เหลืออีกแค่สามเดือน ถ้าอยากทำอะไรฉันต้องทำตอนนี้ แล้วมันก็มีเรื่องของการย้ายตำแหน่งของดวงดาว ตามหลักดาราศาสตร์ และพ่วงกับหลักโหราศาสตร์ ที่ดวงมันมีการเปลี่ยนแปลง

แล้วตุลาคม ก็เป็น เดือนฮาโลวีน ในวันฮาโลวีน ผีมีเยอะกว่าปกติ เรื่องอุบัติเหตุที่มักเกิดในคืนวันฮาโลวีน ถ้าเรามองย้อนกลับไป เราจะเห็นว่ามันมีหลาย ๆ คดีเลย ที่เกิดในคืนวันฮาโลวีน ซึ่งถ้ามองทางวิทยาศาสตร์ก็อาจจะเป็นเพราะประมาทก็ได้ แต่ถ้าให้มองในมุมมองของคนเห็นผี เรามองว่าสิ่งลี้ลับเค้าจะไปอยู่ตามที่อโคจร ที่ที่เป็นแหล่งรวมสิ่งไม่ดี แล้วเค้าก็พยายามไปกระตุ้นเวลาที่เราเผลอ เราประมาท เค้าพร้อมเล่นหมดเลย เพราะฉะนั้นต้องมีสติ จะไปเที่ยวหรือสังสรรค์ก็ต้องมีสติ จะเมาก็ต้องมีสติ พอถึงเวลาถ้ามันเกิดอะไรฉุกเฉินขึ้นเราก็รอด แต่ถ้าเรามาทิ้งตัวเลย หมายความว่าเราใช้ชีวิตประมาท ต่อให้เราอยู่บ้านมันก็เกิดอุบัติเหตุได้ แล้วในคืนฮาโลวีน เป็นคืนที่สิ่งศักดิ์สิทธิ์จะมีพลังงานลดน้อยครึ่งหนึ่ง ดังนั้นต้องมีสติอยู่กับตัวเรา และ วิถีทางที่เราฝึกมาตลอดเวลา 10 เดือนที่ผ่านมา มันจะมีประโยชน์ การที่เราฝึกสวดมนต์นั่งสมาธิมา มันจะมีประโยชน์แล้ว เพราะจิตเราถูกฝึกมา ถ้ามีเหตุการณ์ที่จะมาทำให้จิตหลุด จิตที่ได้รับการฝึกมันจะนิ่งด้วยตัวมันเอง”

เพศของคน มีส่วนเกี่ยวกับกรรมที่เคยกระทำไหม?

“อุ๋มอิ๋มเชื่อว่ามีส่วนนิดหน่อย หนูเคยได้ยินเรื่องราวที่ว่า การเกิดเป็นเพศนี้เพราะมีกรรมแบบนี้ แต่ส่วนตัวหนูไม่เชื่อนะ หนูแค่รู้สึกว่ามันมีมากกว่านั้น มันไม่น่าจะมีแค่นี้หนูว่ามันยังมีเรื่องของบุพกรรม หรือกรรมที่เกิดจากคุณพ่อคุณแม่ที่ดึงดูดให้ลูกมาเกิด แล้วก็เรื่องดวงจิตมีเพศหนูเชื่อมาก ๆ เลย เพราะอย่างคนที่เป็น LGBTQ+ มีหลายแบบ บางคนเป็นผู้ชายแต่เค้ามีดวงจิตผู้หญิง มันคือจิตวิญญาณเค้าตั้งแต่เกิด ซึ่งพิสูจน์ได้ด้วยวิทยาศาสตร์ เพราะว่าจะให้คุณทำเทสกี่เทส ผลมันก็จะมีแนวโน้มไปทางผู้หญิง แล้วจิตวิญญาณแต่ละคนไม่เหมือนกันเลย บางทีเราเห็นเด็กน้อยเดินมาแล้วคุณพ่อคุณแม่จะชอบถามว่า เค้าจะเป็นไหมคะ เราก็บอกว่า ไม่ว่าเป็นอะไรเค้าก็เป็นคนดีนะคะ คุณแม่ไม่ต้องคิดมาก เรามองก่อนว่าอันไหนมันเป็นความสุขของลูกเราคุณแม่ก็ปล่อยไป เด็กเค้าจะรู้ได้ตั้งแต่เกิดเลยเพราะจิตวิญญาณเค้ามันมาตั้งแต่เกิด แล้วเค้าจะรู้ว่าเค้าอยากทำอะไร อย่างเพื่อนของอุ๋มอิ๋มนี่คือใส่ผมตั้งแต่เด็กอนุบาล แล้วคุณแม่ของเค้าก็รักเค้ามาก เติบโตมาเค้าก็เป็นคนดีมาก ๆ แล้วก็มีอนาคตที่ดีมาก ๆ เลยค่ะ”

แก้ได้ไหม ถ้าทำยังไงก็ไม่มีแฟนสักที?

“แก้ได้ค่ะ แต่ต้องยอมรับความจริงด้วยนะ เวลาที่มีหมอดูทักว่าดวงไม่มีแฟนแน่นอน ให้ถามเค้ากลับค่ะว่า แล้วทำยังไงให้หนูมี เพราะการที่เราจะเป็นหมอดูได้ เราต้องแก้ให้เค้าด้วย แล้วถ้าหมอดูบอกว่าต้องไปแก้แบบนี้ ๆ ให้ถามเค้าต่อด้วยว่า แล้วถ้ามี มันจะไปส่งผลกับกรรมอะไรไหม มันจะทำให้เราต้องเจอเรื่องแย่รึเปล่า เราก็ต้องถามแบบละเอียดนิดนึง แล้วเราต้องกลับมาพิจารณาว่า วิธีการเลือกคนที่เข้ามาในชีวิต คุณจะเลือกยังไง ถ้าวันนี้เราคบกันไปแล้ว เรารู้สึกว่ามีแต่เราที่อดทน อันนี้เราโทษดวงไม่ได้ ต้องโทษตัวเราเอง

เวลามีคนมาถามว่าคุณอุ๋มอิ๋มคะ ทำยังไงให้หนูมีแฟน เราก็จะสแกนก่อนว่า สเป็กสูงรึเปล่าถึงไม่มี หรือว่าโลกส่วนตัวสูงรึเปล่า แล้วเราก็ถามก่อนว่าเคยมีคนมาชอบบ้างไหม ถ้าเคยมีแล้วทำไมถึงหยุดคุยกันไป ต้องดูว่าเป็นพฤติกรรมของเค้ารึเปล่า ถ้าเป็นพฤติกรรมก็ต้องแก้ที่ตัวเค้า แต่ถ้ามีอีกคนสวยมากแต่ไม่มีใครมาจีบเลย เคสนี้ก็อาจจะมีวิญญาณอะไรรึเปล่า เราก็จะบอกให้เค้าลองไปขอพรกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดูไหม สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เค้าเชื่อ ซึ่งแต่ละศาสนาไม่เหมือนกัน ความเชื่อไม่เหมือนกัน แต่พอได้ไปขอพรมันจะทำให้จิตเปิด และจิตสั่งกาย เปิดให้ตัวเองพร้อมรับคนที่จะเข้ามาใหม่ แล้วเราก็จะทำให้ตัวเองสวยขึ้น ดูดีขึ้น ที่เหลืออยู่ที่การกระทำของเราแล้วค่ะ ว่าเราจะเจอคนแบบไหน เราไปในที่ที่ดีเราก็จะเจอคนที่ดี เราไปในที่ที่ไม่โอเคมันก็ไม่โอเค แล้วสุดท้ายแล้ว ต่อให้เราไปในที่ที่ดี แต่เราเลือกไม่ดีมันก็เกิดขึ้นได้ เพราะฉะนั้นเราต้องเป็นคนกำหนดต่อจากนี้ สิ่งศักดิ์สิทธิ์หรือความโชคดีของเทพยาดาฟ้าดินทั้งหลายที่เค้าให้ได้คือ โอกาส แต่ถ้าเราทิ้งโอกาสเหล่านั้น มันก็อยู่ที่ตัวเราแล้ว เราต้องพิจารณาให้ดี อย่าเลือกสิ่งที่ชอบอย่างเดียว แต่บางครั้งเราต้องเลือกสิ่งที่ใช่บ้าง”

ถ้าต้องไปพักต่างที่ ทำยังไงไม่ให้เจอผี?

“สมมติเป็นโรงแรม ซึ่งโรงแรมเราเลือกไม่ได้ ห้องก็เปลี่ยนไม่ได้ ถ้าไปถึงให้เปิดประตู เปิดหน้าต่าง เปิดทุกอย่างที่มันจะทำให้อากาศถ่ายเทสะดวกก่อน เพราะถ้าห้องชื้น รู้สึกอึดอัด มีกลิ่นเหม็น บอกเลยว่าดวงวิญญาณชอบอะไรแบบนี้มาก และถ้ามีอย่างใดอย่างหนึ่งเสียในห้อง เช่น แอร์ น้ำร้อน หลอดไฟ ให้รู้ไว้เลยว่ามีแน่ ๆ แล้วเวลาเข้าไปในห้องเราจะรู้สึกว่าอันตราย ฉันไม่ได้อยู่คนเดียว ดังนั้นให้เปิดทุกอย่างเลย จนกว่าเราจะรู้สึกว่าห้องโปร่งแล้ว ถ้ามีน้ำหอมฉีดได้เลย พออากาศถ่ายเทเราจะสบายใจ จากนั้นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มี เอาออกมาให้หมด แต่อย่าใส่ไว้ที่คอให้วางไว้ที่หัวนอน จุดที่สามารถมองเห็นได้ทุกบริเวณ 180 องศา เพื่อที่เราจะได้นอนกันแบบสันติ แล้วเราก็พนมมือสวดมนต์หน่อย สร้างเกราะป้องกันให้ตัวเองหน่อย แล้วก็บอกว่าขอนอน 1 คืนนะ บางคนถามว่าต้องเอาเงินไปซื้อที่ไหม จริง ๆ ไม่ต้อง แค่อธิษฐานจิตบอกเค้าตรง ๆ ว่าขอนอนแค่หนึ่งคืนนะ แล้วก็ต่างคนต่างอยู่เราไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกัน แล้วถ้าบางคนโอเคกับการที่จะเปิดทีวีทิ้งไว้ เปิดได้เลยเพราะว่าคลื่นของทีวี มันจะไปแทรกทำให้เค้าปรากฎตัวไม่ได้ เปิดทีวีทิ้งไว้แล้วปิดเสียงเอา แล้วก็หรี่แสงสว่าง แล้วเราก็นอน แต่ถ้าปลอดภัยที่สุดก็คือมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อยู่ด้วยแล้วสวดมนต์ด้วยก็โอเคแล้วค่ะ”

ชีวิตที่ถูกเลือก สู่การเป็นร่างทรงเห้งเจีย

“หนูไหว้ทั่วประเทศไทยเลย หนูชอบทุกศาลที่เป็นศาลอากง เพราะหนูถือว่าอากงนี่เป็นไอดอลเลย แล้วหนูต้องบอกก่อนว่า หนูไม่ได้บอกให้ทุกคนมาเชื่อเหมือนหนู แล้วก็ไม่อยากให้ใครมาบอกเราว่าเราต้องเชื่ออะไร อย่าไปถามคนเห็นผี หรืออย่าไปถามหมอดูว่า เรามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์อะไรอยู่กับตัว ใครคุ้มครองเรา อย่าไปตามหาค่ะ คุณต้องรู้ด้วยตัวเอง เพราะว่าเค้าคือคนที่จะมาเป็นความเชื่อของคุณ มันต้องมีสิ่งพิสูจน์ใจกัน เหมือนที่อากงพิสูจน์กับอุ๋มอิ๋ม ไม่ว่าเราจะขออะไร ถ้ามันเป็นเรื่องที่ไม่เกินกว่ากรรมของเราแล้วอากงช่วยได้ อากงจะช่วยเสมอ แล้วเค้าจะช่วยด้วยหลักเหตุผลว่าสมควรที่จะได้ในเวลานี้ไหม

