","ads_image":"","data_type":"ads","url":""},"error":null,"msg":"get podcast detail successful"},"pin":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"9557","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-19T12:39:50.309+07:00","updated_at":"2024-10-19T12:39:50.309+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday รักแท้ หรือ แค่เหงา | 18 ตุลาคม 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/17cfa994-c952-4cc0-b4c8-c2e45074ea80.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/b2ba3515-c0a5-4511-a556-6e6b494aed87.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-19T12:39:08+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"173","created_at":"2023-05-02T13:08:13.261+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:10:28.405+07:00","name":"GREEN WAVE HAPPY ANNIVERSARY HAPPY BAG","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/1f9e9baa-e12d-462a-993c-7815956cdce0.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/events/9367","data_type":"image"},{"id":"168","created_at":"2023-05-02T13:03:50.31+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:42:33.849+07:00","name":"GW: Cover Night Live","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c0419d4d-024b-4c91-94f2-a16d849ff1a7.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/covernightlive/9368","data_type":"image"},{"id":"164","created_at":"2023-05-02T12:58:32.799+07:00","updated_at":"2024-09-16T13:23:33.63+07:00","name":"GW: Banner ฝาก 1 > แฉแฟร์ 2024","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/d65fadd8-7d69-4791-81ae-e06758dda3ce.jpeg","url":"","data_type":"ads"},{"id":"167","created_at":"2023-05-02T13:02:56.595+07:00","updated_at":"2024-10-04T13:52:31.687+07:00","name":"GW: เพื่อนเป็นหมอ","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/6bcba0ad-c274-4310-a679-35c719a1faa4.jpeg","url":"https://youtu.be/LvMwtODcedc?si=YZMnXsOGYDmiHaNq","data_type":"image"},{"id":"175","created_at":"2023-05-02T13:10:04.603+07:00","updated_at":"2024-07-31T20:32:02.057+07:00","name":"GREEN CHARITY WE SHARE WHEELCHAIR","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/2e5831ee-9737-44f5-a2a6-9bb67f112c68.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/charity/8773","data_type":"image"},{"id":"172","created_at":"2023-05-02T13:07:33.325+07:00","updated_at":"2024-07-31T21:27:49.687+07:00","name":"GW: DJ. GREEN WAVE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/4ec409d4-6748-4160-b4be-818931014327.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/live","data_type":"image"},{"id":"171","created_at":"2023-05-02T13:06:45.555+07:00","updated_at":"2024-02-29T20:13:47.19+07:00","name":"GW: Green Morning Show","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c5fbf849-150e-4cf4-b789-700e29ba9047.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/greenmorning","data_type":"image"},{"id":"170","created_at":"2023-05-02T13:06:04.802+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:13:46.358+07:00","name":"GW: Club Pride Day","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/97e5346e-79d3-4de0-bf2e-302abd278f91.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubprideday","data_type":"image"},{"id":"169","created_at":"2023-05-02T13:04:39.803+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:14:08.428+07:00","name":"GW: Club Friday","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/62628576-c3e9-4598-b4f0-8a4489300e66.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubfriday","data_type":"image"},{"id":"174","created_at":"2023-05-02T13:09:24.979+07:00","updated_at":"2024-06-14T11:21:29.067+07:00","name":"GW: Default Statistics (ห้ามเอาออก)","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/e2a66e8f-a304-4bcf-ba1f-cfe7ced1861c.jpeg","url":"","data_type":"ads"}]},"error":null,"msg":"get frontend content successful","total":167},"highlight":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"9571","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-22T11:40:36.379+07:00","updated_at":"2024-10-22T11:40:36.379+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"ใจสลาย ! ดันไปเห็นภาพพรีเวดดิ้งแฟนเรากับแฟนเก่า | 18 ต.ค. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/50de9a52-be91-4df2-9b64-23d928cbf2bb.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/3dc99a07-7010-4e74-a35d-b4c8a95a002f.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-22T11:40:03+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9558","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-19T12:41:29.858+07:00","updated_at":"2024-10-19T12:41:29.858+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"ธาตุแท้เผย! แต่ก็ยังทนเฉยให้เขาทำร้าย | 11 ต.ค. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/36a22ed5-55b7-4e2d-bfb0-1f92fab8117e.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/466aa327-42e8-4e69-8cf1-d41ea7c0edfa.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-19T12:40:42+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9544","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-18T10:56:05.451+07:00","updated_at":"2024-10-18T10:56:05.451+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"มีแฟนเหมือนมีลูก ทำไมเราต้องรับจบทุกปัญหาอยู่คนเดียว | 11 ต.ค. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/df24e616-1209-4292-8431-dec23869f7ae.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/4f0c2343-b975-43d9-ab38-9cfce00d8caa.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-18T10:54:55+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9528","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-17T11:08:08.274+07:00","updated_at":"2024-10-17T11:08:08.274+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"รักเราไม่เท่ากัน เขา Introvert ส่วนเรา Extrovert | 11 ต.ค. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/f68ff0bf-14d0-48f7-8ca2-282122f78f9a.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/c6d586b2-ba12-4d5c-af0c-b3fcfab25204.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-17T11:07:36+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"173","created_at":"2023-05-02T13:08:13.261+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:10:28.405+07:00","name":"GREEN WAVE HAPPY ANNIVERSARY HAPPY BAG","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/1f9e9baa-e12d-462a-993c-7815956cdce0.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/events/9367","data_type":"image"},{"id":"168","created_at":"2023-05-02T13:03:50.31+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:42:33.849+07:00","name":"GW: Cover Night Live","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c0419d4d-024b-4c91-94f2-a16d849ff1a7.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/covernightlive/9368","data_type":"image"},{"id":"164","created_at":"2023-05-02T12:58:32.799+07:00","updated_at":"2024-09-16T13:23:33.63+07:00","name":"GW: Banner ฝาก 1 > แฉแฟร์ 2024","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/e2a66e8f-a304-4bcf-ba1f-cfe7ced1861c.jpeg","url":"","data_type":"ads"}]},"error":null,"msg":"get frontend content successful","total":513},"replay":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"9557","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-19T12:39:50.309+07:00","updated_at":"2024-10-19T12:39:50.309+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday รักแท้ หรือ แค่เหงา | 18 ตุลาคม 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/17cfa994-c952-4cc0-b4c8-c2e45074ea80.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/b2ba3515-c0a5-4511-a556-6e6b494aed87.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-19T12:39:08+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9488","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-12T11:15:11.401+07:00","updated_at":"2024-10-12T11:15:11.401+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday อยู่ตำแหน่งไหน? ในความสัมพันธ์ | 11 ตุลาคม 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/52fab84e-28d1-4926-92a3-5445bd27edf4.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/8364e75b-d51b-4eaf-b02e-53df9f477f34.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-12T11:14:29+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9426","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-10-04T23:11:46.639+07:00","updated_at":"2024-10-04T23:11:46.639+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday รักผ่านจอ หรือ รอเจอหน้าจริง | 4 ตุลาคม 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/aad2bec7-9670-4b82-866b-3b0f1c1d5e19.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/44a68b0b-ea5c-48bb-8be5-a632823011a7.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-10-04T23:11:09+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9352","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-28T09:26:44.653+07:00","updated_at":"2024-09-28T09:26:44.653+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday 108 คำถามหัวใจ | 27 กันยายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/6c305c96-60a0-4527-9869-d6bf459004b2.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/10c0ec29-428a-4784-ad2d-69c24991b6d0.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-28T09:26:06+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"173","created_at":"2023-05-02T13:08:13.261+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:10:28.405+07:00","name":"GREEN WAVE HAPPY ANNIVERSARY HAPPY BAG","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/1f9e9baa-e12d-462a-993c-7815956cdce0.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/events/9367","data_type":"image"},{"id":"168","created_at":"2023-05-02T13:03:50.31+07:00","updated_at":"2024-10-01T07:42:33.849+07:00","name":"GW: Cover Night Live","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c0419d4d-024b-4c91-94f2-a16d849ff1a7.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/covernightlive/9368","data_type":"image"},{"id":"164","created_at":"2023-05-02T12:58:32.799+07:00","updated_at":"2024-09-16T13:23:33.63+07:00","name":"GW: Banner ฝาก 1 > แฉแฟร์ 2024","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

“สายน้ำมันไม่ไหลกลับ ถ้าทำอะไรแล้วเราไม่เต็มที่กับมัน ผ่านไปวินาทีเดียว มันคืออดีตที่แก้ไขไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้นทุกงานที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เราจะเป็นคนทำเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แล้วก็ไม่เคยเหนื่อยกับงาน เพราะว่าเราคิดถึงเม็ดงานมากกว่าเม็ดเงินเสมอ”

เปิด Club รวมสีสันของชีวิต พร้อมแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลในในทุก ๆ สัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่ตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับตัวแม่สุดสตรอง “อ้วน รีเทิร์น” เจ้าของฉายา กะเทยรวย 100 ล้าน คนแรกของไทย แต่กว่าจะกลายเป็นที่รู้จักและประสบความสำเร็จ ชีวิตของ อ้วน รีเทิร์น เคยลำบากมาก ต้องออกจากบ้านตั้งแต่อายุ 13 ปี เข้ามาทำงานในกรุงเทพ รับจ้างทุกอย่าง และต้องประหยัดถึงขั้นไปเอาขนมจากศาลพระภูมิมากิน หลากหลายเรื่องราวของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจดี ๆ ได้ถูกแชร์เอาไว้แล้วในรายการ

ย้อนวัยเด็ก ของ อ้วน รีเทิร์น

“ตอนเด็กลำบากมาก ด้วยความที่แม่เป็นคนขายอาหารตามสั่ง เข็นรถขาย ส่วนเตี่ยเป็นช่างบัดกรี ฐานะไม่ดีหรอก เราไม่เคยมีบ้านอยู่ เช่าบ้านอยู่ตลอด ตอนนั้นอยู่ที่ ตำบล พุเตย อำเภอ วิเชียร มีพี่น้องที่เป็นพ่อแม่เดียวกัน 4 คน แล้วก็ต่างบิดามารดาอีก 2 คน รวมเป็น 6 คน เราเป็นลูกชายคนที่สอง ทุกคนตั้งความหวังไว้ว่าเราเป็นลูกชาย แต่สำหรับเราตั้งแต่จำความได้ก็ชอบใส่กางเกงในที่เป็นลายเงาะของผู้หญิงมาตั้งแต่เด็ก แต่พอโตขึ้นมาหน่อย เตี่ยก็อายคน เราก็เลยต้องทำตัวเป็นผู้ชาย พอออกนอกบ้านค่อยเอาลิปสติกของแม่มาทา แต่แม่ไม่เคยว่านะ แม่เป็นคนที่บอกว่าสีนี้จืดไป เอาสีแดง ๆ แม่เค้าสนับสนุนเรามาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว”

ตัวตน กับการยอมรับจากคนในครอบครัว

“เมื่อก่อนเตี่ยอยากให้มีเมีย เตี่ยเคยเอาผู้หญิงยัดเข้าไปในห้องตอนเป็นวัยรุ่น คือเค้าไปเอาผู้หญิงที่ทำงานแบบนั้น แล้วก็บอกผู้หญิงคนนั้นว่าจัดการเลยนะ เพราะเตี่ยเค้าเชื่อว่า ถ้าเรามีอะไรกับผู้หญิง แล้วความตุ้งติ้งของเรามันจะหาย แล้วเตี่ยก็เอาผู้หญิงคนนั้นยัดเข้าไป พอเข้าห้องปุ๊บ เราก็เลยบอกว่า เธอเขียนคิ้วไม่สวยเดี๋ยวช่วยเขียนให้ เราก็จับเค้าแต่งหน้าทาปาก พอเสร็จก่อนจะออกจากห้องเราก็บอกว่า บอกเตี่ยด้วยนะว่าเราเรียบร้อยกันแล้ว ทุกวันนี้จนเตี่ยตายไป เตี่ยยังไม่รู้เลยว่าฉันไม่ได้มีอะไรกับผู้หญิงคนนั้น

ที่เราตุ้งติ้งเตี่ยก็มีอายคนนะ เพราะสมัยก่อนที่ทำสีผมครั้งแรกในประเทศไทยที่เรารู้จักคือโรงเรียนเสริมสวยลาลิตย์ แล้วเราจะย้อมผมเลียนแบบโรงเรียนเสริมสวยลาลิตย์ ก็เอาสีผสมอาหารผสมกับไฮโดรเย่น แล้วเอามาหมักผมไว้ พอผมเป็นสีม่วง เตี่ยก็บอกว่า เวลาเจอฉันที่ไหน อย่ามาเรียกฉันเตี่ยนะ ฉันอายคน เป็นแบบนี้ตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ แต่แม่ไม่อะไรเลย เค้าแล้วแต่เราเลย”

จุดพลิกที่ทำให้ชีวิตได้รู้จักคำว่า “ลำบาก”

“ตอนที่พ่อกับแม่เลิกกัน ตอนนั้นลำบากมาก ซึ่งเรามารู้ตอนหลังว่าเตี่ยเจ้าชู้ เค้าเป็นนักรักพเนจร เป็นคนที่มีเสน่ห์ ผู้หญิงมาหาที่บ้านตลอด เราจำได้ว่าแม่ร้องไห้หนักมาก และจำเป็นที่จะต้องแยกทางกัน แล้วแม่เอาน้องไปอยู่สระแก้ว 2 คน ส่วนเตี่ยก็เอาเรากับพี่ชายไว้ 2 คน ที่ลำบากเพราะว่าตอนที่แม่ไม่อยู่ เราอยู่กับเตี่ย ปรากฏว่าตอนนั้นเตี่ยเกิดอุบัติเหตุโดนยิงเข้าปากแล้วทะลุท้ายทอย แต่ว่าไม่ตาย ต้องไปนอนเป็นคนไข้อนาถาอยู่ที่โรงพยาบาลพระบาท สระบุรี ตอนนั้นชีวิตเรามันไม่มีอะไรกิน เตี่ยก็ไม่อยู่ เราก็ยังเด็กตอนนั้นยังไม่ 10 ขวบ เราก็ต้องไปรับจ้างตามบ้านคน ไปเก็บกวาดเช็ดถู กรอกเกลือแลกข้าวกินเพื่อเอาตัวรอด ใครจ้างอะไรก็ทำ ได้เงินก็เก็บใส่ลิ้นชักไว้ อยู่แบบนั้น 2 ปี เตี่ยก็ออกมามาจากโรงพยาบาล ตอนนั้นเตี่ยเหมือนซากศพ คือเหลือแค่หนังหุ้มกระดูก ตาโปน แล้วก็ฟันไม่มี ผมร่วง ผอมแบบไม่มีแรงเดิน เราก็ตกใจกลัวเตี่ยมาก 2-3 วันที่ไม่กล้าเข้าใกล้แก แกก็นั่งร้องไห้เพราะแกกลับมาจากโรงพยาบาลบ้านก็ไม่มีน้ำไม่มีไฟ เงินก็ไม่มีติดตัว จนเราก็ไปจับแก แล้วแกก็ดึงไปกอด เค้ากอดเราด้วยความรักและความโหยหา มันคือสัมผัสแห่งความสุข ก็กอดเตี่ยด้วยความสงสาร แล้วเราก็ไปเอาเงินมาให้เค้า 2,000 บาท เป็นเงินที่เราตั้งใจเก็บใส่ลิ้นชักไว้ เอามาต่อชีวิต ไปซื้อสังกะสี ซื้อตะกั่ว เพื่อให้เตี่ยทำบัดกรีต่อ เพราะว่ามันเป็นอาชีพเดียวที่เตี่ยทำได้ แกก็เอามาซื้อถ่าน ซื้อตะกั่ว ซื้อน้ำกรด เอามาทำบัดกรีต่อ แล้วเตี่ยเค้าเป็นคนมีฝีมือ คนก็มาจ้างทำรางน้ำ ทำโน่นทำนี่ ก็พอได้เงินมาใช้”

ไม่อยากเป็นช่างบัดกรี สุดแฮปปี้กับการเป็นช่างเสริมสวย

“ด้วยความที่เตี่ยเป็นช่างบัดกรี เตี่ยก็จะบังคับให้ปีนขึ้นไปทำรางน้ำ แบกรางน้ำ ซึ่งมันไม่ใช่เรา แล้วตอนนั้นเราเห็นเพื่อไปเรียนเสริมสวย เห็นเค้าทำผม เราก็ไปแอบดูเค้า ไปช่วยเค้าทำนั่นทำนี่ แล้วเรามีความรู้สึกว่า อาชีพทำผมมันมีความสุขจัง ก็เลยตั้งเป้ามุ่งมั่นเข้ามาในกรุงเทพเลย พอเข้ามาก็ลำบากนะ เพราะว่ามาอยู่ร้านทำผม อยู่นานเป็นปี ๆ เลย ไม่ได้เงินนะ เราก็ช่วยเก็บกวาดเช็ดถู ทำเล็บ ซักผ้า ล้างเล็บลูกค้า จนเริ่มสระผมนิด ๆ หน่อย ๆ แล้วก็เก็บทิปจากลูกค้า สมัยก่อนลูกค้าก็ให้ทิป 10 บาทก็เยอะมากแล้วนะ ถ้าให้ 20 บาทนี่แทบก้มลงไปกราบที่ตัก แต่ตอนนั้นเราเป็นคนไม่ใช้เงิน ก็กินนอนอยู่ในร้าน จนเก็บเงินได้ 4,500 บาท ถือว่าเยอะมากนะในสมัยนั้น เราเลยเอาเงินนั้นไปสมัครเรียนเสริมสวยเกศสยาม”

ได้เรียนโรงเรียนเสริมสวย แต่ต้องประหยัดจนต้องกินของไหว้ศาลพระภูมิ

“ชีวิตตอนเรียนเกศสยามก็หนักมากนะ เพราะช่วงที่เรียนมันจะต้องจ้างหัวหุ่น วันหนึ่งโดยประมาณ 30 บาท มาเป็นแบบแต่งหน้าทำผม แล้วก็ต้องมีเลี้ยงข้าวอีกประมาณ 10 บาท รวม ๆ ก็ต้องใช้เงินวันละ 40 บาท แต่เราไม่มีเงินเลย ไม่มีอะไรกินตอนกลางวัน เวลาไปโรงเรียนเพื่อนออกไปกินข้าวกัน เราก็เดินเตร็ดเตร่ผ่านร้านข้าวแกง ที่เค้าจะมีถังน้ำตั้งไว้ เราก็ไปขอน้ำเค้ากิน แล้วก็กลับไปเรียน พอกลับไปถึงร้านตอนเย็น ข้างหลังร้านก็จะมีศาลพระภูมิที่คนเอาขนมไปไหว้ เราก็ไปเก็บขนมที่ศาลพระภูมิกินทุกวัน จนคนข้างร้านมันบอกเลยว่า เด็กนี่โตขึ้นมาเพราะขนมศาลพระภูมิ คำพูดนั้นมันฝังใจเรามา 50 ปีแล้วนะ

ตอนนั้นร้องไห้บ่อยมาก แต่พอตื่นเช้าขึ้นมามันต้องเข้มแข็ง มันต้องสู้ มันต้องทำ แล้วก่อนจะมาจากเพชรบูรณ์ ฉันก็ไปจุดธูปอยู่ที่แม่น้ำป่าสัก ขอให้ฉันเจริญรุ่งเรือง ขอให้ฉันมีเงิน ขอมีบ้านให้เตี่ยฉันสักหลัง มีเงินให้แม่ฉันกินใช้ แล้วฉันบนว่ามาเอาชีวิตฉันไปเลยนะ ขอให้พ่อกับแม่ได้อยู่ได้กิน เราอยากมีบ้านมาก คนอื่นเค้ามีบ้านกันหมด แต่เราไม่มีบ้านต้องเช่าบ้านอยู่ บางทีเค้ามาเก็บค่าเช่าบ้านแล้วเตี่ยไม่มีให้ เราก็แอบร้องไห้สะเทือนใจ พอมากรุงเทพถามว่าร้องไห้ไหม อ่อนแอไหม บอกเลยว่าอ่อนแอมาก ร้องไห้แต่ไม่เคยร้องไห้ให้ใครเค้ามาดูถูกเหยียดหยาม หรือว่าให้ใครเค้ามาสงสาร เราเป็นกะเทยที่อดทนถ้าไม่มีฉันก็ไม่กิน กล้าพูดเลยว่าในชีวิตไม่เคยขอเงินคน ฉันอดอย่างเสือจริง ๆ นะ แล้วพอเรียนเกศสยามได้เงิน 400 บาท ก็ตัดสินใจกลับไปหาแม่เลย ขึ้นรถเมล์ไปหาแม่ เพราะคิดถึงแม่มาก 10 ปีที่ไม่เจอหน้าแม่เลย ตอนเจอแม่ ตอนนั้นแม่กำลังผัดก๋วยเตี๋ยวขายอยู่ พอแม่เห็นเราแม่ทิ้งกระทะแล้วเข้ามากอดเราเลย แล้วก็ตัดสินใจอยากจะอยู่ช่วยแม่ขายของ ปรากฏว่าศูนย์ฝึกและพัฒนาอาชีพไทยญี่ปุ่น เค้าเปิดรับสมัครครูสอนทำผมแต่งหน้าพอดี แล้วปีนั้นผู้ชาย หรือกะเทยที่ทำผมได้ มันไม่ค่อยมี มีแต่ผู้หญิง พอไปสมัคร เราก็เป็นช่างตัดปัตตาเลี่ยนได้ แต่งหน้า ซอยผม เกล้าผม ทำได้หมดก็เลยได้เป็นครูที่นั่น จากเงิน 400 บาท ตอนนั้นเริ่มมีเงินเดือนจากการเป็นครูที่ศูนย์ฝึกอาชีพเดือนละ 4,500 บาท แล้วก็ทำงานอยู่ที่สระแก้วมา 5 ปี”

จากอาชีพครู สู่การเดินทางไกลไปทำงานที่ญี่ปุ่นครั้งแรก

“ตอนเป็นครูอยู่สระแก้ว ตอนนั้นมีเพื่อนคนหนึ่งที่เรียนเกศสยามด้วยกัน เค้าแต่งงานกับคนญี่ปุ่น แล้วก็เปิดร้านที่ญี่ปุ่น ข้างล่างเป็นร้านอาหาร ส่วนชั้น 2 เป็นร้านทำผมแต่งหน้า แล้วเค้าชวนไปทำงานด้วย ซึ่งตอนอยู่สระแก้ว เราผ่อนที่ วันละ 80 บาท เป็นที่ 50 ตารางวา เรากับแม่ช่วยกันผ่อน แล้วก็มีเงินสร้างบ้านเป็นอิฐบล็อก มีบ้านหลังแรกในชีวิต มันก็มีความสุขมาก แต่อยู่หลายปีมันก็ไม่รวย ทีนี้พอมีคนบอกว่าให้ไปทำงานที่ญี่ปุ่น เราก็ไปยื่นวีซ่าแล้วปรากฎว่าวีซ่าผ่าน ก็ตัดสินใจบินไปญี่ปุ่นคนเดียวครั้งแรก พอลงเครื่องที่นาริตะ ก็รู้สึกว่าทำไมบ้านเมืองเค้ามันใหญ่แบบนี้ ฉันจะไปยังไงต่อ ก็ลากกระเป๋าเข้าไปตรงตำรวจ เค้าก็มาเปิดกระเป๋าตรวจตรงนั้นเลย แล้วบังเอิญว่าเหมือนเค้าเอามือล้วงเข้าไปแล้วไปเจอครีมทาผิวเหนียว ๆ เค้าก็ชี้ให้เราไปรอตรงจุดตรวจ แล้วตอนนั้นเพื่อนที่มารับก็รออยู่ประมาณ 4-5 ชั่วโมงแล้ว เค้ากำลังจะกลับอยู่แล้ว เพราะว่าสมัยก่อนมันติดต่ออะไรไม่ได้ เพราะไม่มีโทรศัพท์ จังหวะที่เค้าหันมามองกล้องวงจรปิดแล้วเห็นเรา เค้าก็เลยหยุดรอเรา แล้วพอเดินออกไปเจอเพื่อน เราร้องไห้เลย คิดในใจว่ารอดตายแล้ว

พอไปเจอเพื่อนวันแรกก็ทำงานเลย เราเป็นคนขยันมาก เช็ดถูล้างส้วมแล้วก็เริ่มมีลูกค้าเข้ามา ได้เริ่มเสริมสวยให้ลูกค้า พอทำงานอยู่อาทิตย์เดียวก็รับโทรศัพท์เป็นภาษาญี่ปุ่นได้เลย เพราะเราจะจดเวลามีคนโทรเข้ามา จดว่าคำนี้พูดแบบนี้นะ แล้วด้วยความที่เราชอบบริการ ตอนนั้นได้ทิปวันละประมาณ 3,500 บาท แล้วเรากินข้าวในร้าน กินไข่ต้มกับน้ำปู ไม่เคยออกไปเที่ยวไหนเลยเพราะว่าเราตั้งใจว่า เตี่ยรอฉันก่อนนะ ฉันจะซื้อกับข้าวดี ๆ ให้กิน แม่ต้องรอฉันก่อนนะ ฉันจะซื้อมอเตอร์ไซค์ให้แม่ แล้วความที่เรามุ่งมั่นมาก เราก็เก็บเงินส่งมาให้แม่ แล้วก็ส่งมาให้เตี่ยซื้อบ้านได้ 300,000 กว่าบาท บ้านหลังนั้นยังอยู่เลยนะตอนนี้”

ก้าวแรกสู่วงการบันเทิง

“เราทำงานที่ญี่ปุ่น 2 ปี พอกลับมาเมืองไทย ด้วยความที่เราเป็นศิษย์เกศสยาม ก็มีอาจารย์คนหนึ่งที่เป็นอาจารย์ทำผม ท่านชวนไปทำงานที่บริษัทชิฟูเร่ รุ่นแรกของประเทศไทย เป็นบริษัทเครื่องสำอาง แล้วก็เป็นร้านทำผม แล้วก็เริ่มมีการมาเอาช่างตามไปแต่งหน้าข่าว ไปแต่งหน้าตามปกหนังสือ เริ่มมีหนังสือเรียกเราไปแต่งแฟชั่น แล้วตอนนั้นก็เริ่มมีชื่อเสียง เพราะได้เริ่มไปแต่งหน้าให้พวกดาราใหญ่ ๆ ถ่ายหนังสือ พอเสร็จเราก็เป็นคนรูปร่างสูง ก็เริ่มได้ถ่ายแบบ แล้วก็มีไปเล่นหนังสมัยก่อน เริ่มมาเล่นเป็นพระเอก MV จนเรามีความรู้สึกว่า การอยู่หน้าจอมันสนุก แต่มันได้เงินน้อย เล่นหนังเรื่องหนึ่งได้ 700 บาท

ทีนี้มันอยู่ไม่ไหวมันกดดันมากก็กลับ แล้วหลังจากที่ออกจากวงการตอนนั้นมีเพื่อนคนนึงเค้าแต่งหน้าอยู่ในอาบอบนวด แล้วพ่อของเค้าป่วย เค้าชวนให้เราไปทำงานแทน ไม่อย่างนั้นเค้าจะโดนไล่ออก เราก็เลยไปแทนเค้า ไปแทนเค้าวันแรกได้ทิป 4,000 – 5,000 บาท ก็ตกใจว่าทำไมได้เยอะขนาดนี้ ไปแทนเค้าอาทิตย์เดียวเหมือนทำงานครึ่งปี ก็เลยพยายามหาทางไปเป็นช่างเสริมสวยในอาบอบนวด จนกระทั่งมีเงินเลี้ยงพี่เลี้ยงน้องเลี้ยงลูกหลานได้ แล้วช่วงนี้เตี่ยตายด้วย ลูกหลานก็เลยไหลเข้ามาอยู่ในกรุงเทพหมด ตอนไปแต่งหน้าอาบอวบนวดก็มีเงินส่งเสียลูกหลานเรียนหนังสือ 10 คน แล้วความที่เราเป็นคนที่ไม่ใช้เงิน ไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ซื้อแบรนด์เนม ไม่สุรุ่ยสุร่าย ตอนนั้นก็มีเงินอยู่ประมาณ 2-3 แสน”

ขายตึกพลิกชีวิตให้มีเงินล้านในบัญชี

“ตอนนั้นมีคนรู้จักชื่อน้องแมว เค้าก็มาบอกว่าพี่อ้วนตึกหลังนี้สวยไปดูไหม เราก็ไปดูปรากฎว่าคงไม่มีปัญญาซื้อ เพราะมันคือตึกแบบยกแท่นขึ้นไปเลย 5 ชั้น แล้วมีลิฟท์อยู่ในบ้าน ตึกนี้อยู่ตรงหลังการบินไทย เราก็ถามว่าตึกนี้ขายเท่าไหร่ เค้าบอกว่า 6.5 ล้าน เราเลยคิดว่าจะเอาเงินจากตรงไหน เค้าก็บอกว่าพี่อ้วนตอนนี้เค้ายื่นกู้แบงค์กันแล้ว เราก็ไปทำเรื่องยื่นกู้ จนแบงค์อนุมัติให้ นายอนันต์ เสมาทอง กู้ 7.5 ล้าน ตอนนั้นเป็นหนี้ 7.5 ล้าน แต่ได้ตึกมาหลังหนึ่ง แล้วด้วยความที่เรามีเลือดนักสู้ เราก็อยากเปิดร้านขายกระเป๋า ขายรองเท้า ขายน้ำหอม เปิดร้านทำผม ขายเสื้อผ้าอยู่ตรงนั้น ก็ทำห้องขึ้นมาแล้วก็ตกแต่งจนเสร็จ แต่ไม่มีคนมาขอซื้อสักที เราก็เลยเอาป้ายไปแปะขาย ปรากฏว่าอาทิตย์เดียวมีคนเข้ามาขอซื้อ 15 ล้าน พอขายตึกหลังนั้น เราก็มีเงินในบัญชี 7.5 ล้าน ตอนนั้นเราเอาสมุดบัญชีมานอนกอดแล้วร้องไห้อยู่ 3-4 วัน ต่อไปนี้ฉันจะไม่จนอีกแล้ว ชีวิตฉันจะไม่ลำบากอีกแล้ว พ่อแม่พี่น้องลูกหลานฉันต้องมีกิน มีเงินไปโรงเรียน ไม่ต้องมองคนไปโรงเรียนแล้วร้องไห้เหมือนเราอีกแล้ว

หลังจากนั้นเราก็เดินมาที่ซอยนาทอง เจอห้องหนึ่งที่พ่นสีไว้ว่าขาย เราเลยอยากซื้อ ตอนนั้นราคา 3.4 ล้าน เป็นตึกสองคูหา เราก็ไปนั่งนับเลยว่าวันหนึ่งมีรถผ่านไปผ่านมากี่คัน คนเดินกี่คน เราก็เห็นคนผ่านไปผ่านมาเยอะ ก็เลยซื้อตึกนั้น และคิดว่าจะทำเป็นร้านขายก๋วยเตี๋ยว ขายข้าวแกง เวลาลูกหลานมาอยู่ด้วย ก่อนไปโรงเรียนจะได้กิน พอซื้อเสร็จก็ยังไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง เพราะเราต้องวิ่งงานเหมือนเดิม ก็เลยไปทำตู้กระจกขึ้นมา รับเสื้อผ้า รับน้ำหอม กระเป๋า รองเท้ามาวางขาย แล้วขายดี ก็ตัดสินใจทำแบรนด์เองดีกว่า กลายเป็นแบรนด์ อ้วน รีเทิร์น ตั้งแต่วันนั้น”

เปิดที่มาของฉายา “กะเทย 100 ล้าน คนแรกในประเทศไทย”

“แบรนด์ อ้วน รีเทิร์น เราทำเครื่องสำอาง ตอนแรกที่อยากมีแบรนด์ก็คิดว่าถ้าเราเปิดเอง ทำเอง จะต้องทำยังไง ก็หาโรงงานทำครีมตั้งแต่ตอนนั้น พอเริ่มจำหน่ายก็มียอดสั่ง 5,000 กระปุก ซึ่งมันหนักมาก เราขับรถไปถึงเชียงใหม่ ไปอีสาน กลาง ใต้ เพื่อคุยกับลูกค้า จนกระทั่งเครื่องสำอางขายได้ แล้วก็ทำโฆษณาเป็นรุ่นบุกเบิกของไทยรัฐ ช่องเริงรมย์มณี ที่ทุกคนเห็นในประเทศไทย แล้วก็ไปลงหนังสือคู่สร้างคู่สม ของ พี่ยอด ดำรง พุฒตาล แล้วก็ไปลงทีวีพูล ของพี่ติ๋ม ทีวีพูล ลงโฆษณาเล่มหนึ่งขายได้ 7-8 หลัก จนกระทั่งกลายเป็นเครื่องสำอางดัง ใครก็ต้องใช้ ตอนนั้นก็เริ่มมีรายการทีวีติดต่อเข้ามาเยอะมาก มีละครติดต่อเข้ามา มีหนังติดต่อเข้ามา ได้ไปออกรายการสุริวิภา ซึ่ง พี่แหม่ม สุริวิภา เค้าพูดดันว่านี่คือ กะเทยร้อยล้านคนแรกของประเทศไทย ก็เลยกลายเป็นกะเทยที่ดัง เป็นกะเทยคนแรกที่ขายของถล่มทลายจนทั่วประเทศรู้จัก”

