","ads_image":"","data_type":"ads","url":""},"error":null,"msg":"get podcast detail successful"},"pin":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"9294","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-20T23:53:41.172+07:00","updated_at":"2024-09-20T23:53:41.172+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday ถูกต้องหรือถูกใจ เลือกแบบไหนดี? | 20 กันยายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/0c794248-571f-4e43-8484-f87ba972c25b.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/2f4b5c70-f52c-4e09-8f11-d2839f255924.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-20T23:53:07+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"164","created_at":"2023-05-02T12:58:32.799+07:00","updated_at":"2024-09-16T13:23:33.63+07:00","name":"GW: Banner ฝาก 1 > แฉแฟร์ 2024","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/d65fadd8-7d69-4791-81ae-e06758dda3ce.jpeg","url":"","data_type":"ads"},{"id":"163","created_at":"2023-05-02T12:57:55.708+07:00","updated_at":"2024-08-20T06:56:20.887+07:00","name":"GW: Banner ฝาก 2 > อังคาร คลุมโปง Extreme","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://media.atime.live/editor/banner/b9280c6f-b68b-432f-97f0-d9088c92ea23.jpeg","url":"","data_type":"ads"},{"id":"175","created_at":"2023-05-02T13:10:04.603+07:00","updated_at":"2024-07-31T20:32:02.057+07:00","name":"GREEN CHARITY WE SHARE WHEELCHAIR","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/2e5831ee-9737-44f5-a2a6-9bb67f112c68.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/charity/8773","data_type":"image"},{"id":"172","created_at":"2023-05-02T13:07:33.325+07:00","updated_at":"2024-07-31T21:27:49.687+07:00","name":"GW: DJ. GREEN WAVE","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/4ec409d4-6748-4160-b4be-818931014327.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/live","data_type":"image"},{"id":"171","created_at":"2023-05-02T13:06:45.555+07:00","updated_at":"2024-02-29T20:13:47.19+07:00","name":"GW: Green Morning Show","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/c5fbf849-150e-4cf4-b789-700e29ba9047.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/greenmorning","data_type":"image"},{"id":"170","created_at":"2023-05-02T13:06:04.802+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:13:46.358+07:00","name":"GW: Club Pride Day","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/97e5346e-79d3-4de0-bf2e-302abd278f91.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubprideday","data_type":"image"},{"id":"169","created_at":"2023-05-02T13:04:39.803+07:00","updated_at":"2024-01-31T13:14:08.428+07:00","name":"GW: Club Friday","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/62628576-c3e9-4598-b4f0-8a4489300e66.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/clubfriday","data_type":"image"},{"id":"168","created_at":"2023-05-02T13:03:50.31+07:00","updated_at":"2024-05-31T20:26:49.207+07:00","name":"GW: Cover Night Live","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/0aeb1972-ef92-48ea-88d9-a29ca86725e4.jpeg","url":"https://atime.live/greenwave/covernightlive/8131","data_type":"image"},{"id":"167","created_at":"2023-05-02T13:02:56.595+07:00","updated_at":"2024-05-15T16:34:55.687+07:00","name":"GW: เพื่อนเป็นหมอ","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/32992a0e-ed0a-49ef-a577-97d65d02ece9.jpeg","url":"https://youtu.be/EtURMjZK5fs?si=wUBJLheuOg8bfiPO","data_type":"image"},{"id":"174","created_at":"2023-05-02T13:09:24.979+07:00","updated_at":"2024-06-14T11:21:29.067+07:00","name":"GW: Default Statistics (ห้ามเอาออก)","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/e2a66e8f-a304-4bcf-ba1f-cfe7ced1861c.jpeg","url":"","data_type":"ads"}]},"error":null,"msg":"get frontend content successful","total":163},"highlight":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"9295","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-20T23:54:45.093+07:00","updated_at":"2024-09-20T23:54:45.093+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"รักวุ่น ๆ ของคุณลูกค้ากับเด็กเอ็น | 13 ก.ย. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/5f5171e8-47cd-4365-a6b6-d3d4638f145b.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/22548483-9938-4ef9-9506-a7b738f3d7aa.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-20T23:54:12+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9281","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-19T22:25:27.173+07:00","updated_at":"2024-09-19T22:25:27.173+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"ยอมอยู่ในสถานะชู้ ทั้งที่รู้ว่าเขามีครอบครัวแล้ว | 13 ก.ย. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/94ecf536-7eae-4aab-885c-81f7ee0a786d.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/fff21c34-3ee8-496b-a9b9-620996d051c1.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-19T22:24:43+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9267","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-19T11:29:28.626+07:00","updated_at":"2024-09-19T11:29:28.626+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"แอบชอบเพื่อนร่วมงาน แต่เราสองคนไม่เคยเห็นหน้ากัน | 13 ก.ย. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/ec4514f7-78fe-4aae-84f1-72d9c04eba15.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/7fb2e901-55e1-4fdc-a5c1-975b4ed7f62f.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-19T11:28:49+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9259","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-18T13:17:39.006+07:00","updated_at":"2024-09-18T13:17:39.006+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"นั่งทำงานฝั่งตรงข้ามกัน แต่ดันทำให้หัวใจเราตรงกันเฉย | 13 ก.ย. 67 | Atime","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"highlight","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/4f7b68c8-46c7-4e61-9f51-bc9ce4771aa9.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/c1530da4-d1cf-4c31-8de7-42da6a0b7eb4.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-18T13:16:41+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"164","created_at":"2023-05-02T12:58:32.799+07:00","updated_at":"2024-09-16T13:23:33.63+07:00","name":"GW: Banner ฝาก 1 > แฉแฟร์ 2024","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