ความศรัทธาในอากงเห้งเจีย เริ่มต้นมาจากเราไม่รู้เลยว่ามีไซอิ๋วอยู่ในโลกนี้ แล้วคุณพ่อคุณแม่เวลาพาไปไหว้ศาลเจ้าก็จะมีแค่เจ้าแม่กวนอิม เจ้าพ่อกวนอู ประมาณนี้ แล้ววันที่อากงมา เค้าก็เป็นลิงเลย แล้วเค้าก็มาตีลังกาอยู่บนตัวเรา แล้วก็เอากระบองชี้หน้าแล้วก็บอกว่า เดี๋ยวจะมาอยู่ด้วยแล้วนะ เราก็อึ้งว่าเพราะช่วงนี้ดูไซอิ๋วรึเปล่า ก็ไม่ได้ดูนะ เราก็ถามตัวเองว่าแล้วเค้าจะมาทำไม รอบแรกเราก็บอกว่าเราไม่เชื่อหรอกนะ ถ้าอากงมีจริงต้องมาอีกรอบสิ แล้วอากงก็กลับมาบ่อยมาก จนเราเชื่อว่าอากงมีจริง แต่ก็สงสัยว่าอากงมาทำไม มาเพื่ออะไร ซึ่งอากงก็บอกชัดเจนว่า เค้ามาเพื่อสร้างสรรค์ เพื่อสร้างศรัทธา ทำให้คนที่กำลังจะหลงผิดให้กลับมาเป็นคนดี แล้วก็ให้เค้าเดินไปในทางที่ แล้วสิ่งที่อุ๋มอิ๋มได้พิสูจน์ต่อมาก็คือ อะไรที่อากงเตือนหรือบอกต้องพิสูจน์ได้ และมันมักจะเกิดตามวันเวลานั้นเลย ตั้งแต่อยู่กับอากงมา เราก็เห็นทุกอย่างที่อากงพยายามพิสูจน์ให้เราเห็น แล้ววิธีการสอนของอากงนี่คือฮาร์ทคอร์มาก คือเค้าจะบอกเลยว่าอันนี้มันไม่ดี คนนี้มันไม่ดี แล้วจะไปทนทำไม แต่ถ้าเลือกแบบนั้นมันก็เป็นกรรมที่ลื้อเลือก ลื้อก็ทนต่อไป ลื้อก็ต้องยอมรับ ต่อให้เราจะอกหักผิดหวังร้องไห้เสียใจ แต่พอมันผ่านมาปุ๊บ อากงก็จะบอกว่าเป็นไงล่ะ เจ็บมั้ย จะเลือกเค้าอยู่ไหม อากงจะสอนให้เราคิดเป็นค่ะ”

มุมมองจากคนเห็นผี ที่อยากบอกคนที่ยังมีชีวิตอยู่

“อุ๋มอิ๋มอยากให้ทุกคนเชื่อในเรื่องของจิตสุดท้ายของชีวิต อยากให้ฝึกกำหนดจิตกันตั้งแต่วันนี้เลย จะเป็นการท่องนะโมก็ได้ หรือจะเป็นการกำหนดลมหายใจก็ได้ ให้เรามองเห็นอะไรที่เป็นแสงสว่าง ให้เรานึกแต่สิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้น ที่เราเคยทำไว้ แล้วเมื่อวันหนึ่งที่เราจะจากโลกนี้ไป จิตเราจะไปอยู่ในที่ ๆ ดีเอง เลิกที่จะยึดติด ยึดติดความสัมพันธ์ ยึดติดสิ่งของ ยึดติดทุกอย่างที่เป็นความโลภ ทุกอย่างที่เป็นราคะ ทุกอย่างที่เป็นโมหะ ทุกอย่างที่มันจะทำให้จิตของเราต่ำลง แล้วก็พยายามฝึกให้เราเป็นกลางให้ได้ เราไม่จำเป็นต้องเชื่ออย่างใดอย่างหนึ่ง เราไม่จำเป็นต้องแบบสุดโต่งไปอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่เราต้องเป็นมนุษย์ที่อยู่ในทางสายกลางให้ได้ เพราะว่าการที่เราสุดโต่งไปอย่างใดอย่างหนึ่งมันก็เป็นกรรมได้เหมือนกัน ฉะนั้นถ้าเราอยู่ตรงกลาง เราจะมีโอกาสที่เราจะหลุดไปในจุดที่ดีง่ายกว่า เพราะว่าเรามีเหตุและผล เราคิดเป็น เรามีสติแล้วเราก็รู้ว่าจะพิจารณาสิ่งนั้นยังไง โดยที่ไม่สร้างความเดือดร้อนให้กับตัวเราและผู้อื่น เพราะฉะนั้นต้องฝึกค่ะ และเราต้องมีสติมาก ๆ ชั่งใจชั่งการกระทำของเราอย่าคิดแต่จะทำอะไรด้วยอารมณ์ อย่าคิดว่าเราเป็นคนเดียวในโลกนี้ที่ถูกที่สุด เราผิดได้ ทุกคนก็ผิดได้เช่นกัน ดังนั้นต้องฝึกนะคะ” - อุ๋มอิ๋ม คนเห็นผี

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/b9195b5a-fa65-4d0c-94bb-8fa4e7ed7edf.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/bb914342-d5c6-4511-92d0-6b51b5e10c98.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-11-08T19:14:36.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9691,"title":"เป็นคนร้อนในง่าย ควรปฏิบัติตัวยังไง","content":"

คนอินพร่อง (ร้อนในบ่อย คอแห้ง มือเท้าร้อน)

อินพร่อง คือ ระดับเลือดและน้ำในร่างกายที่ต่ำลง แต่พลังหยางนั้น(ความร้อนในร่างกาย)เท่าเดิม ทำให้เกิดไฟน้อยๆที่เผาพลานร่างกายตลอดเวลา เสมือนเปิดแก๊สไฟวงในเพื่อที่จะต้มน้ำซุป และทำให้น้ำในร่างกายเหือดแห้งไป ร่างกายมีแต่ความร้อน สภาพเหมือนทะเลทราย น้ำน้อย แต่ร้อนมาก ปลูกอะไรก็ไม่ขึ้น เสมือนร่างกายเรา ถ้าหากว่าร้อนแบบนี้เป็นเวลานานๆ เราจะกลายเป็นโรคได้ค่ะ

คนที่มีลักษณะอินพร่อง จะเป็นคนที่มีรูปร่างผอมสูง คอแห้งบ่อย รู้สึกแก้มร้อนบ่อย ใจร้อนง่าย อุ้งมือเท้าจะร้อน นอนไม่หลับ ฝันบ่อย ร้อนในบ่อย นิสัยของคนที่อินพร่อง จะเป็นคนอารมณ์ร้อนง่าย ชอบคิดในเรื่องไม่สบายใจ เป็นคนช่างพูด ลักษณะแบบนี้ในทางแพทย์แผนจีนจำเป็นที่จะต้องบำรุงเหมือนกัน แต่เป็นเพราะว่าการบำรุงที่ต่างกันออกไป ในส่วนที่อินพร่อง ก็ต้องบำรุงอิน เหมือนกับบำรุงน้ำเข้าไปในร่างกาย แต่อินในร่างกายไม่ได้หมายถึงน้ำเท่านั้นนะคะ แต่จะหมายถึงน้ำ และเลือดที่ไหลเวียนอยู่ในร่างกายของคนเรา และจะต้องบำรุงไต บำรุงกระเพาะ ม้ามให้แข็งแรงด้วย เสมือนการปลูกต้นไม่ให้เยอะๆ และเสริมน้ำให้ด้วย ถ้าต้นไม่เยอะเกินไปก็จะดูดแต่น้ำ เราก็กลับมาสู่สภาวะเดิมคือไม่มีน้ำ

ฉะนั้น ยาที่บำรุงอินที่เหมาะกับคนอินพร่องนั้นคือ 六味地黄丸(ลิ้วเว้ยตี้หวงหวาน) 大补阴煎(ต้าปู่หยินเจียน)ยาสองตัวนี้หาได้ตามร้านยาทั่วไปค่ะ

อาหารที่เหมาะสม จะมีฤทธิ์บำรุงอิน เช่น ข้าวเหนียว งา เต่า ตะพาบ เนื้อปู หอย เนื้อเป็ด นม หนังหมู เห็ดหูหนูขาว สาลี่ ปลาหมึก ไข่ นม เนื้อปลา หอย ปลิงทะเล รังนก ที่สำคัญไม่ควรทานอาหารที่มีรสเผ็ด หรืออาหารที่มีรสจัดค่ะ

คนอินพร่องจำเป็นต้องเข้านอนให้เร็วกว่าคนที่มีลักษณะอื่น ไม่ควรเล่นกีฬาหนักกลางแจ้ง และซาวน่า ที่ทำให้เหงื่อออกเยอะๆค่ะ เพราะจะทำให้น้ำในร่างกายลดน้อยลง เพราะคนอินพร่อง น้ำในร่างกายจะน้อยกว่าปกติอยู่แล้ว กีฬาที่เหมาะสมกับคนอินพร่อง คือ ว่ายน้ำ แต่อย่าว่ายนานเกินไปนะคะ แค่ 30 นาที ก็เพียงพอ เพราะจะทำให้เราขาดน้ำได้เช่นกันค่ะ

โรคที่พบมากสำหรับคนอินพร่องคือ โรคแห้งทั้งตัว ตาแห้ง เบาหวาน โรคกระเพาะ เพลียง่าย นอนไม่หลับ โรคไต หรือโรคอื่นๆ ที่เกี่ยวกับอาการคอแห้งปากแห้งเป็นประจำ

สำหรับใครที่กำลังมีอาการแบบนี้อยู่ ให้ลองปฏิบัติตามคำแนะนำได้นะคะ อย่างน้อยเราก็ไม่ได้ละเลยร่างกายของเราค่ะ

ปล. การช่วยตัวเองบ่อยๆ ทำให้สารอินในร่างกายลดน้อยลง ไม่ควรถี่เกินไป เพราะจะทำให้ไตอ่อนแอได้นะคะ ^^

ขอบคุณข้อมูลและความรู้ดีดีจากคุณหมอตี้ค่ะ Facebook : ดร เยาวเกียรติ แพทย์จีน ฝังเข็ม

Collector by รุ่งโนรี ’Girl Music & Travel Lover

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/93e52e33-273d-4889-b256-ed010c2a341f.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/f54ae338-584e-4b3c-b293-44dd139b6258.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-11-01T17:28:35.000Z","content_types_title":"HEALTHY LIFESTYLE","slug":"/greenwave/healthy"},{"station_id":2,"content_id":9635,"title":"เปิดเรื่องราวลี้ลับ พร้อมรับข้อคิดพลังใจ จาก “ส้ม มัลนิการ์” สาวตาทิพย์ กับสัมผัสสุดพิศวง","content":"

“อยากให้เชื่อมั่น และอย่ารังเกียจในสิ่งที่เป็นตัวเอง เหมือนคุณเป็นต้นมะละกอ ก็อยากให้ตั้งใจเป็นมะละกอที่ออกผลได้อร่อยที่สุดดีกว่า หาจุดดีของเราให้เจอ และอยู่กับจุดดีนั้น อย่างมีความสุข”