ถ้าอยากเป็นนกอินทรี ต้องไม่ตีกับนกกระจอก

“ความเป็น LGBTQ+ ไม่เคยมีผลกับการทำงาน ถ้าอยากจะเป็นนกอินทรี ฉันจะไม่ตีกับนกกระจอก ฉันจะไม่คุยอะไรใด ๆ ทั้งสิ้น กับเรื่องที่มันไร้สาระในชีวิต พอเริ่มเป็นที่รู้จัก ก็ได้สัมภาษณ์หนังสือเล่มใหญ่ ๆ ในประเทศ เป็นกะเทยที่แหวกแนวที่สุด จนทุกคนในประเทศสงสัยว่ากะเทยคนนี้เป็นใคร ทำไมรายการทีวีทุกรายการเราได้ออกหมด ตอนนั้นเราออกทุกรายการ ได้เข้ามาในวงการบันเทิงอีกครั้ง มีหนังใหญ่เรื่องหนึ่งตั้งแต่ พี่โจอี้ บอย เป็นเด็กวัยรุ่นเรื่องนั้น พี่โจอี้ บอย เป็นพระเอก เค้าก็มาเชิญเราไปเล่นเรื่องนี้ด้วย ก็ลองไปเล่นดู ปรากฎว่ามันก็สนุกดี เราก็เล่นตั้งแต่ตอนนั้น จนกระทั่งปัจจุบันนี้”

เปิดหัวใจ ส่องรักต่างวัย ของ อ้วน รีเทิร์น

“หมอย้ง เราขอใช้คำว่ารักแรกพบ แล้วเราก็แก่กว่าเค้า 20 กว่าปี ไปเจอเค้าครั้งแรกหัวใจมันสั่นระรัวไปหมด คือตอนนั้นเราไปขายที่ที่พัทยา แล้วพ่อของเค้าเป็นนายทุนซื้อที่ ระหว่างคุยกันหมอย้งก็เดินเข้ามา ตอนนั้นเราปากสั่นจนพูดไม่เป็นคำ เหมือนสมองมันชา แล้วสุดท้ายหมอย้งบอกว่า เดี๋ยวผมพาไปกินข้าว เราก็คิดว่าเค้าต้องมีใจแน่เลย จนพอได้มาคบกัน เค้าบอกว่าวันนั้นเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเรานะ เค้าก็คือเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราเลย ที่จับมือคือเค้ากลัวเราล้ม แต่เรามีความรู้สึกว่าเรารักเค้า หลังจากนั้นหนึ่งอาทิตย์เราโทรไปบอกเลยว่าฉันรักเธอนะ ฉันไม่ได้รักแบบผู้ใหญ่กับเด็กนะ ฉันรักแบบผัวเมีย แบบผู้หญิงรักผู้ชาย

เราไปทำของใส่เค้าด้วยนะ หาวันเดือนปีเกิดแล้วไปให้อาจารย์ท่านหนึ่งทำพิธีเร่งให้เค้ามาหาเราเร็ว ๆ ซึ่งเค้ารู้นะ เราก็ถามว่าเอาออกไหม เค้าบอกว่าไม่ต้อง เค้ามีความสุขอยู่แล้ว เค้าเป็นคนไม่ค่อยเชื่อ

เค้าไม่เคยแตะเนื้อต้องตัวเราตลอด 1 ปี จนเราร้องไห้ เค้าก็สุภาพ จนเราคิดว่านี่เรารักเค้าข้างเดียวเหรอ พอเห็นเราร้องไห้เค้าก็ตกใจว่าเป็นไร เราก็บอกว่า เธอไม่รักฉันเหรอ ทำไมเธอไม่โดนตัวฉัน ทำไมเธอไม่จับมือฉัน แก้มฉันมันไม่สวยเหรอ เค้าก็บอกว่าไม่ใช่อย่างงั้น เค้าทำไม่เป็น ไม่รู้จะทำยังไง เริ่มต้นยังไง หลังจากนั้นเราก็สอนหนูให้รู้จักรัก เริ่มสร้างความเคยชินในการแสดงออกเรื่องความรัก แล้วก็บอกรักกัน ตั้งแต่วันนั้นจนกระทั่งวันนี้ ยังไม่มีวันไหน วาเลนไทน์ไหน ที่เค้าไม่บอกรักเรา หรือเอาของขวัญมาให้เรา แล้วตั้งแต่รู้จักกันมา ยังไม่มีปีไหนที่เค้าไม่ให้เงินเราไปเที่ยว

ทุกคนก็ถามว่าทำไมหมอย้งรักพี่อ้วนมากมาย หมอย้งเค้าบอกว่า เค้าจะดูแลเราไปตลอดชีวิต ถ้าเกิดว่าเปรียบเทียบว่าเค้ารักเราขนาดไหน เค้าบอกว่าเค้ารักเราเท่าแม่เค้าเลย แล้วไม่ต้องกลัว เค้าจะเป็นคนดูแลเราเองจนหมดลมหายใจ แล้วพ่อแม่ของเค้าก็รักเราด้วย”

สายน้ำมันไม่ไหลกลับ ถ้ามีโอกาสต้องทำให้เต็มที่

“สิ่งที่ทำให้เรามีทุกวันนี้ คือ ขยัน อดออม พี่อ้วนจะพูดเสมอว่า เวลาเราจน เรานอนมันไม่หายจน แต่ถ้าเราไปทำงานเหนื่อย ๆ กลับมานอนเราหายเหนื่อย แล้วเราก็คิดเสมอว่า สายน้ำมันไม่ไหลกลับ ถ้าทำอะไรแล้วเราไม่เต็มที่กับมัน ผ่านไปวินาทีเดียว มันคืออดีตที่แก้ไขไม่ได้แล้ว เพราะฉะนั้นทุกงานที่ผ่านเข้ามาในชีวิต เราจะเป็นคนทำเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แล้วก็ไม่เคยเหนื่อยกับงาน เพราะว่าเราคิดถึงเม็ดงานมากกว่าเม็ดเงินเสมอ

แล้วที่ทุกคนเห็นว่า ทำไมพี่อ้วนไม่ติดแบรนด์เนม ไม่กินไม่เที่ยวกับคนอื่น คือมันมีเหตุผลนะ เพราะว่าตอนซื้อตึกซื้อบ้าน เราเป็นหนี้อยู่หลายสิบล้าน แล้วเราก็ไม่เที่ยว ไม่ซื้อแบรนด์เนม ไม่ออกไปสังสรรค์ ทำงานเสร็จกลับบ้านเพื่อใช้หนี้ก้อนนี้ให้มันหมด เราไม่อยากพลาดอีกแล้วในชีวิต ถ้าเกิดเราพลาดมันอาจจะล้มเป็นโดมิโน่ ถ้าเรามัวใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์ เราไม่พร้อมจะสโลว์ไลฟ์ เราจะทำแบบนี้ก็ต่อเมื่อฉันตายไปแล้ว ไปนอนสบายอยู่ในหลุม ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาทำแบบนั้น เวลาของฉันคือสร้างตัว เพราะฉันจะต้องจนเป็นคนสุดท้ายของครอบครัวเท่านั้น”

ความสุขของเรา คือการเห็นครอบครัวมีความสุข

“ทุกวันนี้ความสุขของเรา คือการเห็นคนในครอบครัวมีความสุข เราอยากให้ลูกหลานประสบความสำเร็จ เลี้ยงแม่ให้มีความสุข ถ้าเกิดเค้ามีความสุข นั่นหมายถึงสิ่งที่เราทำงานมาตลอดชีวิต มันคุ้มค่าแล้ว มันเป็นสิ่งที่เราเลือกแล้ว และมันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง” – อ้วน รีเทิร์น

พบเรื่องราวชีวิตหลากสีสันใน Club Pride Day คลับที่เต็มไปด้วยแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจ และมีคลังความรู้ที่พร้อมแชร์ ไปกับแขกรับเชิญพิเศษ และสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ได้ในทุกสัปดาห์

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/727a73ab-49c3-4ece-86ff-b23c05d93dbd.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/2fe8d638-e883-455a-8e2d-a2c7a9449eb6.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-10-17T11:27:23.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9465,"title":"เรียนรู้ชีวิตแบบไม่งมงายตามสไตล์ “หมอบี ทูตสื่อวิญญาณ” พร้อมถามตอบเรื่องวิทยาศาสตร์ ไสยศาสตร์ ผี กับความเป็น LGBTQ+","content":"

“ดวงชะตาคือสิ่งที่เรากำหนดเองว่าวันนี้หรือพรุ่งนี้เราจะทำอะไร สิ่งนี้ขโมยกันไม่ได้ กรรมคือการกระทำ ทำอย่างไรมันก็ต้องมีผล เพราะเรามีหน้าที่สร้างเหตุ แล้วผลมันเป็นอย่างไร มันมีปัจจัยอะไรที่ทำให้มันเปลี่ยนก็ค่อยว่ากันไป ทุกอย่างมันอธิบายได้”

เรียนรู้วิธีคิด ผ่านชีวิตของแขกรับเชิญในทุกสัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับ “หมอบี ทูตสื่อวิญญาณ” เจ้าของเพจ งมงายสไตล์หมอบี ผู้ที่คอยนำเสนอเรื่องราวดี ๆ ในเชิงธรรมะให้คนเข้าใจและเข้าถึงได้ง่าย พร้อมดำรงตนอยู่บนความไม่งมงาย และยังอุทิศตนเป็นทูตธรรมแห่งวัดพระบาทน้ำพุ โดยในรายการได้มีการถามตอบข้อสงสัยให้ได้เห็นมุมมองแนวคิดในเรื่อง วิทยาศาสตร์ ไสยศาสตร์ ผี กับความเป็น LGBTQ+ ไว้อีกด้วย

ย้อนวันที่คนเริ่มรู้จัก หมอบี ทูตสื่อวิญญาณ

“ผมเป็น หมอบี ทูตสื่อวิญญาณ มาน่าจะ 10 ปีแล้ว และยังคงพูดเสมอว่า ทุกอย่างมันต้องมีเหตุ มีผล มีปัจจัย ไม่ใช่เราอ้างขึ้นมามั่ว ๆ อะไรที่มันพิสูจน์ไม่ได้เลย ผมก็จะไม่บอกให้คนเชื่อ และเราไม่ได้อยู่บนพื้นฐานความเชื่อใด ๆ ทั้งสิ้น

เมื่อก่อนเราเป็นที่รู้จักจากการไปออกรายการนี่แหละ ครั้งแรก ๆ ก็คือมาตึกแกรมมี่นี่แหละ มาเข้ารายการสด แล้วเราก็พูดทักตามที่เราเห็นจนมันตรงแล้วมันเกิดไวรัล ซึ่งผมมองว่าทุกวันนี้ มันสะท้อนให้เห็นถึงสังคมอ่อนแอ คนไม่มีที่พึ่ง แล้วก็ไปพึ่งอะไรสักอย่างที่สามารถให้คำตอบเร็ว ๆ แต่ไม่เข้าใจตรรกะ ไม่เข้าใจเหตุผล ไม่เข้าใจเรื่องเหตุปัจจัย ก็เลยไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้ว มนุษย์อยากได้อะไร ซึ่งการจะทำอะไร มันต้องมีเหตุปัจจัยของมัน ไม่ใช่ว่าอยู่ดี ๆ พูดขึ้นมาว่าอยากได้อะไร แล้วไปไหว้ ๆ ไปขอ ๆ แล้วสำเร็จเลย สมหวังตอนนั้นเลย แบบนั้นมันทำไม่ได้”

หมอบี กับการสื่อสารกับวิญญาณ

“คำว่า ทูตสื่อวิญญาณ มันเกิดจากพี่คนหนึ่งตั้งชื่อให้ครับ เหมือนตั้งชื่อให้มันดูเท่ห์เฉย ๆ ส่วนคำว่าวิญญาณในความหมายของผม วิญญาณ คือ 1 ในขันธ์ 5 ซึ่งประกอบด้วย รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ซึ่ง วิญญาณ แปลว่า การรับรู้ความรู้สึก เช่น รู้สึกว่าหิว รู้สึกว่าง่วง นั่นแหละคือวิญญาณ

ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองมีคนอื่นเค้าเรียกว่าเซ้นส์รึเปล่า แต่เราเจออะไรก็พูดไปตามนั้น หลายคนก็จะให้ผมทักเค้าว่ามีอะไรอยู่รอบตัวรึเปล่า แต่เราจะทักก็ต่อเมื่อมันมีผลจริง ๆ ถ้าบอกแล้วต้องเป็นสิ่งที่มันไม่เกินกรรม บอกแล้วสามารถนำพาเค้าให้เปลี่ยน พัฒนา หรือปรับปรุงได้ แล้วทำให้เค้าดีขึ้น หรือถ้ารู้สึกว่าจะทำให้สิ่งไม่ดีที่จะเกิดขึ้น แต่ถ้าเราทักแล้วมันจะไม่เกิด ถ้ามันไม่เกินไป เราก็จะบอก

ตั้งแต่เด็ก ๆ เราก็เข้าใจว่าทุกคนก็คงเห็นเหมือนเรา ซึ่งเวลาเจอหน้าเพื่อนผมชอบทักประมาณว่าเดี๋ยวช่วงนี้ คุณจะต้องเจอเรื่องผิดปกติแบบนี้นะ ซึ่งตอนนั้นเพื่อนก็ไม่เชื่อ แต่พอถึงเวลา เค้าก็เจอเหตุการณ์นั้นจริง ๆ เหมือนกับว่าอยู่ดี ๆ ทำไมฉันเห็นความตาย เห็นผี เห็นสิ่งลี้ลับ แล้วเค้าก็จะมาบอกกับเรา และถามเราว่าต้องทำยังไงดี บางคนเค้าก็จะคิดว่าเค้าบ้า

คนที่บ้านรู้ครับว่าเราสัมผัสได้ เค้ารู้มาตั้งแต่เราเด็ก แต่เค้าก็พยายามไม่ได้ให้ค่า แต่พอโตขึ้นเค้าก็พยายามเช็คอยู่ว่าสิ่งที่เราทำมันต้องไม่ไปเบียดเบียนคนอื่น ต้องไม่นำพาผู้คนไปในทางที่ไม่ดี แค่นี้เค้าก็สามารถภูมิใจในการที่ลูกมีสัมผัสแปลก ๆ ได้ มันก็โอเคแล้ว

หลายคนก็จะถามว่าสื่อสารกับผี ต้องใช้ภาษาอะไร ต้องบอกว่าไม่เกี่ยวครับ มันคือใจของเรา ในบางทีถ้าเรารักกันเรามีความปรารถนาดีต่อกัน เรายิ้มแย้มต่อกัน ไม่เห็นจำเป็นต้องใช้ภาษาพูดเลย แต่เรารับรู้ความต้องการสิ่งที่จะสื่อสารได้ เวลาสื่อสารกับผีก็ใช้หลักการเดียวกันแหละครับ”

โลกใบนี้มีผีจริงไหม?

“มันขึ้นอยู่กับว่า เรานิยามคำว่าผีว่าอะไร ถ้าเราบอกว่าเราเป็นมนุษย์คนหนึ่ง พอตายปุ๊บ วิญญาณลอยขึ้นไปเป็นเหมือนผีแคสเปอร์ แล้วก็คอยทำโน่นทำนี่ อันนี้ไม่จริง ตามหลักจริง ๆ คือ เวลามนุษย์เสียชีวิตจะไปทันทีเลย ไม่มีสภาวะกลาง ๆ ถามว่าไปไหนคือ ไปที่ชอบที่ชอบ ตอนมีชีวิตอยู่เค้าทำตัวอย่างไร ตายแล้วเค้าต้องเป็นอย่างนั้น ไม่สามารถจะไปยัดเยียดคุณงามความดีให้ได้ หลายคนคิดว่าเวลาคนจะตายต้องให้จิตคิดแต่เรื่องดี ๆ ซึ่งในความเป็นจริงมันทำไม่ได้ ถ้าคนมันชั่วมาทั้งชีวิต อยู่ดี ๆ ตอนตายจะมาให้คิดดี มันคิดไม่ได้ ส่วนคนที่คิดดีมาตลอด เวลามีชีวิตมีบุญกุศลตลอดเวลา ช่วยเหลือผู้อื่นตลอดเวลา พอจะตายบอกให้คิดเรื่องแย่ ๆ ให้เห็นแก่ตัว มันก็ทำไม่ได้ เพราะฉะนั้นคุณต้องประกอบด้วยคุณงามความดีมาแต่แรกอยู่แล้ว มันไม่มีใครช่วยเอาบุญไปยัดใส่มือใครอีกคนได้

ถามว่าไปไหนต่อ เช่น เค้าอยากจะกลับมาฝึกฝนเรียนรู้ เพื่อเป็นมนุษย์อีกครั้ง เพื่อที่จะได้พัฒนาตัวเอง เรียนรู้ ชีวิตต้องดีขึ้น แย่ลง เพราะอะไร เหตุปัจจัยคืออะไร เค้าก็จะได้เป็นมนุษย์อีกครั้ง ซึ่งเป็นภพภูมิที่ประเสริฐที่สุด แต่สมมติว่าเค้าเสพแต่ความสุข จิตใจอยู่ในสมาธิอย่างเดียว อิ่มเอมอย่างเดียวไม่รับรู้เรื่องอะไร ก็จะกลายเป็นเทพเป็นพรหม ส่วนคนทำชั่วตลอดก็อย่างที่เราเรียนรู้ว่าไปนรกก็ว่าไป เพราะฉะนั้นเสวยความสุขเยอะ ๆ เพราะทำความสุขมาเยอะก็ไปเสวยความสุข ทำความทุกข์มาเยอะ จิตใจก็เสวยความทุกข์ ก็แค่นั้นครับ

จริง ๆ แล้ว ถ้าเราคิดไม่ออกว่า ผี มันคืออะไร ให้นึกถึงเวลาเราโกรธใครมาก ๆ อาฆาตแค้นใครมาก ๆ จิตใจเราจะหมกมุ่นอยู่กับสิ่งนั้น บางทีกินไม่ได้นอนไม่หลับ สมมติว่าร่างกายมันเน่าเปื่อยสลาย แต่จิตใจมันยังอบอวลไปด้วยความรู้สึกเคียดแค้น สภาพความยึดติดนั่นแหละเค้าเรียกว่าผี ส่วนมันจะไปอยู่ในรูปร่างรูปแบบไหนก็อีกเรื่องนึง

โดยธรรมชาติเราไม่ต้องไปบอกว่าเธอต้องไปสักที ไม่ต้องยึดแน่น เพราะว่าไม่มีใครในโลกนี้มีสิทธิ์ที่จะอยู่ต่ออยู่แล้ว เพราะทุกคนไม่อยากตาย แต่เวลาตายเสร็จแล้ว เราจะมาบอกว่าฉันไม่ไป ฉันจะอยู่ต่อเพราะฉันห่วงลูก ฉันห่วงเมีย ฉันห่วงที่ดิน ฉันไม่อยากไปไม่ได้ ถ้าทุกคนมีสิทธิ์แบบนี้หมด โลกมันต้องรกรุงรังเต็มไปด้วยผี ทุกคนไปมันก็ต้องไปด้วยเหตุปัจจัย ก็ต้องไปทันทีแบบที่เค้าเรียกว่า จุติ เพราะ จุติ แปลว่า ตาย แล้วไปปฏิสนธิเป็นสิ่งอื่นใหม่ทันทีเลย ไม่มีทางที่จะมีสภาวะกลาง ๆ การเสียชีวิตก็เป็นปกติ คำว่า เสียชีวิตปกติ แปลว่ารู้ตัว คนที่เสียชีวิตแล้วเป็นปกติ ก็จะไม่ยึดติดอะไร นอกจากคนเสียชีวิตไม่ปกติ เช่น ฆ่าตัวตาย หรือ เกิดอุบัติเหตุ ที่ภาษาไทยเค้าเรียกตายโหง ตายไม่รู้ตัว อันนี้น่ากลัว เราต้องไปทำอะไรสักอย่างเพื่อกระตุ้นให้รู้ตัวว่าเค้ากำลังทำอะไรอยู่

เวลาสื่อสารกับผี ส่วนมากผมก็คุยปกตินี่แหละ มีครั้งหนึ่งผมไปทางภาคใต้ แล้วศาสนาหนึ่ง เค้าก็มีความเชื่อว่า เพราะเค้าทำตัวไม่ดี เค้าก็เลยถูกฝังไว้ที่นั่น ไปไหนไม่ได้ ก็ยึดติดอยู่ตรงนั้น พอเราไปเห็นก็เลยงงว่าทำอะไรกัน ผีก็บอกว่าเค้าไปไหนไม่ได้ เราเลยบอกว่าไปได้สิ คุณอยู่เกาะนี้ใช่ไหม ไหนคุณลองไปเกาะโน้นสิ ลองกระโดดไป 1 ครั้ง แล้วพอเค้ากระโดดไปได้ เค้าก็งงว่า ตัวเองทำอะไรอยู่นี่มาทำไมตั้งนาน พอเค้ารู้ว่าจริง ๆ ไม่ได้ติดอะไร เค้าก็ไป

ส่วนผีจะขอให้เราไปเคลียร์กับคนไหม มีครับแต่น้อย อย่างที่บอกว่าผีคือความยึดติด และเขาจะไม่ยึดกับเรา เขาจะไปยึดติดกับสามีของเขา เพราะฉะนั้น เค้าอยากจะไปคุย ไปเคลียร์ มันไม่เกี่ยวไรกับเรา มันเลยค่อนข้างยากที่เค้าจะมาบอกว่าช่วยหน่อย ส่วนใหญ่ต่อให้มี เราก็จะบอกว่า มันไม่ใช่เรื่องของคุณเพราะคุณไปแล้ว มันอยู่คนละโลกกัน คุณจะมาทำแบบนี้ไม่ได้

ผีพวกนี้ต้องทำความเข้าใจ เหมือนมันมีคลาสที่หมายถึง วิธีการ หรือ สิ่งในการยึดติดในจิตใจมันต่างกัน เช่นบางคนโกรธเกลียดเคียดแค้น บางคนละโมภโลภมาก บางคนมีความหลงงมงายมันคนละเรื่องกัน เหมือนบ้านเรา หรือคอนโดเราอยู่ด้วยกัน เรายังไม่รู้จักห้องข้าง ๆ เลย มันเลยไม่ได้แปลว่าผีทุกตัวจะต้องมาเจอกัน หรืออยู่ในยูนิเวิร์สเดียวกัน มันก็ไม่ใช่ครับ

ถามว่าการไปช่วยสื่อสารกับผี เป็นการท้าทายระบบไหม ต้องบอกว่าแต่ก่อนผมเป็นแบบนั้น นิสัยไม่ดี บางทีเราไปจัดการบางเรื่องแล้วเหมือนไปบิดเรื่องราวที่มันไม่ควรจะเป็น แต่ท้ายที่สุดแล้ว กรรมใครกรรมมัน โยกไม่ได้ กรรมคือการกระทำ แล้วใครทำอะไรก็ได้อย่างนั้น เหมือนบุญบาป แต่ความลำบากเดือดเนื้อร้อนใจที่เราดันไปทำให้ทุกอย่างมันเปลี่ยนแปลงจากสิ่งที่มันไม่ควรจะเป็น ความลำบากใจมันก็จะเป็นบาป หรือความไม่สบายใจที่เกิดขึ้นกับเรา เค้าเรียกว่ามันเป็นการสร้างบาปอันใหม่ขึ้นมา แต่อย่าไปโยงว่า เป็นการเอาบาปของเค้า มาใส่ให้เรา อันนี้ไม่ถูกครับ

แล้วบุญคืออะไร สร้างอย่างไร บุญคือความสบายใจ สบายใจแปลว่าไม่หวงหน้าพะวงหลัง ทำอะไรแล้วมันก็เคลียร์ โล่ง โปร่ง สบาย นี่คือบุญ แล้วบุญมันทำง่ายมาก เช่น ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เวลามีอุทกภัยน้ำท่วม มีน้ำจิตน้ำใจ นั่นคือการทำหน้าที่ของความเป็นมนุษย์ ทำแล้วก็โล่ง โปร่ง สบาย บุญเกิดได้กับเรื่องแค่นี้เอง ทำหน้าที่ของตัวเองให้ถึงพร้อม หน้าที่เป็นพ่อ หน้าที่เป็นแม่ หน้าที่เป็นลูก หน้าที่เป็นสามี หน้าที่เป็นภรรยา ถ้ามันทำถูกต้องตามหน้าที่ของตัวเองจะสบายใจ เกิดแต่เรื่องดี ๆ นี่แหละบุญ อย่างการเข้าวัดมันก็เรื่องดี แต่เข้าไปทำอะไร ไปไหว้แล้วก็ขอนั่นนี่เยอะมาก แล้วมันสบายใจตรงไหน พอมันไม่สบายใจ แล้วคุณจะเอาบุญจากไหน มันไม่มีทางได้บุญ”

การเป็น LGBTQ+ เกี่ยวกับบุญบาปหรือไม่?

“เราจะเป็นเพศไหนเราก็เป็นคนเหมือนกันหมด เรามีความสุข ความทุกข์ มีความอยากได้ มีความเสียใจ แล้วมันต่างกันตรงไหน การที่เรามีความรัก มีความปรารถนาดี แล้วอยากให้คนอื่นมีความสุข อยากได้คน ๆ นั้นมาอยู่ข้าง ๆ แล้วมีความสุข มันเกี่ยวอะไรกับเพศ เพราะฉะนั้นอย่ามาอ้างว่ามันเป็นเรื่องบุญเรื่องบาป

แต่การยึดติด และพยายามจะบอกว่า ฉันเป็นอย่างงี้ มีสิทธิ์อย่างงั้น พอยึดติดแล้วมันทุกข์ การกอดความทุกข์เอาไว้มันเป็นบาป เพราะบาปคือความไม่สบายใจ ดังนั้นมันไม่ได้เกี่ยวกับว่าคุณเป็นเพศอะไร หรือระบุว่าตัวเองเป็นเพศอะไร แต่ต้องทำความเข้าใจ และยอมรับตามความเป็นจริงให้ได้ว่า ก็ฉันเป็นเพศนี้ ฉันมีความรักกับคนนี้ เท่านั้นพอ

ส่วนใครเป็นเพศไหน ถ้าเป็นผีก็จะมีเพศสภาพแบบนั้น เพราะเราก็แสดงออกตามสิ่งที่เราจำได้ จากที่เราเคยส่องกระจกว่า เราเป็นอย่างนี้นะ ก็จะแสดงให้คนอื่นเห็นแบบนั้นเช่นกัน”

ทำไมเดือนตุลาคม ถึงมักมีเรื่องไม่ดี?

“มันเป็นปกติครับ ถ้าเราเข้าใจธรรมชาติว่า การเกิด การตาย เป็นปกติ การตกทุกข์ได้ยาก การพลัดพรากสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักเป็นปกติที่ทุกวันก็มี แต่เราให้คุณค่ามันกับมันจนกลายเป็นเรื่องใหญ่โต แต่สุดท้ายแล้วเราจะเห็นความน่ากลัวของการเกิด การเกิดน่ากลัว ความตายไม่น่ากลัว และการเกิดเป็นมนุษย์น่ากลัวที่สุด เพราะมันต้องเกิดเรื่องราวต่าง ๆ เดี๋ยวก็สุข เดี๋ยวก็ทุกข์ เดี๋ยวก็เจ็บไข้ได้ป่วย พลัดพรากบุคคลอันเป็นที่รัก สุดท้ายก็ต้องตาย ซึ่งมันคำนวณไม่ได้

เรื่องภัยธรรมชาติ ผมก็พูดบ่อย ซึ่งมันไม่ได้เป็นเรื่องพิสดาร ไม่ใช่เรื่องดวง มันเป็นเรื่องปกติ แต่มันเป็นธรรมชาติที่คำนวณได้ มันมีเหตุปัจจัยทางธรรมชาติที่คุมได้ก็มี คุมไม่ได้ก็มี แล้วสิ่งที่คุมได้ ทำไมไม่คุม ทำไมไม่ช่วยลดเหตุปัจจัยให้มันแย่น้อยลง เราต้องเข้าใจในบริบททั้งหมด อย่าไปโทษธรรมชาติอย่างเดียว อย่างเรื่องน้ำท่วม เดี๋ยวมันแย่แน่นอน แล้วมันก็จะเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำอีก เรื่องนี้มันควบคุมได้ หากสามารถบริหารจัดการน้ำให้มันดีขึ้นกว่านี้”

ขโมยดวงสามารถทำได้จริงไหม?

“ขโมยจากไหนครับ ถ้าเราเข้าใจดวงก่อน ว่าดวงมันคืออะไรสักอย่างที่เป็นการเคลื่อนที่เคลื่อนย้ายจากเรา เป็นสิ่งที่บอกว่าอนาคตจะเป็นแบบนั้นแบบนี้ พรุ่งนี้จะเป็นยังไง ในอดีตเคยเป็นแบบไหนมาก่อน ถามว่าสิ่งนี้ใครจะมาขโมยเราได้ด้วยเหรอ พรุ่งนี้จะกินข้าวกับอะไร ขโมยได้ด้วยเหรอครับ เรากินมากกินน้อย อิ่มแล้วอยากผอม อยากอ้วน อร่อยมาก อร่อยน้อย เราก็ตัดสินใจเอง แล้วคนอื่นเค้าขโมยได้ด้วยเหรอ แค่คิดก็ไม่มีอะไรที่มันจะมาสนับสนุนเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว

ถ้าเราเป็นมนุษย์คนหนึ่ง แล้วเรามีความเข้าใจ เราจะรู้สึกเลยว่า ทำไมเราต้องมาพึ่งอะไรกับเรื่องพวกนี้ด้วย ดูดวง สะเดาะเคราะห์ ถามว่าเคราะห์มันสะเดาะยังไง กุญแจที่ใช้สะเดาะคือยังไง หลายคนรับขันธ์ ยังไม่รู้เลยว่าขันธ์ไหน คนชอบอ้างว่างเรื่องพวกนี้ทำแล้วสบายใจ ไม่เดือดร้อนใคร เราไม่คิดเหรอว่าจริง ๆ แล้ว การกระทำของเรา หรือผลที่มันเกิดจากทุกวันนี้ สมมติว่าเราอ้วน เราไปสะเดาะเคราะห์ แล้วเราหายอ้วนไหม ถ้าเราเข้าใจเรื่องธรรมชาติ ว่ากรรมคือการกระทำ ทำอย่างไรมันก็ต้องมีผลมากน้อยว่ากันไป เพราะเรามีหน้าที่สร้างเหตุ แล้วผลจะเป็นยังไง มันมีปัจจัยอะไรบางอย่างมาทำให้มันเปลี่ยนแปลงก็ว่ากัน ถ้าชีวิตมันแย่มาก ๆ อยากจะมีชีวิตที่ดีก็เปลี่ยนนิสัย เปลี่ยนพฤติกรรม เปลี่ยนคำพูด รักษาความเป็นปกติของมนุษย์ ชีวิตมันก็เปลี่ยนแปลง มันก็ดีขึ้นได้ มนุษย์ไม่ได้พูดได้ตั้งแต่เกิด ธรรมชาติของมนุษย์คือ เกิดมา ศึกษา เรียนรู้ มีคนสอน เริ่มเดินเป็น แล้วถึงค่อย ๆ พูด ความเป็นมนุษย์มีแค่นี้ ไม่มีใครมาดลบันดาล มาเสกแล้วโรคหายเลย เคยทำอะไรไม่ดีมาเอาน้ำมนต์ใส่แล้วหาย หรือไปลอดโน่นลอดนี่ นอนในโลงศพแล้วหาย มันไม่ใช่ ทุกอย่างมันมีอุบาย และมันมีเหตุผลของมัน การไปนอนในโลง ก็เพื่อให้เราระลึกว่าสุดท้ายคุณตายแล้ว คุณเอาอะไรไปไม่ได้เลย คุณต้องไปอยู่ในโลงเล็ก ๆ คุณจะยากดีมีจนแค่ไหนก็ตาม คุณทำอะไรมาก็ตาม สุดท้ายเอาอะไรไปไม่ได้เลย พอเราระลึกถึงความตายได้ ก็จะเกิดความไม่ประมาท มีสติรู้ตัว แล้วมันเกิดการพัฒนาในชีวิต เหตุผลมีแค่นี้”

ถ้ารู้ว่าดวงจะเป็นยังไง เราสามารถแก้ดวงได้ไหม?