","image":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/editor/banner/e2a66e8f-a304-4bcf-ba1f-cfe7ced1861c.jpeg","url":"","data_type":"ads"}]},"error":null,"msg":"get frontend content successful","total":493},"replay":{"current":"1","data":{"contents":[{"id":"9294","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-20T23:53:41.172+07:00","updated_at":"2024-09-20T23:53:41.172+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday ถูกต้องหรือถูกใจ เลือกแบบไหนดี? | 20 กันยายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/0c794248-571f-4e43-8484-f87ba972c25b.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/2f4b5c70-f52c-4e09-8f11-d2839f255924.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-20T23:53:07+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9227","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-13T23:14:22.578+07:00","updated_at":"2024-09-13T23:14:22.578+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday รักนี้อยู่ในที่ทำงาน | 13 กันยายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/f141d5bf-5720-4eaa-8e07-42a28ccb6efd.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/1591e69d-2e8b-40c4-b917-a7c6aedd62b0.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-13T23:13:28+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9157","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-09-06T23:07:36.104+07:00","updated_at":"2024-09-06T23:07:36.104+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday ความเหงาเป็นเหตุ | 6 กันยายน 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/9270cd39-27cf-4c87-8bff-e3f6a19c88e3.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/a11828cb-62ce-4a21-b600-9f0e149e713d.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-09-06T23:07:06+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""},{"id":"9077","station_id":"2","menu_name":"CLUB FRIDAY","created_at":"2024-08-31T10:23:25.887+07:00","updated_at":"2024-08-31T10:23:25.887+07:00","data_type":"show","slug":"/greenwave/clubfriday","theme":"efm-highlight-4-column","title":"Club Friday 108 คำถามหัวใจ | 30 สิงหาคม 2567","content":"สองควีนเรื่องรัก คลับที่พักของหัวใจ ทุกคืนวันศุกร์ สี่ทุ่มถึงเที่ยงคืน กับดีเจพี่อ้อย พี่ฉอด ทาง GREENWAVE 106.5 FM","youtube_embeded":"","content_show_type":"replay","featured_image_mobile":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/20ec5df2-7b15-4950-b2c4-e3857991b6a0.jpeg","featured_image_desktop":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/071d7445-d8f8-491e-9391-55b73f16d84d.jpeg","featured_image_desktop_tall":"","featured_image_hily":"","locations":"","publish_date":"2024-08-31T10:22:53+07:00","pin":"0","show_on_mobile":"1","show_on_desktop":"1","tags":"","place":""}],"highlight_banner":[{"id":"164","created_at":"2023-05-02T12:58:32.799+07:00","updated_at":"2024-09-16T13:23:33.63+07:00","name":"GW: Banner ฝาก 1 > แฉแฟร์ 2024","title":"","title_color":"","description":"","description_color":"","button_title":"","button_color":"","button_text_color":"","button_url":"","ads_script":"","ads_script_encode":"

“เราอย่ากดดันตัวเองว่า ฉันจะต้องรู้เรื่อง Chat GPT ฉันจะต้องรู้เรื่อง AI เราแค่ไม่กดดันตัวเอง ค่อย ๆ รู้จักมัน เทคโนโลยียังไงมันมีใหม่ขึ้นทุกวัน เราแค่สนใจในสิ่งที่พร้อมจะรับความรู้เรื่องนี้ เพื่อไม่ให้รู้สึกว่ามันเป็นการกดดันตัวเองเกินไป”

เปิด Club ส่งต่อแพชชั่น พร้อมแบ่งปันแรงบันดาลใจในทุกสัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่กับตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับแขกรับเชิญสุดปัง “ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม” อินฟลูเอนเซอร์สาย IT และเกม ที่เป็นมิตรกับทุกคนด้วยการนำเสนอคอนเทนต์เกี่ยวกับไอทีที่เข้าใจง่าย และสนุกไปพร้อม ๆ กัน นอกจากนี้อีกบทบาทหนึ่งของเขา คือ การเป็นเกมเมอร์ที่สามารถหารายได้จากการเล่นเกม สีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจ ถูกส่งต่อไว้แล้วในรายการ

ท็อฟฟี่ ตัวตน กับการยอมรับจากคนรอบข้าง

“การเป็นตัวตนของ ท็อฟฟี่ เราก็เข้าใจว่ามันต้องมีคนต่อต้านบ้างแหละ มันต้องมีคนหัวโบราณ หรือคิดต่างกันบ้าง แต่ปรากฏว่า คนรอบข้างของเราแทบจะไม่มีใครต่อต้านเลย จะมีแค่ช่วงเข้ามหาวิทยาลัย ตอนนั้นเราเป็น LGBTQ+ คนเดียวในคณะ เราก็เลยรู้สึกว่า การที่จะเปิดตัวมันลำบากใจ แล้วเพื่อนก็ห้าม บอกว่าแกอย่าสาวแตกนะ คือด้วยความที่เพื่อนเป็นชายแท้สุด ๆ แล้วเราก็ยังไม่มีเพื่อนเยอะเพราะเพิ่งมาเรียนปี 1 แล้วตอนนั้นอยากเป็นเชียร์ลีดเดอร์ พอเห็นเค้ารับสมัครก็อยากจะอาสาเหลือเกิน แต่ตอนเป็นเฟรชชี่ก็ทำได้แค่อดใจไว้ก่อน พอเรียนไปได้สักพัก มันก็จะมีเริ่มมีการแยกกลุ่มชัดเจน จนสุดท้ายเราก็เก็บตัวตนเราไม่อยู่ เราก็ปล่อยออกมาเต็มที่ ปรากฎว่าแจ้งเกิดเลย เป็นดาวเลยทีนี้