เรียนรู้วิธีคิด ผ่านชีวิตของแขกรับเชิญในทุกสัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับ “ส้ม มัลนิการ์” สาวตาทิพย์ ที่สามารถมองเห็นผีมาตั้งแต่เด็ก สู่การเป็นหมอดูที่โด่งดังชั่วข้ามคืน จนต้องจองคิวกันข้ามปี แต่กว่าจะมีวันนี้ ชีวิตของเธอผ่านบททดสอบมาหลากหลายด่าน ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัว คนรอบตัว หรือคนในสังคม เรื่องราวสีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจ ได้ถูกแบ่งปันเอาไว้แล้วในรายการ

ย้อนวัยใส กับเซ้นส์ที่สามารถเห็นผีมาตั้งแต่เด็ก

“อย่างที่หนูเคยเล่าในหลายรายการคือ หนูจำได้ว่าก่อนที่จะมาเกิด เราอยู่ที่หน้าผา แล้วเรากระโดดลงมาเกิดเป็นคนนี้ ก่อนจะมากระโดดหน้าผา หนูเหมือนอยู่ในห้องที่ถูกจัดไฟแสงสีเอาไว้ดีมาก แล้วเป็นเหมือนสวนดอกไฮเดรนเยียร์ ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสวยเหมือนท้องฟ้าหน้าหนาว แต่ตอนนั้นหนูรู้สึกว่าตัวหนูร้อน เหมือนใจมันร้อนรนจนหนูอยู่ไม่ได้ หนูอยากไปทำประโยชน์ อยากไปสู่ที่ใหม่ที่ทำประโยชน์ให้กับคนหมู่มาก แล้วก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งพูดว่า รู้แล้วใช่ไหมว่าตัวเองต้องไปทำประโยชน์ ยอมไปแล้วใช่ไหม หนูก็บอกว่ายอมแล้ว หลังจากนั้นก็ตัดภาพตอนที่หนูมายืนอยู่ตรงทางเดินที่ไปหน้าผา แต่ความทรงจำแรกในการเห็นผี ก็คือจำได้ว่าเด็ก ๆ เราเล่น หรือเราเห็นคนเดินอยู่ริมถนน แต่คนอื่นเค้าไม่เห็น แบบนี้จะเกิดขึ้นบ่อยมาก

อย่างตอนนั้นหนูอยู่บ้านกับพี่สาว แล้วพี่สาวก็งงว่าเราเล่นกับใคร หนูก็บอกว่านี่ไงคะเพื่อนหนูเต็มบ้านเลยไม่เห็นเหรอ เพื่อนหนูใส่สังวาลคาดแบบสองข้าง นุ่งโจงกระเบนสีส้มออกทอง ๆ แล้วมีคนใช้เต็มบ้านไปหมด ซึ่งพี่สาวก็งง เพราะว่าไม่เห็นใครเลยนอกจากเรา จนมารู้ตอนโตว่าที่บ้านเลี้ยงกุมารทอง แล้วคุณลุงเค้าก็จะซื้อบริวารไปตั้งไว้ให้ด้วย

คือครอบครัวฝั่งคุณพ่อจะมีเซ้นส์กันหมดเลย ยกเว้นคุณป้าคนเดียว ส่วนพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ทุกคนมีเซ้นส์หมดเลย รวมถึงหนูแต่ของหนูมันพิเศษตรงที่ หนูเหมือนได้เซ้นส์จากฝั่งคุณแม่มานิดนึง คือทวดของฝั่งคุณแม่ท่านมีเซ้นส์ในการจับพระเครื่อง จับวัตถุมงคลแล้วหนูไม่เคยรู้มาก่อน พอคุณแม่มาเห็นหนูจับพระให้คนอื่น แล้วดันเป็นท่าเดียวกับคุณปู่ของเค้า แม่ก็เลยตกใจถามหนูว่าทำเป็นได้ยังไง แม่ก็เลยเล่าให้ฟังว่าฝั่งแม่ก็มี แต่หลัก ๆ เซ้นส์จะมาจากคุณพ่อ คุณพ่อจะเห็นผี และรู้ตั้งแต่ก่อนหนูจะคลอดออกมาว่าเด็กคนนี้จะมีเซ้นส์ คนนี้จะพิเศษกว่าคนอื่น เด็กคนนี้จะมีชื่อเสียงในอนาคต ทำให้คนที่บ้านจะคอยกล่อมมาตั้งแต่เด็กว่าต้องใช้ชีวิตให้ดีนะ ทำตัวดี ๆ นะ โตไปเธอต้องนิสัยดีนะ เพราะเธอจะมีชื่อเสียงมาก ๆ หนูก็ตั้งคำถามกับตัวเองว่านี่หนูจะเป็นดาราเหรอ หน้าตาหนูก็ไม่ได้ดี ก็คิดว่าเดี๋ยวเราคงไปเป็นนักร้องมั้ง ก็คิดมั่ว ๆ ไปเรื่อย ๆ แต่พอถึงเวลาจริง ๆ มันมีจุดพลิกที่ทำให้เรามาอยู่ในจุดที่มีคนรู้จักจริง ๆ ก็เลยเข้าใจในสิ่งที่เค้าบอกมาตั้งแต่เด็ก ๆ ที่เค้าพยายามประคบประหงมให้เราอยู่ในร่องในรอย เพราะพอหนูโตขึ้นมันเป็นตามที่เค้าบอกหมดเลย

เวลาหนูเห็นผี หรือสัมผัสวิญญาณในตอนเด็ก ๆ คุณพ่อจะเป็นที่ปรึกษาแรก และเป็นที่ปรึกษาเดียวด้านเซ้นส์มาตลอดตั้งแต่เด็กจนโต ท่านจะให้นั่งสมาธิ และพ่อก็จะคอยปรามคอยเตือนว่าเวลาเห็นอะไรอย่าทักไปเรื่อย ให้มันเป็นความลับของเรา เราเห็นกันสองคน ห้ามบอกใครข้างนอกว่าเราเห็น จะเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กค่ะ”

มองเห็นผี แต่เป็นคนกลัวผี

“หนูกลัวผีมาก อย่างเรื่อง ธี่หยด หนูเคยไปเจอผีหน้าโรงหนัง ที่เค้าแต่งตัวแล้วเดินมาหา ด้วยความที่คำว่าคนเห็นผีมันค้ำคอ หนูก็ต้องทำเป็นว่าหนูไม่กลัว แต่จริง ๆ คือหนูกลัว ทำไมแต่งเหมือนขนาดนี้นะ ที่กลัวเพราะในชีวิตจริงผีที่ส้มเห็น มันไม่มีเพลงหรือจังหวะที่เร้าใจดังมาก่อนเหมือนในหนัง มันไม่ได้มีสัญญาณเตือนว่าผีกำลังจะมา ในตอนเจอมันจะไม่รู้ตัว แต่ว่าหลังจากเจอเสร็จแล้ว มันจะรู้ตัวว่า นี่เราโดนผีหลอกเหรอ แต่ในหนังมันเร้าอารมณ์ หนูเลยมองว่าผีในหนังมันน่ากลัว มันมีความเร้าอารมณ์

ซึ่งผีที่หนูเห็นในชีวิตจริงมีหลายรูปแบบมาก บางทีหนูเรียกว่าศพเดินได้ มันมีทั้งสวย ทั้งเป็นเทวดา ทั้งเป็นวิญญาณตายโหง แล้วบางตนก็มาสื่อสารเพื่อให้เราช่วยเหลือ แล้วก็พยายามทำให้เรารู้ถึงความทรมานที่เค้าเป็น ซึ่งไม่ใช่ทุกเคสที่หนูจะช่วยเค้าได้ แล้วบางวิธีการที่เค้าอยากให้เราช่วย บางครั้งมันไปกระทบกับเรื่องของคดีความ หรือมันไปกระทบกับบุคคลอื่น ๆ ซึ่งหนูไม่สามารถมีอำนาจอะไรที่จะไปช่วยเค้าได้ มันก็เลยทำได้แค่บอกว่า เดี๋ยวหนูทำบุญให้นะ แล้วจบลงแบบนี้เกือบทุกครั้งไปค่ะ”

เมื่อการเห็นสิ่งลี้ลับ เริ่มมีผลกับการใช้ชีวิต

“การเห็นผีมันเริ่มมีผลกับการใช้ชีวิตก็ตอนช่วงเรียนมหาวิทยาลัยแล้วค่ะ มันเป็นยุคที่เรากำลังใช้ชีวิตสนุกสนาน แล้วเราอยากเป็นคนธรรมดา เป็นวัยรุ่นที่ใช้ชีวิตเต็มที่ แต่การเห็นผีมันทำให้เราถูกเพื่อนบอยคอต ทำให้เรารู้สึกว่าเราผิดแปลก แล้วก็ทำให้เพื่อนมองว่าเราบ้า เพื่อนจะบอกว่าเราเพ้อเจ้อ รวมถึงคุณแม่ของเราเอง คุณแม่ถือว่าเป็นคนสุดท้ายในชีวิตเลย ที่เชื่อหนู

แม่เป็นคนที่นอกจากไม่เชื่อแล้วยังแอนตี้ด้วย แล้วคุณแม่ก็เคยพาหนูไปโรงพยาบาลทางจิตเวชเพื่อไปคุยกับหมอว่าลูกฉันบ้า ตอนนั้นหมอนั่งคุยกับหนูอยู่ชั่วโมงครึ่ง แล้วหมอก็หันไปหาคุณแม่บอกว่า น้องไม่ได้ผิดปกตินะคะ แต่คุณแม่กำลังพยายามยัดเยียดให้น้องผิดปกติ น้องแค่เซนซิทีฟ น้องเป็นคนที่มีอารมณ์อ่อนไหว น้องอาจจะมีสมาธิสั้น แล้วน้องเป็นเด็กที่มีแผลในใจ ปมในใจเยอะมาก ๆ เอาตรง ๆ คือคุณแม่ก็เหมือนผิดหวังที่คุณหมอไม่ได้บอกว่าเราบ้า เพราะคุณแม่ฟันธงมาแล้วว่าเราบ้า เพราะว่าเราชอบพูดในสิ่งที่มันพิสูจน์ไม่ได้ แต่หนูก็เข้าใจนะว่าคุณแม่ก็คงรัก อยากให้เราเป็นคนปกติธรรมดาที่สุด แล้วคุณหมอน่ารักมาก คือคุณหมอก็บอกว่าไม่เป็นไรนะลูก แม้หนูจะไม่มีใคร แต่หนูมีตัวหนูเอง ไม่มีใครเชื่อหนูไม่เป็นไร แต่หนูต้องเชื่อในสิ่งที่หนูเป็นนะ”