“ต่อให้คน ๆ นั้นดูดวงแม่นมาก รู้ทุกอย่าง สมมติผมก็ได้ ผมไปรู้เรื่องราวมากมาย คำถามคือ รู้แล้วยังไงต่อ ต้องไปซื้อคอร์สนะ ต้องทำพิธีนะ แบบนี้เหรอ แล้วทำไมเราต้องทำอะไรอย่างงั้นด้วย ซึ่งถ้าเราไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ เราก็จะตกเป็นเหยื่อแบบนี้เรื่อยไป

ทุกอย่างมันเกิดขึ้นจากเหตุปัจจัยการกระทำของเราล้วน ๆ ไม่มีเรื่องพวกนั้นหรอก แต่เวลาเราไปให้คุณค่า ก็จะหมกมุ่นเรื่อย ๆ แล้วสิ่งนั้นจากไม่มี มันก็เลยมี เพราะเราไปให้คุณค่ามัน จากที่ทุกอย่างเป็นปกติ พอมีคนให้บางสิ่งมาบูชา สิ่งนั้นก็เลยมีคุณค่าขึ้นมา ซึ่งมันก็เป็นสิ่งที่ให้ทั้งความสุข และความทุกข์กับเราได้ แล้วพอมันมากขึ้น เราก็จะจมดิ่งไปเรื่อย ๆ คราวนี้ก็เริ่มเชื่อทุกอย่าง สุดท้ายชีวิตก็พินาศ แล้วคนที่มีโมหะมาก ๆ คือมีความหลงผิดมาก ๆ มีอวิชามาก ๆ ดึงยังไงก็ไม่ขึ้น ใครพูดให้ตายก็ไม่ฟัง ก็ยังเชื่อในสิ่งที่ตัวเองทำ คือสังคมเราอ่อนแอมาก แทนที่เราจะพึ่งพาตัวเอง กลับต้องไปพึ่งพาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ซึ่งในพุทธศาสนาไม่มีคำว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ เราจะศักดิ์สิทธิ์ได้ด้วยการกระทำของเรา การโทษกรรมเก่า คิดว่าชาติที่แล้วดวงไม่ดี หรือเทพไม่ช่วย นี่คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าประณาม มันไม่ถูก

ขอทำไมครับ สมมติเราอยากมีแฟน เราต้องสร้างเหตุปัจจัย เริ่มจากตัวเราก่อน ให้มีองค์ประกอบครบก่อน แล้วมันยากตรงที่ว่าเราสร้างคนเดียวไม่ได้ มันต้องมีอีกคนหนึ่งสร้างไปด้วยกัน ปรับไปด้วยกัน มีความเชื่อเสมอกัน มีความเป็นปกติของมนุษย์เหมือนกัน มีปัญญาประมาณเดียวกัน มีความสละ มีจิตใจ มีน้ำใจเหมือนกัน ประกอบด้วยศีล จาคะ ปัญญา ศรัทธา ถ้ามันเสมอเสมือนแล้วสมานกัน มันก็ค่อยสร้างมาเป็นคู่กันได้ กลับกัน ไม่สร้างอะไรมาเลย แล้วไปขอกับรูปปั้น แล้วคิดว่าเค้าให้คู่คุณได้ พอเราเชื่อแบบนี้ สังคมก็เป็นแบบนี้ แล้วก็โดนหลอกแบบนี้ไปเรื่อย ๆ อยากได้คู่ ก็ต้องสร้างเหตุปัจจัยครับ”

เราควรทำตามความเข้าใจ ด้วยเหตุปัจจัย

“เราทำตามความเข้าใจด้วยเหตุปัจจัย เช่นสวดมนต์ เราต้องรู้ว่าการที่เราสวดเรามีสติไหม เกิดสมาธิไหม เกิดความสบายใจไหม และเกิดมีปัญญาเข้าใจในสิ่งที่พระพุทธเจ้าสอนรึเปล่า ถ้าไม่ก็ไม่รู้จะสวดทำไม ร้องเพลงเอาก็ได้ สมาธิ คือ การตั้งมั่นจิต ใจเราตั้งมั่นอยู่ตรงไหน โฟกัสอยู่กับสิ่งตรงหน้า ถ้าเรารู้ตัวพร้อม รู้สึกตัวตลอด เวลาเราทำอะไร เราพูดอะไร ควรพูดหรือไม่ควรพูด นี่ก็คือ สมาธิ ส่วน ภาวนา แปลว่า พัฒนา เราสามารถภาวนาได้ทุกเวลา แต่บางคนสวดมนต์โดยไม่รู้ความหมาย แล้วมันก็เละเทะไปใหญ่ คิดว่าสวดแล้วชีวิตจะดีขึ้น ปรับภพภูมิได้ ความคิดนี้มาจากไหน ใครมาสอนเรื่องไรพวกนี้ไม่มี สวดแล้วมันต้องเกิดสติ เกิดสมาธิ จิตใจตั้งมั่น สวดแล้วมันสบายใจ มีปัญญารู้เข้าใจได้ว่าความหมายคืออะไร

เวลาสวดมนต์ ที่ต้องเริ่มต้นด้วย นะโม ตัสสะ เพราะเป็นการบูชาบุคคลที่เอาเรื่องราวความจริงในโลกมาบอกเรา เป็นหนึ่งในมงคล ซึ่งมงคลในชีวิตมี 38 ประการ อยู่ดี ๆ มีคน ๆ หนึ่งมาบอกว่าชีวิตคืออะไร ความสุขความทุกข์คืออะไร อะไรคือเหตุปัจจัยความสุขความทุกข์ จะทำยังไงให้ชีวิตดีขึ้นหรือแย่ลง ทำยังไงให้ไม่เกิดทุกข์อีก เราก็แค่บูชา ข้าพเจ้าขอนอบน้อมบูชาคน ๆ นั้น คนที่เก่งมาก รู้ได้เองแล้วมาบอกต่อเราด้วย

แล้วเวลาเราไปขอองค์เทพ แล้วขึ้นด้วย นะโม ตัสสะ มันเหมือนเอาความเชื่อสองอย่างที่มันขัดกันมารวมกัน เพราะพระพุทธเจ้าสอนเรื่องเหตุปัจจัย ทำอะไรกระทำด้วยตัวเอง แต่ตอนขอองค์เทพ คุณตั้งนะโมขึ้นก่อน มันเหมือนว่าคุณบูชาคนที่บอกว่าทำด้วยเหตุปัจจัย เพียรพยายามด้วยตัวเอง แล้วคุณก็บอกว่า ถ้าอย่างนั้นฉันจะไปพึ่งสิ่งที่พระพุทธเจ้าบอกว่าไม่ต้องพึ่ง มันก็เลยเหมือนขัดกัน

แม้กระทั่งการจุดธูป คนก็บอกว่าการจะไหว้มันต้องจุดนะ แต่เราก็รู้ว่าจุดแล้วมันก็มีปัญหาเรื่องp.m. 2.5 แต่เรายังไม่รู้เลยว่า ความหมายของธูป 3 ดอกคืออะไร เราก็จุดไปเรื่อย เทพองค์นั้นจุด 9 ดอก องค์นี้ 7 ดอก เทพมาบอกคุณตอนไหนว่าจุดกี่ดอก ดอกไม้ต้องสีนี้ เพราะว่าองค์นั้นชอบสีนี้ ถามว่าแล้วเค้าจะไม่ชอบสีอื่นเหรอ เค้าไม่เบื่อเหรอ เพราะฉะนั้นเราทำอะไรต้องมีปัญญานิดนึง คนยังเข้าใจอยู่เลยว่าธูป 3 ดอก คือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ซึ่งจริง ๆ แล้ว ธูป 3 ดอก คือ พระพุทธคุณ พระปัญญาธิคุณ พระบริสุทธิคุณ

หรือบางคนเข้าใจคำผิด ๆ เช่นเวลาไปเที่ยวอินเดีย ไปเที่ยวสังเวชนียสถาน ไปแล้วเกิดความสังเวช เศร้าโศกเสียใจ จริง ๆ แล้ว สังเวช แปลว่า เอาเป็นเครื่องระลึกให้กระตุ้นใจเราว่า มัวทำอะไรอยู่ พระพุทธเจ้าสอนเรามาสองพันกว่าปีแล้ว ให้เราเกิดความฮึกเหิม ไม่ใช่มัวแต่เศร้าโศกเสียใจ

ดังนั้นเราต้องศึกษา มนุษย์มีหน้าที่ศึกษาเรียนรู้ พูดอะไรผิดพลาดไปก็ศึกษาเรียนรู้ เราก็จะเก่งขึ้น พัฒนาขึ้น ครูบาอาจารย์ถึงบอกให้เราภาวนา เพราะภาวนาแปลว่าพัฒนา มนุษย์เราพัฒนาได้ตลอดเวลา ถ้าไม่อยากโง่ ไม่อยากหลงผิด ไม่อยากเป็นเครื่องมือของไสยศาสตร์ ไม่อยากมีโมหะ คุณก็ศึกษาทำความเข้าใจว่า ชีวิตคืออะไร เกิดมาทำไม ธรรมชาติของสรรพสิ่งคืออะไร แล้วปฏิบัติให้มันตรง และสอดคล้องกับธรรมชาตินั้น”

ไสยศาสตร์ คือเหตุปัจจัยที่เกี่ยวกับเราไหม?

“คำว่า ไสยศาสตร์ คือศาสตร์ของคนโง่ เพราะ ไสยะ คือ ความโง่ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องของคนที่พึงพาในสิ่งที่ไม่ควรพึ่งพิง ฉะนั้นคุณต้องยอมรับสิ่งที่ตัวเองได้ทำขึ้นมา ไม่มีทางลัดใด ๆ ในโลกอยากได้อะไรแล้วเสกดลบันดาลเอา มันไม่มี หากเราพิสูจน์ไปเรื่อย ๆ เราจะรู้เองว่าไม่มี เราทำอะไรรู้ว่าสิ่งที่ทำมันได้มาจากความพากเพียร ความพยายามของเรา ซึ่งสิ่งที่มันผิดพลาดไป หรือมันเป็นเหตุปัจจัยอื่นที่ไม่เกี่ยวกับเรา เช่นเราพยายามทำดี เราขยันทำมาหากิน แต่คนรอบข้างไม่ดี เศรษฐกิจไม่ดี สิ่งแวดล้อมไม่ดี เราควบคุมมันไม่ได้ เพราะมันคือปัจจัย เพราะฉะนั้นพระพุทธเจ้าไม่เคยสอนเรื่องเหตุและผล ท่านสอนเรื่องเหตุและปัจจัย เราสร้างเหตุไว้แบบนี้ มันมีปัจจัยอย่างอื่นเข้ามาทำให้ผลไม่ได้แบบนั้น แต่มันอธิบายได้ แล้วมันเข้าใจได้”

ต้องทำอย่างไร ให้หายจากความทุกข์

“ต้องเข้าใจก่อนครับ เวลาใครมาคุยกับผม ผมไม่เคยปลอบประโลมให้คิดบวก เพราะพระพุทธเจ้าไม่เคยสอนให้เราคิดบวก เราต้องอยู่บนความเป็นจริง รู้เห็นตามความเป็นจริงในทุก ๆ เรื่อง เราจะรู้ว่าความทุกข์เป็นเรื่องปกติเพราะความสุขมันไม่มีจริง เกิดมาเรามีแต่เรื่องทุกข์ หาสาเหตุของมันแล้วจะรู้ว่าเรื่องบางเรื่องแก้ได้ บางเรื่องก็แก้ไม่ได้ แต่มนุษย์ไม่ได้มีหน้าที่ทุกข์ ที่เราทุกข์เพราะเราไปยึดเป็นตัวกู และของกู เมื่อไหร่ก็ตามเป็นตัวกู และของกู เราทุกข์ทันที แต่ทุกอย่างเป็นไปด้วยเหตุปัจจัย มันจะทุกข์โดยธรรมชาติ เช่น โดนมีดกรีด รู้สึกเจ็บ ร่างกายมันจะทุกข์ แต่ใจเราไม่มีความจำเป็นต้องไปยึดติดว่ามันทุกข์ หากเรารู้ว่าเหตุปัจจัยของความทุกข์ ก็คือการยึดเอาไว้ ยึดจนทำให้ตัวเองทุกข์ จริง ๆ แล้วไม่เคยมีใครทำให้เราทุกข์ได้ ยกเว้นตัวเราเอง”

ตัณหา ทิฐิ มานะ 3 สิ่งนี้อยู่ที่ไหนก็เกิดปัญหา

“คนเรามันมีความรู้สึกว่า อยากได้ อยากมี อยากเป็น ไม่อยากได้ ไม่อยากมี ไม่อยากเป็น สิ่งนี้เรียกว่า ตัณหา พอเรามีตัณหา เริ่มรบราฆ่าฟันกัน อย่างที่สองก็คือ สิ่งที่เราคิดว่าต้องเป็นอย่างงี้ ต้องเป็นอย่างงั้น ไม่น่าเป็นอย่างงี้ ไม่น่าเป็นอย่างงั้น เค้าเรียกว่า ทิฐิ อย่างที่ 3 คือการที่เราเปรียบเทียบคนอื่น เราดีกว่าคนนั้น เราด้อยกว่าคนนี้ เค้าเรียกว่า มานะ ตัณหา ทิฐิ มานะ 3 ตัวนี้ไปอยู่ที่ไหน พังทุกที่มีปัญหาตลอด”

ศาสนา คือที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ

“ศาสนา แปลว่า ทางรอด ทุกคนมีทางรอดของตัวเอง ไม่มีมนุษย์คนไหนเลยที่ไม่มีศาสนา อยู่ที่ว่าเราเอาอะไรเป็นศาสนา บางคนทางรอดคือพระพุทธเจ้า บางคนทางรอดคือพระเจ้า บางคนทางรอดคือเบคอน บางคนทางรอดคือจุลินทรีย์ หรือบางคนทางรอดคือตัวเราเอง คนที่บอกว่าเราเป็น Atheist เราไม่นับถือศาสนาเลย ไม่จริง คุณนับถือในความเชื่อของตัวเอง เพราะฉะนั้นคุณก็มีศาสนาของตัวคุณเอง แต่ถามว่ามันรอดไหม ถ้ามันไม่รอด หรือมันไม่ตอบในทุก ๆ บริบท ก็อาจจะต้องมีใครสักคนที่เป็นกูรู แล้วคุณอาจจะเชื่อเค้า รู้สึกว่าคน ๆ นี้เป็นที่พึ่ง แต่ต้องหาทางที่มันเป็นแก่นจริง ๆ เค้าสอนอะไรเรา บอกอะไรเรา ชี้นำเราไปตรงไหน เราค่อย ๆ ทำความเข้าใจ ค่อย ๆ ศึกษา ด้วยสติปัญญา รู้ว่าอะไรควร อะไรไม่ควร เท่านั้นเลยครับ” – หมอบี ทูตสื่อวิญญาณ

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/879bc73c-a4ea-4d05-9ad7-0b605e9f0fa8.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/d4df1e76-11fc-426f-98b5-0a5e37a73e3c.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-10-10T14:15:43.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9407,"title":"เปิดเส้นทางชีวิต ที่ถูกลิขิตมาเป็นคู่หู ของ “หยิ่นวอร์” มิตรภาพของผู้เสิร์ฟความฟิน สะเทือนวงการซีรีส์วาย","content":"

“เราโชคดีมาก ๆ นะที่เราไม่ได้สนิทกันเพราะว่าต้องทำงาน แต่เราสนิทกันเองเพราะว่า
มันเป็นเรื่องส่วนตัว มันเป็นเรื่องนิสัย ผมก็เลยรู้สึกว่าการเป็น คู่หู มันยั่งยืนมาก ๆ”

“มันคือความซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองทั้งคู่ตั้งแต่ต้น มันทำให้ทุกวันนี้เราสบายใจมาก
ในการทำงาน เราไว้ใจกันได้ตลอด เล่นซีรีส์แทบจะไม่ต้อง เวิร์กชอปกันเลย
เพราะว่าเรารู้จักกันทั้งหมดจากความจริง”

Club นี้มีสีสันของชีวิต Club นี้มีข้อคิดแรงบันดาลใจ มาแบ่งปันให้กันให้ทุกสัปดาห์สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับแขกรับเชิญที่เป็นคู่หูผู้เสิร์ฟความฟิน “หยิ่น อานันท์ หว่อง” และ “วอร์ วนรัตน์ รัศมีรัตน์” สองนักแสดงที่โด่งดังจากซีรีส์วาย โดยชื่อของพวกเขามักจะติดเทรนด์ทวิตเตอร์อยู่บ่อยครั้ง หลังจากทั้งคู่มีผลงานการแสดงคู่กันครั้งแรกในเรื่อง ‘Love Mechanics กลรักรุ่นพี่’ ด้วยเคมีที่เข้ากัน ความละมุน และเสน่ห์อันล้นเหลือ ทำให้ทั้งคู่สามารถเรียกแฟน ๆ เข้าด้อม มาได้อย่างยาวนาน ล่าสุดพวกเขาได้หวนกลับมาแสดงคู่กันอีกครั้งในซีรีส์เรื่อง “Jack & Joker ทำไมต้องเป็นเธอทุกที” ที่ทั้งคู่รับทั้งบทบาทของการเป็นผู้จัด รวมถึงการเป็นนักแสดงเองอีกด้วย สีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดพลังใจดี ๆ ถูกแชร์เอาไว้แล้วในรายการ

หยิ่นวอร์ กับบทบาทของการเป็นผู้จัดซีรีส์

วอร์ : “ผมรู้สึกดีใจที่กระแสตอบรับดีมาก ๆ เพราะว่าตัวเราเป็นนักแสดง และทีมงานทุกคนตั้งใจมาก ๆ กับซีรีส์เรื่องนี้ แล้วพอมันมีกระแสตอบรับไปในทางบวก ผมก็รู้สึกว่าการที่เราทุ่มเทกับเรื่องที่เราทำ แล้วท้ายที่สุดมันสัมฤทธิ์ผล มันดีต่อใจมาก ๆ”

หยิ่น : “จริง ๆ ผมว่า ภาพผู้จัดมันอาจจะดูยิ่งใหญ่มาก แต่สำหรับผมขอใช้คำว่าเป็นผู้จัดที่ช่วยระดมทุนดีกว่า และเราก็ทำหน้าที่แสดงเหมือนเดิมอย่างเต็มที่ที่สุด อย่างเรื่องนี้เราถ่ายกันอาทิตย์ละ 4 วันเลยครับ เพราะต้องออนแอร์ให้ทัน ทีมงานทุกคนตั้งใจทำงานมาก แล้วสุดท้ายพอผลตอบรับออกมาดี จนผมรู้สึกว่ามันเหมือนเราเป็นทีมเดียวกันเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่าเราทำมาเพื่อขายให้คนดู แต่กลายเป็นว่าคนดูกลายเป็นส่วนหนึ่งของเรื่องนี้ ผมก็เลยรู้สึกดีใจมากครับ”

วอร์ : “ที่มาของซีรีส์ Jack & Joker ทำไมต้องเป็นเธอทุกที มันเกิดจากที่เราไปถ่ายคอนเซ็ปต์ในคอนเสิร์ตเฉย ๆ ครับ เป็นการถ่ายเพื่อนำมาคั่นในคอนเสิร์ต โดยเราถ่ายในเรื่องราวเกี่ยวกับการโจรกรรมต่าง ๆ เพราะคอนเสิร์ตจะเป็นธีม PARTNER IN CRIME แล้วมันเกิดกระแสการตอบรับที่ดี คนอยากเห็นเราเอามาทำเป็นซีรีส์ ก็เลยเป็นจุดเริ่มต้นของซีรีส์เรื่องนี้ครับ

พอเป็นผู้จัด การเสนอพล็อตก็มีบ้าง แต่ว่าทางทีมเค้ามีในใจแล้ว แต่ผมเองก็เคยเสนอไปว่า ลองทำเป็นซีรีส์เกี่ยวกับแนวประมงไหม เพราะว่าผมเป็นคนที่ชอบตกปลาอยู่แล้ว แล้วก็รู้สึกว่าถ้าเกิดเราทำซีรีส์แนวนี้ มันอาจจะส่งเสริมการท่องเที่ยวของประเทศได้ แต่ไอเดียก็ถูกปัดตกไป ด้วยความที่ทีมเค้ามีพล็อตในใจอยู่แล้วว่าเรื่องนี้ต้องเป็นแอคชั่นประมาณนี้”

Jack & Joker ทำไมต้องเป็นเธอทุกที

วอร์ : “Jack & Joker ทำไมต้องเป็นเธอทุกที มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับคนสองคน โดยคนหนึ่งมีทุกอย่าง ครอบครัวดี ฐานะดี แต่ว่าขาดเรื่องความรักความอบอุ่น คือครอบครัวของโจ๊กเกอร์เค้ามีลูกสองคน โดย โจ๊กเกอร์ เป็นคนที่ไม่ประสบความสำเร็จ แล้วอีกคนเป็นคนที่พ่อแม่ตั้งใจเลี้ยงมาก ๆ จน โจ๊กเกอร์ เริ่มโดนพ่อแม่กดดัน จนคิดอะไรผิด ๆ นั่นคือการไปปล้นคนที่ไม่ดี แล้วก็มาช่วยคนจน ส่วน แจ็ค ก็จะเป็นคนที่ครอบครัวไม่ได้มีฐานะ แต่ว่าเค้าได้รับความรักจากอาม่า แล้วเค้าก็จะมีแนวความคิดอยากจะเป็นนักเทควันโด เพื่อจะหาเงินมาใช้หนี้ แล้วก็มีเหตุการณ์ที่ แจ็ค กับ โจ๊กเกอร์ ได้มาเจอกันในจังหวะที่ โจ๊กเกอร์ไปปล้นธนาคารพอดี แล้วแจ็คก็จะมาขอเงินกู้ เพื่อสร้างโรงเรียนสอนเด็กที่ขาดโอกาส

การแสดงเป็น โจ๊กเกอร์ คาแรกเตอร์มันมีการเปลี่ยนเยอะมากครับ ผ่านไป 3 EP. คนน่าจะได้เห็นประมาณ 10 ลุคแล้ว แล้วก็น่าจะมีประมาณ 4 ลุค ที่ได้เล่นแบบพูดตามบท ซึ่งความยาก มันยากมาตั้งแต่อ่านบทแล้วครับ ตอนที่อ่านบทผมท่องกับตัวเองว่าต้องทำให้ได้ ต้องทำให้คนดูเชื่อให้ได้ว่าเราเป็นโจรที่มีไหวพริบในการปลอมตัวจริง ๆ เรื่องจริต หรือประสบการณ์ต่าง ๆ ช่วงก่อนเข้าซีน ผมจะมีวิธีในการซิงค์ตัวละคร โดยเราต้องเป็นตัวละครนั้นให้ได้อย่างน้อยครึ่งชั่วโมงก่อนเข้าซีน ต้องพูดกับคนอื่นโดยลองใช้น้ำเสียงตามคาแรกเตอร์ ต้องทำผมแต่งหน้าเพื่อให้ทุกคนเชื่อให้ได้ก่อนพอเรามั่นใจแล้วค่อยไปเล่น

โดยคาแรกเตอร์ของผม กับ โจ๊กเกอร์ อาจจะไม่คล้ายในเรื่องการที่ต้องปลอมตัวเยอะ ๆ เพื่อไปโจรกรรม แต่ว่าสิ่งที่คล้ายกันคือ ผมเป็นคนชอบใช้ช่องโหว่ทางคำพูด ในการทำอะไรบางอย่าง อย่างเช่น แข่งเกม ที่กติกาบอกว่า ต้องเอาลูกโป่งแนบหน้าเราแล้ววิ่งไม่ให้ลูกโป่งตก แต่ผมกัดหัวลูกโป่งวิ่งเลย จะเป็นแบบนั้นครับ”

หยิ่น : “ผมว่าคาแรกเตอร์ของผมมีส่วนคล้ายกับ แจ๊ค ตรงที่ปกติผมเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดอยู่แล้ว ส่วน แจ็ค ก็จะเป็นคนขรึม ๆ แต่ผมคิดว่า ที่เห็น แจ๊ค พูดเยอะ เพราะว่าเป็นนักแสดงนำ ก็เลยต้องพูดไปตามบท แต่ผมคิดว่า ถ้า Off Scene เค้าก็คงจะเป็นตัวที่นั่งเงียบ ๆ แล้วรอฟังเพื่อนพูดมากกว่า ซึ่งส่วนนี้ก็จะคล้ายคลึงกันกับตัวผม ผมว่าตัวเอง Introvert อยู่นะ”

วอร์ : “คือเค้าจะเป็นกับคนที่ไม่สนิท ถ้าเกิดเจอกันครั้งแรก คนภายนอกจะมองว่าเค้าดูดุมาก ดูไม่ค่อยพูด แต่กับเราเค้าก็ไม่ Introvert นะ จะเป็นแค่บางช่วง บางอารมณ์ที่เค้าต้องการจะเซฟพลังงาน”

หยิ่น : “พื้นฐานผมเป็นคนคิดมากครับ มักจะกังวลว่า ถ้าเกิดเราเข้าไปคุยกับใครสักคน เค้าอยากคุยกับเรารึเปล่า สมมติว่าเราเพิ่งเจอใครคนหนึ่งได้ไม่นาน พอเค้าเข้ามาชวนคุย ผมก็จะคิดไปแล้วว่า เค้าจะอยากคุยกับเราไหม เค้าจะรำคาญเราไหม ผมจะกังวลแทน และไม่อยากไประรานใคร

แล้วในซีรีส์ แจ๊ค จะมี อาม่า ที่ต้องคอยดูแล แล้วก่อนหน้าที่ผมจะเข้าวงการ ผมก็ใช้ชีวิตกับยาย เพราะพ่อแม่ของผมทำงานอยู่ต่างประเทศ ผมก็เลยอยู่กับยายเป็นหลัก เพราะฉะนั้นมันก็สามารถดึงอารมณ์ความรู้สึกทั้งหมดมาได้เลย หรือแม้แต่เรื่องหนี้สินก็เหมือนกัน เพราะก่อนเข้าวงการครอบครัวผมก็มีปัญหาเรื่องหนี้สิน แล้วผมจะเข้าใจว่าแรงกดดันของตัวละครเป็นยังไง มันก็เลยสามารถนำมาถ่ายทอดในตัวละคร แจ๊ค ได้แบบที่เราไม่ต้องเขียนบทเพิ่มเรื่องขึ้นมา เราสัมผัสความรู้สึกตัวละครได้จริง ๆ ความจนตรอกบ้าง ความไม่มีทางเลือก มันก็เชื่อมโยงกับตัวผมได้ง่าย ๆ”

วอร์ : “เราเตรียมตัวเยอะกันเยอะมาก ๆ ต้องไปลงเรียนเทควันโด ที่ผมก็ตามติดไป แต่ หยิ่น เค้าจะเรียนหนักกว่าผม เพราะว่าในเรื่อง เค้าต้องแสดงเป็นนักเทควันโด แต่เราเองก็ต้องมีคิวแอ็คชั่นด้วย ก็เลยต้องไปเรียนพื้นฐานด้วยครับ”

หยิ่น : “ผมว่าเทควันโดยากนะ ศาสตร์นี้ถ้าเราไม่ได้เรียนตั้งแต่เด็ก เมื่อเราเส้นตึง หรือมีกล้ามเนื้อที่มันยืดไม่ได้แล้ว ผมว่ามันไม่มีทางที่จะเพอร์เฟกต์ได้เหมือนเด็ก ๆ แล้ว เพราะฉะนั้นสิ่งสำคัญคือต้องตัวอ่อน กล้ามเนื้อขาต้องแข็งแรง เพราะฉะนั้นก็ต้องเตรียมตัวมากพอสมควรเลย ซึ่งผมเองตัวแข็งมาก บวกกับมีปัญหาเกี่ยวกับอาการปวดหลังด้วย ต้องไปหาหมอเพื่อทำกายภาพอยู่บ่อยครั้ง เวลาเรียนผมก็พยายามยืดกล้ามเนื้อ แล้วก็มีซื้อกระสอบทรายไว้ที่บ้านเพื่อฝึกเตะ แล้วก็บางท่าก็ต้องคอยดูจากคลิปสอนในโซเชียลมีเดีย ที่จะมีการสอนเป็นสเต็ป ผมก็จะอัดหน้าจอมือถือไว้ แล้วก็ศึกษาว่ามันกระโดดแบบนี้ เตะแบบนี้ เพราะบางทีถ้าเราดูแค่ตาเปล่ามันไม่เข้าใจ แล้วพอมาถ่ายเราก็ต้องเตะ 3-4 รอบ เพื่อให้ภาพมันออกมาสวย ผมก็เลยต้องมานั่งวิเคราะห์อะไรหลาย ๆ อย่าง เพื่อเตรียมตัวในการเล่นซีรีส์เรื่องนี้

แล้วตัวละคร แจ็ค ต้องมีการพลิกคาแรกเตอร์ อย่าง EP.1 มันต้องย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อน ถ้าเทียบก็น่าจะอายุประมาณ 17-18 ปี ที่ยังดื่มแอลกอฮอล์ไม่ได้เลย ก็จะมีบุคลิกใส ๆ ด้วยความที่ตัวเค้าเป็นคนที่คิดบวกอยู่แล้ว แต่ว่าพอเจอเหตุการณ์ที่โจ๊กเกอร์ทำ เลยเป็นเหตุผลให้ แจ๊ค ต้องพลิกคาแร็กเตอร์ให้เป็นสายดาร์กขึ้น ก็จะมีความเย็นชาขึ้น เข้าใจโลกมากขึ้น เข้าใจว่าโลกเรามีเส้นสายนะ ถ้าเกิดเราไม่มีทุนเราก็แพ้อำนาจอยู่ดี หรือแม้กระทั่งตัวแจ๊คเกือบจะติดคุกด้วยซ้ำถ้าเกิดโจ๊กเกอร์ไม่รับแทน ซึ่งทั้งชีวิตเค้าใช้ชีวิตอยู่กับอาม่า ถ้าเกิดเค้าติดคุก แล้วไม่มีคนช่วย อาม่าของเค้าจะอยู่ยังไง ผมรู้สึกว่าเค้ารับความผิดหวังมาทั้งหมดเลย เพราะฉะนั้นคาแรกเตอร์มันก็ต้องเปลี่ยน

การกลับมาเล่นซีรีส์เรื่องนี้กังวลครับ เพราะว่าเราห่างหายจากการแสดงไปนานแล้ว แล้วเราเป็นพาร์ทเนอร์หยิ่นวอร์มานานแล้ว อะไรก็ตามที่มีชื่อในเทรนด์มานานประมาณหนึ่งแล้ว จะให้มันกลับไปพีคเหมือนเดิมค่อนข้างยาก และมันค่อนข้างน่ากังวล ผมเคยตั้งคำถามกับตัวเองว่าจริง ๆ แล้วเราทำเรื่องนี้เพื่อจะเอากำไรรึเปล่า แต่สุดท้ายผมมาสรุปกับตัวเอง แล้วก็รู้สึกว่า เราทำเพื่อแฟนคลับจริง ๆ เพราะถ้าถามหาผลกำไรที่จะกลับมา ผมยังมองไม่เห็นทางนะ เพราะว่าเรื่องนี้ใช้เงินค่อนข้างเยอะ ลองคิดภาพว่าเราลงทุนไปขนาดนี้ แล้วสุดท้ายเราไม่ได้อะไรกลับมา แต่ว่าเราได้ความสุขจากแฟน ๆ เพราะฉะนั้นก็คงพูดได้เต็มปากว่า เราทำให้แฟน ๆ”

วอร์ : “เราคุยกันตลอดว่า ถ้าผลตอบรับมันไม่เป็นอย่างที่เราคิด เราจะไปทำอะไรต่อดี แต่ผมก็รู้สึกว่าเราทำเต็มที่มาก ๆ เต็มที่กว่าทุกครั้งที่ทำเลย แล้วก็มองเห็นทีมงาน มองเห็นนักแสดงทุกคนเต็มที่ ถ้าเกิดมันไม่ประสบความสำเร็จในเชิงที่มีกระแสตอบรับที่ดี อย่างน้อยมันก็เป็นซีรีส์ที่ดีมาก ๆ แล้ว ในใจของผม และในใจของทุก ๆ คน”