ในส่วนของครอบครัวเค้ารับได้อยู่แล้ว เวลามีเพื่อนมาที่บ้าน ทุกคนเรียก นังท็อฟฟี่ คือจากไม่รู้ ก็ต้องรู้แล้ว เพราะมีแต่เพื่อนกะเทยมาหาทุกวัน ซึ่งครอบครัวเค้ารู้แต่ไม่พูด แต่ว่าเราก็ไม่เคยไปบอกเค้านะว่าเราเป็นอะไร เค้าก็เห็นสภาพแล้ว ก็ปล่อยเลยตามเลย”

IT Support ตำแหน่งนี้ ทำหน้าที่อะไรบ้าง

“คือสโคปงานจริง ๆ มันก็จะกว้างมาก แต่ถ้าสรุปง่าย ๆ ก็คือ การทำให้บุคลากรทุกคนในบริษัทใช้อุปกรณ์คอมพิวเตอร์ได้อย่างราบรื่น เวลาคอมพิวเตอร์มีปัญหา เค้าก็จะเรียกเรา และหน้าที่เราก็จะครอบคลุมไปจนถึงเรื่อง อินเตอร์เน็ต อุปกรณ์ เครื่องใช้ไฟฟ้าที่มันเสียบปลั๊กได้ พนักงานก็จะนึกถึงเราตลอด

คือต้องบอกก่อนว่าแรก ๆ ด้วยความที่เราเรียนสายไอทีมา เราก็จะมีความเข้าใจไอทีหมดเลย แล้วเราก็เลยคิดว่า ทุกคนที่ใช้คอมพิวเตอร์จะรู้เรื่องไอทีหมด แต่พอเรามาทำงานที่แรก เราก็ต้องปรับจูนความคิดตัวเองใหม่ว่า เราจะไปพูดว่าเรื่องแค่นี้ไม่รู้เหรอ พูดแบบนี้ไม่ได้ บางคนเค้าอาจจะใช้เป็นอย่างเดียว แต่เค้าไม่ได้รู้หรอกว่า เปิดคอมพิวเตอร์ใช้งานเสร็จแล้วต้องปิด Shut Down บางคนอยู่กันมา 10 ปี เวลาปิดคอมพิวเตอร์เค้าก็แค่ปิดสวิตซ์ไฟ บางเรื่องที่เราคิดว่ามันเป็นเรื่องพื้นฐานมาก แต่ปรากฎว่าคนไม่รู้ก็มีเยอะ เราเลยมองว่าความรู้เหล่านี้สามารถเอาไปเป็นคอนเทนต์สอนคนอื่นได้ เรื่องเบสิคเราไม่ควรมองข้าม ต่อให้บริษัทจะซื้อคอมพิวเตอร์ 30-40 ล้านบาท ถ้าลืมเสียบปลั๊กไฟ คอมพิวเตอร์ก็เปิดไม่ติด และใช้งานไม่ได้

คำถามยอดฮิตที่ IT Support มักจะเจอคือ ทำไมเน็ตใช้ไม่ได้ ทำไมปริ๊นท์ไม่ออก ทำไมเว็บมันเข้าช้าจังเลย หรือทำไมคอมพี่เปิดไม่ติด เม้าท์ขยับไม่ได้ จะเป็นเรื่องเบสิคหมดเลย ต่อให้เราเปลี่ยนสถานที่ทำงาน ปัญหาเหล่านี้ก็ตามเรามาด้วย”

อินเตอร์เน็ตช้า ปัญหานี้เกิดจากอะไรได้บ้าง?

“ปัญหาอินเตอร์เน็ตช้า เราต้องมาดูหลาย ๆ จุดก่อน ต้องมาดูภาพรวมว่าอินเตอร์เน็ตที่เราใช้ในบริษัทมันเป็นแบบไหน บางคนเกิดคำถามว่าเวลาเราเล่นที่บ้านอินเตอร์เน็ตมันเร็วแรงเหลือเกิน แต่ทำไมพอมาอยู่ในบริษัทแล้วมันช้าจัง มันไม่ทันใจ คือต้องบอกก่อนว่าอินเตอร์เน็ตแบบบ้านจะเป็นแบบ Home Use ก็จะมีการปล่อยสัญญาณที่แตกต่างกัน แต่พอมาเป็นแบบ Corporate มันก็จะมีเรทราคาที่แตกต่างกันไป เพราะการใช้งานก็จะมีความจริงจังมากขึ้น แล้วมูลค่าในการใช้จ่ายรายเดือนก็จะสูงขึ้นด้วย เพราะว่าอินเตอร์เน็ตแบบ Corporate ต้องการความเสถียร ถ้าเกิดปัญหาอินเตอร์เน็ตล่มมันส่งผลกระทบมากกว่า ผู้ให้บริการก็สามารถถูกฟ้องได้ นอกจากนี้อินเตอร์เน็ตแบบ Corporate มันก็ต้องดูที่จำนวนคนใช้ มีกี่อุปกรณ์ ยิ่งหลายอุปกรณ์ก็ยิ่งต้องหารความเร็วอินเตอร์เน็ต สมมติในองค์กรมี 100 คน แต่ละคนใช้คนละ 2 อุปกรณ์ เราก็ต้องหารกันไป ก็จะเป็นเรื่องของฮาร์ทแวร์ต่าง ๆ รวมถึงต้องเช็คว่าพื้นที่จุดนี้อับสัญญาณหรือไม่ อย่างบางครั้งเล่นอินเตอร์เน็ตในห้องน้ำแล้วมันช้า พวกสิ่งก่อสร้าง ก็มีผลต่อสัญญาณหมด