สุดหลอน! ประสบการณ์โดนผีสาววิ่งตามมอเตอร์ไซค์

“วันนั้นหนูไปเดินถนนคนเดินแถวมหาวิทยาลัย แล้วตอนกลับมันก็ดึกแล้ว ประมาณเที่ยงคืน ซึ่งพี่ที่เป็นรูมเมทกันเค้าเป็นคนขี่มอเตอร์ไซค์แล้วเราก็ซ้อน วันนั้นไม่รู้อารมณ์ไหน เค้าขี่ช้ามาก แล้วระหว่างทาง หนูได้ยินเสียงเหมือนสุนัขตะกุย มันคงมีเล็บยาวมาก ๆ เพราะมันมีเสียงเล็บข่วนถนนกำลังวิ่งตามมาแบบติดเทอร์โบ ตอนนั้นก็นึกว่าโดนสุนัขวิ่งไล่ เลยบอกรูมเมทว่าไปเร็ว ๆ หน่อย พี่เค้าก็มองทาง เค้าก็บอกว่าไม่มีอะไรนะ ถนนโล่งเลยลองหันไปดูสิ หนูก็เลยหันไป พอหนูหันไป หนูก็เห็นเป็นผู้หญิงผมกระเซิง ๆ ใส่เสื้อเชิ้ตแขนสั้นตัวใหญ่ ๆ ลายสก็อต แล้วก็ใส่ผ้าถุง ใบหน้าเค้าเหมือนโดนของแข็งฟาดมา ตาถลน มือเค้าก็เลือดออกไปหมด แล้วเค้าก็ตะกายตามเราแบบน่ากลัวมาก เห็นอย่างนั้นหนูก็เลยบอกพี่ขี่เร็ว ๆ หน่อยหนูกลัว เค้าก็ตกใจว่ากลัวอะไร จนรถไปถึงจุด ๆ หนึ่งที่หนูหันไปเจอศาลพระภูมิของบ้านหลังหนึ่งริมถนน หนูก็อาราธนาเลยว่า พระภูมิเจ้าที่ถ้ามีจริงช่วยหนูด้วย ขอให้กั้นอาณาเขตให้หนูที หนูไม่ได้ทำอะไรเค้า หนูไม่เกี่ยวกับเค้านะคะ พอหันหลังกลับไปหนูเห็นผู้หญิงคนนั้นเอามือคว้าข้อเท้าหนู แล้วมันวืดไป เหมือนเค้าคว้าเอาไว้ไม่ได้ มันเหมือนมีกระจกมาบังเค้าไว้ แล้วเค้าพยายามตะกายกระจกเหมือนสุนัขที่ยืนสองขาตะกายกำแพง มันไม่ใช่ท่าทีหรือกิริยาของคน หนูก็เลยบอกพี่รูมเมทว่าอยู่หอตัวเองไม่ได้แล้ว ไปห้องเพื่อนก่อน ก็เลยพากันไปหอเพื่อน พอไปถึงเพื่อนก็เล่าเรื่องผีให้ฟังว่า เมื่อเช้ารู้ข่าวไหม มีคนตายตรงสี่แยกนี้ สี่แยกที่พวกแกผ่านมา เห็นอะไรรึเปล่า ตอนนั้นหนูก็ยังไม่พูดอะไร หนูก็ถามว่าทำไมเหรอ มีอะไรเหรอ เพื่อนก็บอกว่าเมื่อเช้ามีพระบิณฑบาตแล้วเงยหน้าไปเจอศพผู้หญิงถูกแขวนคออยู่บนต้นไม้ใหญ่ แล้วใบหน้าก็คือเละหมดเลย หนูก็เลยถามว่า ผู้หญิงคนนี้ท้องมั้ย เพื่อนบอกว่าท้อง หนูเลยถามว่าแต่งตัวแบบนี้ไหม แล้วเล่าไปตามที่หนูเห็น เพื่อนก็ตกใจบอกว่า แกไปดูมาเหรอ เราบอกว่าเปล่า มันวิ่งตามมอเตอร์ไซค์มา แล้วตอนที่เล่าเราก็นั่งพับเพียบอยู่ จู่ ๆ เพื่อนก็ถามขึ้นมาว่า ไปโดนใครบีบข้อเท้ามา มันเป็นรอยเหมือนโดนข่วน เพื่อนก็ตกใจ หนูก็นึกได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเค้าคว้าขาหนู แล้วนี่เป็นครั้งแรกที่ผีทั้งหลอก ทั้งจะเอาชีวิต ทั้งทำร้ายร่างกายเรา หนูก็เลยกลัวแบบฝังใจเลย ทั้ง ๆ ที่หนูไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับเค้าเลย แต่หนูคิดว่าเค้าน่าจะอาฆาตทุกคนที่ผ่านไปผ่านมา เพราะเห็นเพื่อนบอกว่า เค้าเป็นต่างด้าวแล้วทะเลาะกับสามี ซึ่งตอนนั้นเค้าตั้งครรภ์อยู่ แล้วเหมือนกับว่าสามีเค้าเผลอพลั้งมือบีบคอ จึงพยายามอำพรางศพด้วยการทุบหน้า แล้วก็เอาแขวนบนต้นไม้ ให้เหมือนผู้หญิงคนนี้ฆ่าตัวตาย หนูก็เลยคิดว่ามันเป็นความแค้นที่เค้ามี

บอกเลยว่านอกจากต้องการให้เราช่วยเหลือ บางครั้งเค้าอยากท้ายทายเราก็มี อย่างหนูไปถ่ายรายการ ก็จะมีหลาย ๆ เคสที่เราไปช่วย แล้ววิญญาณที่นั่นไม่ได้ต้องการให้เราเข้าไปก้าวก่าย หรือบางดวงวิญญาณไม่ได้รู้สึกดีที่เจอเรา และไม่อยากให้เราเข้าไปยุ่ง เพราะว่าบางดวงวิญญาณเค้าอาจจะมีอิทธิพลกับคนในบ้านอยู่แล้ว เค้าได้เครื่องเส้นไหว้อยู่แล้ว หรือบางดวงวิญญาณเค้าอยู่ตรงนี้มานาน เค้าไม่ยอมไปไหน ซึ่งดวงวิญญาณส่วนใหญ่เค้าจะรู้ว่าคนไหนเห็นหรือไม่เห็นเค้า เพราะคนที่เห็นมันจะมีออร่า ซึ่งบางทีหนูก็พยายามไม่มองเค้า หนูจะทำตัวปกติมาก ไม่ทอดสายตาไปที่เค้า แต่เค้าก็จะรู้อยู่ดีว่าเราเห็น”

คนอื่นไม่เชื่อไม่เป็นไร ขอแค่คุณแม่เข้าใจก็พอ

“หนูว่าปมในชีวิตหนู ที่ทำให้หนูรู้สึกแย่กับตัวเอง คือคุณแม่ ที่ไม่ใช่แค่ไม่เชื่อว่าเราเห็นผีหรือมีเซ้นส์ แต่เป็นความไม่เชื่ออะไรเลยในตัวเรา เช่น ไม่เชื่อว่าเราทำได้ ไม่เชื่อว่าเราไม่ได้ทำ ไม่เชื่อว่าเราไม่ผิด ไม่เชื่อว่าเราเป็นคนดีกว่าที่เค้าคิดนะ หนูเชื่อว่าการที่ตัวเองเห็นผี มันเป็นอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่ทำให้คุณแม่รู้สึกว่าเราไม่น่าเชื่อถือ

มันจะมีคำหนึ่งที่คุณแม่พูดกับหนูบ่อยมาก ๆ ตั้งแต่เด็กจนโต คือคำว่า เพ้อเจ้อ เป็นคำด่าที่จี๊ดใจที่สุด ใครเดินมาพูดเพ้อเจ้อใส่หน้าหนู หนูร้องไห้ได้เลยนะ เป็นแผลในใจกับคำนี้มาก เพราะหนูรู้สึกว่าเราไม่ได้เพ้อเจ้อ เราเห็นจริง ๆ ทำไมไม่เชื่อเรา แล้วตั้งแต่เด็กจนโต เราเก็บความกดดันนี้เอาไว้ หนูเป็นคนที่ไม่ได้แชร์อารมณ์ ความคิด ความรู้สึกของตัวเองกับคนรอบข้างเลย จนได้มารักษาตัวกับคุณหมอที่โรงพยาบาล ถึงได้เริ่มกลับมาพลิกตัวเองใหม่หมดเลย เปลี่ยน Mindset เปลี่ยนวิธีการคิด เปลี่ยนกระบวนการการใช้ชีวิต ตั้งเป้าไว้เลยว่าฉันจะไม่เป็นคนที่รู้สึกแย่กับแม่ตัวเอง ทั้ง ๆ ที่แม่ทำทุกอย่างเพราะรักเรา แล้วทำไมสิ่งที่เราได้รับ มันคือความเจ็บปวด จนได้มีการจับเข่าคุยกับคุณแม่ว่า จากวันนี้ไป หนูจะไม่เป็นคนที่พูดตามใจแม่ จะไม่เป็นคนที่พูดในสิ่งที่แม่อยากฟังอีกแล้ว เพราะที่ผ่านมาหนูเป็นอย่างงั้นตลอด เราเอาใจเค้ามาตลอด จนวันนึงเราต้องเอาใจตัวเองบ้าง เราต้องเอาความรู้สึกตัวเองเป็นที่ตั้ง เราต้องเอาความสุขของตัวเองมาก่อน อันนี้คือคำที่คุณหมอบอก ไม่อย่างนั้นหนูจะไม่หายจากโรคนี้ ต้องบอกว่าการตัดสินใจว่าฉันจะต้องไปหาหมอ และรับยา มันเป็นเรื่องที่ก้าวข้ามยากมาก เพราะเรามีความฝังหัวว่า คนที่ไปหาหมอจิตเวชคือคนบ้า รับยามากินยังไงก็บ้า หนูต้องรวบรวมความกล้าเยอะมากแต่หนูก็ทำมันได้

มันมีสองเหตุการณ์ที่หนูรู้สึกว่าแม่เริ่มยอมรับในสิ่งที่เราเป็น เหตุการณ์แรก คือเป็นวันที่คุณยายของหนูจะเสีย วันนั้นเป็นวันพระใหญ่ แล้วหนูบอกแม่ว่า หนูขอพูดอะไรที่แม่ไม่เชื่ออย่างหนึ่งได้ไหม ซึ่งแม่เค้าก็เหมือนทำใจไว้แล้ว ก็เลยบอกว่าพูดมาแม่จะฟัง หนูก็บอกว่า หลังวันพระใหญ่สามวัน ตอนแสงสีทอง ยายจะไม่อยู่แล้วนะ แล้วหลังจากนั้นผ่านไปสามวัน คุณยายก็เสียจริง ๆ ตอนแสงสีทองพาดผ่านหัวคุณยายขึ้นไปบนฟ้า ซึ่งแม่ก็เพิ่งเห็นและเชื่อว่าน้องส้มมีเซ้นส์จริง ๆ แม่พูดแบบนี้ในรถกับหนูครั้งแรก แล้วหนูก็ตกใจ

กับอีกเหตุการณ์คือ พี่โน้ส อุดม แต้พานิช เป็นคนที่แม่ชื่นชอบ แต่แม่ไม่เคยรู้เลยว่า เฮียเค้าก็เชื่อเรื่องนี้เหมือนกัน แล้วหนูก็ได้มีโอกาสไปทำงานกับเฮีย หนูก็เล่าให้แม่ฟังว่า เฮียเค้าถามเรื่องความเชื่อ เรื่องดวง เรื่องผี กับหนูด้วยนะ แล้วเฮียเอาเรื่องที่หนูเห็นผีไปเล่าในเดี่ยว ทั้งเดี่ยว 13 แล้วก็เดี่ยว 14 ตั้งแต่นั้น พอแม่เค้าได้เข้าไปฟังด้วยตัวเองว่าเฮียพูดถึงลูกเค้า แม่ก็เลยเริ่มเชื่อ เพราะแม่เค้ารู้สึกว่า ขนาดคนที่เค้าเห็นเป็นไอดอลยังเชื่อลูกเค้าเลย จากนั้นมันก็จะเริ่มมีดารา หรือคนใหญ่คนโตที่แม่ก็รู้จัก หรือเห็นตามทีวีบ่อย ๆ มาดูดวงกับเรา แล้วแม่เห็นวิธีการของหนูว่าไม่ได้พาคนงมงาย แม่ก็เลยเชื่อจนทุกวันนี้ เวลามีอะไร จะเปิดร้าน จะทำอะไร แม่ก็คือปรึกษาหนูทุกเรื่อง จนกลายเป็นที่พึ่งของแม่ไปแล้ว”