ซีรีส์ ที่ถูกเดิมพันด้วยการไปดูแสงเหนือ

หยิ่น : “จริง ๆ มันมีการเดิมพันเรื่องการไปดูแสงเหนือด้วยนะ ย้อนไปตอน PARTNER IN CRIME มันจะมีคีย์เวิร์ดที่ตัวละครสองคนพูดคุยกัน แล้วตัวละครหนึ่งในนั้นพูดว่า ไปดูแสงเหนือกัน แต่สุดท้ายแล้วตัวละครดันถูกตำรวจจับ ก็เลยเอากิมมิกตรงนี้มาคุยกับผู้จัดการว่า ไหน ๆ เราเป็นผู้จัดแล้ว เราก็ใช้เงินไม่ใช่น้อย ๆ นะ ผมก็เลยพูดออกไปในงานอีเว้นท์ว่าพี่ ๆ ครับ ถ้าเกิดซีรีส์เรื่องนี้สามารถติดเทรนด์ทวิตเตอร์อันดับ 1 ของเทรนด์โลก 5 ครั้ง พี่ผู้จัดการจะพาเราไปดูแสงเหนือ หลังจากนั้นแฟน ๆ ก็เริ่มมีมิชชั่นในการทวิตข้อความ ไม่ใช่แค่ปั่นเทรนด์ไปลอย ๆ ก็รู้สึกไม่เสียใจที่ได้พูดไปนะ และจะได้ไปดูแสงเหนือจริงไหม ต้องคอยดูครับ”

“ซี่รีส์” บางทีไม่จำเป็นต้องครอบด้วยคำว่า “วาย”

วอร์ : “ที่ซีรีส์วายได้รับความนิยมมากขึ้น ผมรู้สึกว่าด้วยความที่โลกเรามันค้นพบในสิ่งที่มีอยู่แล้ว ซึ่งจริง ๆ แล้ว เรื่องนี้มันเป็นเรื่องธรรมชาติ เรื่องนี้มีอยู่แล้ว แค่เพียงแค่เรายังไม่ค้นพบ และเจาะลึกกับมันมากพอ แล้วในวันที่เราเริ่มค้นพบเรื่อย ๆ ว่ามันมีสิ่งนี้อยู่นะ มันก็เลยทำให้ซีรีส์เหมือนเป็น Soft Power เหมือนกัน คนเห็นมุมมองต่าง ๆ ได้มากขึ้น ยิ่งเราใส่อะไรในซีรีส์มากเท่าไหร่ คนดูก็จะเห็น แล้วก็ซึมซับไปด้วย”

หยิ่น : “ผมมองว่าซีรีส์วาย มันเปลี่ยนแปลงครับ ผมว่ามันมีการแตกแขนงนะ จนเรารู้สึกว่า ซีรีส์ บางทีมันไม่ต้องครอบคำว่า วาย เลยด้วยซ้ำ เพราะถ้าเกิดเรามองว่ามันคือเรื่องปกติ และโลกมันพัฒนาไปจนความรักของ ชายกับชาย หรือ หญิงกับหญิง หรือชายกับหยิง จะอะไรก็แล้วแต่มันกลายเป็นเรื่องปกติ ดังนั้นคำว่า วาย ยังจำเป็นอยู่ไหม มันอาจจะเป็นแค่ซีรีส์ปกติก็ได้ แล้วผมรู้สึกว่า เรื่อง Jack & Joker ทำไมต้องเป็นเธอทุกที เรากำลังทำให้มันเป็นอย่างนั้นอยู่โดยผลลัพธ์ คือตอนตั้งต้นเราสร้างให้มันเป็นซีรีส์วาย แต่ว่าผลลัพธ์ที่ออกไป มีพ่อแม่ หรือกระทั่งเพื่อนผมที่ไม่ได้ติดตามซีรีส์วายเข้ามาดู ซึ่งดูเพราะว่าตัวเนื้อเรื่องมันเป็นเรื่องที่คนทั่วไปรับชมได้”

“คู่หู” อธิบายความเป็นเรามากกว่า “คู่จิ้น”

วอร์ : “คำว่า คู่จิ้น ผมก็ยังไม่เข้าใจความหมายนะว่ามันคืออะไร มันอาจจะมาจากแต่ก่อนที่มีซีรีส์แบบนี้ที่ใหม่มาก ๆ แต่ผมมองคำว่า คู่หู มันยั่งยืนกว่า มันเหมือนเป็นได้ทั้งเพื่อน ได้ทั้งพี่น้อง มันยิ่งใหญ่กว่านั้นมาก แฟน ๆ หลายคนจะรู้ว่า ตอนที่เข้ามาในด้อมครั้งแรก หยิ่นวอร์จะไม่มีการเซอร์วิสแฟนคลับ และเราไม่สนิทกันเลย จนคนดูออกว่าเราไม่สนิท ซึ่งเราโชคดีมาก ๆ นะที่เราไม่ได้สนิทกันเพราะว่าต้องทำงาน แต่เราสนิทกันเองเพราะว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว มันเป็นเรื่องนิสัย ผมก็เลยรู้สึกว่า การเป็นคู่หูมันยั่งยืนมาก ๆ”

หยิ่น : “ผมว่าดีที่มันคือความซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเองทั้งคู่ตั้งแต่ต้น มันทำให้ทุกวันนี้เราสบายใจมากในการทำงาน เราไว้ใจกันได้ตลอด เล่นซีรีส์แทบจะไม่ต้องเวิร์กช็อปกันเลยเพราะว่ารู้จักกันทั้งหมดจากความจริง ไม่ใช่ว่าแบบ พี่ผมมาสนิทกับพี่ ผมขอจับมือหน่อย เพราะว่าผมอยากมีชื่อเสียง ซึ่งเราไม่เคยทำแบบนี้เลยตั้งแต่ต้น”

ย้อนก้าวแรกก่อนเข้าสู่วงการบันเทิงของ หยิ่นวอร์

หยิ่น : “การเข้าวงการบันเทิง ถ้าเป็นความคิดแบบจริงจังในตอนเด็กนี่ไม่มีครับ แต่ว่าช่วงอยู่ ม.ต้น ช่วงนั้นผมดู พี่วู้ดดี้ สัมภาษณ์หลาย ๆ คน แล้วบางทีสัมภาษณ์คนดังมากมาย ตอนไปโรงเรียนก็เลยพูดกับเพื่อนเล่น ๆ ว่า สักวันจะเราจะให้เค้ามาสัมภาษณ์ แต่พอเวลาผ่านไป จน ม.ปลาย เคยเจ็บมากบนเส้นทางนี้ ก็เลยล้มเลิกความคิด

จนถึงจุดที่ต้องวางแผนอาชีพ ว่าเราจะทำอาชีพอะไรที่มั่นคงในประเทศนี้ดี เพราะว่าฐานะที่บ้านก็ไม่ค่อยดี ถ้าเกิดเราทำอะไรที่มันไม่มั่นคง หรือไปทำตามฝันที่เคยมี แล้วถ้ามันไม่สำเร็จ เราจะใช้ชีวิตต่อยังไง ผมเป็นคนวางแผนชีวิตมาตั้งแต่เด็ก สุดท้ายก็เลยตัดสินใจเข้าเรียน วิศวกรรมศาสตร์ สาขาวิศวกรรมคอมพิวเตอร์ ดีกว่า เพราะผมคาดเดาว่าโลกอนาคต ใครที่มีความรู้ด้านไอทีมันใช้ชีวิตรอดได้แน่นอน ซึ่งก็จริงอย่างที่ผมคิด อย่างที่เห็นว่า AI ในยุคนี้มันกำลังมา มาแรงจนคนกลัวว่าจะกลายเป็นดราม่าว่า AI จะแย่งงานคนรึเปล่า ซึ่งผมเคยไปแนะแนวเด็ก แล้วผมพูดมาตลอดเลยว่า อะไรก็ตามที่ทางเข้ามันกว้าง ทางออกมันจะแคบมาก คุณจะแข่งกับชาวบ้านเยอะมาก แล้วท้ายที่สุดคุณอาจจะแพ้หุ่นยนต์ด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้นต้องมีสติ และคิดถึงอนาคตให้มาก ๆ

สิ่งที่ได้จากการเรียนวิศวกรรมศาสตร์ คือ วิธีคิด มีหลาย ๆ คนชอบทักผมว่าเป็นคนที่คิดแบบมี Logic อย่างที่เคยไปออกรายการ พิธีกรถามคำถามว่า ถ้าเกิดให้ปลอมตัวในชีวิตประจำวันได้ 1 อย่าง จะปลอมเป็นอะไร คนอื่นก็คิดไป ส่วนผมนั่งคิดว่าเราปลอมเพื่ออะไร เราปลอมทำไม ผมหาคำตอบไม่ได้ แล้วผมจะตอบคำถามนี้ยังไงให้มันถูกจุดที่สุด ทุกวันนี้ผมใช้ชีวิตแบบคิดหน้าคิดหลังคิดไปหมดว่าเราจะทำอะไร บางทีผมไปเปิดตู้เย็นไรแล้วก็คิดว่าหรือเราจะเดินไปรดน้ำต้นไม้ก่อนดี หรือจะเดินไปกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรก่อนดี ผมมานั่งคิดว่า ถ้าเกิดผมกินน้ำก่อน เจ้ากรรมนายเวรจะไม่พอใจไหม ผมเลยเดินไปเปิดน้ำเพื่อไปกรวดน้ำ แล้วก็คิดว่าโอเคผมให้คุณก่อนแล้วนะ แล้วตัวผมค่อยกิน ผมคิดทุกการกระทำไปหมดเลย จนบางครั้งไม่รู้ว่าคิดมากไปรึเปล่า”

วอร์ : “ไม่มีในความคิดเลยครับสำหรับอาชีพนักแสดง คือตอนเด็ก ๆ มีอาชีพที่อยากเป็นเยอะมาก อย่างตอนเด็กมาก ๆ ก็จะอยากเป็นนักโบราณคดี อยากไปขุดไดโนเสาร์ เพราะชอบดูสารคดี ชอบดาราศาสตร์ แล้วก็ชอบวิทยาศาสตร์ บวกกับชอบวาดรูปด้วย พอช่วงที่จะสอบเข้ามหาวิทยาลัย ก็เลยมองหาคณะที่มันกลาง ๆ ระหว่าง วิทยาศาสตร์ กับ ศิลปะ ก็เลยเลือก สถาปัตยกรรม แล้วเราก็เลยฝันอยากเป็นนักออกแบบมาตลอด ไม่ได้อยากเป็นอย่างอื่นแล้ว ใครมาชวนไปเข้าวงการก็ไม่ไป จนมีรุ่นพี่เค้ามาชวนอีกที ตอนที่จะเรียนจบแล้ว ก็เลยสงสัยว่าเค้าเห็นอะไรในตัวเรารึเปล่า เลยตัดสินใจว่าลองดูก็ได้ แล้วก็ลองมาจนถึงทุกวันนี้

ผมรู้สึกว่าการเรียนสถาปัตยกรรม มันไม่ได้เรียนเกี่ยวกับการออกแบบสักทีเดียว มันเรียนเกี่ยวกับการออกแบบความคิดมาก ๆ ผมรู้สึกว่าคนเรียนจบคณะนี้จะเป็นอะไรก็ได้ เพราะว่าเค้าเรียนองค์ประกอบการออกแบบความคิดมาแล้ว อย่างเช่นการแสดงผมก็ได้ใช้เกี่ยวกับการออกแบบ ในเรื่องการออกแบบตัวละคร ผมใช้วิชาจากการเรียนมาปรับใช้ เวลาเราจะออกแบบผลิตภัณฑ์ให้กับกลุ่มเป้าหมาย เราก็ต้องคิดเลยว่า คนอายุเท่าไหร่ ชอบอะไร สีอะไร วัสดุอะไรจนกลายเป็น Product ที่เราต้องการแค่หนึ่งอย่าง ซึ่งมันเหมือนการออกแบบคาแรกเตอร์ของผมเลย”

หยิ่น : “ผมเริ่มเข้าวงการบันเทิง ตอนที่ได้เจอ พี่ก็อตจิ ที่ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ ประสานมิตร ซึ่งมันเป็นช่วง Open House พอดี แต่ว่าคณะของผม จริง ๆ ต้องเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ องครักษ์ แล้วนาน ๆ ที จะได้มางาน Open House แล้วมาเจอ พี่ก็อตจิ ถ่ายรายการอยู่ แล้วก็เข้ามาสัมภาษณ์ผม แล้ว พี่อั๋น ผู้จัดการคนปัจจุบันคงจะได้ดูรายการ แล้วก็ติดต่อผมมา ตอนนั้นบอกก่อนว่าผมเล่นโซเชียลไม่เป็น ก็เลยไม่รู้ว่ารายการมันเกิดไวรัลอะไรไหม แต่ว่าผู้จัดการเห็นเค้าก็เลยชวนเข้าวงการครับ ซึ่งจริง ๆ แล้วก่อนหน้านั้นก็มีคนมาชวนอยู่ประมาณหนึ่ง แต่ว่าผมให้สิทธิ์พี่อั๋นคนแรก อาจจะเพราะโชคชะตาด้วย เพราะว่าคำพูดที่เค้าชวนผมตอนนั้น เค้าบอกว่าถ้าเกิดมาตรงนี้จริง ๆ เราอาจจะมีงานรีวิวนะ แล้วบังเอิญว่าก่อนหน้านั้นมีเพื่อนของผมที่เป็นเดือนคณะเข้ามาคุยกับผมว่าไปรับงานรีวิวมา แล้ว 1 โพสต์ ได้ 500 บาท ผมทึ่งมากนะ อะไรคือการลงรูปในโซเชียลแล้วได้เงิน 500 บาท มันไม่มีทางเกิดขึ้นหรอก แล้วผู้จัดการผมดันพูดเรื่องนี้พอดี ผมก็เลยตกลง ซึ่งก่อนหน้านั้นเคยมีคนชวนแล้วเหมือนกัน แต่เค้าชวนเพื่อนผมที่เป็นเดือนคนนั้นแหละ แต่ไม่ได้ชวนผม แล้วพอผมพาเพื่อนไปเจอ เค้าก็พูดกับผมว่าไปอยู่กับพี่ด้วยก็ได้นะ แต่ความรู้สึกผมมองว่าคุณไม่ได้ชวนผมตั้งแต่แรก ก็เลยเบี่ยง ๆ แล้วบังเอิญว่ามาเจอพี่อั๋น ที่รู้สึกว่าเค้าอยากได้เราไปทำงานจริง ๆ โดยที่เห็นเรามีคุณค่า ที่ไม่ใช่สินค้า ผมก็เลยมีทุกวันนี้ครับ”

หยิ่นวอร์ กับข้อคิดที่ได้รับจากการแสดง

วอร์ : “ผมรู้สึกว่าวงการนี้ให้หลักคำสอนคือ โอกาสมันมาไม่ได้นาน และมันอยู่ไม่ได้นาน บางทีเราต้องมีศักยภาพก่อนที่จะคว้ามันตั้งแต่แรกด้วยซ้ำ อย่างเช่นถ่ายงานมันมีเวลากำหนด 6 โมงถึง 4 ทุ่ม ซึ่งมันไม่สามารถทำให้นานกว่านั้นได้ เพราะมีทีมงานอีกหลายคน เราก็เลยต้องทำให้มันดีตั้งแต่คัทแรกไปเลย ไม่อย่างนั้นโอกาสมันอาจจะหลุดลอย ถ้าความสามารถของเรามันคว้าไว้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นมีอะไรต้องทำให้เต็มที่ไว้ก่อน”

หยิ่น : “การแสดงให้ทุกอย่างเลย ทำให้ชีวิตผมดีขึ้น และผมรู้สึกว่า จริง ๆ แล้วเราเป็นหนึ่งคนที่มีคุณค่า และเราจะส่งต่อพลังบวกให้ใครหลาย ๆ คนได้ มีแฟน ๆ หลายคนที่เค้าแท็กมาว่า เค้าป่วยนะ แต่เค้าดูเราแล้วเค้าหาย จนผมรู้สึกว่าในชีวิตนี้เราสามารถเป็นประโยชน์ขนาดนี้ได้จริง ๆ เหรอ โดยที่เราไม่ได้เจอกันด้วยซ้ำ และการแสดงเป็นงานที่มีความสุขนะ เราได้เจอเพื่อนที่สนิทกันตลอด แล้วยังสร้างคุณค่าให้ใครหลาย ๆ และผมค่อนข้างชอบนะที่เราเป็นประโยชน์ให้ใครหลาย ๆ คนได้”

วอร์ : “นักแสดงที่ดี ผมรู้สึกว่ามันคือการเอาประสบการณ์ที่เรามีอยู่มาใช้ อย่างเช่น ที่เราพบเจอ และสังเกตคนบ่อย ๆ เพราะว่าการเป็นนักแสดงมันไม่ได้แสดงเป็นตัวเราเอง แต่ว่ามันก็แสดงไปเป็นคนอื่นเลย 100% ไม่ได้ แต่สิ่งที่สำคัญคือการสังเกตรายละเอียดของคนมากกว่า ผมรู้สึกว่าถ้าเกิดเรามีวัตถุดิบเยอะเท่าไหร่ เราจะยิ่งมีมุมมองที่กว้างมากขึ้นจนสามารถแสดงเป็นบุคลิกที่มันไกลตัวเราไปได้ หมั่นสังเกตบุคลิกคน หมั่นสังเกตการใช้ชีวิต แล้วคุณจะมีวัตถุดิบที่มากขึ้นแถมยังได้เข้าใจชีวิตคนอื่นมากขึ้นด้วย”

หยิ่น : “ผมว่าถ้าเราอยากเป็นนักแสดงที่ดี ควรมีเครื่องมือให้ครบดีกว่า เพราะว่าการเป็นนักแสดงก็เหมือนการเป็นช่างหนึ่งคน บางทีถ้าเกิดผมจะต้องเลื่อยโต๊ะนี้ แล้วผมไม่มีเลื่อย ก็กลายเป็นว่าเราก็ยังทำงานไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็อยากให้เตรียมเครื่องมือเอาไว้เยอะ ๆ แต่ผมว่าคนที่เป็นแบบนี้อาจจะเป็นคนที่มาพร้อมกับพรสวรรค์จริง ๆ เพราะว่าผมเทียบกับตัวเองที่แสดงเรื่องแรก ตอนนั้นเราเล่นแข็งมากนะ เพราะเป็นประสบการณ์ที่ใหม่มาก จึงมองว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะได้รับโอกาส แต่ถ้าเรามีเครื่องมือพร้อม เก็บชั่วโมงบินตัวเองให้ได้ เชื่อว่าผลงานมันก็จะดีเอง”

วอร์ กับข้อคิดที่ได้จากการปั้นเซรามิก

วอร์ : “ผมรู้สึกว่าการปั้นเซรามิกมันเป็นวิทยาศาสตร์มาก ๆ แล้วมันก็เป็นความมหัศจรรย์ของมนุษย์ที่จะคิดวิธีนี้ การเอาดินที่มันเหลว ๆ มาปั้นเป็นรูป แล้วก็ใส่ความร้อนเข้าไปให้มันแข็งตัวเปลี่ยนจากดินเหลว ให้กลายเป็นของที่ขึ้นทรงแล้วใช้งานได้ หรือการจะเอาสารเคมีมาหลอมละลายให้มันกลายเป็นสารเคลือบที่มันให้สี ผมรู้สึกว่าเวลาเราทำงานศิลปะในแขนงนี้ มันเหมือนได้เรียนรู้วิทยาศาสตร์ไปด้วย และบางครั้งมันเกิดความผิดพลาด เราก็มักจะหาคำตอบได้ว่ามันเกิดขึ้นเพราะอะไร แล้วมันทำให้เราเก่งขึ้นเรื่อย ๆ ศาสตร์นี้ผมรู้สึกว่าเรียนทั้งชีวิตมันก็ไม่รู้จบ ต้องเจาะลึกไปเรื่อย ๆ หลายคนบอกว่าฝึกสมาธิครับ แต่ว่าผมก็หัวร้อนเหมือนเดิม หลายคนบอกว่ามันฝึกให้เราเป็นคนใจเย็น แต่ถ้าผมไม่ได้รูปทรงตามที่ต้องการผมก็ทุบทิ้ง

ผมอยากมีงาน Exhibition ของตัวเองเกี่ยวกับเซรามิกด้วยครับ เพราะเรียนออกแบบมาก็อยากทำงานเกี่ยวกับออกแบบ แล้วผมรู้สึกว่ามันให้ข้อคิดที่บางทีไม่รู้ตัวด้วย เพราะการปั้นมันตรงกับปรัชญาคัมภีร์ห้าห่วง ของ มิยาโมโตะ มูซาชิ ที่เป็นซามูไร เค้าบอกว่า ก่อนอื่นคุณต้องมีความแข็งแกร่งในตัวเองก่อนเป็นพื้นฐาน แต่ว่าที่เหนือกว่าความแข็งแกร่งคือความอ่อนโยน มันก็เปรียบเหมือนดินก้อนที่แข็ง มันจะทำอะไรไม่ได้เลยถ้าเราไม่ผสมน้ำ ผมก็เลยรู้สึกว่าชีวิตเราควรมีความอ่อนโยน เพราะมันจะทำให้เราลื่นไหลไปได้กับทุกคน ไปเจอสังคมแบบไหนเราก็ปรับตัวตามแบบนั้น ปั้นไปด้วยก็คิดไปด้วยครับ”

หยิ่น : “ตอนที่ผมเห็นพี่วอร์ปั้นครั้งแรก ๆ ผมก็ทึ่งแล้วนะ แล้วตอนที่ผมมีงานแฟนมีตครั้งแรก ทีมงานเค้าก็จะถามว่า ในพาร์ทตัวเองอยากจะโชว์อะไร โดยทั่วไปก็จะร้องเพลง แต่พี่วอร์เป็นคนเดียวที่เอาหม้อมาปั้น แล้วก็เปิดเพลงคลอไปด้วย พอมาวันนี้เค้ามีโอกาสได้ทำจริงจังจนเกิดเป็นไวรัล ผมดีใจนะที่สิ่งที่เค้าชอบ ทำให้ใครหลาย ๆ คนชอบ แล้วนี่ก็อาจจะเป็น Soft Power ด้วย”

คู่หู หมูยอ และคำขอบคุณจาก หยิ่นวอร์

วอร์ : “สำหรับด้อมหมูยอ ผมบอกทุกครั้งว่าขอบคุณมาก ๆ เค้าเป็นเหมือนยักษ์ตัวใหญ่ ๆ ที่ให้ผมเกาะไหล่เค้าไป ยิ่งตัวใหญ่แค่ไหน ผมยิ่งมองโลกได้ไกลขึ้น คือการเข้ามาอยู่ตรงนี้แล้วมีคนสนับสนุนที่เยอะมาก ๆ มันทำให้ผมได้ไปเจอในโอกาสใหม่ ๆ ที่ในชีวิตนี้ผมไม่คิดว่าจะเจอด้วยซ้ำ อย่างการไปขึ้นเวที เห็นคนดูเยอะ ๆ แล้วเค้าได้รับอะไรกลับไปจากการแสดงของเรา จากการที่เราโชว์แล้วเค้ารับแรงบันดาลใจกลับไป หมูยอ สุดยอดมาก ขอบคุณยักษ์ตนนี้มาก ๆ ที่พาผมไปในทุกที่เลยครับ”

หยิ่น : “ผมจะบอกหมูยอตลอดเลยว่า อย่าเบื่อนะที่ผมจะขอบคุณ เพราะว่าผมรู้สึกอย่างนั้นจริง ๆ เพราะว่าเราได้แรงสนับสนุนจากทุก ๆ คน มันเลยทำให้มีเราวันนี้ และเราก็อยากตอบแทนเค้ากลับไป จนกลายเป็นวัฏจักรวนไปแบบนี้เรื่อย ๆ แล้วก็แรก ๆ พี่วอร์เคยวาดรูปยักษ์แล้วเค้าเกาะอยู่บนไหล่ยักษ์ฝั่งหนึ่ง แล้วผมก็วาดรูปผมอยู่อีกฝั่งด้วย ขอเกาะไหล่ยักษ์ตัวเดียวกันไปด้วยกันครับผม”

วอร์ : “สำหรับหยิ่น ที่อยากจะพูดก็คือ เรื่องสุขภาพเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ๆ ยิ่งพออายุ 30 มันเห็นได้ชัดเลยว่า จากหลังไม่ปวดมันจะเริ่มมีก๊อกแก๊กแล้ว แล้วเวลาเตะบอลเกิดขาพลิกขึ้นมามันใช้เวลานานกว่าจะกลับมาปกติ แล้ว หยิ่น อายุยังไม่ 30 เลย แต่เค้ามีอาการเกี่ยวกับหลังก่อนผมแล้ว เป็นห่วงเรื่องสุขภาพ แล้วก็ขอให้อายุ 70 เรายังวิ่งได้เหมือนเดิม เตะบอลได้เหมือนเดิม และอยู่ด้วยกัน ไปทำกิจกรรมตั้งแต่ตอนนี้จนถึงตอนแก่เราก็ยังไปเที่ยวด้วยกันได้ครับ”

หยิ่น : “สำหรับพี่วอร์ ปีแรก ๆ เราจะพูดกันด้วยความลึกซึ้ง แต่ว่าพอหลัง ๆ เราพูดไปหมดแล้ว และเราทั้งคู่พูดออกมาจากใจจริง ๆ เพราะฉะนั้นก็อยากจะบอกว่า ทุกความหวังดี ผมพูดมาจริง ๆ ผมพูดมาตั้งแต่ต้น ต่อให้เราไม่ได้อยู่คู่กัน ต่อให้เราไม่ได้เล่นด้วยกัน ผมยังหวังดีกับคุณเสมอตลอดเวลา ซัพพอร์ททุกผลงาน มีงานอะไรก็จะเชียร์ ดันหลังกันไปกันมาตลอด แล้วก็จะบอกว่าขอให้ได้ทำตามฝันตัวเอง ทั้งเรื่องการเป็นนักแสดง แล้วก็เรื่องที่อยากจัดงานแกลอรี่ นอกจากงานปั้นแล้ว ผมก็อยากให้เค้าได้จัดงานภาพด้วย เพราะว่าเค้าเป็นคนที่วาดภาพได้ลึกซึ้ง แล้วผมก็ชอบงานภาพเช่นกัน ก็ขอให้ทำตามเป้าหมายของตัวเองได้ครับ”

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/969e90a0-63fc-42e7-9919-ed57eaa95dd3.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/4dd12ad7-49d9-4100-aacf-1bf05c98aace.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-10-04T13:38:22.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9368,"title":"Cover Night Live: Starlight & Moonshine","content":"

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/1847ebf6-109c-4a86-8c23-3f29eb40100e.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/7ddb776b-fb1a-4d92-a218-c6c4f7470d1f.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-10-01T00:00:09.000Z","content_types_title":"COVER NIGHT LIVE","slug":"/greenwave/covernightlive"},{"station_id":2,"content_id":9323,"title":"เปิดชีวิตกว่าจะเบ่งบานงดงาม ของ “บลอสซั่ม ชนัญชิดา” กับมุมมอง LGBT บนเส้นทางการแสดง","content":"

“เวลาที่ทำอะไร เรามักจะใช้ความชอบเป็นตัวนำ แต่โลกทุกวันนี้ก็ไม่ได้หันความชอบมาให้เราอย่างเดียว ถ้าบางครั้งโอกาสเข้ามาก็ต้องลองดูก่อน วันนี้เราทำได้ไม่เก่ง แต่วันข้างหน้ามันต้องมีวันที่เราทำได้แน่นอน”

เปิด Club ที่ทำให้ได้เรียนรู้ทุกเฉดของชีวิต พร้อมแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจ ของเหล่าตัวแม่ในทุก ๆ สัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้ต้อนรับแขกรับเชิญสุดปัง “บลอสซั่ม ชนัญชิดา” หนึ่งในผู้ที่เข้าแข่งขันรายการ The Face Thailand 3 แต่ถึงแม้จะโดนคัดออก และไปไม่ถึงฝัน แต่เธอก็เป็นหนึ่งในตัวเต็งที่หลายคนจับตามอง เพราะเธอมีรูปร่างหน้าตาที่เป๊ะปัง และความสามารถที่พกพามาอย่างเต็มตัว จนกลายเป็นหนึ่งในไอดอลของสาวประเภทสองหลายคน เพราะนอกจากจะสวย และเก่งแล้ว เธอยังมีความพยายาม และมุ่งมั่นตั้งใจอีกด้วย ซึ่งภายหลังจากจบรายการ เธอก็มีงานแฟชั่น และงานเดินแบบอยู่ตลอด และล่าสุดเธอก็ได้ร่วมเป็นหนึ่งในสมาชิกวง 2021ราตรี สีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจดีดี ได้ถูกแชร์ไว้แล้วในรายการ

ย้อนวัยใส กับเรื่องราวฝังใจในโรงเรียนชายล้วน

“หลายคนชอบอยากย้อนไปตอนเด็ก เพราะมองว่า ตอนเด็กเจ็บสุดก็แค่หกล้ม แต่สำหรับหนูไม่อยากย้อนไป เพราะตอนเด็กหนูโดนหลายอย่างมาก ด้วยความที่หนูเรียนในโรงเรียนประจำที่มีแต่ผู้ชาย หนูมามีความสุขเต็มที่ คือช่วงหลังจากเรียนจบมหาวิทยาลัย ต้องเล่าก่อนว่าเมื่อก่อนผู้ปกครองที่คิดว่าลูกจะเป็นสาวประเภทสอง หรือเป็นทรานส์เจนเดอร์ เค้าจะชอบส่งไปเรียนโรงเรียนประจำชายล้วน ด้วยความคิดที่ว่าไปอยู่กับผู้ชายเยอะ ๆ แล้วจะได้เปลี่ยนเป็นผู้ชายด้วย แต่หนูรู้สึกว่ามันกลับกัน การไปเรียนโรงเรียนชายล้วนทำให้หนูผ่านการโดนคุกคามทางเพศมาด้วย เล่าตอนนี้มันอาจจะตลก แต่ว่าตอนนั้นมันทุกข์ทรมานมากกับชีวิต

ตั้งแต่ ม.1 ด้วยความที่เรามีลักษณะตุ้งติ้ง คือหนูไม่จับลูกบอลเลย จับแต่หนังยาง และชอบอยู่กับผู้หญิง แล้วเหมือนแม่ก็เห็น เลยจับเราไปเรียนโรงเรียนประจำชายล้วน ที่กลับบ้านได้แค่เดือนละครั้ง ซึ่งเวลาโดนคุกคามทางเพศ หนูเคยร้องขอความช่วยเหลือแล้ว ซึ่งคุณครูก็ให้ความช่วยเหลือในระดับหนึ่ง แต่ต้องเข้าใจก่อนว่า ครูในหอพักจะมีแค่ 1-2 คนเอง แล้วในหอพักหนึ่งต้องดูแลนักเรียนกว่า 200-300 คน มันอาจจะเป็นการดูแลที่ไม่ทั่วถึง ตอนที่โดนคุกคามทางเพศ ตอนนั้นที่บ้านไม่รู้ เพราะว่าหนูไม่กล้าบอก กลัวที่บ้านเสียใจ แต่มันมีอยู่ช่วงหนึ่งที่ครูน่าจะเอาเรื่องไปบอกให้แม่เราฟัง ทำให้ที่บ้านรับรู้ ซึ่งเรื่องราวเหล่านี้ หนูว่าตอนนี้ไม่มีแล้วค่ะ”

ความเป็นตัวตน กับการยอมรับของคนในครอบครัว

“ในตอนเด็กหนูกดดันถึงขั้นเคยไม่อยากจะเป็นตุ๊ดแล้ว อยากเลิกดีกว่า อยากเป็นผู้ชายดีกว่า แต่พอได้เรียนรู้จากการรับสื่อต่าง ๆ หนูจึงมองว่า ถ้าผู้ปกครองไม่ยอมให้เราได้เป็นตามที่เราอยากจะเป็น มันก็จะมีปัญหาครอบครัวเกิดขึ้นเยอะมากมาย อย่างเช่น เรื่องที่ผู้ชายไปแอบคบกับผู้ชายแต่ก็ต้องแต่งงานกับผู้หญิง มันก็จะกลายเป็นปัญหาครอบครัวไปอีกในอนาคต