แล้วเวลาใช้อินเตอร์เน็ต หรือใช้อุปกรณ์ของออฟฟิศ หากเข้าเว็ปไซต์ต่าง ๆ IT เค้ารู้นะว่าเราเข้าอะไรอยู่ เพราะจะมีทีมเน็ตเวิร์คที่คอยจำกัดไม่ให้เข้าเว็บไซต์บางอย่าง เช่น ถ้าคุณดูหนัง ก็จะมีการทำให้เว็บไซต์ที่เข้าโหลดช้าหน่อย แต่ก็ยังเข้าได้อยู่ และถ้าเช็คประวัติว่า User แต่ละคนเข้าอะไร เค้าก็สามารถเช็คได้ และสามารถเจาะดูได้อีกว่าเป็น IP ไหน เครื่องไหน แต่ยุคนี้ก็จะมีเรื่องของข้อมูลส่วนบุคคล PDPA ซึ่งเราก็ต้องดู และต้องคอยป้องกันไม่ให้องค์กรไปทำผิดเกี่ยวกับระบบ Network และบางครั้งหากเราเอาโทรศัพท์มือถือ หรือแท็บเล็ตมาใช้ IT ก็รู้นะ แต่เค้าแค่จะไม่รู้ว่าเป็นใคร คือเค้าก็จะมีเลเยอร์ในการป้องกันข้อมูลเบื้องต้นอยู่”

จาก IT Support สู่เพจ ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม

“โดยส่วนตัวเราชอบเอาเทคนิคเรื่องไอทีมาโพสลงในโซเชียลอยู่แล้ว คือเราก็จะโพสบ้า ๆ บอ ๆ ของเราไปเรื่อย วันไหนอยากมีสาระ ก็จะมีสาระ แล้วเพื่อนก็เลยบอกว่า แกดูมี Potential ในการทำเพจ ไม่ลองทำเพจดูเหรอ เราก็ลองตัดสินใจลองทำดู ทำไปแบบลองผิดลองถูก จนทุกวันนี้ก็ยังลองผิดลองถูกนะ เพราะว่าคอนเทนต์มันหมุนเร็ว คือปกติเราจะเป็นสายเนิบ ๆ กลายเป็นว่า เราก็ต้องแบบมาลองเล่น และปรับตัวให้ทันกระแส

ตอนแรก ๆ ที่เปิดเพจ เราไม่ได้แต่งหญิงจัดเต็มขนาดนี้ แค่เอาวิกมาใส่ เอาเสื้อมาใส่ให้มันน่ารัก ๆ จนตอนหลังเริ่มจัดเต็มขึ้น ช่วงที่ดังที่สุดคือช่วงที่แต่งเป็นชุดนักเรียนญี่ปุ่น คือเราทำเพจนี้มา ปีนี้เข้าปีที่ 10 แต่ว่า 4 ปีแรก ตอนที่ยังไม่มีสปอนเซอร์ เราก็จะแต่งแบบงง ๆ ยังไม่เป็นคาแรกเตอร์ที่ชัดเจน พอมาปีที่ 4 เราเริ่มรู้สึกว่า ฉันอยากมีชุดนักเรียนญี่ปุ่น อยากมีสไตล์ทีแสดงตัวตนชัดเจน มีคาแรกเตอร์ที่ชัดเจนยิ่งขึ้น ก็เริ่มไปใส่ชุดนักเรียนญี่ปุ่น ซึ่งมันเริ่มจากที่เราไปถ่ายแบบ แล้วตากล้องเป็นตากล้องของนิตยาสารชื่อดัง เราก็คุยคอนเซ็ปต์กัน ก็ตกลงกันว่าให้ไปหาชุดนักเรียนญี่ปุ่นมาใส่ ปรากฎว่าภาพนั้นมันกลายเป็นไวรัล คนจำเราได้จากชุดนักเรียนญี่ปุ่น เราก็เลยเลือกแต่งตัวแบบนี้ จนกลายเป็นเอกลักษณ์ของเราเลย

ส่วนชื่อเพจ คือตอนแรกอยากได้แค่คำสั้น ๆ จำง่ายว่า ตุ๊ดซ่อมคอม แต่ด้วยความที่เราคิดเยอะว่ามันจะดูบูลลี่รึเปล่า บางคนก็ไม่ชอบให้ถูกเรียกด้วยสรรพนามแบบนี้ ก็เลยลองใส่ชื่อเราเข้าไปเลยแล้วกัน กลายเป็น ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม อย่างน้อยเค้าจะเรียก ท็อฟฟี่ ก็ได้ หรือไม่ก็ ตุ๊ดซ่อมคอม ก็ได้ สองอย่างนี้สลับกัน”