จากคนเห็นผี สู่การเป็นหมอดูที่ดังชั่วข้ามคืน

“การดูดวง ต้องบอกก่อนว่าหนูทำเพราะมันเป็นเหมือนกับการโดนบีบบังคับจากสิ่งที่เรามองไม่เห็น เท่าที่หนูนับไว้ หนูเคยทำอาชีพมา 32 อย่าง ในช่วงอายุแค่ 23 ปี แต่ก็ยังไม่เจอทางที่เราจะทำอาชีพไหนแล้วประสบความสำเร็จ จนวันหนึ่ง พี่บอย สินเจริญ เอาเรื่องของส้มไปเล่าในรายการเดอะโกสท์เรดิโอ แล้วมันทำให้ส้มกลับมามีชื่อเสียง แต่ช่วงก่อนหน้านั้น ส้มเริ่มรับดูดวง เพราะส้มไม่รู้ว่าส้มจะทำงานอะไร เราสมัครอันนี้ไปเราไม่ถึงเดือนเราก็ลาออก มันเหมือนเราอยู่ไม่ได้สักที่เลย

ที่อยู่ไม่ได้เพราะบางที่ถูกเอาเปรียบ บางที่คุยอย่างหนึ่งแต่ให้ทำอีกตำแหน่งหนึ่ง บางที่เข้าไปแล้วเรารู้สึกไม่โอเคกับงานเราก็ลาออก จนเริ่มสงสัยว่าเป็นความเหลาะแหละ หรือว่าเป็นความไม่เอาไหนรึเปล่า จนพี่บอย สินเจริญ พูดถึงส้มในรายการ หลังจากนั้นคนรู้จักส้มมากขึ้น คิวดูดวงส้มมากขึ้น กลายเป็นหมอดูที่ดังในชั่วข้ามคืน

ที่หนูมายึดกับการดูดวงเพราะว่ามันเป็นอาชีพที่หนูทำแล้วหนูรู้สึกว่าหนูได้ช่วยคน ต่อให้หนูได้เงิน แต่เงินนั้นหนูจะแบ่งบางส่วนเอาไปช่วยเหลือสัตว์พิการ สัตว์ยากไร้ คนยากไร้ หรือช่วยตามวัด ตามโรงพยาบาล โดยที่เราไม่ได้เอามาป่าวประกาศว่าเราทำอะไร หนูจะทำของหนูเงียบ ๆ

ส้มดูดวงผ่านเซ้นส์เลย แต่หนูอาจจะมีตัวช่วยคือ ชื่อ นามสกุล และอายุปัจจุบัน เพื่อบอกอัตลักษณ์ เพราะว่าบางคนหนูเห็นหน้าหนูพูดได้เลย บางคนดวงไม่เปิด หนูต้องขอชื่อนามสกุลและอายุปัจจุบันเค้า เพื่อให้เป็นอัตลักษณ์ว่าเป็นดวงของคนนี้จริง ๆ

การดูมี 3 แบบเลยค่ะ ทั้งโทรศัพท์ได้ยินแต่เสียง แล้วก็มี VDO CALL มีดูดวงแบบเจอตัว แล้วก็มีดูสถานที่ แต่ดูสถานที่หนูจะไม่ได้ดูฮวงจุ้ยนะคะ หนูจะดูเป็นพลังงานว่า ที่นี่เจ้าที่เป็นยังไง วิญญาณเป็นยังไง เราอยู่ร่วมกับเค้าได้ไหม เราต้องจัดการยังไง เราต้องทำยังไงถึงจะอยู่ร่วมกับวิญญาณเหล่านี้หรือพลังงานเหล่านี้ได้”

ดวง คืออะไร ถ้าอยากดวงดี ต้องทำยังไง?

“ดวง คือผลของการกระทำ เค้าเรียกว่ากรรมนั่นแหละ กรรมมันเหมือนก้อนหินสัก 1 ก้อน แล้วคนเราทำกรรมหลาย ๆ กรรมรวมกัน จนเกิดเป็นถนนหนึ่งเส้น ซึ่งถนนเส้นนี้เรียกว่าดวง เราจะอ่านดวงได้จากกรรมที่เราทำไปแล้ว ซึ่งดวงไม่ใช่ถนนเส้นตรงนะคะ ดวงเป็นทางแยก ทางแยกนี้มีไว้ให้เราใช้กรรมใหม่ในปัจจุบัน คือการตัดสินใจของเรา และการเลือกของเรา พอเราเจอทางแยก เราอาจจะไปเจอถนนที่มันดีกว่า จากถนนหินเป็นถนนลาดยาง ซึ่งการแยกไป มันจะเป็นการเลือกใหม่ของตัวเราเอง

หนูเชื่อว่าถ้าคนเราเชื่อเรื่องดวง เราต้องเชื่อเรื่องการกระทำของตัวเองด้วย เพราะถ้าเราเชื่อแต่หมอดู เราเชื่อแต่สิ่งลี้ลับ เชื่อแต่ดวง เราจะกลายเป็นคนไม่มีแก่น แล้วเราจะใช้ชีวิตไม่เป็น เราจะใช้ชีวิตสะเปะสะปะ สุดท้ายเราก็จะโทษหมอดู หรือจะโทษคนนั้นคนนี้

ถ้าอยากดวงดี ควรทำดี เพราะว่าดวงคือผลของการกระทำ ดวงมันไม่ได้มีอะไรวิลิศมาหรา ไม่มีอะไรไปแต่งเติม ดวงมันไม่ได้เป็นสิ่งอื่นเหนือธรรมชาติ มันอยู่กับวัฏจักรทั่วไป แต่เราไปนิยามและเรียกมันว่าดวง

อย่างคนที่มาดูดวงกับส้มหลาย ๆ คน จะพูดว่า ส้มไม่เหมือนหมอดู ส้มเหมือนคนไกด์ไลน์ชีวิต เวลาดูดวงให้ใคร ส้มจะไม่ได้บอกว่า พี่ต้องทำอันนี้ แต่ส้มจะบอกว่า พี่ไม่ต้องรู้นะว่าทำไมพี่ต้องเจอเรื่องนี้ เพราะกรรมอะไร พี่ไม่ต้องรู้ แต่พี่ต้องรู้ว่าพี่จะแก้ยังไง รับมือกับมันยังไงดีกว่า เพราะว่าบางคน ถ้าอดีตชาติไม่ได้สัมพันธ์ หรือไม่ได้จำเป็นกับเค้า หนูก็ไม่บอกให้เค้ารู้”

จงเชื่อมั่น และอย่ารังเกียจในสิ่งที่ตัวเองเป็น

“หลายคนต้องเห็นผี แต่อาจจะไม่แฮปปี้กับสิ่งที่เห็นอยู่ หนูจะบอกว่าให้เชื่อมั่นในสิ่งที่เป็น และอย่าไปรังเกียจในสิ่งที่เราเป็น เหมือนคุณเป็นต้นมะละกอ คุณตั้งใจเป็นมะละกอที่ออกผลได้อร่อยที่สุดดีกว่า คุณอย่าไปรังเกียจตัวเอง

ส้มเคยอยู่ในจุดที่รังเกียจสิ่งที่ตัวเองเป็นแล้วก็ไม่ยอมรับ แล้วส้มรู้ว่าเป็นการกระทำ และการตัดสินใจที่พลาดและโง่ที่สุดในชีวิต คนอื่นไม่ให้เกียรติเรา ไม่เชื่อเรา หนูว่ามันเจ็บนะคะ ดังนั้นเราต้องเชื่อตัวเอง เราต้องให้เกียรติตัวเอง ในเมื่อเรามีพรสวรรค์แล้ว ให้เราหาจุดดีของมันให้เจอ ไม่มีเรื่องไหนที่มันมีแต่ข้อดี หรือมีแต่ข้อเสียหรอก ทุกเรื่องมันมีสองด้าน หรือมากกว่าสองด้านทั้งนั้น หามาสักมุมหนึ่งที่เรารู้สึกสบายใจกับการเห็นเรื่องราวนั้น ๆ แล้วเราจะเป็นคนที่มีความสุขที่สุด และไม่สะเปะสะปะกับการตามหาตัวเอง

บางคนมีแก่นมาอยู่แล้ว เหมือนส้มเองที่มีเซ้นส์มาอยู่แล้ว แต่ส้มเคยแอนตี้เซ้นส์ตัวเอง แอนตี้แก่นของตัวเอง แล้วก็ไปไขว่คว้าอยากเป็นแม่ค้า ไขว่คว้าอยากเป็นพนักงานราชการ เพื่อเอาใจคุณพ่อคุณแม่ สุดท้ายแล้วส้มก็อยู่กับมันไม่ได้เลย สุดท้ายหนูไม่มีความสุขเลย

อย่างการดูดวง มันไม่ใช่ว่าจะไม่มีความทุกข์ เพราะมันเป็นงานที่รับความทุกข์ของคนแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ ใครมีเรื่องทุกข์ใจก็มาหาเรา แต่ส้มก็ยังเลือกที่จะทำ เพราะหนูรู้สึกว่าหนูได้ช่วย บางทีหนูได้ช่วยคน บางทีหนูได้ช่วยประเทศชาติด้วยซ้ำ ในคำทำนายที่หนูให้เค้าไป หนูสามารถดึงให้คนไม่โกงกินบ้านเมืองได้ ซึ่งหนูรู้สึกว่าหนูแฮปปี้แล้ว”

สีสันแรงบันดาลใจจาก ส้ม มัลนิการ์

“สิ่งที่หนูอยากให้ทุกคนมีคือ ไม่ต้องฟุ้ง ไม่ต้องคิดเผื่อ ไม่ต้องไปแคร์ตัวเองในอดีต หรือไม่ต้องไปแคร์อนาคตเกินไป วันนี้ ตอนนี้ มีค่าที่สุดแล้ว คำว่าปัจจุบันของเรา มันสั้นกว่าการดีดนิ้วอีก เพราะฉะนั้นเราอย่าไปโฟกัสกับคำว่า อดีต ปัจจุบัน อนาคต หรืออะไรมากมาย แค่ทำให้มันเป็นกิจวัตรประจำวัน ทำให้มันเป็นสิ่งที่เราทำอยู่จริง ๆ

อย่างบางคนอยากเป็นนักบิน แต่ปัจจุบันขายข้าวแกงอยู่ แล้วทำไมเราไม่ทำข้าวแกงที่อร่อย ๆ หรืออย่างส้มไม่อยากให้คนเรียกว่าหมอดูเลย จนสุดท้ายส้มได้เจอตัวเองว่า เป็นหมอดูแล้วทำไม เราจะเอาคำที่คนอื่นตัดสินเรา ความคิดคนอื่นที่ไม่รู้จักเรา และเค้าตัดสินเราผ่านประสบการณ์ของตัวเค้าเอง จะเอาความคิดเหล่านั้นมาตัดสินตัวเราทำไม นั่นไม่ใช่ตัวเราสักหน่อย เราก็แค่ยอมรับในสิ่งที่เราเป็น แล้วก็หาจุดที่มีความสุขกับมันให้เจอ เกมหาความสุขนี้หนูเล่นกับมันมาได้หลายปีแล้ว จนหนูรู้สึกว่ามันทำให้ชีวิตในแต่ละวันของเรามีความสุขนะ ต่อให้วันหนึ่งเราไปทำรายการผี แล้วโดนคอมเมนต์ไม่ดี ซึ่งจริง ๆ แล้วคนทำอาจจะไม่ได้แย่ด้วยซ้ำ แต่เค้าอาจจะพิมพ์ไปเพราะมีเหตุผลบางอย่าง ซึ่งแค่คำพูดมันแย่ แล้วเราจะไปแคร์ทำไม มันก็แค่การพิมพ์ ใคร ๆ ก็ทำได้ ส้มอยากให้อยู่กับสิ่งที่เรามีตรงหน้า แล้วมันเป็นปัจจุบันจริง ๆ มากกว่า” – ส้ม มัลนิการ์