ตอนที่เปิดตัวกับที่บ้าน หนูจำได้ทุกอย่าง มันเหมือนซีนในละครเลย ตอนนั้นหนูผมสั้นแบบนักเรียนเลย แต่หนูเลือกต่อผมแบบโป๊ะ ๆ แล้วเดินเข้าบ้าน แล้วก็นั่งกินข้าวของหนูปกติ หลังจากนั้นแม่ก็เข้ามากอด มันเป็นซีนใหญ่มาก หนูจำกลิ่นได้ จำเหตุการณ์ได้ทุกอย่างเลย ที่ตัดสินใจเปิดตัว เพราะหนูรู้สึกอึดอัดมาก ที่เวลาจะเข้าบ้านทีหนึ่งก็ต้องลบหน้า ต้องเปลี่ยนกระโปรงเป็นกางเกง ทำอยู่แบบนั้นจนหนูรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว ซึ่งในใจหนูคิดว่า พ่อแม่ของคนที่เป็นทรานส์เจนเดอร์ เค้ารู้อยู่แล้วว่าลูกเค้าต้องการที่จะเป็นอะไร อยู่ที่ว่าเค้าจะพูด หรือเราจะพูดตอนไหนมากกว่า แล้วตอนนั้นหนูคิดว่าหนูทำไปเลย ไม่ต้องพูด เลือกให้เค้าเห็นไปเลยว่าหนูอยากจะเป็นผู้หญิง

หลังจากเราได้พูดคุย ได้เป็นตัวเองเต็มที่ หนูรู้สึกว่าบ้านมันกลายเป็นบ้านอีกครั้ง ก่อนหน้านั้นหนูไม่อยากจะกลับบ้านเลย ต้องหาเรื่องไปอยู่หอ ซึ่งแม่ก็ไม่ให้ไปอยู่หอด้วย หนูก็พยามบอกแม่ว่ามีทำโครงงาน มีติวหนังสือ แต่สุดท้ายพอพ่อกับแม่ยอมรับแล้วเปิดใจ มันเหมือนทำให้บ้านได้กลับมาเป็นบ้านอีกครั้ง

ส่วนคนรอบข้าง ก็มีบ้างที่เค้าพยายามจะพูดถึงเรื่องเพศเรา เพราะบางครั้งเค้าจะชอบชมเรา แต่เป็นการชมในเชิงเปรียบเทียบ สำหรับหนูคิดว่า ถ้าจะชมใครสักคน หนูอยากให้ชมว่าเค้าหน้าตาดี สวย หรือหล่อไปเลย เราไม่ต้องไปบอกว่า อุ๊ยหล่อเหมือนผู้ชายเลย หรือสวยเหมือนผู้หญิงเลย หรืออย่างประโยคที่ว่า สวยจนดูไม่ออกเลย เพราะหนูคิดว่า จริง ๆ ก็ดูออกแหละ ถ้าเกิดดูไม่ออกจะพูดได้ยังไงว่าดูไม่ออกเลย

หนูรู้สึกว่า ถ้าวันนั้นหนูไม่ต่อผมเข้าบ้าน ไม่พูดคุยกับครอบครัว มันจะเหมือน Butterfly Effect หนูอาจจะไม่ได้มานั่งอยู่ตรงนี้ อาจจะไปทำอย่างอื่นเลยก็ได้ บางทีหนูอาจจะแต่งงานกับผู้หญิงก็ได้ หนูก็เลยคิดว่าขอบคุณตัวเองมากที่ตัดสินใจทำในวันนั้น

สำหรับน้อง ๆ ที่อยู่ในช่วงทางโค้ง บางทีน้องอาจจะรู้สึกว่ากำลังถูกรุกล้ำบางอย่างในชีวิต แต่การที่บ้านกลับมาเป็นบ้านอีกครั้ง มันทำให้ทุกอย่างดีขึ้น และชีวิตหนูก็จะดีขึ้น บลอสซั่มคิดว่าบ้านทุกบ้านรู้อยู่แล้วว่าเราเป็นอะไร ไม่ว่าจะเป็น LGBTQ+ เค้ารู้อยู่แล้วว่าลูกเป็นอะไร แต่อยู่ที่ว่าเราจะกล้าเข้าไปเปิดตัวกับเค้ารึเปล่า เราคิดว่าครอบครัวสมัยนี้ง่ายกว่าครอบครัวสมัยก่อนเยอะ ถ้าเราอยากจะเป็นอะไร เค้าพร้อมที่จะสนับสนุนเต็มที่อยู่แล้ว”

เช็คลิสต์ความฝัน ของ บลอสซั่ม ชนัญชิดา

“เรื่องความฝัน หนูคิดว่ามันเป็นไปตามช่วงวัยต่าง ๆ หนูเคยมีฝันหนึ่ง ที่ไม่กล้าจะฝันด้วยซ้ำ นั่นคือ หนูอยากเป็นนักร้อง ตั้งแต่เด็ก ๆ หนูชอบภาษาไทย และชอบอ่านร้อยแก้ว หนูเคยแข่งขันได้ที่ 1 ของประเทศ แล้วตอนนั้นก็มีความฝันว่า อยากเป็นผู้ประกาศ เพราะฉันแข่งได้ที่ 1 ประเทศมาแล้ว แต่ความฝันตั้งแต่เด็กที่ไม่เคยทิ้งเลยคือ หนูอยากเป็นนักร้องมาก ๆ มันเป็นฝัน ที่คิดอยู่แล้วว่าคงเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าตอนนั้น LGBTQ+ แทบจะไม่มีจุดยืนเลยด้วยซ้ำ ตอนที่หนูฝึกงานก็จะเห็นศิลปินที่ต้องทำตัวเป็นผู้ชายทั้งหมด แล้วพวกหนูยังอยู่เบื้องหลังกันอยู่เลย และตอนนั้น พี่ป๋อมแป๋ม หรือ พี่ก็อตจิ ก็ยังอยู่เบื้องหลังกันหมดเลย

ครั้งหนึ่งหนูเคยเป็น ดีเจ อันนี้ก็เป็นอาชีพที่เซอร์ไพรส์เหมือนกัน เพราะตอนที่เรียนนิเทศศาสตร์ ที่ ศิลปากร เราชอบจัดวิทยุ จนได้มีโอกาสไปจัดอยู่ที่คลื่น 97.5 FM มันเป็นความฝัน ที่หนูได้ทำจริง ๆ แล้วมันสนุก และหนูชอบทำ ซึ่งในหลาย ๆ ความฝัน ถ้าเช็คลิสต์ดู หนูทำได้เกือบหมดแล้ว หนูเคยคิดด้วยว่า ตายได้แล้ว เพราะได้ทำตามฝันเกือบจะหมดแล้ว และตอนนี้หนูเป็น Content Creator หนูทำทุกอย่างที่จะได้เงิน และอีกความฝันที่หนูอยากทำ ในเมื่อหนูมาอยู่เบื้องหลังแล้วคือ การเล่นภาพยนตร์ เพราะรู้สึกว่าเป็นศาสตร์ที่มันมากกว่าละคร เหมือนกับมันพูดน้อยกว่า มันแอคติ้งมากกว่า มันลึกกว่า และตอนที่หนูเรียน หนูไม่ได้เรียนการแอคติ้ง หนูเรียนเรื่องประวัติศาสตร์ภาพยนตร์เป็นส่วนใหญ่ ถ้ามีโอกาสก็อยากเรียนแอคติ้งมาก”

กว่าจะเป็น บลอสซั่ม The Face Thailand 3

“ตอนที่ประกวด The Face หนูก็เคยประกวดนางงามมาก่อน เคยไปทำงานประจำมาเยอะมาก แล้วหนูรู้สึกว่าการตอกบัตรไม่ใช่ชีวิตหนู การทำอะไรเป็น Routine หนูทำไม่ได้ เพราะว่าหนูค่อนข้างมีความเป็นอาร์ทติสในตัวเองสูง การที่ต้องเข้างาน 9 โมง แล้วทำอะไรเดิม ๆ หนูไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แล้วตอนนั้นก็คือได้รู้จัก พี่อเล็กซานดุล ที่เป็นช่างผมชื่อดัง พอพี่เค้าเห็นเราเค้าก็ถามว่าสนใจจะไปแข่ง The Face ไหม เดี๋ยวพี่ส่งเอง และจะช่วยแต่งหน้าทำผมให้

ประจวบเหมาะกับตอนนั้นกระแส LGBTQ+ ในการออกรายการกำลังมา แล้วรายการ The Face เหมือนอยากให้ทรานส์เจนเดอร์ได้ลองประกวดด้วย เพราะรูปลักษณ์ของเราก็เป็นผู้หญิง หนูก็เลยรู้สึกว่ามันเป็นโอกาสของเราแล้ว แต่พอไปแข่งจริงต้องบอกก่อนเลยว่าตอนแรกไม่ได้เข้ารอบ รอบนั้นเป็นรอบพรี จัดที่ สยามพารากอน มี ป้าตือ เป็นกรรมการ แล้วเค้าจะให้เข้าไปในห้องทีละเซ็ท เซ็ทละ 10 คน หนูยอมรับเลยว่าตัวเองก็เดินไม่ได้เก่ง แล้วพอเดินเข้าไปใครไม่โดดเด่นเค้าก็จะคัดออก ซึ่งหนูก็อยู่เซ็ทกลาง ๆ เป็นเซ็ทที่กรรมการเริ่มเบื่อ เริ่มเล่นมือถือแล้ว พอเดินเข้าไปหนูก็ตกรอบ ตอนนั้นใจหายมาก แล้วมีเพื่อนในเซ็ทนั้นไม่ยอม เค้าก็เหมือนเอารูปเราไปโพสในทวิตเตอร์ แล้วคนก็มารีทวิตเยอะมาก เกือบแสนคน จนมันก็จะมีการแข่งขันอีกรอบหนึ่ง รอบนี้เหมือนโปรดิวเซอร์เค้าก็ต้องหาประวัติว่าใครน่าสนใจที่จะเข้ารอบ

ซึ่งหนูก็เรียนที่นิเทศศาสตร์มา ก็จะรู้ว่าด้วยเนื้อหารายการ ถ้าเอาแต่นางแบบเข้าไปหมด รายการเรียลลิตี้มันก็จะไม่มีความสนุก มันต้องมีนางเอก มีตลก มีตัวร้าย คนดูถึงจะอยากติดตามรายการ สุดท้ายหนูก็ได้เข้ารอบ ตอนนั้นโปรดิวเซอร์ก็ได้มาพูดคุยถามว่าเรียนจบที่ไหน ตอนเด็กใช้ชีวิตเป็นยังไง แล้วหนูก็เล่าเรื่องที่หนูเรียนโรงเรียนชายล้วน จนได้เข้าไปแข่งขัน

การประกวด The Face ให้อะไรกับหนูเยอะมาก เพราะว่าหนูเรียนนิเทศศาสตร์มาก็จริง แต่หนูอยากอยู่เบื้องหลัง ตอนเรียนหนูชอบการเป็น Switcher ชอบการเป็นตากล้อง ชอบเขียน Script แต่วันดีคืนดีได้มีพี่เลี้ยงที่เค้าเห็นหนูว่ามีความสามารถพอที่จะประกวดนางงามได้ เลยได้ฝึกศักยภาพของตัวเองในอีกด้านหนึ่งด้วย”

จากความฝัน สู่ก้าวแรกบนเส้นทางนักร้อง กับวง 2021 ราตรี

“ตอนนั้นหนูก็มาที่ตึกแกรมมี่นี่แหละค่ะ มาแคสเป็นการร้องเพลง ซึ่งเค้าก็ถามก่อนเลยว่า สนใจไหม โปรเจกต์นี้จะเป็นการเอาเพลง จีนี่จ๋า มาคัฟเวอร์ใหม่ ตอนนั้นหนูดีใจมากที่ถูกชวน และเราไม่รู้ว่าถ้าทำออกมาแล้วจะดีหรือไม่ดี หรือว่าจะโดนด่าโดนวิจารณ์ไปในทิศทางไหน แต่เรารักพี่ ๆ 2002 ราตรี มาก เราก็รู้สึกว่าถ้าเรารับโปรเจกต์นี้เราอยากจะทำผลงานที่เชิดชูพี่ ๆ และถ้าเกิดเอากลับมาทำใหม่ มันก็อาจจะเรียกกระแสให้พี่ ๆ 2002 ราตรี กลับมาดังอีกครั้งก็ได้ จนหนูได้มาเป็นหนึ่งในสมาชิกวง 2021 ราตรี

หลังจากออกผลงาน ก็เจอเรื่องคำคอมเมนต์ หรือ คำวิจารณ์ลบ ๆ แต่หนูเคยผ่านมาแล้ว ตอนที่ประกวด The Face หนูเลยรู้สึกว่าอยากอ่านแต่พออ่าน อ่านของคนที่ส่งมาให้กำลังใจดี ๆ แต่ที่มันกระทบจิตใจหนูมาก ๆ คือการที่เพื่อนหนูนี่แหละเอาไปโพส แล้ววิจารณ์แรงมาก เราก็เสียใจแต่ก็บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไรมันผ่านมาแล้ว หนูเข้าใจในมุมมองของแฟนเพลงนะ เค้าอาจจะรักเพลงนี้มาก ๆ เหมือนที่หนูรัก หลายคนก็อาจจะคิดว่า เพลงจีนี่จ๋า เลยนะ เป็นเพลงระดับตำนานมาก ๆ ทำไมถึงเอามาทำให้เสียของแบบนี้ แต่หนูก็รู้สึกว่า หนูก็ทำเต็มที่ของหนูที่สุดแล้ว เค้าให้ทำอะไรก็ทำตามอย่างสุดความสามารถของหนูแล้ว อย่างตอน The Face ก็โดนหนัก หนูโดนด่าว่าไม่เก่งเลย มารายการได้ยังไง ทำไมถึงร้องไห้ตลอดเลยอ่อนแอมาก อยู่ไม่ไหวก็ออกไปเถอะ แต่หนูก็รู้สึกว่าตัวเองก็ทำเต็มที่ที่สุดแล้ว เลยเลือกที่จะก้าวผ่านมันมา”

วิธีเปลี่ยนสิ่งที่ไม่ชอบ เป็นสิ่งที่ชอบ ในแบบฉบับ ของ บลอสซั่ม

“หนูรู้สึกว่าอะไรที่หนูไม่เก่งหนูจะไม่ชอบ ตอนแข่ง The Face ตอนนั้นหนูเดินไม่เป็นเลย หนูเดินเก้ ๆ กัง ๆ จนมีช่วงที่รายการพักกองประมาณ 4 เดือน หนูก็เลยตัดสินใจไปเรียนเดินแบบ แล้วพอเรียนคลาสหนึ่ง ด้วยความที่หนูอาจจะโชคดีที่เป็นคนเรียนรู้ไว หนูไปเรียนแค่คลาสเดียว หนูรู้เลยว่าการเดินต้องเป็นแบบไหน จัดระเบียบร่างกายยังไง พอเรียนเสร็จก็กลับมาถ่ายรายการต่อ แล้วหนูโดน ป้าตือ ชม ตอนนั้นเป็นแคมเปญที่ต้องเดินเป็นเลข 8 บนทางแคบ ๆ แล้ว ป้าตือ บอกว่า บลอสซั่ม เดินสวยมาก เดินดีมาก เราก็เลยรู้สึกว่าเราก็ทำได้นะ จากตอนแรกเราไม่ชอบเดินแบบเลย เพราะว่าการเดินแบบเป็นสิ่งที่เราทำไม่เป็น เราโดนด่ามาตลอดว่าเราเดินไม่ได้ เวลาเดินชอบห่อตัว แล้วพอแบบไปเรียนเค้าก็จะให้ตั้งไหล่ขึ้น แล้วก็จะต้องเดินไปแล้วมองตรง เหยียดขาตรงเท่านั้น เราก็เลยเก็บทุกรายละเอียด เพราะเรารู้อยู่แล้วว่า รายการ The Face ต้องการหาคนเดินแบบ หลังจากนั้นหนูชอบเดินแบบเลยเพราะรู้สึกว่าเราทำได้ดีแล้วคนชม แต่หนูก็ไม่ได้บอกใครว่าหนูไปเรียนมานะ”

มุมมองเรื่อง LGBTQ+ บนเส้นทางการแสดง

“หนูรู้สึกว่า เราขำได้ ตลกได้นะ แต่ว่าไม่ใช่ตัวตลก แล้วการเป็น LGBTQ+ ในวงการสมัยนี้ หนูดีใจมาก ๆ เลยนะ ที่เพื่อนหนูอย่าง แก๊งหิ้วหวี ที่เค้าส่งตัวเองจนมาถึงทุกวันนี้ ทำให้คนมอง LGBTQ+ เปลี่ยนไป พวกเราทั้งทำเพลงเองได้ ทำรายการเองได้ ทั้งทำทุกอย่างเองได้ หนูรู้สึกว่าสมัยนี้ถ้าโอกาสไม่มาหาเรา เราก็ต้องทำให้มีโอกาสเกิดขึ้นให้ได้

หนูวิเคราะห์ว่า ที่หนูเป็น Content Creator แล้วมีคนดูคลิปหนูเยอะ เพราะหนูอาจจะไม่ได้ทำแค่เรื่องบิวตี้อย่างเดียว หนูชอบเล่นติดตลกด้วย เป็น Content ติดตลก ไม่ใช่ขายสวยอย่างเดียว แต่บางทีมันก็ไม่ค่อยเวิร์คเท่าไหร่ หนูว่าการเล่นตลกยากมาก ถึงเพื่อนจะบอกว่าหนูเป็นคนตลก แต่ถ้าไปทำตลกจริง ๆ มันไม่ค่อยตลก และสิ่งที่ยากที่สุดที่หนูเคยเรียนมาคือการเล่นซิทคอม”

เปิดหัวใจ ส่องความรัก ของ บลอสซั่ม ชนัญชิดา

“ความรักตอนนี้หนูโสดค่ะ แต่ว่าไม่ 100% หนูชอบการมีคนคุย แล้วตอนนี้หนูแฮปปี้มากกับชีวิตโสด หนูคิดว่าคนที่หนูจะเลือกคบจริง ๆ หนูค่อนข้างที่จะกรองแล้ว แล้วคนที่หนูคบทั้งหมดที่ผ่านมา เค้าจริงใจหมด เพราะหนูค่อนข้างที่จะมีจิตวิทยากับคนเหมือนกัน หนูเป็นคนชอบมองคนก่อนที่จะคบ ถ้ารู้สึกว่าใครไม่จริงใจ หนูก็จะไม่คุยตั้งแต่แรก

เวลาเจอปัญหาความรัก หนูคิดว่าตัวเองเป็นคนที่ชอบเก็บปัญหาเอาไว้ เช่นเวลาเราไม่พอใจ เราจะไม่พูดเลย จนถึงวันที่หนูทนไม่ไหวแล้วจริง ๆ หนูก็จะเดินออกไปจากความสัมพันธ์ อีกอย่างคือ เวลาหนูมีปัญหาความรัก หนูจะฟัง Club Friday แล้วจะพิมพ์ใน Pantip เพื่อดูว่ามีใครเจอปัญหาเหมือนเรื่องของเรารึเปล่า หนูไม่รู้จะถามใครเพราะว่าถามแฟน แฟนก็จะให้คำตอบไม่ได้ หนูก็เลยมักจะถามคนรอบข้างว่าหนูแปลกไหม ที่ชอบหาคำตอบในอินเตอร์เน็ตแล้วก็ถามคนในโซเชียลมากกว่าคนข้าง ๆ เวลาอกหักหนูชอบไปทะเลคนเดียว หนูเป็นคนที่ให้คำปรึกษาความรักทุกคนได้หมดเลย แต่หนูไม่สำเร็จในความรัก

หนูเป็นคนที่เวลาเลือกใครแล้วมันไม่ใช่ มันจะรู้สึกไม่เอาแล้ว มันเหนื่อย ไม่อยากมีความรัก อยากอยู่คนเดียว อยากใช้ชีวิตให้มีความสุข แต่สุดท้ายหนูก็รู้สึกว่า การมีคนคุย มันก็เป็นการทำให้เราชุ่มชื่นหัวใจเหมือนกัน อย่างที่พี่อ้อยเคยพูดว่า ช่วงเวลาที่จีบกันนั่นแหละ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด หนูเลยรู้สึกว่าอยากรักษาตรงนี้ไว้สักพักหนึ่ง อย่างคนก่อน ๆ หนูดูใจกันเร็วมากประมาณ 3 เดือน ก็คบเป็นแฟนแล้ว หลังจากนั้นหนูก็เลยรู้สึกว่าอยากคุยให้รู้เลยว่าคนนี้ใช่ไหม ถ้าผ่านไป 5-6 เดือนแล้วยังรู้สึกโอเคกับเค้าอยู่ เราก็อยากจะเป็นแฟนกับเค้าจริง ๆ

หนูชอบไปเกาหลีมาก เหตุผลหลักมาจากผู้ชายด้วย หนูรู้สึกว่าผู้ชายเกาหลีหล่อ และโรแมนติกมาก ๆ แต่ส่วนใหญ่ที่หนูเจอคือ จะโรแมนติกแค่คืนเดียว เหมือนคุยกันโรแมนติกดีมาก ๆ แค่คืนเดียว แต่ว่าหลังจากนั้นเค้าก็หายไปเลย ซึ่งตอนนี้หนูคิดว่าตัวเองจะมีคนคุยหรือไม่มีก็ไม่สำคัญแล้ว ตอนนี้หนูรู้สึกว่าเรามีเพื่อนเยอะมาก มีกิจกรรมอะไรที่เรายังไม่ได้ทำเยอะมาก สิ่งที่อยากทำอย่างหนึ่งเลยคือ การเที่ยวรอบโลก และช่วงนี้เหมือนหนูกลับมามีแพชชั่นใหม่ ในการได้เริ่มทำอะไรใหม่ ๆ ตอนนี้หนูก็กำลังจะทำ Live กำลังจะทำกิจการของตัวเอง และสนุกกับสิ่งที่ตัวเองอยากทำค่ะ”

“คำนำหน้า” ความเท่าเทียม ที่อยากผลักดัน

“ความเท่าเทียมตอนนี้ เรามี สมรสเท่าเทียม เรียบร้อยแล้ว หนูรู้สึกว่าอีกอย่างหนึ่งที่หนูอยากให้เกิดขึ้น มันอาจจะดูขอมากไป แต่สำหรับหนูคิดว่ามันจำเป็นมาก คือ การเปลี่ยนคำนำหน้า อย่างเพื่อนหนูที่ไปอเมริกาจนได้สัญชาติแล้ว เค้าก็จะสามารถเปลี่ยนคำนำหน้าตามที่เค้าอยากจะใช้ได้ แล้วเวลาหนูไปต่างประเทศ เจ้าหน้าที่ก็จะชอบดูพาสปอร์ต แล้วมองหน้าเราแปลก ๆ จนบางครั้งถูกเอาไปสัมภาษณ์ในห้องเย็น เพราะเพศสภาพไม่ตรงกับหน้าพาสปอร์ตและมีบางครั้งในบางประเทศที่เราเข้าไม่ได้

ในเรื่องความเท่าเทียม หนูคิดว่าทุกคนรู้ดีว่าตัวเองอยากจะเป็นอะไร แต่ทุกคนแคร์เสียงของคนรอบข้างมากเลย หนูอยากให้ทุกคนเชื่อมั่นในตัวเอง แล้วก็คิดว่าตัวเองเป็นอะไรแล้วมีความสุข เพราะชีวิตหนึ่งเราเกิดมาครั้งเดียว อยากใช้ชีวิตอย่างไรใช้เลย โดยที่ต้องไม่สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น ถ้าคุณอยากจะเป็นเพศอะไร หรืออยากจะเป็นอะไรก็ตาม หนูคิดว่าเป็นเลย ยังไงคนรอบข้างเค้าก็ต้องเข้าใจเราอยู่ดี หนูคิดว่าทุกคนรู้หมดว่าเราเป็นอะไร แล้วเราอยากจะเป็นอะไร”

สีสันแรงบันดาลใจ จาก บลอสซั่ม ชนัญชิดา
“สำหรับคนที่อยากทำ Content หนูรู้สึกว่าทำไปเลย ทำในสิ่งที่ตัวเองรักและทำได้ดี สมมติว่าถ้าเราไม่ได้รัก แล้วเราฝืนทำ เดี๋ยวมันจะกลับมาสู่จุดเดิม เพราะเราจะท้อ แล้วก็ไม่อยากทำไปเอง ถ้าชอบแต่งหน้าแต่งเลย ชอบร้องเพลงร้องเลย ชอบเดินแบบเดินเลย หนูเคยเห็น Content Creator บางคนที่เดินแบบอย่างเดียว แล้วเค้าก็ดัง มีชื่อเสียงไปเลย หนูคิดว่าถ้าใครเก่งด้านไหนทำไปเลย ตอนนี้มันไม่จำกัดแล้วว่าคุณเป็น ชาย หญิง หรือ LGBTQ+ ทุกคนเท่ากันหมด แล้วก็สามารถทำ Content ของตัวเองได้ แต่ก่อนหนูแคร์คนอื่นมากเลย จนบางทีเจอบางคอมเมนต์ที่เป็นใครก็ไม่ รู้เราไม่รู้จักเลย แต่มันทำให้เรานอยด์ไปทั้งอาทิตย์ นอยด์ไปทั้งเดือน จนบางครั้งช่างมันบ้างก็ได้” - บลอสซั่ม ชนัญชิดา

ดูรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/c57c82ba-4327-445e-a149-6cb333b28ffd.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/a1f93c76-326e-4d60-8139-d6ba0cd92101.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-25T17:26:51.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9298,"title":"Challenge งดน้ำตาล 21 วัน เปลี่ยนคุณเป็นอีกคน!","content":"

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/c2240220-b1bb-4a58-8253-1bdf5b0678e4.png","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/676f0f73-0090-4105-9fca-fd639914f09a.png","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-23T00:19:00.000Z","content_types_title":"HEALTHY LIFESTYLE","slug":"/greenwave/healthy"},{"station_id":2,"content_id":9291,"title":"ก้าวทันโลก IT ถอดบทเรียนชีวิต ของ “ท็อฟฟี่ เป็นตุ๊ดซ่อมคอม” เจ้าหญิงแห่งวงการไอที ที่ได้ดีเพราะการเล่นเกม","content":"

“เราอย่ากดดันตัวเองว่า ฉันจะต้องรู้เรื่อง Chat GPT ฉันจะต้องรู้เรื่อง AI เราแค่ไม่กดดันตัวเอง ค่อย ๆ รู้จักมัน เทคโนโลยียังไงมันมีใหม่ขึ้นทุกวัน เราแค่สนใจในสิ่งที่พร้อมจะรับความรู้เรื่องนี้ เพื่อไม่ให้รู้สึกว่ามันเป็นการกดดันตัวเองเกินไป”

เปิด Club ส่งต่อแพชชั่น พร้อมแบ่งปันแรงบันดาลใจในทุกสัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่กับตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับแขกรับเชิญสุดปัง “ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม” อินฟลูเอนเซอร์สาย IT และเกม ที่เป็นมิตรกับทุกคนด้วยการนำเสนอคอนเทนต์เกี่ยวกับไอทีที่เข้าใจง่าย และสนุกไปพร้อม ๆ กัน นอกจากนี้อีกบทบาทหนึ่งของเขา คือ การเป็นเกมเมอร์ที่สามารถหารายได้จากการเล่นเกม สีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจ ถูกส่งต่อไว้แล้วในรายการ

ท็อฟฟี่ ตัวตน กับการยอมรับจากคนรอบข้าง

“การเป็นตัวตนของ ท็อฟฟี่ เราก็เข้าใจว่ามันต้องมีคนต่อต้านบ้างแหละ มันต้องมีคนหัวโบราณ หรือคิดต่างกันบ้าง แต่ปรากฏว่า คนรอบข้างของเราแทบจะไม่มีใครต่อต้านเลย จะมีแค่ช่วงเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นเราเป็น LGBTQ+ คนเดียวในคณะ เราก็เลยรู้สึกว่า การที่จะเปิดตัวมันลำบากใจ แล้วเพื่อนก็ห้าม บอกว่าแกอย่าสาวแตกนะ คือด้วยความที่เพื่อนเป็นชายแท้สุด ๆ แล้วเราก็ยังไม่มีเพื่อนเยอะเพราะเพิ่งมาเรียนปี 1 แล้วตอนนั้นอยากเป็นเชียร์ลีดเดอร์ พอเห็นเค้ารับสมัครก็อยากจะอาสาเหลือเกิน แต่ตอนเป็นเฟรชชี่ก็ทำได้แค่อดใจไว้ก่อน พอเรียนไปได้สักพัก มันก็จะมีเริ่มมีการแยกกลุ่มชัดเจน จนสุดท้ายเราก็เก็บตัวตนเราไม่อยู่ เราก็ปล่อยออกมาเต็มที่ ปรากฎว่าแจ้งเกิดเลย เป็นดาวเลยทีนี้

ในส่วนของครอบครัวเค้ารับได้อยู่แล้ว เวลามีเพื่อนมาที่บ้าน ทุกคนเรียก นังท็อฟฟี่ คือจากไม่รู้ ก็ต้องรู้แล้ว เพราะมีแต่เพื่อนกะเทยมาหาทุกวัน ซึ่งครอบครัวเค้ารู้แต่ไม่พูด แต่ว่าเราก็ไม่เคยไปบอกเค้านะว่าเราเป็นอะไร เค้าก็เห็นสภาพแล้ว ก็ปล่อยเลยตามเลย”

IT Support ตำแหน่งนี้ ทำหน้าที่อะไรบ้าง

“คือสโคปงานจริง ๆ มันก็จะกว้างมาก แต่ถ้าสรุปง่าย ๆ ก็คือ การทำให้บุคลากรทุกคนในบริษัทใช้อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ได้อย่างราบรื่น เวลาคอมพิวเตอร์มีปัญหา เค้าก็จะเรียกเรา และหน้าที่เราก็จะครอบคลุมไปจนถึงเรื่อง อินเตอร์เน็ต อุปกรณ์ เครื่องใช้ไฟฟ้าที่มันเสียบปลั๊กได้ พนักงานก็จะนึกถึงเราตลอด

คือต้องบอกก่อนว่าแรก ๆ ด้วยความที่เราเรียนสายไอทีมา เราก็จะมีความเข้าใจไอทีหมดเลย แล้วเราก็เลยคิดว่า ทุกคนที่ใช้คอมพิวเตอร์จะรู้เรื่องไอทีหมด แต่พอเรามาทำงานที่แรก เราก็ต้องปรับจูนความคิดตัวเองใหม่ว่า เราจะไปพูดว่าเรื่องแค่นี้ไม่รู้เหรอ พูดแบบนี้ไม่ได้ บางคนเค้าอาจจะใช้เป็นอย่างเดียว แต่เค้าไม่ได้รู้หรอกว่า เปิดคอมพิวเตอร์ใช้งานเสร็จแล้วต้องปิด Shut Down บางคนอยู่กันมา 10 ปี เวลาปิดคอมพิวเตอร์เค้าก็แค่ปิดสวิตซ์ไฟ บางเรื่องที่เราคิดว่ามันเป็นเรื่องพื้นฐานมาก แต่ปรากฎว่าคนไม่รู้ก็มีเยอะ เราเลยมองว่าความรู้เหล่านี้สามารถเอาไปเป็นคอนเทนต์สอนคนอื่นได้ เรื่องเบสิคเราไม่ควรมองข้าม ต่อให้บริษัทจะซื้อคอมพิวเตอร์ 30-40 ล้านบาท ถ้าลืมเสียบปลั๊กไฟ คอมพิวเตอร์ก็เปิดไม่ติด และใช้งานไม่ได้

คำถามยอดฮิตที่ IT Support มักจะเจอคือ ทำไมเน็ตใช้ไม่ได้ ทำไมปริ๊นท์ไม่ออก ทำไมเว็บมันเข้าช้าจังเลย หรือทำไมคอมพี่เปิดไม่ติด เม้าท์ขยับไม่ได้ จะเป็นเรื่องเบสิคหมดเลย ต่อให้เราเปลี่ยนสถานที่ทำงาน ปัญหาเหล่านี้ก็ตามเรามาด้วย”

อินเตอร์เน็ตช้า ปัญหานี้เกิดจากอะไรได้บ้าง?