คอมเมนต์และคำบูลลี่ หลังจากที่เริ่มเปิดเพจ

“ถ้าแรก ๆ ที่เปิดเพจก็จะมีคอมเมนต์ถามว่า เป็นตุ๊ดจริง ๆ ไหม ด้วยความที่คาแรกเตอร์เราไม่โกนหนวด ซึ่งเวลาจะเป็น LGBTQ+ ยุคนั้นมันต้องรักสวยรักงาม ถ้าจะแต่งหญิงจะต้องโกนหนวด ทำอะไรให้มันดูเรียบร้อย แต่เรารู้สึกว่า เรามีความมั่นใจตอนมีหนวดเราก็เลยไม่โกน ส่วนคำบูลลี่แรง ๆ ต้องบอกว่าอยู่มา 10 ปี แทบไม่เคยโดนเลย คือเรากลัวไปเอง เพราะว่าก่อนหน้านั้นเราทำเป็นคอนเทนต์การ์ตูน ไม่กล้าเปิดหน้าเพราะกลัวจะโดนถามว่าทำไมไม่โกนหนวด แต่ปรากฎว่าเราคิดเยอะไป พอเราเปิดตัวเปิดหน้าขึ้นมา ปรากฏว่าคนก็ชอบกว่าเดิม คนก็เริ่มติดตามมากขึ้น

ท็อฟฟี่คิดว่าน่าจะเป็นเพราะเราทำคอนเทนต์แบบไม่ใช้คำหยาบคาย เราวางตัวแบบเรียบร้อยไม่ได้หวือหวา และเราก็พอใจกับจุดนี้ของเรา พอเป็นคาแรกเตอร์แบบนี้ คนที่จะมาคอมเมนต์ด่าเค้าก็จะเกรงใจ ยกเว้นขาจรที่ก็จะมีมาคอมเมนต์บ้าง แต่เรารู้เลยว่าไม่ใช่คนที่ติดตามเรา เราก็เลยไม่ได้สนใจอะไร

เวลาเจอคอมเมนต์เชิงลบ เราก็อ่านแต่พออ่านเสร็จ ก็จะมามองตัวเองว่าเราเป็นอย่างนั้นจริงไหม ถ้าจริงก็ปรับ ถ้าไม่จริงก็คิดว่าเค้าคงมาคอมเมนต์เอาสนุก บางทีเราก็เคยตอบกลับในยุคแรก ๆ แต่เราก็รู้สึกว่ามันยุ่งยากและวุ่นวาย ก็เลยไม่เสียเวลาตอบดีกว่า”

ท็อฟฟี่ กับการเป็นเกมเมอร์

“ต้องเรียกว่ามันเป็นงานอดิเรก ในช่วงโควิดที่เราไม่สามารถออกไปอีเว้นท์ ก็เลยสตรีมเกม ซึ่งมันก็จะเป็นช่องทางหารายได้อย่างหนึ่ง แต่จริง ๆ แล้ว เราแค่สตรีมแก้เหงาเฉย ๆ เหมือนเราไปร้านเกมสมัยก่อน เวลาเรานั่งเล่นเกมก็จะต้องมีเด็กมาเกาะโต๊ะบอกว่าพี่ทำอย่างนั้นสิ พี่เล่นอย่างนี้สิ ไปทางนี้สิ เราอยากได้ความรู้สึกนั้น ตอนที่เราสตรีมเกม คือเราเล่นเกมอยู่ที่บ้านไม่ได้เจอใคร แต่เจอคนในเกมแทน แล้วก็ทำให้รู้สึกว่ามันไม่เหงาและมีเพื่อนคุย จนรู้สึกว่าการเล่นเกมสนุก ซึ่งเราไม่ได้เป็นคนเล่นเกมเก่ง เราเล่นแบบเด๋อ ๆ ด๋า ๆ แต่คนดูเค้าก็ชอบแบบที่เราเด๋อ ๆ ด๋า ๆ คนเค้าอยากดูตัวเราเวลาอยู่ในสถานการณ์ต่าง ๆ ว่าจะจัดการสถานการณ์ต่าง ๆ ในเกมยังไง

งานสตรีมเกมมันสร้างรายได้จริง ๆ แต่ ท็อฟฟี่ บอกก่อนว่าในยุคนี้ เราจะไม่เชียร์ให้เค้าลาออกจากงานแล้วมาทำ แต่ให้มองว่ามันคืองานอดิเรกที่สร้างรายได้เสริมได้เพราะว่ามันหมดยุคสตรีมเกมไปแล้ว หลังจากช่วงโควิดทุกอย่างมันเริ่มอยู่ตัวกันหมดแล้ว ซึ่งรายได้ของการสตรีมเกมมาจากแฟนคลับของเราบริจาคให้ เหมือนเราซื้อของขวัญใน Tiktok ถ้าแม่ยกเราเยอะ เราก็ได้เยอะ

ส่วนการแคสเกม คือเราเล่นเกมอะไรก็ได้ หรือแค่สตรีมอะไรก็ได้ขึ้นมา แล้วก็แค่พูดคุยกับแฟนคลับหรือคนที่ดูเราอยู่ บางครั้งไม่มีคนดูก็เล่นไปเถอะเพราะว่าเราก็จะมีโปรแกรมที่เอาคนมารวมกันอยู่ในที่เดียวแล้วก็พูดคุยกับเรา แล้วก็คุยไปเล่นไป เพื่อที่จะทำให้ไม่รู้สึกว่าการสตรีมของเรามันเหงา หรือมันเงียบเกินไป”