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/e1d42aa3-2ece-41cd-a98c-b7a0180c175f.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/ac350868-ae6b-403f-9d4f-ca68d0913010.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-10-30T14:52:43.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9599,"title":"เปิดสีสันชีวิต รับข้อคิดพลังใจ จาก “บุ๊คโกะ ธนัชพันธ์” ตัวแม่ผู้เปลี่ยนทุกความฝันให้เป็นจริง สู่เจ้าหญิงแห่งวงการวิทยุ","content":"

“ทุกคนอยากถึงเส้นชัยในการวิ่งแข่งเหมือนกันหมดแหละ ไม่ว่าใครจะถึงก่อนหรือหลัง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ อย่าหยุดวิ่ง แม้เราจะถึงเส้นชัยทีหลังคนอื่น แต่ถ้าเราค่อย ๆ เดิน ค่อย ๆ วิ่ง ในที่สุดมันก็จะถึงเส้นชัยอย่างสวยงาม”

ยังคงเป็นพื้นที่สร้างแรงบันดาลใจ และเป็น Club ที่ทำให้ได้เรียนรู้ทุกเฉดของชีวิตของเหล่าตัวแม่ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับแขกรับเชิญสุดปัง “บุ๊คโกะ ธนัชพันธ์” เจ้าหญิงผู้เปลี่ยนความฝัน ให้เกิดขึ้นจริง สู่พิธีกรสุดแซ่บ นางแบบสุดเลิศ นักแสดงสุดบรรเจิด นางงามในดวงใจ พร้อมได้แชร์ทริคมูมงลงสไตล์บุ๊คโกะเอาไว้ในรายการด้วย

เปิดที่มาของฉายา “เจ้าหญิงแห่งวงการวิทยุ”

“ต้องบอกว่าหนูเป็นเอ็กซ์ตร้ามาตั้งแต่เด็ก ๆ เคยเป็นคนจัดรายการทีวีเล็ก ๆ น้อย ๆ จนวันหนึ่ง พี่ฉอด พี่เล็ก พี่นก และพี่ตั๋ง เรียกหนูมาทำเดโม่ ด้วยตอนนั้นคาแรกเตอร์ของหนูมันจัดจ้านมาก อาจจะไม่ดูเหมาะกับคาแรกเตอร์ แต่ว่าเอไทม์เค้าให้โอกาสคนที่มีคาแรกเตอร์ เค้าบอกว่า คุณจะมาแบบไหนก็ได้ขอให้มาทำเดโม่ก่อน แล้วหนูมั่นใจมาก วันที่มาทำเดโม่หนูก็เดินไปบอกพี่เล็กว่า หนูรู้สึกว่าหนูจะได้เป็นดีเจแน่นอน ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้าที่หนูจะมา พี่เล็กเค้าหาคนมาเยอะมากเลย ซึ่งหนูได้เข้ามาทำงานดีเจคู่กับ พี่ต้นหอม พอสิ้นปีทีมงานก็โทรมาบอกว่า เราทำเต็มที่แล้ว ถึงแม้ว่าจะได้ไม่ได้เป็นดีเจก็ไม่เป็นไรหรอก แล้วตอนนั้นหนูก็ยังอยู่ในกรมทหาร เพิ่งเรียนจบ ยังไม่ได้รับปริญญาเลย ก่อนวางสายหนูก็บอกว่าขอบคุณมากเลย ไม่เป็นไรค่ะพี่ แต่ปลายสายเค้าบอกว่า ดีใจด้วยได้ร่วมงานกัน ตอนนั้นหนูกรี๊ดแล้วร้องไห้เลย นั่งอยู่หน้าคอมแล้วกรี๊ด จนแม่นึกว่าไฟดูด ตั้งแต่วันนั้นมาถึงบัดนี้ก็ได้เป็นดีเจมายาวนานเลย ก็ต้องขอบคุณเอไทม์มาก ๆ ค่ะ

เจ้าหญิงแห่งวงการวิทยุ ฉายานี้หนูตั้งขึ้นมาเองเลย คือตอนที่หนูมาเป็นดีเจ ทีมงานก็จะมีการรวบรวมข่าวประจำปี แล้วก็จะมีเจ้าหญิงแห่งวงการบันเทิงคือ พี่แอน ทองประสม เจ้าหญิงวงการตลก พี่ตุ๊กกี้ ชิงร้อยชิงล้าน แล้วก็มีเจ้าหญิงวงการนั้นวงการนี้ แล้วหนูก็มาช่วงสิ้นปีพอดี หนูก็คิดว่า เจ้าหญิงวงการวิทยุมีไปรึยัง พอไปหาข้อมูลดูก็ยังไม่มี หนูก็นึกในใจตอนนั้นหนูก็นึกถึงพี่ฉอด ให้พี่ฉอดเป็นราชินีเถอะ เราเป็นตัวลูกเค้า ก็เป็นเจ้าหญิงแล้วกัน แล้วก็ใส่แฮชแท็กว่า #เจ้าหญิงแห่งวงการวิทยุ ทำซ้ำ ๆ มา 25 วัน หลังจาก 25 วัน คนก็ติดฉายานี้เลย หลังจากนั้นก็ได้เป็นเจ้าหญิงแห่งวงการวิทยุมายาวเลย 16 ปีแล้วค่ะ”

มูอย่างไรให้ปัง ตามแบบฉบับของบุ๊คโกะ

“ต้องบอกก่อนว่ามันเป็นความเชื่อส่วนบุคคล ใครเชื่อก็เชื่อ ไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าใครเชื่อแบบไหนเราก็ไม่ไปลบหลู่เค้า แต่ตามแบบฉบับของบุ๊คโกะ ชีวิตหนูเกิดมากับคนในครอบครัวข้าราชการ ครอบครัวคนพุทธที่ผูกพันกับการขอหวย การลูบต้นไม้ การไปถูหลังเต่า แล้วก็ลุ้นวันหวยออก เพราะฉะนั้นหนูอยู่กับสิ่งเหล่านี้ เราชอบไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์มาก แต่บุ๊คโกะจะบอกทุกคนเสมอเลยเวลาเจอกันแล้วถามว่าทำไมปังจังเลย งานแน่นจังเลย หนูก็จะบอกว่า อย่างแรกเลยคือพระในบ้าน พ่อกับแม่ต้องกินอิ่มนอนหลับมีความสุขนะ ถ้าเกิดพ่อแม่อด ๆ อยาก ๆ ไปมูข้างนอกก็ไม่สำเร็จหรอก พ่อกับแม่กินอิ่มนอนหลับให้เงินพอใช้รึยัง เราต้องบูชาพระในบ้านก่อน

หลังจากนั้นมันเป็นความเชื่อส่วนบุคคล เราก็จะออกไปไหว้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ ไหว้พญานาค หรือเราอยู่วงการบันเทิงก็ไหว้พระพิฆเนศ แล้วก่อนที่เราจะไปขอ เราต้องให้ด้วย หนูเคยไปวัดหนึ่งทางภาคเหนือ ซึ่งหนูก็จะมีลูกสาวตามจังหวัดต่าง ๆ ก่อนไปหนูก็จะบอกลูกสาวว่า เธอไปวัดนี้ให้หน่อย ลองถามซิว่าวัดนี้เค้าขาดแคลนอะไร แล้วก็ถามว่าจุดบูชาที่เค้าจัดดอกไม้มีทั้งหมดกี่จุดในวัดนี้ ลูกสาวก็บอกว่ามี 10 จุดค่ะ หนูก็ไปสั่งจัดดอกไม้เลยทั้ง 10 จุด พอหนูไปถึงวัด ดอกไม้ก็จะไปวางเรียงรายสวยงาม หนูก็เข้าไปขอ หนูบอกว่าวันนี้หนูขอสิ่งนี้นะ แต่ว่าก่อนที่หนูจะมาหนูได้เอาความสวยความงาม เอาดอกไม้กลิ่นหอม ๆ มาถวายท่านเพื่อบูชาท่านก่อน เพื่อให้เห็นความตั้งใจว่าเราศรัทธาจริง ๆ อันนี้ก็คือความเชื่อส่วนบุคคล พอเราทำแล้วสบายใจ มันคือกฎแรงดึงดูดที่ฝรั่งเค้าเขียนหนังสือที่ว่า ถ้าจิตใจเราเชื่ออะไร เหมือนที่สมัยก่อนหนูกับแม่ตัดรูปบ้าน ตัดรูปรถ แปะรวมกันไว้ มันเป็นการทำให้เราคิดในใจว่า ถ้าฉันอยากมีแบบนี้ ฉันต้องทำงาน ฉันต้องลงมือทำ ถ้าบุ๊คโกะขอแล้วนอนอยู่บ้านเฉย ๆ รอให้ฝนตกมาเป็นเงิน มันก็ไม่มีทางเป็นจริง แล้วเราก็เอาความสามารถที่เรามี คือตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราตลก เรารู้สึกว่าเรามีความสามารถ เราก็เอาสิ่งเหล่านี้ไปแลกกับงานที่เค้าจะจ้างงานเรา มันก็เลยทำให้เราได้ในสิ่งที่เราอยากได้

หนูยังมีลูกเทพอยู่นะ ทุกวันนี้หนูไปที่ไหน หนูจะเอาไปหมด แต่ว่าหนูไม่ค่อยเปิดเผยมาก กลัวคนล้อเลียน แต่หนูก็ยังมีอยู่นะ หนูไปนิวซีแลนด์ หนูก็อุ้มลูกเทพไปด้วย จนซีเอ็นเอ็น บินมาทำข่าวหนู มาทำข่าวลูกเทพ แต่ในตอนนั้นหนูก็ขอพรได้จริง ๆ นะ เพราะหนูมีความเชื่อไง หนูถึงบอกว่า ใครจะบูลลี่หนู หรือใครจะว่าหนูยังไงก็แล้วแต่ หนูไม่สนใจ เพราะว่าหนูทำแล้วหนูได้ แล้วหนูไม่เคยเลี้ยงตามกระแส ทุกวันนี้ก็ยังมีอยู่ น้องชื่อ วันใส ก็ยังถวายน้ำแดงอยู่ตลอดเวลา น้องอยู่ในห้องพระนั่งอยู่ตรงพื้นนี่แหละ แล้วหนูอยู่คอนโดคนเดียว บางทีหนูอยู่ห้องพระ หนูสวดมนต์ก็มีผวาอยู่เหมือนกันนะ”

สิ่งที่ทำให้บุ๊คโกะ ประสบความสำเร็จจนถึงวันนี้

“คือหนูรู้สึกว่าหนูมีความอ่อนน้อมถ่อมตน บางทีหนูเป็นคนที่เหมือนกล้านะคะ แต่ก็ไม่กล้าในบางเรื่อง แล้วเวลาเราเจอใครก็แล้วแต่ เราจะแบบยกมือไหว้บ่อย ๆ ไม่ใช่เราประดิษฐ์นะ แต่เรากลัวเค้าไม่เห็น ถ้าเกิดสมมติว่าเราสวัสดีไปแล้ว แต่คนที่เราสวัสดีทำธุระอยู่ แล้วเค้าอาจจะไม่เห็นหนู หนูก็เลยจะพยายามทักทายและสวัสดีบ่อย ๆ

อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญก็คือ บุ๊คโกะสู้ บุ๊คโกะอดทน คนที่เก่งกว่าเราก็มี คนที่ดีกว่าเราก็มี แต่ว่าเวลาที่ผู้ใหญ่เค้าเลือก เค้าเลือกจากหลายองค์ประกอบ เค้าต้องมองว่าคุณสามารถอยู่กับส่วนรวมได้ไหม คือเรามองหลายองค์ประกอบ มันเลยทำให้รู้สึกว่า วันนี้เราอยู่ตรงนี้ได้ 16 ปี ก้าวสู่ปีที่ 17 เราไม่ใช่คนดีร้อยเปอร์เซ็นต์อยู่แล้ว มันต้องมีคนทั้งชอบเรา และไม่ชอบเรา อยู่ที่ว่าคนที่เค้าพูดถึงเรา เค้าจะพูดถึงในมุมไหน บางวันเราอาจจะกำลังร้อนมากเครียดมาก แล้วเราไม่ยิ้ม แต่ดันมีคนทักเราในวันนั้นพอดี อันนั้นเราก็ต้องกราบขอประทานโทษ คือคนเราเป็นมนุษย์ เราไม่ใช่ AI เรามีอารมณ์แบบนั้นจริง ๆ แต่หนูโชคดีที่เวลาคนเจอตัวจริง มักจะบอกว่าน่ารักจังเลย น้อยครั้งมาก ๆ ที่เราจะชักสีหน้า หรือว่าเราจะปฏิเสธการถ่ายรูปกับแฟนคลับ มันจะน้อยครั้งมากสำหรับบุ๊คโกะ

เมื่อก่อนหนูจัดรายการแทนคนอื่นบ่อยมาก บางครั้งแทนจนได้งานนั้นไปเลยก็มี เพราะเมื่อก่อนเวลาเราจ้างช่างแต่งหน้า เราเสียเงินแล้ว บุ๊คโกะก็จะให้ช่างมารอที่ตึกแกรมมี่ มาแต่งตั้งแต่ 7 โมงเช้า เข้ารายการแฉข่าวเช้าตอน 8 โมง พอ 10 โมงจัดรายการเสร็จก็ไปวิ่งงาน เพราะเวลามันเหลือ สมัยก่อนหนูก็เอาที่นอนไปปูรอในสตูดิโอเลย แล้วมันเหมือนฟ้าประทาน คือต้องมีคนที่ลืมคิวบ้าง รถติดบ้าง แล้วหนูเสียบแทนตลอด หนูจะเป็นมือเสียบอันดับ 1 ใครลาปุ๊บหนูจะเสียบทันที เพราะหนูถือคติว่าเราแต่งหน้าทำผมแล้ว เราพร้อมทำงาน พร้อมออกหน้ากล้องเสมอ”

ย้อนเรื่องราวสุดอบอุ่น ของครอบครัวบุ๊คโกะ

“ที่เห็นครอบครัวบุ๊คโกะรักและผูกพันกันมาก ๆ เพราะว่าสมัยก่อนเรามีกันแค่นี้ เรามีกันแค่ 4 คนแม่ลูก ก็คือ บุ๊คโกะ แม่ แล้วก็น้องสาวอีก 2 คน เราผ่านเรื่องราวมาเยอะมาก มันเคยหนักหน่วงมาแล้ว บางครั้งหากชีวิตเจอเรื่องที่มันหนักหน่วง เราจะย้อนกลับไปมองข้างหลังว่า ที่ผ่านมาเราเคยหนักมากกว่านี้ เราเคยทรมานมากกว่านี้ เราเคยนอนอยู่รวมกันในบ้าน เพราะว่าน้ำไฟโดนตัด เราก็ต้องมานอนรวมกันชั้นล่างบ้านพักข้าราชการ แล้วโดนตัดไฟมา 2 ปี เวลาจะเสียบปลั๊กต้องไปขอเสียบกับข้างบ้าน ดังนั้นครอบครัวเราจะคุยกันทุกเรื่อง เรานอนร้องไห้ เรานอนหัวเราะ เราทำด้วยกันทุกเรื่อง ณ ปัจจุบันแม้ทุกคนมีงานการที่ดี คุณแม่มีความสุขในบั้นปลายชีวิต แล้วเราสามารถที่จะอยู่กับคุณแม่ไปได้นาน ๆ อันนี้คือสิ่งที่ทำให้บุ๊คโกะมีความสุข มันจะทำให้เราสนิทกัน เวลามีเรื่องอะไรเราไม่เคยปิดบังกันได้เลย ต่อให้มีเรื่องปิดบังกันก็ได้แค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น สุดท้ายทุกคนก็รู้กันหมด เพราะว่าถ้าเราไม่โทรไปบอก เดี๋ยวผู้จัดการก็จะโทรไปบอกน้องสาว โทรไปบอกแม่ของหนูเอง เราไม่สามารถปิดเรื่องอะไรได้ เวลาทะเลาะกันแรงแค่ไหนก็แล้วแต่ ครึ่งวันก็ดีกัน

ต้องบอกว่าของขวัญชิ้นใหญ่ที่สุดในชีวิตบุ๊คโกะคือการปลดหนี้ให้แม่ เพราะหนี้มันเกิดจากพวกเรานั่นแหละ มันเกิดจากแม่ส่งเราเรียน ทำให้ต้องกู้ทั้งในระบบ และนอกระบบ เราเคยโดนเจ้าหนี้มายืนด่าหน้าบ้าน เคยไปขอยืมเงินคนอื่น นั่งรอตั้งแต่ 9 โมง ถึงเที่ยงเค้ายังไม่ให้ก็มี เราเคยมาทุกอย่างแล้ว เพราะฉะนั้นสิ่งหนึ่งที่บุ๊คโกะรู้สึกว่าเราจะทำได้ก็คือเราปลดหนี้ ก็พยายามเก็บเงินเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้ แต่โชคดีที่พอเข้ามาเป็นดีเจที่ EFM ปีแรก ก็มีคนรู้จักบุ๊คโกะเยอะมาก ตอนนั้นเราก็ตกใจเหมือนกัน มีหลงระเริงไปบ้าง โชคดีที่มีผู้จัดการดึงลงมา คอยตักเตือนเรา ว่าทุกคนเค้ามีบุญคุณกับเรานะ ถ้าเค้าเรียกชื่อเธอได้แสดงว่าเค้าดูทีวี เค้าต้องเสียเงินค่าน้ำค่าไฟมาดู จนเรานึกขึ้นได้แล้วเวลาเราจะลืมตัว เราก็โดนดึงลงมาตลอด พอมันได้เงินจากการทำงานมา เราก็เอาไปใช้หนี้ให้แม่

แล้วหนูไม่ค่อยชอบให้แม่ยืมเงินใคร เพราะว่าหนูเคยให้คนอื่นยืมเงิน แล้วการที่จะได้เงินคืนมันยาก แล้วเราไม่ใช่คนร่ำคนรวย เราก็พอมีพอกิน แล้วแม่เป็นคนใจอ่อน ชอบให้คนโน้นคนนี้ยืมเงิน เราก็บอกแม่ว่า เวลาเราจะให้ยืม อย่าลืมนะ เอ็นดูเขาเอ็นเราขาดนะ เราไม่ได้ร่ำรวยนะ ก็ต้องเตือนเค้า แล้วแม่ชอบเก็บสะสมของค่ะ สมมติว่าไปเมืองนอก ไปกินน้ำยี่ห้อนึงแล้วขวดเป็นขวดแก้วแข็ง ๆ แม่ก็จะชอบเก็บมาล้างเก็บไว้ แล้วเราไม่รู้ด้วยนะ จะรู้อีกทีตอนที่หิ้วกระเป๋ากลับ ก็สงสัยว่าทำไมน้ำหนักกระเป๋ามันเกิน เปิดมาก็ตกใจมาก กระเป๋ามีแต่ขวดน้ำ อย่างเวลาหนูซื้อกาแฟแล้วเค้าเขียนแก้วให้ แม่ก็เก็บไว้ จนหนูมาถามว่าแม่เก็บไว้ทำไม แม่บอกว่าเพราะเค้าเขียนอวยพรลูกไง คนรักลูก แม่เลยอยากเก็บไว้”

“พลาสติกแฟมิลี่” จากคำบูลลี่ สู่เอกลักษณ์สุดปัง

“ตอนแรกมันเหมือนเป็นคำบูลลี่นะ ว่าบ้านเราเป็นพวกพลาสติกแฟมิลี่ เป็นพวกเสพติดศัลยกรรม แล้วช่วงนั้นหนูกับน้องกำลังจะหาคำที่เอามาตั้งแฮชแท็กที่คนจดจำ หนูก็เลยเอาคำนี้มาเป็นแฮชแท็กในการทำบริษัทเอเจนซี่ เลยตั้งเป็น บุ๊คโกะเอเจนซี่โดยพลาสติกแฟมิลี่ หนูไม่เคยอายเลยนะเพราะรู้สึกว่า ตัวเองชอบการศัลยกรรม เพราะตอนเด็ก ๆ หนูชอบนั่งดูรายการเดอะสวอน ที่มันจะปิดกระจก พอศัลยกรรมออกมาแล้วหน้าสวยจนแขกรับเชิญร้องไห้ นั่นเป็นแรงบันดาลใจให้รู้สึกว่า ถ้าโตขึ้นมาแล้วหนูมีเงิน หนูอยากทำศัลยกรรม อยากทำทั้งตัวเลย พอโตขึ้นมาหนูก็ทำจริง ๆ แล้วพอมาเปิดบุ๊คโกะเอเจนซี่ หนูรู้สึกว่า ถ้าคนจะมั่นใจในเรา เราต้องศัลยกรรมกันทั้งครอบครัว ก็เลยพาแม่ไปทำเลย แล้วตอนนั้นแม่อายุเกือบจะ 70 แล้ว หนูก็พาไปตรวจร่างกาย ปรึกษากับหมอว่าทำได้ไหม พอหมอบอกว่าทำได้ ก็เลยตัดสินใจให้แม่ทำ พอกลับมาคนอึ้งเลย เพราะว่าแม่หนูทำหมดทั้งหน้า เลาะฟันออกหมดปาก ทำฟันใหม่ ครอบฟัน ใส่เหล็กฟัน ทำตา ทำหน้า ทำใหม่หมดเลย แล้วก็กลายเป็นว่า เวลานึกถึงพลาสิติกแฟมิลี่ คนก็จะนึกถึงครอบครัวของบุ๊คโกะ ก็เลยเอาแฮชแท็ก #พลาสติกแฟมิลี่ มาใช้ พอคนเสิร์ชก็จะขึ้นครอบครัวเรา เราภูมิใจมากเพราะว่าลูกค้าที่มาก็เพราะเค้าเสิร์ชเจอ แล้วลูกค้าส่วนใหญ่ที่มาก็จะเป็นรุ่นแม่เรานี่แหละ

แล้วสิ่งที่พระเจ้ามอบให้หนูคือ เวลาทำศัลยกรรมแล้วแผลหนูจะหายไว แล้วหนูเป็นคนที่ชอบฉีดหน้า ชอบทำหัตถการมาก อะไรที่มาใหม่หนูทำหมด ศัลยกรรมครั้งแรกที่เกาหลี พอหนูผ่าตัดเสร็จ หนูไปเรียกพยาบาล แล้วร้องเพลงให้เค้าฟัง พยาบาลปรบมือ คือหนูเมายานอนหลับ แล้วหนูก็ร้องเพลงให้เค้าฟังไปด้วย”