“ปัญหาอินเตอร์เน็ตช้า เราต้องมาดูหลาย ๆ จุดก่อน ต้องมาดูภาพรวมว่าอินเตอร์เน็ตที่เราใช้ในบริษัทมันเป็นแบบไหน บางคนเกิดคำถามว่าเวลาเราเล่นที่บ้านอินเตอร์เน็ตมันเร็วแรงเหลือเกิน แต่ทำไมพอมาอยู่ในบริษัทแล้วมันช้าจัง มันไม่ทันใจ คือต้องบอกก่อนว่าอินเตอร์เน็ตแบบบ้านจะเป็นแบบ Home Use ก็จะมีการปล่อยสัญญาณที่แตกต่างกัน แต่พอมาเป็นแบบ Corporate มันก็จะมีเรทราคาที่แตกต่างกันไป เพราะการใช้งานก็จะมีความจริงจังมากขึ้น แล้วมูลค่าในการใช้จ่ายรายเดือนก็จะสูงขึ้นด้วย เพราะว่าอินเตอร์เน็ตแบบ Corporate ต้องการความเสถียร ถ้าเกิดปัญหาอินเตอร์เน็ตล่มมันส่งผลกระทบมากกว่า ผู้ให้บริการก็สามารถถูกฟ้องได้ นอกจากนี้อินเตอร์เน็ตแบบ Corporate มันก็ต้องดูที่จำนวนคนใช้ มีกี่อุปกรณ์ ยิ่งหลายอุปกรณ์ก็ยิ่งต้องหารความเร็วอินเตอร์เน็ต สมมติในองค์กรมี 100 คน แต่ละคนใช้คนละ 2 อุปกรณ์ เราก็ต้องหารกันไป ก็จะเป็นเรื่องของฮาร์ทแวร์ต่าง ๆ รวมถึงต้องเช็คว่าพื้นที่จุดนี้อับสัญญาณหรือไม่ อย่างบางครั้งเล่นอินเตอร์เน็ตในห้องน้ำแล้วมันช้า พวกสิ่งก่อสร้าง ก็มีผลต่อสัญญาณหมด

แล้วเวลาใช้อินเตอร์เน็ต หรือใช้อุปกรณ์ของออฟฟิศ หากเข้าเว็ปไซต์ต่าง ๆ IT เค้ารู้นะว่าเราเข้าอะไรอยู่ เพราะจะมีทีมเน็ตเวิร์คที่คอยจำกัดไม่ให้เข้าเว็บไซต์บางอย่าง เช่น ถ้าคุณดูหนัง ก็จะมีการทำให้เว็บไซต์ที่เข้าโหลดช้าหน่อย แต่ก็ยังเข้าได้อยู่ และถ้าเช็คประวัติว่า User แต่ละคนเข้าอะไร เค้าก็สามารถเช็คได้ และสามารถเจาะดูได้อีกว่าเป็น IP ไหน เครื่องไหน แต่ยุคนี้ก็จะมีเรื่องของข้อมูลส่วนบุคคล PDPA ซึ่งเราก็ต้องดู และต้องคอยป้องกันไม่ให้องค์กรไปทำผิดเกี่ยวกับระบบ Network และบางครั้งหากเราเอาโทรศัพท์มือถือ หรือแท็บเล็ตมาใช้ IT ก็รู้นะ แต่เค้าแค่จะไม่รู้ว่าเป็นใคร คือเค้าก็จะมีเลเยอร์ในการป้องกันข้อมูลเบื้องต้นอยู่”

จาก IT Support สู่เพจ ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม

“โดยส่วนตัวเราชอบเอาเทคนิคเรื่องไอทีมาโพสลงในโซเชียลอยู่แล้ว คือเราก็จะโพสบ้า ๆ บอ ๆ ของเราไปเรื่อย วันไหนอยากมีสาระ ก็จะมีสาระ แล้วเพื่อนก็เลยบอกว่า แกดูมี Potential ในการทำเพจ ไม่ลองทำเพจดูเหรอ เราก็ลองตัดสินใจลองทำดู ทำไปแบบลองผิดลองถูก จนทุกวันนี้ก็ยังลองผิดลองถูกนะ เพราะว่าคอนเทนต์มันหมุนเร็ว คือปกติเราจะเป็นสายเนิบ ๆ กลายเป็นว่า เราก็ต้องแบบมาลองเล่น และปรับตัวให้ทันกระแส

ตอนแรก ๆ ที่เปิดเพจ เราไม่ได้แต่งหญิงจัดเต็มขนาดนี้ แค่เอาวิกมาใส่ เอาเสื้อมาใส่ให้มันน่ารัก ๆ จนตอนหลังเริ่มจัดเต็มขึ้น ช่วงที่ดังที่สุดคือช่วงที่แต่งเป็นชุดนักเรียนญี่ปุ่น คือเราทำเพจนี้มา ปีนี้เข้าปีที่ 10 แต่ว่า 4 ปีแรก ตอนที่ยังไม่มีสปอนเซอร์ เราก็จะแต่งแบบงง ๆ ยังไม่เป็นคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน พอมาปีที่ 4 เราเริ่มรู้สึกว่า ฉันอยากมีชุดนักเรียนญี่ปุ่น อยากมีสไตล์ทีแสดงตัวตนชัดเจน มีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ก็เริ่มไปใส่ชุดนักเรียนญี่ปุ่น ซึ่งมันเริ่มจากที่เราไปถ่ายแบบ แล้วตากล้องเป็นตากล้องของนิตยาสารชื่อดัง เราก็คุยคอนเซ็ปต์กัน ก็ตกลงกันว่าให้ไปหาชุดนักเรียนญี่ปุ่นมาใส่ ปรากฎว่าภาพนั้นมันกลายเป็นไวรัล คนจำเราได้จากชุดนักเรียนญี่ปุ่น เราก็เลยเลือกแต่งตัวแบบนี้ จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของเราเลย

ส่วนชื่อเพจ คือตอนแรกอยากได้แค่คำสั้น ๆ จำง่ายว่า ตุ๊ดซ่อมคอม แต่ด้วยความที่เราคิดเยอะว่ามันจะดูบูลลี่รึเปล่า บางคนก็ไม่ชอบให้ถูกเรียกด้วยสรรพนามแบบนี้ ก็เลยลองใส่ชื่อเราเข้าไปเลยแล้วกัน กลายเป็น ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม อย่างน้อยเค้าจะเรียก ท็อฟฟี่ ก็ได้ หรือไม่ก็ ตุ๊ดซ่อมคอม ก็ได้ สองอย่างนี้สลับกัน”

คอมเมนต์และคำบูลลี่ หลังจากที่เริ่มเปิดเพจ

“ถ้าแรก ๆ ที่เปิดเพจก็จะมีคอมเมนต์ถามว่า เป็นตุ๊ดจริง ๆ ไหม ด้วยความที่คาแรกเตอร์เราไม่โกนหนวด ซึ่งเวลาจะเป็น LGBTQ+ ยุคนั้นมันต้องรักสวยรักงาม ถ้าจะแต่งหญิงจะต้องโกนหนวด ทำอะไรให้มันดูเรียบร้อย แต่เรารู้สึกว่า เรามีความมั่นใจตอนมีหนวดเราก็เลยไม่โกน ส่วนคำบูลลี่แรง ๆ ต้องบอกว่าอยู่มา 10 ปี แทบไม่เคยโดนเลย คือเรากลัวไปเอง เพราะว่าก่อนหน้านั้นเราทำเป็นคอนเทนต์การ์ตูน ไม่กล้าเปิดหน้าเพราะกลัวจะโดนถามว่าทำไมไม่โกนหนวด แต่ปรากฎว่าเราคิดเยอะไป พอเราเปิดตัวเปิดหน้าขึ้นมา ปรากฏว่าคนก็ชอบกว่าเดิม คนก็เริ่มติดตามมากขึ้น

ท็อฟฟี่คิดว่าน่าจะเป็นเพราะเราทำคอนเทนต์แบบไม่ใช้คำหยาบคาย เราวางตัวแบบเรียบร้อยไม่ได้หวือหวา และเราก็พอใจกับจุดนี้ของเรา พอเป็นคาแรกเตอร์แบบนี้ คนที่จะมาคอมเมนต์ด่าเค้าก็จะเกรงใจ ยกเว้นขาจรที่ก็จะมีมาคอมเมนต์บ้าง แต่เรารู้เลยว่าไม่ใช่คนที่ติดตามเรา เราก็เลยไม่ได้สนใจอะไร

เวลาเจอคอมเมนต์เชิงลบ เราก็อ่านแต่พออ่านเสร็จ ก็จะมามองตัวเองว่าเราเป็นอย่างนั้นจริงไหม ถ้าจริงก็ปรับ ถ้าไม่จริงก็คิดว่าเค้าคงมาคอมเมนต์เอาสนุก บางทีเราก็เคยตอบกลับในยุคแรก ๆ แต่เราก็รู้สึกว่ามันยุ่งยากและวุ่นวาย ก็เลยไม่เสียเวลาตอบดีกว่า”

ท็อฟฟี่ กับการเป็นเกมเมอร์

“ต้องเรียกว่ามันเป็นงานอดิเรก ในช่วงโควิดที่เราไม่สามารถออกไปอีเว้นท์ ก็เลยสตรีมเกม ซึ่งมันก็จะเป็นช่องทางหารายได้อย่างหนึ่ง แต่จริง ๆ แล้ว เราแค่สตรีมแก้เหงาเฉย ๆ เหมือนเราไปร้านเกมสมัยก่อน เวลาเรานั่งเล่นเกมก็จะต้องมีเด็กมาเกาะโต๊ะบอกว่าพี่ทำอย่างนั้นสิ พี่เล่นอย่างนี้สิ ไปทางนี้สิ เราอยากได้ความรู้สึกนั้น ตอนที่เราสตรีมเกม คือเราเล่นเกมอยู่ที่บ้านไม่ได้เจอใคร แต่เจอคนในเกมแทน แล้วก็ทำให้รู้สึกว่ามันไม่เหงาและมีเพื่อนคุย จนรู้สึกว่าการเล่นเกมสนุก ซึ่งเราไม่ได้เป็นคนเล่นเกมเก่ง เราเล่นแบบเด๋อ ๆ ด๋า ๆ แต่คนดูเค้าก็ชอบแบบที่เราเด๋อ ๆ ด๋า ๆ คนเค้าอยากดูตัวเราเวลาอยู่ในสถานการณ์ต่าง ๆ ว่าจะจัดการสถานการณ์ต่าง ๆ ในเกมยังไง

งานสตรีมเกมมันสร้างรายได้จริง ๆ แต่ ท็อฟฟี่ บอกก่อนว่าในยุคนี้ เราจะไม่เชียร์ให้เค้าลาออกจากงานแล้วมาทำ แต่ให้มองว่ามันคืองานอดิเรกที่สร้างรายได้เสริมได้เพราะว่ามันหมดยุคสตรีมเกมไปแล้ว หลังจากช่วงโควิดทุกอย่างมันเริ่มอยู่ตัวกันหมดแล้ว ซึ่งรายได้ของการสตรีมเกมมาจากแฟนคลับของเราบริจาคให้ เหมือนเราซื้อของขวัญใน Tiktok ถ้าแม่ยกเราเยอะ เราก็ได้เยอะ

ส่วนการแคสเกม คือเราเล่นเกมอะไรก็ได้ หรือแค่สตรีมอะไรก็ได้ขึ้นมา แล้วก็แค่พูดคุยกับแฟนคลับหรือคนที่ดูเราอยู่ บางครั้งไม่มีคนดูก็เล่นไปเถอะเพราะว่าเราก็จะมีโปรแกรมที่เอาคนมารวมกันอยู่ในที่เดียวแล้วก็พูดคุยกับเรา แล้วก็คุยไปเล่นไป เพื่อที่จะทำให้ไม่รู้สึกว่าการสตรีมของเรามันเหงา หรือมันเงียบเกินไป”

ท็อฟฟี่ กับเส้นทางสายอินฟลูเอนเซอร์

“ด้วยความที่เราทำเพจมา 10 ปี เราเริ่มรู้แล้วว่าความชอบของเราคืออะไร เรื่องไอทีมันกลายเป็นว่าเราชินกับมันไปแล้ว เริ่มอยากจะไปสนใจเรื่องอื่น ในรูปแบบไลฟ์สไตล์มากขึ้น อย่างช่วงนี้ชอบงานแฮนด์เมด ก็ไปหาคอร์สเรียนทำเทียนหอม ทำยาดม ทำน้ำหอม ซึ่ง ท็อฟฟี่ ใช้เวลาสร้างตัวถึง 4 ปีเลยนะ จาก 10 ปีที่ผ่านมา 4 ปีแรกเป็นช่วงที่ต้องสร้างตัวตนนานมากอยู่เหมือนกัน แต่อินฟลูเอนเซอร์สมัยนี้ ถ้าสมมติโพสคลิปหนึ่งแล้วผลตอบรับดี ยอดปัง แล้วสามารถจัดการคอนเทนต์ตัวเองได้ เค้าก็อยู่ได้ยาว มันแล้วแต่จังหวะ เรามองว่า ทุกคนมีนาทีทองของตัวเอง จังหวะไหนที่มันปัง มันก็จะปังไปเลย แต่บางครั้งมันยังไม่ถึง ก็อย่าเพิ่งท้อ

หลายคนที่จะรู้สึกผิดหวังเวลาเราเริ่มทำช่องหรือทำคอนเทนต์ บางครั้งทำแล้วรู้สึกว่าทำไมมันไม่ปังสักที สำหรับเราที่ทำคอนเทนต์มา 10 ปี แล้วเรารู้สึกว่ามันจะมีบางช่วงจังหวะที่ท้อ ผู้ติดตามไม่เยอะขึ้นเลย แต่เราจะคิดอยู่เสมอว่า จุดเริ่มต้นของเราในการทำคอนเทนต์ เราไม่ได้ทำคอนเทนต์เพื่อที่จะต้องปังแล้วต้องมีสปอนเซอร์เข้า แต่เราทำเพราะว่าเราอยากทำ พอคิดแบบนั้นเราจะไม่รู้สึกดดันตัวเอง ดังนั้นอย่าหยุด เพราะว่าการที่จะเป็นคอนเทนต์ครีเอเตอร์ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราก้าวเข้ามาบนเส้นทางนี้แล้ว เมื่อหยุดปุ๊บ มันก็จะมีดาวดวงใหม่ มีครีเอเตอร์หน้าใหม่เกิดขึ้นมาตลอด

ที่เรามาทำสายอินฟลูเอนเซอร์ เพราะว่าโควิด ช่วงนั้นเราไม่สามารถเข้าออฟฟิศได้บวกกับช่วงนั้นงานกำลังมา แต่พอเราเป็นคอนเทนต์ครีเอเตอร์ มันจะมีจุดหนึ่งที่เราบาลานซ์ชีวิตไม่ได้ งานประจำเราก็ทำไม่ได้ดี งานเพจในพาร์ทอินฟลูเอนเซอร์ก็ทำไม่ได้ดี เราก็เลยรู้สึกว่าต้องตัดสินใจ เลยหันมาทำแต่งานอินฟลูเอนเซอร์ แล้วโชคดีที่ตอนนั้นมันต้อง Work From Home ก็จะเริ่มมีพวกขายของอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ไม่ว่าจะเป็นกล้อง หรือ ไมโครโฟน เพื่อมาทำคลิป แล้วก็จะมีการทำ Affiliate แบบแปะลิงค์รีวิวไมโครโฟน รีวิวกล้อง รีวิวโน้ตบุ๊ค เริ่มกลายเป็นกระแส คนเริ่มหาพวกอุปกรณ์คอมพิวเตอร์มาใช้ Work From Home ช่วงนั้นมันก็เลยทำให้เราได้ค่าคอมมิชชั่นจากการแปะลิงค์ บวกกับสปอนเซอร์เข้ามาเยอะ เลยกลายเป็นช่วงพีคของเราเลย แต่การมีสปอนลูกค้าเข้ามาเยอะ มันทำให้สินค้าบาง เราก็ไม่ได้อยากจะรีวิวแปะลิงค์ขายของทุกอย่าง เราแค่อยากให้คนได้ใช้สินค้าที่เรารู้สึกว่าเราใช้แล้ว เราเลือกให้แล้วว่ามันดี มันราคาไม่แพง แต่คอนเทนต์มันต้องบาลานซ์ไปด้วยการหารายได้ เราเลยคิดว่าบางคอนเทนต์เราไม่ได้อยากมีสปอนเซอร์ เราแค่ทำเพื่อที่อย่างน้อยคนที่ได้ดูในอนาคตมันอาจจะมีผลกับเค้าและเราบ้าง”

ทำอย่างไรให้ก้าวทัน และรู้เท่าทันโลก IT

“เราอย่ากดดันตัวเองว่า ฉันจะต้องรู้เรื่อง Chat GPT ฉันจะต้องรู้เรื่อง AI ค่อยๆ รู้จักมัน ถ้าวันนี้ยังไม่พร้อมอยากจะรู้ ก็ขอแค่ให้รู้ว่ามันมีไว้ก่อน อาทิตย์หน้าถ้าอยากรู้ ก็ค่อยไปศึกษาก็ได้ เพราะว่าเทคโนโลยียังไงมันมีใหม่ขึ้นทุกวัน เราแค่สนใจในสิ่งที่เรารู้สึกว่าพร้อมที่จะรับความรู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นการกดดันตัวเองเกินไป

อยู่กับเรื่องไอทีมานาน ถามว่าเบื่อไหม ยังไม่เบื่อ แต่แค่รู้สึกว่าเวลามีการเปิดตัวอะไรใหม่ ๆ มันจะไม่มีความรู้สึกว้าวแล้ว แต่เราจะไปตื่นเต้นกับยาดมที่มีแพ็คเกจน่ารักมากเลย มันข้ามสายไปเลย ความสนใจมันเริ่มเปลี่ยน แต่ไอทีมันเป็นสิ่งที่เราเสพเป็นชีวิตประจำวันมา 10 ปีแล้ว การทำไอทีของเรามันคือการทำงาน แต่ความสนใจอื่น ๆนั่นคือสิ่งใหม่ของเรา

สิ่งที่อยากเตือนคนใช้โซเชียลมีเดีย อย่างเรื่องเวลามีดราม่าในโซเชียล ให้ใจเย็น ๆ แค่ให้รู้ว่ามันมี แต่บางครั้งไม่ต้องไปคอมเมนต์อะไร หรือไม่ต้องอยากจะไปด่าคนนั้นคนนี้โดยที่เราไม่ได้รู้ที่มา เพราะว่าเราก็อาจจะโดนหมายศาลได้ สมัยนี้เวลาแจ้งความมันง่ายมากเลย เสียเงิน เสียเวลา เสียประวัติอีก แล้วก็อีกอย่างก็คือเรื่องของเว็บปลอม หรือเวลาเราซื้อของแล้วโดนหลอกจากการช็อปปิ้งออนไลน์ ก็อยากให้ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งหลงของถูก เวลาเราจะซื้อของออนไลน์ต้องระแวดระวังไว้ด้วย

เรื่องความก้าวหน้าของเทคโนโลยี AI ตอนนี้มันมีเทคโนโลยีที่สามารถเลียนแบบเสียง ได้ ซึ่ง ท็อฟฟี่ เชื่อว่าอีกหน่อยมันจะพัฒนาไปได้มากกว่านี้ AI มันมีประโยชน์เยอะก็จริง แต่มันต้องให้เวลามันได้เรียนรู้ มันต้องป้อนชุดข้อมูลลงไป ตอนนี้มันสามารถเลียนแบบเสียงเราได้ ยังไม่สามารถเลียนแบบพฤติกรรมเราได้ สิ่งที่เราต้องระวังคือ อย่าพิมพ์ข้อมูลส่วนตัวลงไปในแพลตฟอร์มต่าง ๆ มากเกินไป ข้อมูลเหล่านี้มันสามารถค้นหาได้ใน Search Engine ต่าง ๆ จาก Digital Footprint การที่มีข้อมูลอยู่ในโซเชียลเน็ตเวิร์คเยอะ ๆ มันก็น่ากลัวเหมือนกัน ถ้าเจอคนที่ไม่หวังดี และเรามองว่า AI มันนำมาใช้ได้กับหลาย ๆ อาชีพ แต่อาชีพสายบริการ เราว่ามันก็ต้องพึ่งพาคนอยู่ดี เพราะมันจะอาศัยเรื่องอารมณ์ และบางอาชีพจำเป็นต้องมาเจอหน้าเจอตากัน แต่ถ้าเป็นพวกแรงงาน หรือบางธุรกิจอยากจะตัดข้อผิดพลาดจากการทำงานของคน อย่างการแพ็คของ ก็อาจจะใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วย

เรารู้สึกว่าไม่ต้องห่วงว่า IT Support จะตกงาน อาชีพสาย IT ยังไปได้อีกไกล เพียงแต่ว่า เราต้องมีทักษะมากขึ้น อย่างถ้าเราถนัดซ่อมคอม แต่เราไม่รู้เรื่องเน็ตเวิร์ค เราก็จะต้องรู้เรื่องเน็ตเวิร์คมากขึ้น สมัยนี้มันมีที่ให้เรียนเยอะมาก แล้วก็ง่ายมากขึ้น มันมีคอร์สเรียนออนไลน์ ที่ทำให้เราสามารถเพิ่มทักษะพิเศษได้อีก เราสามารถทำงานได้มากขึ้น และความรู้ด้าน IT ถ้ามีติดไว้ก็ไม่เสียหาย”

“ภาษี” เรื่องนี้ที่ท็อฟฟี่อยากทำคอนเทนต์

“คอนเท้นท์ที่อยากทำ และล่าสุดเพิ่งลองทำไปคือ เรื่องภาษี โดยเฉพาะภาษีย้อนหลัง เพราะครีเอเตอร์หลายคนเค้าจะต้องมองข้ามเรื่องนี้ไปว่า เรารับเงินมาแต่คิดว่าไม่ต้องแจ้งสรรพากร ไม่ต้องยื่นภาษีหรอก ซึ่งมันเป็นความเข้าใจที่ผิด ด้วยความที่ครีเอเตอร์มันเยอะขึ้น รายได้ก็ได้มาจากหลากหลายช่องทาง มันก็กลายเป็นว่า พอเรามีรายได้เยอะ สิ่งสำคัญที่ตามมาเลยคือ ภาษี การยื่นภาษีอะไรต่าง ๆ สมัยนี้สรรพากรเค้าทันสมัย แค่มีการยื่นบัตรประชาชน มันก็ขึ้นหน้าระบบแล้วว่าเงินมาจากไหนบ้าง ซึ่งเราก็เคยโดนเก็บภาษีย้อนหลัง ซึ่งเรายื่นภาษีก็จริง แต่เราไม่รู้ว่าเราต้องยื่นรูปแบบวงเล็บไหน มันเลยกลายเป็นว่าเรายื่นผิดประเภท เพราะว่า 10 ปีที่แล้ว มันยังไม่มีฟรีแลนซ์ มันไม่มีมาตราให้ว่า ฟรีแลนซ์ต้องวงเล็บไหน โดยความเป็นจริงมันคือ 40 วงเล็บ 2 พอเรายื่นผิด แล้วสะสมมาเรื่อย ๆ ก็มีเบี้ยปรับทบไปเรื่อย ๆ สิ่งที่ต้องระวังคือ เค้านับตั้งแต่วันที่มีข้อมูลแล้วมันจะคูณดอกเบี้ยเข้าไปอีก ซึ่งดอกเบี้ย มันนับตั้งแต่วันแรกที่เรายื่นผิด พอเรามีประสบการณ์ที่เคยยื่นภาษีผิดประเภทมาแล้ว ก็มาคิดว่าฉันเสียเงอนไปเป็นล้าน ฉันก็ต้องได้คอนเทนต์ อย่างน้อยก็เป็นประโยชน์ให้กับคน เพราะขนาดเราระวังแล้ว มันก็ยังเกิดความผิดพลาดได้เลย”

ความรู้พื้นฐาน คือ The Best

“ตั้งแต่ทำคอนเทนต์มา คอนเทนต์ที่ปังที่สุดคือ คอนเทนต์ให้ความรู้เกี่ยวกับการเลือกใช้ปลั๊กไฟ อย่าใช้ปลั๊กไฟราคาถูก ใช้ปลั๊กไฟที่มี มอก. ได้มาตรฐาน เพราะว่า 90% ของเหตุไฟไหม้ในประเทศไทย มาจากการใช้ปลั๊กไฟที่ไม่ได้คุณภาพ

เราแค่มองว่า ความรู้พื้นฐาน คือ The Best ทุกอย่างมันเริ่มจากพื้นฐานหมด จะเปิดคอมพิวเตอร์ก็ต้องเสียบปลั๊ก หรือบางคนชอบซื้อคอมพิวเตอร์มา 2-3 แสน แต่ใช้ปลั๊กไฟ 50 บาท เวลาฝนตก ฟ้าผ่า ถ้าเกิดไฟกระชากมันก็ดึงไปหมดเลย พวกอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนใหญ่พังจากการใช้ปลั๊กไฟที่ไม่ได้มาตรฐาน

เรื่องความเป็นตัวเรา เราก็รู้สึกว่า เราอยากจะรีวิวแบบนี้ คนอื่นเค้าจะมีการตะโกน แต่เราเองจะรีวิวเนิบ ๆ ที่เป็นคาแรกเตอร์ของเราเหมือนเดิม เพราะเรารู้สึกว่าสุดท้ายแล้วคนมันต้องเบื่อการตะโกนบ้างแหละ สุดท้ายคนก็จะโฟกัสที่คอนเทนต์ ซึ่งการทำคอนเทนต์มันก็เหมือนแฟชั่น คือ เทรนด์มันเป็นแบบไหน มันก็จะไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวมันก็วนกลับมาเป็นสไตล์ดั้งเดิม” – ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม

พบเรื่องราวชีวิตหลากสีสันใน Club Pride Day คลับที่เต็มไปด้วยแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจ และมีคลังความรู้ที่พร้อมแชร์ ไปกับแขกรับเชิญพิเศษ และสองดีเจสุดแซ่บ “พี่อ้อย” และ “ก็อตจิ” ได้ในทุกสัปดาห์

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/96815a33-d320-484d-b2df-ae4133c20469.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/3ad2f1b8-98e3-4e72-8949-dea6548ea8af.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-20T13:17:52.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9210,"title":"เปิดเส้นทางความฝัน แบ่งปันพลังใจ จาก “เตยยี่ ประภัสสร” ศิลปินที่รังสรรค์ตัวอักษร ให้เป็นเพื่อนกับทุกความรู้สึก","content":"

“เตยเชื่อว่าความสวยงามของชีวิต จริง ๆ มันคือการเดินระหว่างทาง ไม่ใช่จุดหมาย เพราะฉะนั้น จุดหมายของเตยเปลี่ยนได้ทุกวัน และเตยอยากให้มนุษย์
มีความฝันมากกว่า 1 อย่าง เพราะมันจะทำให้ชีวิตสนุกมากขึ้น”

เปิด Club ส่งต่อแพชชั่น จากสีสันของชีวิต พร้อมแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจในทุกสัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่กับตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับแขกรับเชิญสุดฮีลใจ “เตยยี่ ประภัสสร” ศิลปินที่เชื่อว่า ศิลปะไม่ทำให้เราอดตาย จนกลายมาเป็นศิลปินที่ให้กำลังใจผู้คนผ่านถ้อยคำ เธอเชื่อว่า ภาษาไทยจะสามารถกลายเป็น ศิลปะ ที่เข้าถึงอารมณ์ผู้คนได้ กว่าจะมีวันนี้ เธอผ่านหลากหลายเรื่องราวของชีวิต และได้แบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจไว้ในรายการด้วย

“นักเล่าเรื่อง” กับนิยามความเป็น เตยยี่

“เตยรู้สึกว่า ตัวเองเป็นนักเล่าเรื่อง เตยเป็นคนที่มีความเชื่อในศิลปะ ซึ่งมันอยู่ที่ว่าช่วงไหน หรือเวลาไหนที่เรารู้สึกว่า เราอยากถ่ายทอดอินเนอร์ความเป็นมนุษย์ ผ่านกระบวนการไหนก็ตาม เมื่อก่อนเตยอาจจะถนัดในเรื่องของการเป็นครูสอนการแสดง เตยก็เลยเลือกวิธีสอนการแสดงเพื่อสื่อสารจิตวิญญาณของเรา ผ่านมาช่วงหนึ่งเตยเลือกเล่าเรื่องผ่านการจัดละครเวที ทำ Exhibition บ้าง แต่ ณ วันนี้เราเลือกสื่อสารความเป็นมนุษย์ผ่านคำเขียน

อย่างรายการ Teayii Talk ก็เกิดจาก Exhibition ที่ชื่อว่า A HEART TO BE HEARD เพราะหัวใจทุกดวงมีคุณค่าในรูปแบบของตัวเอง ซึ่งพอได้จัด Exhibition วันนั้นเตยคิดอย่างเดียวเลยคือ อยากให้รู้ว่าจริง ๆ แล้วมนุษย์มีหลายฤดูกาลความรู้สึก เราไม่ได้มีแค่ความสุข เราไม่ได้มีแค่ความสวยหรู เราไม่ได้มีแค่ความฝัน ทุกคนผ่านฤดูกาลต่าง ๆ มาแล้ว หลังจากนั้น เตยก็เลยเชิญคนในวงการต่าง ๆ มานั่งสัมภาษณ์กับเรา แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการคุยแบบ Deep Talk เป็นคำถามที่ไม่ได้เน้นมีม จะเน้นแค่ว่าวันนี้คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเตยเค้ามีอะไรมาพูดคุยกัน”

เตยยี่ กับวิธีทำความเข้าใจ “ทุกข์”

“ย้อนกลับไปตั้งแต่เด็ก เตยได้ทุกอย่างมาจากคุณแม่ คุณแม่จะเป็นคนที่ไม่ให้เสพความทุกข์เลย ตอนเด็ก ๆ เตยไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองเรื่องความโชคดี สมมติว่าสอบตก เตยไม่เคยต้องมานั่งขอโทษแม่ แล้วแม่จะบอกว่า สอบตกก็แค่ซ่อม แม่จะให้ไปคิดเอาเองว่า ชอบเรียนอะไรก็ตั้งใจให้เต็มที่ มันทำให้ทุกอย่างผ่านไปไวมาก ไม่ชอบเรียนวิชานี้ก็แค่เปลี่ยนวิชา แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้รู้สึกว่า จริง ๆ เราเป็นคนที่ชอบเจาะลึกด้านอารมณ์ แล้วชอบเสพแค่ความสุขด้วย จนวันหนึ่งมันมีความเศร้าเข้ามา ซึ่งพอเราเศร้ามาก ๆ เราไม่มีทางออก เตยก็เลยเลือกเขียน เพื่อให้เราได้ยินเสียงของตัวเอง

ชีวิตมันเลือกไม่ได้ เตยมีหน้าที่เดียวคือไม่ผลักใสความทุกข์ แล้วก็ทำความเข้าใจ เมื่อก่อนเตยเป็นคนที่ยอมไม่ได้เลย ถ้ามีคนมาทักว่าเตยเศร้าอะไร เราจะตอบทันทีว่าไม่เป็นไร แฮปปี้มาก แล้วแสดงออกแค่ด้านบวกอย่างเดียว ซึ่งทำมาโดยตลอด จนถึงอายุ 30 เลยนะ เตยไม่เข้าใจความทุกข์ด้วยซ้ำ จน ณ วันหนึ่งที่เรารู้สึกว่าทุกข์เกินไปจนต้านไม่ไหวแล้ว มันมีเรื่องที่เราไม่เข้าใจเยอะอยู่ แล้วเรื่องพวกนั้นพอทบทวนดู สุดท้ายมันคือเรื่องความรัก เพราะว่าเวลาเรารัก เราจะรู้สึกว่าเค้าต้องรักเราสิ แล้วความรักมันต้องสวยงามสิ แต่บางทีเราเจอความรักที่มันไม่สวยงาม ซึ่งเราทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากทำความเข้าใจ

โดยวิธีที่ง่ายที่สุดคือ คุยกับตัวเองให้เป็น อาจจะไม่ต้องพูดกับกระจกก็ได้ บางคนเขียน หรือบางคนอัดเสียงแล้วมาเปิด เพื่อเช็คว่าตอนนี้รู้สึกยังไง สะท้อนความคิดตัวเองให้ได้ อย่างวันนี้ ก่อนมารายการ เตยมีอารมณ์เหงา คือเตยเป็นคนขี้เหงามาก แล้วเตยเหงาอยู่ประมาณ 20 นาที ซึ่งเตยมีวิธีการคือพูดกับตัวเองเยอะมากว่า ข้อดีในชีวิตเราเยอะมากนะ อย่างน้อยเรามีน้ำสะอาดให้อาบ เรามีสบู่ที่เพิ่งไปออกงานอีเว้นท์มา แล้วเราได้ฟรี เรามันเก่งจัง ที่หาสบู่ฟรีใช้ได้ แล้วเตยเลยรู้สึกว่า สุดท้ายแล้วจุดสังเกตที่ดีที่สุดคือ หาวิธีคุยกับตัวเองให้เป็น โดยที่ต้องไม่หลอกตัวเองด้วย”