ท็อฟฟี่ กับเส้นทางสายอินฟลูเอนเซอร์

“ด้วยความที่เราทำเพจมา 10 ปี เราเริ่มรู้แล้วว่าความชอบของเราคืออะไร เรื่องไอทีมันกลายเป็นว่าเราชินกับมันไปแล้ว เริ่มอยากจะไปสนใจเรื่องอื่น ในรูปแบบไลฟ์สไตล์มากขึ้น อย่างช่วงนี้ชอบงานแฮนด์เมด ก็ไปหาคอร์สเรียนทำเทียนหอม ทำยาดม ทำน้ำหอม ซึ่ง ท็อฟฟี่ ใช้เวลาสร้างตัวถึง 4 ปีเลยนะ จาก 10 ปีที่ผ่านมา 4 ปีแรกเป็นช่วงที่ต้องสร้างตัวตนนานมากอยู่เหมือนกัน แต่อินฟลูเอนเซอร์สมัยนี้ ถ้าสมมติโพสคลิปหนึ่งแล้วผลตอบรับดี ยอดปัง แล้วสามารถจัดการคอนเทนต์ตัวเองได้ เค้าก็อยู่ได้ยาว มันแล้วแต่จังหวะ เรามองว่า ทุกคนมีนาทีทองของตัวเอง จังหวะไหนที่มันปัง มันก็จะปังไปเลย แต่บางครั้งมันยังไม่ถึง ก็อย่าเพิ่งท้อ

หลายคนที่จะรู้สึกผิดหวังเวลาเราเริ่มทำช่องหรือทำคอนเทนต์ บางครั้งทำแล้วรู้สึกว่าทำไมมันไม่ปังสักที สำหรับเราที่ทำคอนเทนต์มา 10 ปี แล้วเรารู้สึกว่ามันจะมีบางช่วงจังหวะที่ท้อ ผู้ติดตามไม่เยอะขึ้นเลย แต่เราจะคิดอยู่เสมอว่า จุดเริ่มต้นของเราในการทำคอนเทนต์ เราไม่ได้ทำคอนเทนต์เพื่อที่จะต้องปังแล้วต้องมีสปอนเซอร์เข้า แต่เราทำเพราะว่าเราอยากทำ พอคิดแบบนั้นเราจะไม่รู้สึกดดันตัวเอง ดังนั้นอย่าหยุด เพราะว่าการที่จะเป็นคอนเทนต์ครีเอเตอร์ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราก้าวเข้ามาบนเส้นทางนี้แล้ว เมื่อหยุดปุ๊บ มันก็จะมีดาวดวงใหม่ มีครีเอเตอร์หน้าใหม่เกิดขึ้นมาตลอด

ที่เรามาทำสายอินฟลูเอนเซอร์ เพราะว่าโควิด ช่วงนั้นเราไม่สามารถเข้าออฟฟิศได้บวกกับช่วงนั้นงานกำลังมา แต่พอเราเป็นคอนเทนต์ครีเอเตอร์ มันจะมีจุดหนึ่งที่เราบาลานซ์ชีวิตไม่ได้ งานประจำเราก็ทำไม่ได้ดี งานเพจในพาร์ทอินฟลูเอนเซอร์ก็ทำไม่ได้ดี เราก็เลยรู้สึกว่าต้องตัดสินใจ เลยหันมาทำแต่งานอินฟลูเอนเซอร์ แล้วโชคดีที่ตอนนั้นมันต้อง Work From Home ก็จะเริ่มมีพวกขายของอุปกรณ์คอมพิวเตอร์ ไม่ว่าจะเป็นกล้อง หรือ ไมโครโฟน เพื่อมาทำคลิป แล้วก็จะมีการทำ Affiliate แบบแปะลิงค์รีวิวไมโครโฟน รีวิวกล้อง รีวิวโน้ตบุ๊ค เริ่มกลายเป็นกระแส คนเริ่มหาพวกอุปกรณ์คอมพิวเตอร์มาใช้ Work From Home ช่วงนั้นมันก็เลยทำให้เราได้ค่าคอมมิชชั่นจากการแปะลิงค์ บวกกับสปอนเซอร์เข้ามาเยอะ เลยกลายเป็นช่วงพีคของเราเลย แต่การมีสปอนลูกค้าเข้ามาเยอะ มันทำให้สินค้าบาง เราก็ไม่ได้อยากจะรีวิวแปะลิงค์ขายของทุกอย่าง เราแค่อยากให้คนได้ใช้สินค้าที่เรารู้สึกว่าเราใช้แล้ว เราเลือกให้แล้วว่ามันดี มันราคาไม่แพง แต่คอนเทนต์มันต้องบาลานซ์ไปด้วยการหารายได้ เราเลยคิดว่าบางคอนเทนต์เราไม่ได้อยากมีสปอนเซอร์ เราแค่ทำเพื่อที่อย่างน้อยคนที่ได้ดูในอนาคตมันอาจจะมีผลกับเค้าและเราบ้าง”

ทำอย่างไรให้ก้าวทัน และรู้เท่าทันโลก IT

“เราอย่ากดดันตัวเองว่า ฉันจะต้องรู้เรื่อง Chat GPT ฉันจะต้องรู้เรื่อง AI ค่อยๆ รู้จักมัน ถ้าวันนี้ยังไม่พร้อมอยากจะรู้ ก็ขอแค่ให้รู้ว่ามันมีไว้ก่อน อาทิตย์หน้าถ้าอยากรู้ ก็ค่อยไปศึกษาก็ได้ เพราะว่าเทคโนโลยียังไงมันมีใหม่ขึ้นทุกวัน เราแค่สนใจในสิ่งที่เรารู้สึกว่าพร้อมที่จะรับความรู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นมันจะเป็นการกดดันตัวเองเกินไป