“เดินแบบ” ความฝันที่เป็นจริงของ บุ๊คโกะ

“เดินแบบคือความใฝ่ฝันของหนูเลย ทุก ๆ ปี หนูจะมีเป้าหมายในชีวิตเลยว่า ปีนี้หนูจะทำอะไรบ้าง เราจะไม่อยู่กับที่ เพราะถ้าเกิดเรามีคอนเทนต์ เรามีอะไรใหม่ ๆ คนก็จะรู้สึกว่าเราใหม่ตลอดเวลา แล้วบุ๊คโกะก็ตั้งเป้าว่าปีนี้อยากจะไปเดินแบบ แต่ก็ไม่ได้คิดถึงว่าตัวเองจะได้ไปถึงนิวยอร์คแฟชั่นวีค

ใช่ต้องบอกก่อนว่า นิวยอร์คแฟชั่นวีค เป็นตลาดแฟชั่นที่ใหญ่มาก ๆ แล้วหนูก็ได้เดินแบบครั้งแรกเมื่อสองปีที่แล้ว ตอนนั้นได้เดินของ บุญเหลือนิวยอร์ค ก็คือน้องคนนี้ไปเรียนต่อที่นิวยอร์ค แล้วเป็นไทยดีไซเนอร์ เค้าทำชุดให้หนูใส่ตั้งแต่เค้ายังไม่ดังที่เมืองไทย แล้วก็ใส่ไปงานพรมแดงตลอด จนวันหนึ่งเค้าได้ไปอยู่นิวยอร์ค แล้วเค้าได้ออกแบบแฟชั่น ด้วยความที่รู้จักกันน้องเค้าก็ทักมาถามว่าเราสามารถไปเดินแบบให้เค้าได้ไหม บุ๊คโกะก็บอกว่าสามารถที่จะไปช่วยได้นะเพราะมันก็เป็นความฝัน แต่มันต้องมีหนังสือรับรองจากทางกระทรวงพาณิชย์ จากทางนิวยอร์คให้เป็นเรื่องเป็นราว เค้าก็หายไปประมาณ 3-4 วัน แล้วก็มีจดหมายปั๊มตราครุฑมาว่า ขอเชิญ คุณธนัชพันธ์ บูรณาชีวาวิไล มาช่วยงานประเทศ แล้วท่านทูตกระทรวงพาณิชย์ ประจำมหานครนิวยอร์ค เค้าก็ดีมาก เค้าบอกกับบุ๊คโกะให้คิดไว้ว่า เรามาช่วยงานประเทศนะ มันเป็น Soft Power แล้วพอได้ไปเดินแบบ หนูก็คือรู้สึกภาคภูมิใจมาก แล้วเหมือนจุดเริ่มต้นให้เราได้เดินแบบ พออีกปีเค้าก็เชิญไปอีก ซึ่งที่นิวยอร์ค มีดีตรงที่ไม่ว่าคุณจะเชื้อชาติไหน สูงต่ำดำขาว คุณจะมาแบบไหนก็แล้วแต่ ขออย่างหนึ่งที่สำคัญที่สุดที่คุณต้องมีคือ ความมั่นใจ พอเราทำเต็มที่เค้าก็เห็นผลงานของเราแล้วบอกกันปากต่อปาก ท่านทูตก็บอกว่าจงภูมิใจไว้เลยว่า หนึ่งคือเราได้มาเพราะความสามารถของตัวเอง สองคือเรามาช่วยประเทศ สามคือตอนนี้ทุกคนรู้จักบุ๊คโกะแล้ว เราก็รู้สึกว่าภาคภูมิใจในตัวเองมาก ๆ

พอปีล่าสุดก็ได้ไปอีก คราวนี้ได้เดิน 3 แบรนด์เลย มันคือความฝันของเด็กคนหนึ่ง นางงามเราเป็นแล้ว เราอยากทำเราทำเต็มที่ วันนี้เราได้เดินแบบ เราก็รู้สึกว่าเป็นความภาคภูมิใจ เราได้เดิน Bangkok International Fashion Week 2024 ของแบรนด์ทเวนตี้เซเว่นฟรายเดย์ ก็ดีใจมาก ๆ เราก็ทำเต็มที่ และรู้สึกว่าเราคงต้องเอาดีทางด้านนี้แล้วแหละ”

จากนางงามในดวงใจ สู่ผู้จัดการกองประกวด

“จุดเริ่มต้นเลยคือบุ๊คโกะชอบประกวดนางงาม หนูได้ตำแหน่งนางสาวเชียงใหม่ในดวงใจมา แล้วบุ๊คโกะก็ไปประกวด UNIVERSE IS U ปีแรกบุ๊คโกะติดท็อป 10 มันก็ค้างคาใจว่าฉันอยากได้มง แล้วบุ๊คโกะเป็นคนที่ชอบท่องเที่ยวทั่วโลก เราจะไปเที่ยวหลาย ๆ ที่ และได้รู้จักผู้ใหญ่เยอะ จนได้รู้จักกับ แม่แดงฟอริด้า แล้วเราก็บอกท่านว่าหนูจะลงประกวด UNIVERSE IS U อีกปี อยากให้แม่มาร่วมสนับสนุนหนูหน่อย โดยมีพี่อีกคนชื่อ พี่กิ๊บ ที่เค้าเป็นแฟนคลับเรา กลายเป็นพี่สาวอีกคน เค้าทำธุรกิจที่ประเทศไทย ทำธุรกิจโรงแรม พอเรามาเจอกันที่เมืองไทย ก็เลยได้รู้จักผู้ใหญ่กลุ่มนี้ เค้าก็เลยชักชวนว่าไหน ๆ เค้าก็มาสปอนเซอร์บุ๊คโกะแล้ว บุ๊คโกะมาช่วยแม่หน่อย แม่อยากส่งนางงามมิสยูนิเวิร์สไทยแลนด์ในนามของจังหวัดมหาสารคาม บุ๊คโกะมาเป็นผู้จัดการกองประกวดให้แม่หน่อยมีพี่กิ๊บกับแม่แดงเป็น City Director ซึ่งแม่แดงเค้าอยู่ฟอริด้า เค้าไม่สามารถจะบินมาได้ จะมาได้คือวันที่ประกวด กับวันที่มาดูตัว ซึ่งปีที่ผ่านมาเราก็เลยรู้สึกว่า เราเฟ้นหาคนที่มีคาแรกเตอร์ที่เหมาะกับเรา แล้วเราสามารถที่จะพูดคุยได้ จนได้ ป๊อปปี้ บุญยิสา จันทราราชัย ซึ่งเคยเป็นรองอันดับหนึ่งมิสซุปร้า และปีนี้ก็มาเป็นตัวแทนจังหวัดมหาสารคาม บุ๊คโกะก็ไปช่วยดูแลน้องเรื่องความพร้อมต่าง ๆ จนน้องได้รองชนะเลิศอันดับที่สามมา ก็ถือว่ามีมงของตัวเอง ส่วนบุ๊คโกะก็ได้ตำแหน่งเดียวกับป๊อบปี้ รองชนะเลิศอันดับ 3 เหมือนกันก็เลย ทำให้เรารู้สึกว่านี่คือเกียรติยศของเรา เราได้ทำในสิ่งที่เรารัก พร้อมกับสานฝันให้กับป๊อบปี้ด้วย แล้วก็ต้องขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีทุก ๆ คนในชีวิตเลยที่ให้โอกาส ไม่ว่าจะเป็นแม่แดง พี่กิ๊บ หรือพี่สาวทุก ๆ คน แล้วก็ขอบคุณ ป๊อบปี้ ด้วยที่เชื่อมือเรา ขอบคุณตัวเราด้วยที่เสียสละเวลาอันมีค่าในการทำงาน รวมถึงเอไทม์ก็น่ารักทุกงานเลย ไปประกวดก็ต้องลา ทุกรายการทีวีอย่างรายการแฉของแม่มดดำนี่ก็ยิ่งต้องขอบคุณเลย เค้าก็ให้เราลาไปทำในสิ่งที่เราฝัน ซึ่งพอเราทำได้แล้ว เรารู้สึกว่ามันสะใจ พอเราทำได้แล้วก็อยากส่งต่อสิ่งดี ๆ ให้กับ ป๊อบปี้ ส่วนอนาคตจะเป็นยังไงต้องรอดูอีกที ว่าเราจะยังทำหน้าที่ผู้จัดการกองประกวดอีกไหม”

ความฝันต่อไปของ บุ๊คโกะ ธนัชพันธ์

“หนูอยากลองเป็นผู้จัดซีรี่ส์วาย แล้วหนูคิดว่าหนูทำได้ดีแน่ ๆ มันเป็นอะไรที่ท้ายทาย และหนูเคยคิดว่าถ้าไม่ได้เป็นดารา หนูจะเป็นผู้จัดการดารา หนูจะเป็นเอเจนซี่ หาดาราเข้าสังกัด แล้วปั้นให้ดัง หนูมั่นใจว่าหนูมองใครก็ขาด อย่าง น้องเจเจ กฤษณภูมิ หนูเห็นตั้งแต่น้องอายุ 14 เห็นตั้งแต่รับบริจาคน้ำท่วมตรงเซ็นทรัลเวิลด์ ว่าเด็กคนนี้หล่อ โตมาต้องดังแน่เลย จนดังจริง ๆ ก็เลยรู้สึกว่าจากความสามารถในการเป็นแมวมองของฉัน ฉันสามารถที่จะปั้นเด็กซีรี่ส์ได้นะ ฉันอยากทำซีรี่ส์วาย ซีรี่ส์ยูริ จริง ๆ หนูมีคุยบ้างแล้ว ตอนนี้คือกำลังรวบรวมหลาย ๆ อย่าง คิดว่าถ้ามีโอกาสจริง ๆ ปีหน้าได้ดูแน่เลย รอติดตามกันนะคะ”

สีสันแรงบันดาลใจ จาก บุ๊คโกะ ธนัชพันธ์

“หนูรู้สึกว่าอยากขอบคุณความพยายามของตัวเอง เพราะเมื่อก่อนหนูเป็นคนที่มีไม่เหมือนคนอื่น ขนาดตอนเข้ามหาวิทยาลัยหนูมีเงินติดตัว 150 บาท แต่เพื่อนในกลุ่มก็ไม่เคยทิ้งหนู หนูก็เลยรู้สึกอยากขอบคุณความพยายามของตัวเอง ที่มันทำให้เรากัดฟันสู้มาถึงวันนี้ บุ๊คโกะเชื่อว่าเวลาที่เราวิ่งแข่ง ทุกคนอยากถึงเส้นชัยหมดแหละ แต่อยู่ที่ว่าใครจะวิ่งถึงก่อนหรือหลัง แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคืออย่าหยุดวิ่ง อย่าหันหลังกลับไป ถ้าเราวิ่งต่อมันต้องถึงเส้นชัย อย่างต้นทุนของบุ๊คโกะไม่เหมือนคนอื่นเลย ก็เลยบอกตัวเองว่าฉันจะตั้งใจวิ่ง แม้ว่าฉันจะถึงทีหลังคนอื่น แต่ฉันเชื่อว่า ถ้าฉันค่อย ๆ เดิน ค่อยๆ วิ่ง มันจะถึงเส้นชัยอย่างสวยงาม”

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/a1dc471f-f65a-4a03-b624-2783a7dce28e.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/b2d230f3-3334-4a9f-a70c-7eb6f6663ed6.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-10-25T19:41:01.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"}]}

CLUB FRIDAY

ไม่เช็คโทรศัพท์ ไม่จู้จี้ แต่เขาขอห่างไปมีคนอื่น | 17 พ.ย. 66 | Atime