เมื่อชีวิตรู้สึก “กลัวความเหงา”
“นอกจากกลัวความเศร้าแล้ว เตยกลัวความเหงา เพราะรู้สึกว่าความเหงาเป็นเรื่องที่น่าอาย แล้วช่วงนี้เป็นช่วงที่ปรับตัวเยอะมาก เพราะอยู่ในช่วงที่เพิ่งขอแฟนแต่งงาน เราเปลี่ยนเอเนอร์จี้มามีคนหนึ่งคนข้าง ๆ เราเปลี่ยนเอเนอร์ของการออกงาน การทำงาน การกลับบ้าน การไปรับไปส่ง จนสุดท้ายมันมีความคิดขึ้นมาว่า มันมีความเหงาอยู่ในนั้นเหมือนกันนะ เพราะก่อนหน้านี้เราใช้ชีวิตหลังจากอกหัก เราฝึกทำความเข้าใจอารมณ์เรามาอย่างดีแล้วว่าอยู่คนเดียวเป็นยังไง เราใช้ชีวิตเพื่อตัวเองมาสักพักใหญ่ ไปออกงานเพื่อตัวเอง ไปปาร์ตี้เช้าจรดเย็นเพื่อตัวเอง แล้ว ณ วันนี้ พอเรามีคน ๆ นี้อยุ่ข้าง ๆ ช่วงเวลาที่เคยเป็นของเรา วันนี้เราควรจะแบ่งเวลาส่วนหนึ่งเพื่ออยู่กับเค้า เตยว่าความเหงามันมาพร้อมความสนุกด้วย ณ วันนี้ เตยมาหาความสุขคือเวลาเราอยู่กับแฟนในห้องสองคนแล้วเราสนุกยังไง ซึ่งคำตอบคือ มันเป็นความสนุกอีกรูปแบบหนึ่ง และความเหงาของเตย ไม่ได้เกิดขึ้นในเวลาที่เราอยู่กับแฟนนะ มันเกิดขึ้นจากการที่เสียงสังสรรค์ การปาร์ตี้สุดเหวี่ยงรอบข้างมันลดลงเฉย ๆ ซึ่งเราแค่ยังไม่ชิน

ณ วันนี้ เตยรู้สึกว่าตื่นมามีความสุขทุกวัน แต่แค่อย่างวันนี้ที่เกิดความเหงากับเรา 20 นาที มันคือเหงาแป๊บเดียว เรารู้ตัวเองว่าเราเหงา อย่างตอนอกหัก เตยไม่ให้ตัวเองอกหักเกิน 10 วัน ซึ่งจริง ๆ แล้ว ความเศร้ามันห้ามไม่ได้นะ แต่เตยมีสิทธิ์ที่จะกำหนดให้ตัวเองไม่ทุกข์ยาวนาน เพื่อหลังวันที่ 10 ตัวเองต้องทำงานได้แล้ว เรามีไทม์ไลน์กำหนดไว้ เพื่อไม่ให้ชีวิตเราดิ่งเฉย ๆ แต่ความเศร้ามันห้ามไม่ได้จริง ๆ”

ในความกลัว...มันจะมีความกล้าซ่อนอยู่เสมอ

“จุดหนึ่งเตยพาตัวเองไปดูงานศิลปะทุกรูปแบบ ไปเดิน Exhibition ไปดูละครเวที ไปดูคอนเสิร์ต ไปดูงานอาร์ท ไปดูทอล์ค เตยมองว่ารอบตัวคืออาร์ทหมดเลย ซึ่งในการจะทำอะไรสักอย่าง มันจะมีกล่องความคิดอยู่ 2 กล่อง คือกล่องความอยาก และกล่องความกลัว แต่เตยคิดว่าถ้ากลัวแล้วต้องทำ อย่างการนั่งสัมภาษณ์คนดัง เตยกลัวมากนะ เพราะเตยเป็นคนที่ชอบอยู่เบื้องหลัง แล้วพอออกหน้ากล้อง ตอนแรกเราจะไม่ค่อยสะดวก และไม่ค่อยถนัด แต่เตยก็พยายามดูให้เยอะที่สุด และถ้ากลัวอะไรให้ทำ เพราะสุดท้าย ความกลัวมันจะมีความกล้าซ่อนอยู่เสมอ”

อยากให้ลายเซ็นเตยยี่ เป็นพื้นที่ปลอดภัย

“ส่วนใหญ่แล้ว Exhibition ที่หลายคนได้สัมผัสคือ เราจะเห็นงานแสดงภาพถ่าย งานปั้น งานอาร์ทหลายรูปแบบ แต่วันนี้ เตย เป็นคนหนึ่งที่บอกว่า ตัวอักษรภาษาไทยเป็นงานศิลปะ ซึ่งมันเกิดความเห็นต่าง และมันมีกระแสอยู่แล้วที่จะบอกว่า เขียนคำแล้วเป็นงานศิลปะได้ยังไง วิธีการรับมือตอนแรก ๆ เตยหงุดหงิด เพราะว่าบางทีคำในอินเตอร์เน็ตมันโหดเหี้ยมมาก ใจร้ายมาก พอเราโดนก็เลยมาหาอีกสเต็ป แล้วพบว่าการคุยกับคนเยอะ ๆ ช่วยได้ ซึ่งคนที่อยู่ในวงการก็จะพูดว่าให้ปล่อย โดยการปล่อยของเตย เราจะทำความเข้าใจก่อนว่าศิลปะที่เราทำอยู่ มันมีหน้าที่ทำให้คนรู้สึก ถ้าใครไม่รู้สึก อย่าบังคับเค้า แล้วเราไม่มีสิทธิ์ไปบอกว่า นี่งานฉัน ทำไมไม่มองเป็นศิลปะ

เตยคิดไว้ตั้งแต่แรกเลยว่า เตยอยากให้ลายเซ็นตัวเอง กลายเป็นพื้นที่ปลอดภัย ใครสะดวกมาเสพให้เสพ ใครไม่สะดวกอย่างน้อยเลื่อนผ่านก็ได้ ไม่ต้องโจมตี เพราะว่ามันเครียดนะ จนปัจจุบันเตยรู้สึกว่า สุดท้ายแล้วช่วงนี้คนเอาคำภาษาไทยมาใช้เป็นงานอาร์ทเยอะมาก เราได้เปิดประตูโลกใหม่ที่มันมีมาอย่างยาวนานแล้ว และเตยรู้สึกว่า ภาษาไทยสวยมาก ทำไมเราถึงไม่มี คำภาษาไทยในงานอาร์ท เหมือนที่เมืองนอกบ้าง เราก็เลยมาทำของเราเอง

ตอนที่เตยเรียนในธรรมศาสตร์ มีวิชาหนึ่งที่เตยชอบมาก ชื่อวิชาว่า Art Management คือเป็นนักศิลปะยังไงที่ไม่อดตาย ซึ่งเค้าสอนแม้กระทั่งทำ Presentation ขายสปอนยังไง แล้วเตยรู้สึกว่าขอบคุณมากที่เตยได้เรียน แล้วมันเป็นจุดเปลี่ยนของเตยที่รู้สึกว่า Art ไม่จำเป็นต้อง For Art มันสามารถกลายเป็น Art For Business ได้ และมันสวยงามเหมือนกัน มันมีช่วงหนึ่งที่เตยโดนโจมตีว่าคนนี้เขียนเพื่อเงิน คำตอบคือใช่ บางอย่างเราเขียนเพื่อเงิน บางอย่างเราเขียนเพื่อฮีลใจตัวเอง บางอย่างเราเขียนเพื่อฮีลใจเพื่อนรอบข้าง เพราะฉะนั้น ศิลปะมีหน้าที่หลายรูปแบบ”

การมีหลายความฝัน มันทำให้ชีวิตสนุกขึ้น

“ที่เตยมองว่ามนุษย์ควรมีความฝันมากกว่า 1 อย่าง เพราะว่าเตยเคยมีความฝันอย่างเดียวแล้วเจ็บปวด และเตยรู้สึกว่าจริง ๆ แล้วมนุษย์ควรสนุกกับชีวิต ตอนแรกเตยมีความฝันอยากเป็นครู พอทำไปแล้ววันหนึ่งมันถึงจุดอิ่มตัว ซึ่งมนุษย์ Burn Out ได้ แล้วถ้าถึงจุดนั้น สิ่งที่เราทำได้คือการสะสมระหว่างทางใหม่ เตยเชื่อว่าความสวยงามของชีวิต มันคือการเดินระหว่างทาง ไม่ใช่จุดหมาย เพราะฉะนั้นจุดหมายของเตยสามารถเปลี่ยนได้ทุกวัน และมนุษย์ควรจะมีความฝันมากกว่า 1 อย่าง เพราะว่ามันทำให้ชีวิตสนุกขึ้น”

จากฝันอยากเป็นครู สู่ Rhythm Of Arts Creative Space

“Rhythm Of Arts Creative Space เป็นโรงเรียนที่เกิดจาก Pain Point ของเตย คือเรารู้สึกว่าเราไม่มีที่ยืนให้กับความฝันของเราเอง เราชอบงานศิลปะมาก แต่วันหนึ่งอาจจะต้องเข้าไปเรียนวิทยาศาสตร์ เรียนคณิตศาสตร์ เรียนภาษาอังกฤษ แล้วเตยมีคำถามที่ลึกมากคือ เตยรู้สึกว่าเราใช้เวลา 12 ปีตั้งแต่ป.1 ถึง ม.6 ไปกับการเรียนไทย อังกฤษ สังคม วิทยาศาสตร์ แล้วทำไมไม่ฝึกให้เรากลายเป็น Artist เลย แล้วเตยก็ได้ไปเจอเพื่อน ๆ ที่เค้าเรียนโรงเรียนโรงเรียนอินเตอร์ ที่เค้ามีเรียนแบบซ่อมรถ เตะบอล และล้างฟิล์ม

เตยโชคดีที่รู้ตัวเอง และได้เข้าเรียน ศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แล้วได้ไปหมกมุ่นอยู่กับศิลปะ มันเป็นจุดใหญ่เหมือนกันที่ทำให้เราได้รู้ว่า การที่วันนี้เราตื่นมาแล้วได้เดินเข้าไปโรงเรียนที่เราอยากเรียน มันมีความสุขมากเลย

ถามว่าศิลปะกับเด็กไทยเป็นยังไงบ้าง เตยว่า ปัจจุบันเด็กมีโอกาสเยอะ เพราะเห็นจาก Art Exhibition ที่มีการจัดเยอะมาก เดือนนี้ประมาณ 40 งานทั่วกรุงเทพ เตยว่ามันเป็นโอกาสที่ให้คนได้เห็นงานใหม่ ๆ และสมัยนี้ศิลปะมันเป็นที่นิยมมากขึ้น เพราะมีตัวอย่างคนที่ประสบความสำเร็จจากอาชีพนี้มากขึ้น และล่าสุดเตยเพิ่งเจอใน Tiktok มีคนสอนรำพระพิฆเนศ แล้วมีคนลงคลาสเต็มเลย ทุกวันนี้มันวาไรตี้มาก และงานอาร์ทอยู่ทุกที่

และในวันที่เราเปิดโรงเรียน ผลตอบรับดีมาก ตอนนั้นเป็นช่วงที่จับพลัดจับผลู เหมือนเราลาออกจากงานประจำ แล้วเราก็รู้อย่างเดียวว่าเราชอบกำกับ แต่การจะกำกับได้ เตยต้องเริ่มจากไปเป็นอาจารย์สอนการแสดงตามสถาบันก่อน แล้วก็ไปแคสที่สถาบันหนึ่งที่ดังมาก ๆ แล้วไม่ผ่าน จากนั้นก็เลยพลังจากแม่มา แม่บอกว่าเตยแคสไม่ผ่านก็เปิดเองสิ เราก็เลยเปิดโรงเรียนเอง ณ วันนั้นวิชาแรกที่สอนชื่อค่ายว่า ติสท์แตก เป็นค่ายที่รวมนิเทศศาสตร์ เอารุ่นน้อง นิเทศจุฬา, ศิลปกรรม ธรรมศาสตร์, การแสดง มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มารวมกัน แล้วก็ทำให้พื้นที่นั้นมีแต่เรียนการแสดง และเด็กจะได้เรียนกับพี่แต่ละมหาวิทยาลัยที่แตกต่างกัน เพื่อให้ได้รู้ตัวเองว่าจริง ๆ เราชอบอะไร ซึ่ง ณ วันนั้น เราประสบความสำเร็จ เนื่องจากว่ามันใหม่ด้วย ที่เป็นค่ายเน้นปฏิบัติ และเป็นปฏิบัติที่แนะแนวด้วย และเตยกล้าพูดเลยว่า เตยเป็นครูที่อนุญาตให้เด็กพูดคำว่าไม่ชอบ เพราะเตยรู้สึกว่ามนุษย์มีสิทธิ์ที่จะไม่ชอบ แล้วถ้าเข้ามาใน Rhythm Of Arts Creative Space ของเรา คุณก็มีหน้าที่เดียว ก็คือ ค้นหาตัวเอง แล้วสนุกกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

อย่าง เตย ตอนเป็นผู้กำกับ จากที่เราเรียนจบกำกับการแสดงมา แต่พอในมาใช้ชีวิตจริง สมัยนั้นประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่เราจะหาเงินได้ด้วยการทำละครเวที สมัยนี้อาจจะดีขึ้นแล้ว ซึ่งสมัยเตย เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้กำกับละครเวทีที่หาเงินไม่ได้ ไม่ตอบโจทย์ แล้วมันไม่ใช่แค่เรา คนรอบข้างในวงการละครเวทีสมัยนั้นก็มีปัญหาแบบเดียวกัน จนเรารู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ศิลปะที่เราถนัด เพราะถ้าเราถนัด เราจะหาข้อดีจนเราทำต่อไปได้ เตยก็เลยเลือกที่จะไม่ทำละครเวทีแล้ว”

เมื่อรักที่ผิดหวัง ทำให้เกิดเพจสุดฮีลใจ teayiiartsworks

“ถ้าถอดบทเรียนจากตัวเอง เตยว่า ความรักที่ผิดหวังของเรา เกิดจากวินาทีที่เราไม่ห้ามใจ เรารู้ดีว่าบางความสัมพันธ์เราไม่ควรเข้าไป บางความสัมพันธ์มันจะเป็นพิษทีหลัง แต่ด้วยความที่เราไม่ห้ามใจ แล้วพอเอาตัวเองเข้าไปในความสัมพันธ์ กลายเป็นเหมือนรอวันที่เราจะโดนเผา แล้วคนที่จุดไฟเผานั้นไม่ใช่ใคร แต่คือตัวเราที่จุดไฟเผาตัวเอง เตยว่าสุดท้ายแล้ว อย่าหลอกตัวเองดีกว่า ความผิดหวังเกิดจากการที่เราพยายามปิดบังมัน แล้วการปิดบังนั้นส่วนใหญ่มันคือสิ่งที่เรารู้อยู่แก่ใจ หลายต่อหลายเคสที่เราเห็นเป็นกองเพลิง แต่เราก็ชอบ อยากลองลุยไฟ แม้เคยมีคนเตือนว่าเตยยี่เธออย่าเข้าไปหาคนนี้นะ แต่เราตัดสินใจเดินเข้าไปเลย

teayiiartsworks มันเกิดจากที่เตยชอบเอาคืนความทุกข์ บางคนอาจจะบอกว่าทุกข์แล้วมีคุณค่า แต่เตยว่าทุกข์แล้วต้องเอาคืน เพราะเราเสียเวลาร้องไห้กี่วันกี่เดือนกี่ปี เตยก็เลยรู้สึกว่าทุกความทุกข์ของเตย เตยจะจดไว้เสมอว่าทุกข์แล้วเตยได้ยินเสียงอะไร เช่นมีอยู่เคสหนึ่งพิมพ์หากันเช้าจรดเย็น แล้วอยู่ ๆ หายไป จนเรารู้สึกว่า มันจะมีการพิมพ์แบบไม่มีสถานะ เหมือนที่เด็กสมัยนี้ชอบรายงานกัน ณ วันนั้นเตยจดไว้เลยว่า เอเอ็มทูพีเอ็มไม่อยากพิมพ์หาเธอแล้ว เตยก็เลยเอามาทำเป็น Exhibition ชื่อว่า AM Till PM ไม่อยากพิมพ์หาเธอแล้ว จากความรู้สึกอึดอัดในวันที่เราเหมือนโดนบังคับให้พิมพ์หาอยู่ได้ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้อยาก หรือบางวันเกิดคำถามว่า เราอยู่ในสถานะไหนนะ เราเป็นใครทำไมเราต้องไปพิมพ์หาเค้า เตยก็เลยสะสมความอึดอัดแต่ละช่วงเวลา ในความรู้สึกที่เราเจอแต่ละเคสมา แล้วก็เอาคืนมันโดยการทำ Exhibition

ตอนเปิดเพจแรก ๆ พอโพสต์ภาพไป เรายังต้องบังคับให้เพื่อนรอบตัว 50 คนมาช่วยกดไลค์ให้หน่อย และช่วงแรก ๆ เตยจะเขียนอะไรที่เราควรจะรู้สึก มันจะดูฟุ้งซ่านไปหน่อย เพราะเราไม่อยากทุกข์ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเขียนสิ่งที่เราทุกข์จริง ๆ หรือเกิดขึ้นในวันนั้นจริง ๆ มันทัชใจคน และเริ่มมีคนชอบผลงานเรามากขึ้นจนถึงทุกวันนี้

เตยอยากบอกว่า ความรักมันน่ากลัว เพราะความรักมันจะมาพร้อมอารมณ์ที่หลากหลายมาก ทั้งความคาดหวัง การตั้งคำถาม ความเจ็บปวด แต่ว่าสิ่งหนึ่งที่ความรักให้เราได้เสมอคือความจริง มนุษย์มีหน้าที่เผชิญหน้ากับความจริง สุดท้ายแล้วสิ่งที่ทำให้เตยเดินผ่านความเจ็บปวดจนมาถึงคำว่าความรัก เพราะเตยเป็นคนไม่ทอดทิ้งความจริง เวลาเศร้า เตยเศร้าจริง ๆ เวลาเค้าไม่รัก เตยยอมรับจริง ๆ ว่าเค้าไม่รักเตยแล้ว เค้าปฏิเสธเตย เตยยอมรับว่าเค้าปฏิเสธเตย แต่สิ่งหนึ่งที่ความจริงที่มันพรากเตยไม่ได้คือ เราไม่ใช่มนุษย์ที่ไม่มีค่า เราเป็นมนุษย์ที่ควรได้ความรัก แล้วความรักนั้นควรจะเริ่มจากการที่เราปรับปรุงตัวเองก่อน ตราบใดที่เราไม่ปรับปรุงตัวเอง หรือไม่เผชิญหน้ากับความจริง เราจะไม่ได้สัมผัสความรักที่แท้จริง”

จากรักที่สมหวัง สู่ Exhibition ที่เคารพในความรักที่ตามหามาตั้งนาน

“ความรักครั้งล่าสุด เราเจอกันในแอพพลิเคชั่นหาคู่ของลูกค้าค่ะ เป็นแอพที่ลูกค้าเคยจ้างเตยให้ไปเขียน แล้ว CEO เค้าก็เคยถามว่า เตยยี่สนใจใช้แอพไหม ตอนนั้นเราก็บอกว่ายังไม่อยากใช้เพราะมีแฟนแล้ว หลังจากนั้นเราคิดยังไงก็ไม่ที่ตัดสินใจสมัครแอพแล้วก็ออนไว้ และได้คุยกับคนประมาณ 2-3 คน แต่ก็ไม่ถูกใจ เลยลองปรับขยายช่วงอายุของคนที่เรากำลังมองหาดู จนมีวันหนึ่งเค้าก็ทักมา ตอนนั้นเราก็ยังคิดว่าจะขอคุยใน IG ได้ไหม แต่เค้าไม่เล่น IG แอคเคาท์ของเขาเป็นเหมือนหญิงสาวปริศนา เราก็เลยตัดสินใจให้ Line เค้าไป แล้วก็ได้เห็นหน้าจนรู้ว่าคนนี้มีตัวตน แล้วไม่กี่วันหลังจากนั้นก็เริ่มอยากเจอหน้า เพราะจะได้รู้ไปเลยว่า คุยต่อหรือไม่คุย ก็เลยนัดเจอกัน พอได้เจอกันต้องบอกว่าความรักครั้งนี้มันเกิดขึ้นไวมาก เหมือนวันนั้นเค้ามาซบตรงไหล่ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันเลย เหมือนเค้าเหนื่อย เราก็เลยให้ซบ แล้วเราก็เกร็ง ตัวแข็งขึ้นมา คิดกับตัวเองว่าทำไมเราให้ผู้หญิงคนนี้ซบ อ้อมกอดในวันนั้น เป็นความรู้สึกเหมือนเราเคยกอดเค้ามาแล้ว และพอได้มาคุยกับแฟนเตย เค้าก็บอกว่า เค้าเองก็ไม่ได้ใจเต้นกับเตยเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน

2 วันถัดมา เราก็โทรไปหาเค้า บอกก่อนว่าแฟนเตยโสดมา 5 ปี มันไม่แปลกเลยที่เค้าจะมีคนที่เค้าคุยเทียวไปเทียวมาอยู่แล้วเป็นเรื่องปกติ ส่วนเราโสดประมาณ 5 เดือน พอถึงเวลาเตยก็เลยพูดกับเค้าไปว่า ถ้าวันนี้ยังคุยกับคนอื่นอยู่ เตยปล่อยให้คุยนะ เพราะเราไม่ได้เป็นไรกัน เค้าก็พูดหยอดขึ้นมาว่า ก็ถ้าเป็นแฟน เค้าจะเลิกคุย ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นไรกัน เค้าจะยังไม่เลิก แล้วพอได้คุยกันต่อก็มีจังหวะที่เค้าหลุดพูดขึ้นมา เหมือนเค้าเรียกเราว่าที่รัก เราก็ช็อค เพราะคนมันเจอกันไม่กี่วัน มันไม่มีใครเรียกว่าที่รักหรอก จนเริ่มมืด เริ่มมีบรรยากาศของการจุดเทียน ดื่มไวน์นิดนึง ก็เริ่มมองหน้าเค้าแล้วรู้สึกว่า เราไม่อยากซ่าต่อแล้ว อยากลองมีความรักอีกครั้ง ก็เลยหันไปพูดกับเค้าว่า ที่รักเป็นแฟนกันมั้ย แล้วเค้าก็ตัวแข็ง เหมือนกันเค้าก็ช็อค เตยเองก็ช็อค เค้าก็ถามว่าจริง ๆ ใช่มั้ย เตยบอกจริง งั้นเป็นแฟนกันแล้วนะ จากนั้นด้วยความที่ว่าเราขอเค้าเป็นแฟนก่อนที่เราจะเปิด Exhibition วันนั้นเราก็เปิดตัวเลย ซึ่งเพื่อนรอบข้างยังไม่เชื่อเลยว่าเราคบกัน ทุกอย่างมันไวมาก

มีคำพูดจากเค้าที่เตยชอบ เค้าพูดกับเตยว่า ความรักเราไม่มีคำว่าพลาดนะ ซึ่งเมื่อก่อนเราเคยอยู่ในความสัมพันธ์แบบ Open Relationship ด้วยซ้ำ ความรักที่ผ่านมาของเตยมันไม่ได้จำเป็นต้องมีสองคน แล้ววันนี้เรามาเจอใครสักคนที่แบบเราเห็นเค้า แล้วเราอยากเชื่อในสัญชาตญาณตัวเอง เราอยากเชื่อในอ้อมกอดเค้า เราอยากเชื่อในวันที่บอกรักเค้าวันแรก แล้วเราอยากเชื่อแม้กระทั่งว่า วันนี้มันจะเป็นความรักที่ไม่ทำร้ายหัวใจเรา และจากรักที่สมหวัง เตยก็ได้มี Exhibition ชื่อว่า เหมือนอยู่ในความฝันที่ฉันไม่ได้ฝันแต่เพียงผู้เดียว

ปกติ Exhibition ของเตยยี่ เมื่อก่อนจะเขียนว่า Exhibition นี้ เคารพในรักที่เป็นไปไม่ได้ เคารพในความคิดถึง มันจะมีคำว่าเคารพ และ Exhibition นี้ เตยเขียนว่า Exhibition นี้ เคารพในความรักที่ตามหามาตั้งนาน เป็นงานแรกที่เราทำด้านความรัก เพื่อเป็น Exhibition ที่ขอแฟนแต่งงาน

ที่ผ่านมามันจะมีช่วงหนึ่งที่เตยคุยกับคนเยอะมาก ๆ เตยไม่มีช่วงว่างให้ตัวเองเลย จนก่อนทำ Exhibition ชื่อว่า EMSPHERE x TEAYII ช่วงนั้นมันมีเวลาว่าง 1 สัปดาห์ที่เตยอยู่เฉย ๆ ก็พูดว่า ไม่อยากคุยกับใครแล้ว เป็นช่วงที่เราล้างเอ็นเนอร์จี้ตัวเอง หลังจากนั้นเราก็พูดกับตัวเองว่าความรักที่ดีไม่ได้เกิดจากคนอื่นเลยนะ เกิดจากตัวเราที่เปลี่ยนเอเนอร์จี้ตัวเรา ถ้าเราเชื่อว่าเรามีคุณค่า มันจะทำให้เราเจอคนที่ชัดเจนกับเรา แล้ว ณ วันนั้น พอเตยเปลี่ยนเอนเนอร์จี้ตัวเอง เตยก็ได้เจอแฟนคนปัจจุบันที่เตยขอเค้าแต่งงานคือ คุณลูกปัด เราเลยรู้ว่า พอเราเปลี่ยนอินเนอร์ข้างใน เราก็เลยได้เจอคนที่พร้อมจะจริงจังแล้วก็จริงใจกับเราเหมือนกัน”

เป้าหมายต่อไป จากความตั้งใจของ เตยยี่

“การจัด Exhibition เตยเชื่อว่า ปัจจุบันมันยาก เพราะมีความคาดหวังที่มากขึ้น มันยากเพราะว่าเราไม่ได้ต้องดีลแค่ความต้องการตัวเอง แต่เราต้องดีลกับความต้องการของผู้คนที่มาเดินใน Exhibition ด้วย ดังนั้นเตยเลยรู้สึกว่า ถ้าจะเริ่มทำ Exhibition จริง ๆ ควรเริ่มจากสิ่งที่เราอยากเล่า แล้วจากนั้นค่อยหาคอนเซ็ปต์ว่า วันนี้เราอยากเล่าอะไร

Exhibition ต่อไป เตยอยากให้มาจากห้วงอารมณ์ เช่น ความเหงา อยากทำ Exhibition ชื่อว่า โตขึ้นแล้วเหงาจริง ๆ ด้วย เตยว่ามันเกิดจากอารมณ์ ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่เรารู้สึกแล้ว แล้วก็บันทึกเก็บไว้ แล้วค่อยมาพัฒนาเป็น Exhibition ค่ะ

อีกหนึ่งความฝัน เตยอยากเป็นดีเจเตยยี่ค่ะ ไม่ใช่ดีเจจัดวิทยุนะ อยากเป็นดีเจเปิดแผ่น อยากสแครชแผ่นแล้วยิงคำของตัวเองขึ้นจอ เปิดเพลงแบบโจ๊ะ ๆ ท่ามกลางปาร์ตี้”

สีสัน แรงบันดาลใจ จาก เตยยี่

“เตยว่าศิลปะเป็นพื้นที่ที่ไม่ตัดสินใครเลย เตยจึงมองว่าศิลปะเป็นพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับทุกคน เตยจำคำหนึ่งของครูได้คือ ศิลปะไม่มีคำว่าผิด มีแค่คำว่าชอบ หรือไม่ชอบ เตยว่าวันใดวันหนึ่งที่เราอาจจะรู้สึกว่าเศร้า หรือเหงา ลองกลับมาหาคำว่า Art Therapy ซึ่งไม่จำเป็นต้องเข้าคลาสอย่างเดียว อาจจะเป็นช่วงที่เราอาบน้ำ แล้วก็ปิดไฟจุดเทียน เปิดเพลงสักเพลงหนึ่ง ที่ไม่ต้องมีเนื้อก็ได้ แล้วเราชอบฟัง แล้วก็อยู่กับวินาทีที่น้ำสัมผัสตัว เตยว่านี่ก็คือ Art รูปแบบหนึ่ง เตยว่าสุดท้ายแล้ว ศิลปะเป็นพื้นที่ที่ทำให้มนุษย์ทุกคนได้เป็นมนุษย์” – เตยยี่ ประภัสสร

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/5c45eff2-d4c6-4cde-8c3e-684700cef6b7.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/2f1091f8-bb8d-413d-afcd-f3821516f116.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-13T14:07:11.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9140,"title":"เปิดเบื้องหลังศึกชิงวิมาน ของ “เจฟ ซาเตอร์” และ “อิงฟ้า วราหะ” ความรัก ขวากหนาม บนความไม่เท่าเทียม","content":"

เปิดคลับให้ได้เรียนรู้วิธีคิด พร้อมฟังสีสันของชีวิต รับแรงบันดาลใจในทุก ๆ สัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่กับตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับสองนักแสดงนำจากภาพยนตร์กระแสแรง “วิมานหนาม” นั่นคือ “เจฟ ซาเตอร์” และ “อิงฟ้า วราหะ” ที่ล่าสุดขึ้นแท่นหนังไทยทำรายได้ทั่วประเทศ 100 ล้านบาท!

วิมานหนาม เป็นภาพยนตร์ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากความไม่เท่าเทียม ผ่านการเล่าเรื่องราวของ ทองคำ (เจฟ-วรกมล ซาเตอร์) และ เสก (เต้ย-พงศกร เมตตาริกานนท์) คู่รักหนุ่มชาวสวนที่ช่วยกันปลูกบ้าน และทำสวนทุเรียนบนที่ดินของเสกที่ติดจำนองอยู่ ทองคำใช้เงินก้อนใหญ่ทั้งหมดในชีวิตไถ่ถอนที่ดินให้เสก จนได้มาซึ่งโฉนดที่ดินอันเปรียบเสมือนทะเบียนสมรสของคนทั้งคู่

แต่แล้วเสกเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต บ้านและสวนจึงต้องตกเป็นของ แม่แสง (สีดา พัวพิมล) แม่ของเสก ผู้มีสิทธิตามกฎหมาย และ โหม๋ (อิงฟ้า วราหะ) ลูกสาวบุญธรรม ที่เข้ามาถือสิทธิ์ครอบครองวิมานแห่งนี้ พร้อม จิ่งนะ (เก่ง หฤษฎ์) น้องชายของโหม๋ ที่เข้ามาเพื่อเรียนรู้วิธีการทำสวนทุเรียน ความขัดแย้งในเรื่องของกรรมสิทธิ์จึงเริ่มต้นขึ้น

ซึ่งกว่าจะมาเป็นภาพยนตร์กระแสแรงแบบนี้ ต้องผ่านหลากหลายกระบวนการ จากการทุ่มเทแรงกายแรงใจของนักแสดง และทีมงานทุกฝ่าย สีสันแรงบันดาลใจ พร้อมมุมมองข้อคิดดี ๆ ถูกส่งต่อไว้แล้วในรายการ

เปิดเสน่ห์ของ วิมานหนาม หนังที่ดูรอบเดียวไม่พอ!