อยู่กับเรื่องไอทีมานาน ถามว่าเบื่อไหม ยังไม่เบื่อ แต่แค่รู้สึกว่าเวลามีการเปิดตัวอะไรใหม่ ๆ มันจะไม่มีความรู้สึกว้าวแล้ว แต่เราจะไปตื่นเต้นกับยาดมที่มีแพ็คเกจน่ารักมากเลย มันข้ามสายไปเลย ความสนใจมันเริ่มเปลี่ยน แต่ไอทีมันเป็นสิ่งที่เราเสพเป็นชีวิตประจำวันมา 10 ปีแล้ว การทำไอทีของเรามันคือการทำงาน แต่ความสนใจอื่น ๆนั่นคือสิ่งใหม่ของเรา

สิ่งที่อยากเตือนคนใช้โซเชียลมีเดีย อย่างเรื่องเวลามีดราม่าในโซเชียล ให้ใจเย็น ๆ แค่ให้รู้ว่ามันมี แต่บางครั้งไม่ต้องไปคอมเมนต์อะไร หรือไม่ต้องอยากจะไปด่าคนนั้นคนนี้โดยที่เราไม่ได้รู้ที่มา เพราะว่าเราก็อาจจะโดนหมายศาลได้ สมัยนี้เวลาแจ้งความมันง่ายมากเลย เสียเงิน เสียเวลา เสียประวัติอีก แล้วก็อีกอย่างก็คือเรื่องของเว็บปลอม หรือเวลาเราซื้อของแล้วโดนหลอกจากการช็อปปิ้งออนไลน์ ก็อยากให้ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งหลงของถูก เวลาเราจะซื้อของออนไลน์ต้องระแวดระวังไว้ด้วย

เรื่องความก้าวหน้าของเทคโนโลยี AI ตอนนี้มันมีเทคโนโลยีที่สามารถเลียนแบบเสียง ได้ ซึ่ง ท็อฟฟี่ เชื่อว่าอีกหน่อยมันจะพัฒนาไปได้มากกว่านี้ AI มันมีประโยชน์เยอะก็จริง แต่มันต้องให้เวลามันได้เรียนรู้ มันต้องป้อนชุดข้อมูลลงไป ตอนนี้มันสามารถเลียนแบบเสียงเราได้ ยังไม่สามารถเลียนแบบพฤติกรรมเราได้ สิ่งที่เราต้องระวังคือ อย่าพิมพ์ข้อมูลส่วนตัวลงไปในแพลตฟอร์มต่าง ๆ มากเกินไป ข้อมูลเหล่านี้มันสามารถค้นหาได้ใน Search Engine ต่าง ๆ จาก Digital Footprint การที่มีข้อมูลอยู่ในโซเชียลเน็ตเวิร์คเยอะ ๆ มันก็น่ากลัวเหมือนกัน ถ้าเจอคนที่ไม่หวังดี และเรามองว่า AI มันนำมาใช้ได้กับหลาย ๆ อาชีพ แต่อาชีพสายบริการ เราว่ามันก็ต้องพึ่งพาคนอยู่ดี เพราะมันจะอาศัยเรื่องอารมณ์ และบางอาชีพจำเป็นต้องมาเจอหน้าเจอตากัน แต่ถ้าเป็นพวกแรงงาน หรือบางธุรกิจอยากจะตัดข้อผิดพลาดจากการทำงานของคน อย่างการแพ็คของ ก็อาจจะใช้เทคโนโลยีเข้ามาช่วย

เรารู้สึกว่าไม่ต้องห่วงว่า IT Support จะตกงาน อาชีพสาย IT ยังไปได้อีกไกล เพียงแต่ว่า เราต้องมีทักษะมากขึ้น อย่างถ้าเราถนัดซ่อมคอม แต่เราไม่รู้เรื่องเน็ตเวิร์ค เราก็จะต้องรู้เรื่องเน็ตเวิร์คมากขึ้น สมัยนี้มันมีที่ให้เรียนเยอะมาก แล้วก็ง่ายมากขึ้น มันมีคอร์สเรียนออนไลน์ ที่ทำให้เราสามารถเพิ่มทักษะพิเศษได้อีก เราสามารถทำงานได้มากขึ้น และความรู้ด้าน IT ถ้ามีติดไว้ก็ไม่เสียหาย”

“ภาษี” เรื่องนี้ที่ท็อฟฟี่อยากทำคอนเทนต์

“คอนเท้นท์ที่อยากทำ และล่าสุดเพิ่งลองทำไปคือ เรื่องภาษี โดยเฉพาะภาษีย้อนหลัง เพราะครีเอเตอร์หลายคนเค้าจะต้องมองข้ามเรื่องนี้ไปว่า เรารับเงินมาแต่คิดว่าไม่ต้องแจ้งสรรพากร ไม่ต้องยื่นภาษีหรอก ซึ่งมันเป็นความเข้าใจที่ผิด ด้วยความที่ครีเอเตอร์มันเยอะขึ้น รายได้ก็ได้มาจากหลากหลายช่องทาง มันก็กลายเป็นว่า พอเรามีรายได้เยอะ สิ่งสำคัญที่ตามมาเลยคือ ภาษี การยื่นภาษีอะไรต่าง ๆ สมัยนี้สรรพากรเค้าทันสมัย แค่มีการยื่นบัตรประชาชน มันก็ขึ้นหน้าระบบแล้วว่าเงินมาจากไหนบ้าง ซึ่งเราก็เคยโดนเก็บภาษีย้อนหลัง ซึ่งเรายื่นภาษีก็จริง แต่เราไม่รู้ว่าเราต้องยื่นรูปแบบวงเล็บไหน มันเลยกลายเป็นว่าเรายื่นผิดประเภท เพราะว่า 10 ปีที่แล้ว มันยังไม่มีฟรีแลนซ์ มันไม่มีมาตราให้ว่า ฟรีแลนซ์ต้องวงเล็บไหน โดยความเป็นจริงมันคือ 40 วงเล็บ 2 พอเรายื่นผิด แล้วสะสมมาเรื่อย ๆ ก็มีเบี้ยปรับทบไปเรื่อย ๆ สิ่งที่ต้องระวังคือ เค้านับตั้งแต่วันที่มีข้อมูลแล้วมันจะคูณดอกเบี้ยเข้าไปอีก ซึ่งดอกเบี้ย มันนับตั้งแต่วันแรกที่เรายื่นผิด พอเรามีประสบการณ์ที่เคยยื่นภาษีผิดประเภทมาแล้ว ก็มาคิดว่าฉันเสียเงอนไปเป็นล้าน ฉันก็ต้องได้คอนเทนต์ อย่างน้อยก็เป็นประโยชน์ให้กับคน เพราะขนาดเราระวังแล้ว มันก็ยังเกิดความผิดพลาดได้เลย”