เจฟ : “ผมว่าซาวด์ในเรื่องมันมีเสน่ห์อย่างหนึ่ง เนื่องจากเค้าถ่ายโดยมีความเป็นต่างจังหวัด แล้วซาวด์ที่เค้าใช้ มันเป็นการอัดจากเครื่องดนตรีที่เป็นพื้นบ้านจริง ๆ มันก็ทำให้เรารู้สึกว่า เราได้อยู่ที่นั่นจริง ๆ โดยเราใช้เครื่องสายของภาคเหนือ มันเลยมีเสน่ห์มากครับ”

อิงฟ้า : “ทุกคนที่ได้ดูหนัง เค้าจะรู้สึกว่าดูรอบเดียวไม่พอ เพราะว่าส่วนมากฟีดแบ็คที่เราได้รับจากรอบกาล่า เหมือนทุกคนรู้สึกว่าต้องกลับมาดูอีกรอบนึง แล้วใน 2 ชั่วโมงที่หนังดำเนินเรื่องไป บางทีคนอาจจะคิดว่า วิมานหนามมันคือมาแย่งชิงสมบัติกันอย่างเดียวรึเปล่า แต่จริง ๆ แล้ว ตั้งแต่ต้นเรื่องมันนำเสนอเรื่องราวหลายอย่าง มันมีความสวยงามอยู่ในนั้น โดยเฉพาะจังหวัดที่เราเลือกไปถ่ายคือ แม่ฮ่องสอน เพราะผู้กำกับเค้าก็เลือกว่าจะถ่ายจังหวัดไหนดี แล้วพบว่า แม่ฮ่องสอน มีรายรับทางเศรษฐกิจน้อยอันดับต้น ๆ ของประเทศไทยเลย แล้วความโชคดีก็คือ วันที่เราฉายวันแรก ก็มีข่าวดีของจังหวัดแม่ฮ่องสอนด้วย ที่สามารถปลูกต้นทุเรียนได้ ก็เลยกลายเป็นว่า มันเป็นซอฟท์พาวเวอร์อีกหนึ่งอย่าง ที่เราก็รู้สึกว่า Complete และเราก็ภูมิใจกับเรื่องนี้มาก ๆ

หนูว่า 2 ชั่วโมงที่เข้าไปอยู่ในโลกของวิมานหนาม จริง ๆ ตัว Trailer ที่ทุกคนเห็น อาจจะเห็นแค่ความเข้มข้น หรือความรุนแรง ซึ่งนั่นมันแค่จุดเล็ก ๆ เพราะในเรื่อง สิ่งที่คนยังไม่ได้เห็นคือความสวยงามของความสัมพันธ์ที่เราจะค่อย ๆ ไต่ระดับอารมณ์ไป หลายคนฟีดแบ็คกลับมาว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้เลย และหนูเชื่อว่า ถ้าได้ไปดูรอบนึง ยังไงก็ต้องกลับไปหาคำตอบให้ได้อีกรอบนึง

แล้วก็ปกติ GDH เค้าจะทำฟีลกู๊ดใช่มั้ย แต่นี่ก็จะเป็นฟีลกรี๊ด และมันมีการกรี๊ดหลายและอีกหนึ่งอย่างที่อยากให้ไปดูก็คือฝีมือการแสดงของนักแสดงเรื่องนี้ เพราะว่าเราตั้งใจกันจริง ๆ ตลอดระยะเวลา 2 เดือนที่เราไปถ่ายทำกัน แต่ละจังหวัดที่เราไป หรือแม้กระทั่งนักแสดงทุกคน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราได้มาทำงานร่วมกัน จนมันออกมาเป็นวิมานหนาม ที่ทุกคนห้ามพลาดจริง ๆ แล้วห้ามไปดูคนเดียวด้วยค่ะ”

การเล่นหนังครั้งแรก ยากง่ายขนาดไหน?

เจฟ : “ก่อนหน้านี้ผมเคยเล่นละครเวทีมา มันจะเป็นไดอาล็อคที่ไม่ได้ร้องเพลง และเป็นซีนต่อซีน แล้วก่อนหน้านั้นก็เคยเล่นซีรี่ส์มา ซึ่งซีรี่ส์น่าจะใกล้เคียงกับความเป็นภาพยนตร์ที่สุด เพราะว่ามันจะเล่นแบบนิดเดียวเพราะกล้องมันจับที่หน้าเรา เพราะฉะนั้นเราจะไม่สามารถโกงความรู้สึกได้ และเราต้องรู้สึกจริง ๆ ในทุกซีน แล้วสำหรับผมเอง ผมไม่สามารถคิดไปก่อนว่าเข้าไปแล้วเดี๋ยวจะเล่นตาประมาณนี้ เพราะมันคิดไม่ทัน ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือ เราทำการบ้านไปก่อน เตรียมตัวกับตัวละครทองคำให้มันแบบแน่นไปก่อนเลย เขียนประวัติที่เรารู้สึกว่าทองคำต้องเป็นแบบไหน

แล้วกลายเป็นว่าเล่นภาพยนตร์เรื่องแรก มันตื่นเต้นเป็นกังวลไปหมดเลย กังวลอยู่ครึ่งปีกว่าจะถ่ายทำ มันกังวลว่าเราจะทำออกมาได้ดีไหม เพราะว่ามันมีความกดดันหลายอย่าง แล้วตอนแรกเราปฏิเสธไปแล้วด้วย แต่พอได้คุยกับพี่บอส แล้วผมรู้สึกว่า ถ้าสมมติเราได้เล่นเรื่องนี้ มันน่าจะพาเราออกไปจากความเป็นคอมฟอร์ทโซนของการเป็นนักแสดงได้อีกขั้นหนึ่งเลย ซึ่งก็ทำแบบนั้นได้จริง ๆ

ทองคำ กับ เจฟ มุมหนึ่งเหมือนกันมาก อย่างเช่นแบบความเป็นคนที่โดนหลอกง่าย แต่ในอีกมุมนึง เค้าเป็นคนที่สู้ชีวิตกว่าเราเยอะมาก เท่าที่ผมเขียนประวัติไว้ ตัวทองคำมันมีความต้องใช้ทุกวิถีทาง เพื่อให้ตัวเองดิ้นรนออกไป เพราะว่าชีวิตไม่ได้โตมาบนกองเงินกองทอง เพราะฉะนั้นเค้าก็จะมีความเป็นนักสู้สูงสุด ซึ่งการจะเล่นเป็นทองคำเลยยาก ก็ต้องใช้วิธีการไปลองทำสวน ไปเวิร์คช็อปอยู่ในสวนทุเรียนจริง ๆ และมันเป็นเรื่องของจิตวิทยาด้วย เราเคยเจอเคยผ่านเรื่องอะไรมาก็ต้องเอาออกมาใช้ให้หมดหน้าตัก”

อิงฟ้า : “เล่นหนังเรื่องแรก ใช้คำว่าอ่วมค่ะ แต่การตัดสินใจรับเล่นเราใช้เวลาไม่นานเลยค่ะ เพราะว่าเราดูองค์รวมหลาย ๆ อย่าง ดูจากผู้สร้างก็คือ GDH เราก็รู้อยู่แล้วเพราะว่าเราเป็นแฟนคลับภาพยนตร์ของเค้า แล้วผู้กำกับก็เป็นพี่บอสด้วย รวมถึงนักแสดงร่วมที่แต่ละคนจะได้เล่น จนมาถึงวันรันทรู ได้ลองเล่นด้วยกันแล้วมันอิน แค่เราอ่านบท เราก็รู้สึกอินไปแล้ว ขนาดเรายังไม่ได้กระโจนลงไปเล่นจริง ๆ แล้วก็ไปทราบสถานที่ที่เราจะได้ไปอีก ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไรที่จะต้องคิดมากเลย เรารู้สึกว่ามันท้าทาย แล้วถ้าเราทำถึง หนูว่ามันจะเป็นภาพยนตร์ที่คนไทยยังไม่ได้มีแนวนี้มากมาย และก็น่าจะต่อยอดให้กับเราได้เช่นเดียวกัน

สำหรับเราเองก็มีความกดดันค่ะ แต่ความโชคดีของหนูก็คือ พี่บอสเค้าดีมาก ๆ ในการที่จะพรูฟเราว่า ในแต่ละฉากมันจะต้องไปแบบไหน แล้วเค้าก็ไม่เคยกดดันหนูเลยว่าจะต้องเล่นแบบนี้ นะ เค้าจะให้หนูลองดีไซน์ออกมาก่อน แล้วเวลาหนูลองดีไซน์ออกไปแล้วพี่บอสเค้าชอบ

แล้วหนูคิดว่า หนูจะเล่นเป็นตัวโหม๋ขนาดนั้นไม่ได้ ถ้าหนูไม่ได้เจอทองคำในเวอร์ชั่นที่เป็นเจฟ เพราะรู้สึกว่าพอมันไปด้วยกัน และความเป็นศิลปินทั้งคู่ เจฟก็เป็นคนที่ชอบทำงาน เราเองก็เป็นคนที่ชอบทำงาน แล้วมันเหมือนเคมีที่มีเอเนอร์จี้เยอะ อยากให้งานมันออกมาดี มันเลยพุ่งไปสุด เธอมาขนาดนี้ ฉันจะต้องขนาดนี้ เพราะว่าหนูเชื่อว่า การแสดงถ้าคนส่งดีเราก็จะเล่นได้ดีด้วย ก็เลยออกมาเป็นวิมานหนามที่แบบเดือดมากและสนุกมาก”

ความทุ่มเทของ อิงฟ้า กับบทบาท “โหม๋”

อิงฟ้า : “หนูเพิ่งรู้ว่า การร้องไห้ มันไม่ได้เกิดจากการเสียใจแค่อย่างเดียว มันมีหลายอย่างมาก โดยเฉพาะการที่มาเล่นหนังกับพี่บอส อย่างเช่น มันมีดีใจหลายแบบ เสียใจหลายแบบ โกรธหลายแบบ ทำให้รู้สึกว่าการแสดง มันไม่ใช่แค่กระดาษหน้าเดียว บางทีมันมีหน้าหลังด้วย และทำให้เราท้าทายตัวเองมาก แล้วเรื่องนี้หนูก็ทุ่มสุดตัวเหมือนกัน

กับบ้านที่เราถ่ายทำ มันเป็นความรู้สึกผูกพัน เพราะว่าบ้านหลังนี้ ปกติเวลาหนูไปถ่ายงาน เราก็จะไปกลับ แต่เรื่องนี้คือเราไปใช้ชีวิตกันที่นั่น นอนที่จังหวัดนั้นเลย แล้วบ้านหลังนั้นก็ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ เรารู้สึกผูกพันกับสถานที่ตรงนี้ แล้วพอเราจะต้องกลับจริง ๆ เรารู้สึกว่าฉันขอบคุณเธอนะ โหม๋ ที่มันมีตัวตนขึ้นมาจริง ๆ หนูรู้สึกว่ามันมี โหม๋ อยู่บ้านหลังนี้จริง ๆ มันมี ทองคำ มันมี แม่แสง มันมีทุกคนอยู่ตรงนี้ แล้วพอวันที่เราจะต้องกลับไปเป็นอิงฟ้า เราก็รู้สึกขอบคุณ แล้วก็รู้สึกผูกพันกับตัวละคร และเชื่อว่าวันหนึ่งคนจะรู้จักเธอมากขึ้น”

เจฟ กับการเรียนรู้จากบทบาทของ “ทองคำ”

เจฟ : “ผมพูดเรื่องความไม่เท่าเทียมมาตลอด ทั้งเรื่องกฎหมาย หรือว่าเรื่องอะไร แต่พอเราได้รู้จัก ทองคำ จริง ๆ มันกลายเป็นว่า เราเข้าใจเรื่องนั้นอย่างลึกซึ้งมากขึ้นไปอีก ทองคำ เป็นตัวแทนของคนที่ถูกกระทำมา ซึ่งกฎหมายก็จะผ่านแล้ว แต่กฎหมายไม่มีผลย้อนหลัง เลยยิ่งทำให้รู้สึกว่าเราอินกับตรงนี้มาก ๆ แล้วพอเข้าไปเล่น ได้เข้าไปอยู่ในพื้นที่จริง ๆ ได้เห็นวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวสวนทุเรียน กับความเป็นอยู่แบบต่างจังหวัด มันก็สอนให้ผมเรียบขึ้น มีความสุขแบบง่าย ๆ และพี่บอสจะเป็นคนคอยบอกว่า หันไปมองบ้าน เนี่ยบ้านเรา หันไปมองสวน เนี่ยสวนเรานะ เค้ากำลังจะทำอะไรกับสวนเรารึเปล่า ยิ่งทำให้เรารู้สึกผูกพันกับบ้าน ผูกพันกับสวน แล้ว ทองคำ เค้าก็สอนเราในหลายเรื่องมาก แต่ที่สำคัญที่สุดคือ เค้าสอนให้เราเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น และเป็นมนุษย์มากขึ้น”

การร่วมงานกับนักแสดงมากฝีมือ \"สีดา พัวพิมล\" และ “เก่ง หฤษฎ์”

เจฟ : “เวลาเข้าฉากด้วยกัน เค้าเรียกตัวเองว่าน้องสีดา และเค้าจะโกรธถ้าเรียกเค้าว่าพี่ หรือป้า ห้ามเลยครับ ต้องเรียกน้องสีดา เหมือนเพิ่งเดบิวต์การแสดงใหม่”

อิงฟ้า : “หนูรู้สึกว่าแม่คือระดับปรมาจารย์ของหนูเลย เค้าจะคอยสอนตลอดว่า เวลาเราจะร้องไห้ ขอให้รู้สึกจริง จะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราร้องไห้จนตาเราเริ่มแห้งแล้ว น้ำตาเริ่มมายากแล้ว เค้าก็จะถามว่า ให้แม่ช่วยมั้ย แล้วเรารับส่งให้กันก่อนเข้าฉาก ซึ่งในกองนี้ดีอย่างหนึ่งคือนักแสดงทุกคนช่วยเหลือกันดีมาก มันเลยออกมาดี ตัวแม่สีดาเอง หนูเชื่อแบบร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่าเค้าคือแม่แสงจริง ๆ มันเลยอินกันมาก ๆ”

เจฟ : “จริง ๆ ไม่ต้องเข้าบทเลย แค่เดินเข้ามาในซีนก็เชื่อแล้ว มันมีซีนหนึ่งที่ผมเล่น ซึ่งมันจะเป็นซีนที่สำคัญมาก ๆ ซึ่งมันแค่ต้องนั่งฟังเค้า แต่กลายเป็นว่าซีนนั้นน้ำตามันไหลออกมาเอง ด้วยความที่เค้าเล่าเรื่องแล้วมันถึง มันเข้าใจตอนนั้นเลยว่า นี่เราไปอยู่ในเรื่องแบบ 100% เลย แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ยอมรับเลยว่าแม่ทำถึงมาก”

อิงฟ้า : “สำหรับตัวน้องเก่งเอง วันที่เราเวิร์คช็อปกัน ตอนแรกเหมือนเราก็ยังหากันไม่เจอ ยังหาความเป็นพี่น้องไม่เจอ ด้วยความที่ตัวละครมันต้องมีแบ็คกราวด์ที่มากกว่า 20 ปี หนูก็เลยเล่าเรื่องอะไรสักเรื่องที่ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน แล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราอยากให้เค้ารู้ว่าเราไว้ใจเค้า ก็เลยเล่าให้เค้าฟัง น้องเก่งก็เลยรู้สึกว่าเหมือนเราเปิดที่จะให้ จิ่งนะ ยอมรับว่า โหม๋ คือพี่ของเค้าจริง ๆ แล้วน้องเก่งก็เปิดใจด้วย แล้วหลังจากเวิร์คช็อปไป ทุกอย่างมันราบรื่น แล้วตอนถ่ายทำ เราก็พยายามชวนน้องไปกินข้าวเพื่อที่เวลาเราเข้าฉากมันจะได้ไม่เกิดความเกร็งกันเกิดขึ้น ซึ่งตัวน้องเองเป็นเด็กที่น่ารักมาก ๆ แล้วหนูรู้สึกว่าเค้าก็เหมือนน้องเราจริง ๆ และความยากของ โหม๋ และ จิ่งนะ ก็เยอะ โดยเฉพาะเรื่องของภาษา ที่ต้องใช้ภาษาไทใหญ่ในการสื่อสาร แล้วมันต้องไปในทิศทางเดียวกัน ซึ่งน้องก็ทำออกมาได้ดีมาก ๆ”

ความ(ไม่)เท่าเทียม ที่มีอยู่ในหนัง “วิมานหนาม”

อิงฟ้า : “ถ้าเป็นเรื่องของความเท่าเทียม หนูมองว่าอาจจะหนักในเรื่องของเพศสภาพ ของ ทองคำ แต่ว่าตัว โหม๋ ก็จะหนักไปทางการเลี้ยงดูและความเป็นคนในสังคมมากกว่า ที่ในชีวิตประจำวันของแต่ละคนมันเหมือนการต่อสู้เพื่อเรียกร้องแต่ละอย่างของตัวเอง มันก็เลยออกมาเป็นรูปแบบของการสะท้อนสังคม หนูว่ามันมีเรื่องเหล่านี้ในสังคมจริง ๆ แต่แค่อาจจะไม่ได้ถูกตีแผ่ออกมาเป็นลักษณะภาพยนตร์ที่มันชัดเจนขนาดนี้”

เจฟ : “ผมว่ามันน่าจะเป็นเรื่องของความสุข และความรัก ความรักที่มันไม่เท่าเทียมกัน ความสุขที่มันไม่เทียบเทียมกัน เราจะได้เห็นคนที่เจอความสุขมาจนชิน ได้รับความรักจนเคยชินแล้วรู้สึกว่าเจอแบบนี้ก็ไม่ได้มีความสุขอะไรมาก แต่คนที่เค้าไม่เคยได้รับความรักมาเลย กลายเป็นว่าแค่ได้ความรักนิดเดียว เค้าก็รู้สึกว่ามันมากแล้ว ซึ่งเราจะได้เห็นผ่านสายตาของ แม่สีดา และ โหม๋ หรือ ทองคำ ทำทำให้เราให้คุณค่ากับความธรรมดา ความรู้สึกที่มันง่าย ๆ มากขึ้น”

เบื้องหลังกว่าจะเป็นซีนปาลูกทุเรียนที่หลายคนสนใจ

อิงฟ้า : “ฉากที่ทุกคนเห็นที่โยนทุเรียนกัน ฉากนั้นเราถ่ายตั้งแต่ 4 ทุ่มจนถึงเกือบ 6 โมงเช้าของอีกวันนึงก็ยังไม่สำเร็จ มันคือจุดพีคของหนังที่จะเป็นจุดไคลแม็กซ์อะไรหลาย ๆ อย่าง ในโมเม้นท์ตรงนั้น แล้วความเป็นพี่บอส เค้าจะไม่ปล่อยผ่านเลย เค้าจะต้องทำออกมาให้มันสมบูรณ์ที่สุด บวกกับทีมงานทุกคนก็เซฟแล้วแหละ แต่มันก็จะต้องมีเหตุการณ์ที่เราไม่ได้คาดคิดเกิดขึ้น ซึ่งซีนนั้นเรียกได้ว่าเราถ่ายกันหลายรอบกว่าจะออกมาดีที่สุด ที่ทุกคนจะได้ดูในโรงภาพยนตร์”

เจฟ : “มันเป็นทุเรียนที่มีทั้งทุเรียนจริง และทุเรียนที่ม็อกอัพขึ้นมาเพื่อให้มันเป็นความเซฟตัวละคร แต่บางทีมันก็มีบางจังหวะที่พลาด แต่ผมว่าที่ฉากนั้นมันยาก เพราะด้วยความที่มันต้องระวังเยอะ แล้วในจังหวะนั้นคือเราทั้งคู่เหนื่อยมากแล้ว คือผมตื่นตั้งแต่ตี 5 แล้วถ่ายถึงประมาณตี 2 ซึ่งพี่บอสก็บอกว่าให้เล่นไปก่อนนะ ผมก็เล่นไปโดยที่ตอนนั้นหัวโล่งละ เพราะไม่รู้ว่าจะต้องเล่นยังไง ผมเลยปล่อยไหล จนพี่บอสบอกว่า เมื่อกี๊มันเมจิคมากเจฟ เค้าปล่อยให้ตัวละครได้นำพาเราไปในจุดที่ไม่ต้องคิดก่อนว่าจะเล่นยังไง”

“เหมือนวิวาห์”…แค่มีเธอ อยู่ที่ไหนก็เหมือนงานวิวาห์ของเรา

“ยามเมื่อฝน เทลงมา เดาว่าฟ้านั้นอวยพร

ให้ความรักเราทั้งสองครองคู่ไปนิรันดร

ฮักเจ้าหลาย ฮักเจ้าหลาย จงยื่นมือให้ฟ้าท่านเถิด

ฝนที่เทลงบนมือเราดั่งงานวิวาห์

หากวันใด เจอพายุ คงไม่กลัวสักเท่าไหร่

ต่อให้ฝนสาดดวงใจ รักจากเธอนั้นปลอบฉัน

ฮักเจ้าหลาย ฮักเจ้าหลาย จงเต้นรำยามฟ้ากระหน่ำ

ขอแค่มีเธอทุก ๆ วัน ก็เป็นเหมือนวิวาห์”

เจฟ : ตอนบรีฟเพลงนี้เค้าไม่ได้บรีฟอะไรนะครับ พอเค้ารู้ว่าเราอยากมีเพลง แล้วผมก็เอากีต้าร์เข้าไป แล้วไปนั่งเล่นให้เค้าฟัง แล้วผมก็เล่าให้เค้าฟังว่า เดี๋ยวท่อนแรกมันจะเป็นพิณนะครับ แล้วก็ท่อนฮุคก็จะประมาณนี้ ลองเล่นให้เค้าฟัง แล้วเค้าก็ซื้อเลย จำได้ว่าดราฟแรกส่งไปก็คือเอาเลย

เพลงที่ผมแต่ง กับเพลงประกอบเรื่องนี้ แตกต่างมากเลยครับ เพราะหลาย ๆ เพลงที่ผ่านมา ผมก็จะอิงจากตัวบทของหนังเป็นหลัก ฟิลลิ่ง เนื้อหาเพลง อย่างเช่นเพลง เหมือนวิวาห์ มันก็จะมีความเป็นภาคเหนือ ฟังแล้วนึกถึงความคันทรี่ไซด์ ความเป็นสวน แล้วก็แบบอยากให้มันสื่อสาร สมมติเราดูภาพยนตร์จบ แล้วพอกลับมาฟัง เราก็ยังได้อยู่ในโลกนั้นอยู่ ผมว่าเพลงประกอบที่ดีคือ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราฟัง เราจะนึกถึงวันนั้น ซึ่งตัวหนังก็จะเป็นมวลที่เป็นโลกที่เค้าสร้างขึ้นมาซึ่งหาจากไหนไม่ได้แล้ว และผมว่าภาพยนตร์ที่ดี คือเมื่อไหร่ก็ตามที่เราเข้าไปในโลกนั้น พอออกมา เราจะหาโลกที่เหมือนกันไม่ได้ วิธีเดียวก็คือกลับไปดูใหม่เพื่อให้เราได้ Mood นั้น หรือไม่ก็ฟังเพลงประกอบ

เพลง เหมือนวิวาห์ ผมจำได้ว่าใช้เวลา 3 วัน เริ่มจากขึ้นมาเป็นโครงก่อน แล้วก็เพลงนี้ มี วีวี่ ช่วยเขียนด้วย ก็คือผมขึ้นมาเป็น ยามเมื่อฝนเทลงมา....ฮักเจ้าหลาย ฮักเจ้าหลาย...แล้วก็เว้นว่างไว้ให้ช่วยกันเขียน ก็แยกมุมกันไปเขียนแล้วก็กลับมาเจอกัน แล้วถึงได้คอนเซ็ปต์ว่า มันคือความรักที่ บางทีฝนที่เราเจอ มันอาจจะเป็นอะไรที่แบบแย่สำหรับใครบางคน แต่ในเวลาเดียวกัน พอเราได้อยู่กับคนที่เรารัก เราก็แค่เอ็นจอยกับฝน บางครั้งการที่ฝนตกมันกลายเป็นเหมือนคำอวยพรจากฟ้า ไม่ว่าอยู่ที่ไหน แค่มีเธออยู่ มันเหมือนงานวิวาห์ของเรา ซึ่งไม่ต้องมีงานวิวาห์จริง ๆ ด้วยซ้ำไป”

ผลตอบรับจากคนที่ได้ดู “วิมานหนาม”

อิงฟ้า : “ผลตอบรับดีเกินคาดค่ะ แล้วก็ดีใจที่คนเห็นในสิ่งที่เราตั้งใจอยากให้เค้าเห็นจริง ๆ ซึ่งกระแสดีตั้งแต่ช่วงวันกาล่าก่อนที่ภาพยนตร์จะฉาย ก็รู้สึกดีใจที่เห็นหลาย ๆ คนเปิดใจให้กับเรามากขึ้น แล้วก็มองเราถึงเรื่องของความสามารถจริง ๆ แค่นี้หนูก็แบบหายเหนื่อยแล้ว

หลายคนพูดถึงเรื่องที่หนูหน้าสดในหนังว่าทำไมไม่แต่งหน้าสวย ๆ หนูว่าความสวยสุดท้ายเดี๋ยวเราก็เบื่อ แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เราอยู่ได้นาน มันคือความสามารถ ที่จะทำให้คนจำได้จริง ๆ เพราะหนูเชื่อว่า ผู้หญิง แค่เรามีความมั่นใจ ต่อให้จะเป็นหน้าสดหรือจะเป็นแต่งหน้า ทุกวันนี้หนูโอเคกับตัวเองมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นหน้าสดหรือหน้าอะไร ทุกคนมีสแตนดาร์ดความสวยงามเป็นของตัวเอง ตัวเราเองโอเคแล้ว พอเรามาเล่นเรื่องนี้ หนูรู้สึกว่ามันก็เป็นศิลปะอีกอย่างหนึ่ง นี่คือ โหม๋ มันไม่ใช่ อิงฟ้า เราจะทำยังไงให้คนรู้สึกว่านี้ไม่ใช่อิงฟ้าเลย แล้วก็นั่นคือสิ่งที่เราได้รับกลับมาหลังจากที่ภาพยนตร์ฉายไปว่า จำไม่ได้เลยว่านี่คืออิงฟ้าตัวจริง เพราะคนก็เห็นเราในพาร์ทการเป็นนางงาม แต่งตัวชุดเดรส รองเท้าส้นสูง แต่เรื่องนี้มันจะไม่เห็นเลย ซึ่งนั่นคือจุดที่หนูอยากให้คนเห็นมากที่สุด และวันนี้ก็คอมพลีทแล้วค่ะ”

เจฟ : “แล้วถ้า โหม๋ ใส่ส้นสูงกับผ้าซิ่น จะเข้ากันไหม อย่างที่เราเจอคำถามบ่อยว่า ไม่ห่วงสวยห่วงหล่อเหรอ ผมแค่รู้สึกว่า จริง ๆ แล้วมันก็สวยงามแหละแต่ด้วยสแตนดาร์ดไหนล่ะ ถ้าคุณเอาบิวตี้สแตนดาร์ดของตัวเองมาวัด มันก็มีได้หลายแบบ ผมว่ามันก็มีความสวยงามของมัน ความไม่เพอร์เฟ็ค มันคือความเพอร์เฟ็ค ในบางที ความสวยงามไม่จำเป็นต้องเอาไม้บรรทัดของใครก็ไม่รู้มาวัดว่าอันนี้สวยหรือไม่สวย ผมรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้มันถ่ายทอดความสวยงามในแบบนี้แหละ ฉะนั้นดูด้วยความรู้สึกที่ว่า เราเป็นทองคำรึเปล่า อิงฟ้าเป็นโหม๋รึเปล่า แล้วก็ไปเอ็นจอยกับความบิวตี้ของเค้า บิวตี้ของความเป็นธรรมชาติตรงนั้นดีกว่า”

อิงฟ้า : “ติดใจการเล่นหนังนะคะ ตอนแรกยอมรับว่ามีบ้างที่คิดว่าทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้ สำหรับบางฉากที่มันยากมาก ๆ แต่พอเราได้มาเห็นผลงาน วันที่ได้ดูตัวเองครั้งแรก เห็นชื่อตัวเองอยู่ในจอภาพยนตร์ เราก็ไม่คิดว่า จากปกติเป็นคนธรรมดาที่เราเข้าไปดูคนอื่น วันนี้จะมีผู้คนมากมายเข้ามาดูเรา ได้เห็นชื่อเรา ได้รู้จักเรา ได้เห็นผลงานเรา ก็รู้สึกว่าอยากมีแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ให้คนที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเรา ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวเรา องค์กร หรือว่าแฟนคลับที่เค้าผลักดันกว่าเราจะมาถึงวันนี้ ให้เค้าได้ภูมิใจไปกับเราอีกเรื่อย ๆ”

เจฟ : “มันมีความรู้สึกที่ผมหาที่ไหนไม่ได้เลยยกเว้นการถ่ายภาพยนตร์ คือช่วงเวลาที่นับ 3 2 1 สปีดแอ็คชั่น แล้วช่วงนั้นมันจะเงียบมาก ซึ่งมันเป็นความเงียบที่มีเสน่ห์มาก เพราะว่าช่วงเวลานั้นแหละจะเป็นช่วงเวลาที่เราสลัดความเป็น เจฟ ซาเตอร์ ไปสู่อีกตัวละครหนึ่งอย่างสิ้นเชิง แล้วส่วนมากผมก็จะไม่ได้เล่นเลย ผมจะรอแป๊บนึงแล้วค่อยเล่น เราเอ็นจอยกับช่วงเวลาที่มันเงียบขนาดนั้น มันก็เลยรู้สึกว่ายิ่งเรามาดูภาพเพลย์แบ็ค มันยิ่งรู้สึกว่าเราชื่นชอบการแสดง มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นของพวกเราเอง แต่พอทำเสร็จแล้วรู้สึกว่าเรายังอยากทำสิ่งนี้อยู่ มันเป็นการเล่าเรื่องในแบบที่หาไม่ได้จากที่ไหน การร้องเพลงมันก็เป็นการเล่าเรื่องอีกแบบนึง แต่การถ่ายภาพยนตร์มันก็เป็นการเล่าเรื่องอีกแบบนึง ซึ่งสุดท้ายการเล่าเรื่องไม่ว่ารูปแบบไหนมันมีเสน่ห์สำหรับผมเสมอครับ”

วิมานหนาม สู่การได้รับเลือกฉายในเทศกาลหนัง โตรอนโต

อิงฟ้า : “ก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะทางผู้ใหญ่ก็แจ้งมาว่า หนังไทยเราไม่ได้ถูกเลือกไปฉายประมาณ 10 กว่าปีแล้ว ดีใจที่ผลงานของเรามันจะได้ออกไปสู่สายตาของชาวโลก คือเรื่องนี้มันไม่ใช่แค่นักแสดงอย่างเดียว ทุกคนที่อยู่ทั้งเบื้องหน้า และเบื้องหลังของเรื่องนี้ เราผูกพันแล้วเราก็รักกันมาก ๆ เพราะว่าการถ่ายเรื่องนี้มันมีอุปสรรคเยอะ จะบอกว่าไม่เหนื่อยไม่ลำบากก็ไม่ใช่ มันมีทั้งความลำบากจริง ๆ มีทั้งความเหนื่อยจริง ๆ แล้วก็อยากให้สิ่งที่เราพยายามมันไม่สูญเปล่า แล้วเราก็อยากเป็นตัวแทนของคนไทยที่บอกให้โลกรู้ว่า หนังไทยเราไม่แพ้ชาติใดในโลก คนไทยก็เก่งเหมือน”

มุมมองความรัก จาก เจฟ ซาเตอร์

เจฟ : “ผมมองความรักเท่ากันหมดไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม ผมพูดอยู่เสมอว่า ไม่ควรจะมีคน ๆ ไหนถูกด้อยค่าในความรัก แล้วทุกความรักควรจะถูกปกป้องด้วยกฎหมาย เพราะว่าสุดท้ายมันไม่มีใครมารับผิดชอบความรู้สึกเราเมื่อไม่มีกฎหมาย เหมือนอย่างเรื่องนี้เลย พอผมผ่านเรื่องราวของทองคำ มันกลายเป็นว่าเรายิ่งเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า เป็นมนุษย์เท่ากัน ทำไมกฎหมายถึงปกป้องไม่เท่ากัน อย่างน้อยในการที่เราได้ผ่านเรื่องราวเหล่านี้มา เราก็เข้าใจมากยิ่งขึ้น และอยากสื่อสารสิ่งนี้ออกไปเพื่อให้คนได้รู้ว่า ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไร คุณไม่ควรจะถูกด้อยค่าในความรัก ด้วยรูปแบบใดก็ตาม”

ก้าวต่อไป ของ อิงฟ้า และ เจฟ

อิงฟ้า : “ช่วงนี้เรียกว่าทำหลายอย่างเหมือนกัน เสร็จสิ้นการถ่ายทำเรื่องแรกเลยก็คือ วิมานหนาม แล้วก็ตามมาด้วย บางกอกคณิกา แล้วตอนนี้กำลังถ่ายทำซีรี่ส์ หยดฝนกลิ่นสนิม รวมถึงจะมีละครแล้วก็ซีรี่ส์ตามมาอีก เพื่อให้ทุกคนได้ติดตามกัน”

เจฟ : “ส่วนของผมก็มี วิมานหนาม แล้วก็จะมีเพลง เหมือนวิวาห์ แล้วผมก็จะมีซีรี่ส์ที่ผมเป็นคนทำเองครับ เป็นคนโปรดิวซ์เอง แล้วก็เล่นเองด้วย แล้วก็ทำเพลงประกอบเอง ทำกราฟฟิคเองด้วย ฝากติดตามกันครับ”

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/31fa57fb-744c-4796-a333-3fc6ea8ff524.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/3b038a9c-353a-4060-9665-5fbcab439885.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-05T15:55:07.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"}]}

CLUB FRIDAY

เอ๊ะยังไง? ทำไมแฟนเราต้องนั่งจับมือลูกน้องในรถ | 08 ก.ย . 66 | Atime