ความรู้พื้นฐาน คือ The Best

“ตั้งแต่ทำคอนเทนต์มา คอนเทนต์ที่ปังที่สุดคือ คอนเทนต์ให้ความรู้เกี่ยวกับการเลือกใช้ปลั๊กไฟ อย่าใช้ปลั๊กไฟราคาถูก ใช้ปลั๊กไฟที่มี มอก. ได้มาตรฐาน เพราะว่า 90% ของเหตุไฟไหม้ในประเทศไทย มาจากการใช้ปลั๊กไฟที่ไม่ได้คุณภาพ

เราแค่มองว่า ความรู้พื้นฐาน คือ The Best ทุกอย่างมันเริ่มจากพื้นฐานหมด จะเปิดคอมพิวเตอร์ก็ต้องเสียบปลั๊ก หรือบางคนชอบซื้อคอมพิวเตอร์มา 2-3 แสน แต่ใช้ปลั๊กไฟ 50 บาท เวลาฝนตก ฟ้าผ่า ถ้าเกิดไฟกระชากมันก็ดึงไปหมดเลย พวกอุปกรณ์เครื่องใช้ไฟฟ้าส่วนใหญ่พังจากการใช้ปลั๊กไฟที่ไม่ได้มาตรฐาน

เรื่องความเป็นตัวเรา เราก็รู้สึกว่า เราอยากจะรีวิวแบบนี้ คนอื่นเค้าจะมีการตะโกน แต่เราเองจะรีวิวเนิบ ๆ ที่เป็นคาแรกเตอร์ของเราเหมือนเดิม เพราะเรารู้สึกว่าสุดท้ายแล้วคนมันต้องเบื่อการตะโกนบ้างแหละ สุดท้ายคนก็จะโฟกัสที่คอนเทนต์ ซึ่งการทำคอนเทนต์มันก็เหมือนแฟชั่น คือ เทรนด์มันเป็นแบบไหน มันก็จะไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวมันก็วนกลับมาเป็นสไตล์ดั้งเดิม” – ท็อฟฟี่เป็นตุ๊ดซ่อมคอม

พบเรื่องราวชีวิตหลากสีสันใน Club Pride Day คลับที่เต็มไปด้วยแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจ และมีคลังความรู้ที่พร้อมแชร์ ไปกับแขกรับเชิญพิเศษ และสองดีเจสุดแซ่บ “พี่อ้อย” และ “ก็อตจิ” ได้ในทุกสัปดาห์

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/96815a33-d320-484d-b2df-ae4133c20469.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/3ad2f1b8-98e3-4e72-8949-dea6548ea8af.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-20T13:17:52.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9210,"title":"เปิดเส้นทางความฝัน แบ่งปันพลังใจ จาก “เตยยี่ ประภัสสร” ศิลปินที่รังสรรค์ตัวอักษร ให้เป็นเพื่อนกับทุกความรู้สึก","content":"

“เตยเชื่อว่าความสวยงามของชีวิต จริง ๆ มันคือการเดินระหว่างทาง ไม่ใช่จุดหมาย เพราะฉะนั้น จุดหมายของเตยเปลี่ยนได้ทุกวัน และเตยอยากให้มนุษย์
มีความฝันมากกว่า 1 อย่าง เพราะมันจะทำให้ชีวิตสนุกมากขึ้น”

เปิด Club ส่งต่อแพชชั่น จากสีสันของชีวิต พร้อมแบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจในทุกสัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่กับตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับแขกรับเชิญสุดฮีลใจ “เตยยี่ ประภัสสร” ศิลปินที่เชื่อว่า ศิลปะไม่ทำให้เราอดตาย จนกลายมาเป็นศิลปินที่ให้กำลังใจผู้คนผ่านถ้อยคำ เธอเชื่อว่า ภาษาไทยจะสามารถกลายเป็น ศิลปะ ที่เข้าถึงอารมณ์ผู้คนได้ กว่าจะมีวันนี้ เธอผ่านหลากหลายเรื่องราวของชีวิต และได้แบ่งปันข้อคิดแรงบันดาลใจไว้ในรายการด้วย

“นักเล่าเรื่อง” กับนิยามความเป็น เตยยี่

“เตยรู้สึกว่า ตัวเองเป็นนักเล่าเรื่อง เตยเป็นคนที่มีความเชื่อในศิลปะ ซึ่งมันอยู่ที่ว่าช่วงไหน หรือเวลาไหนที่เรารู้สึกว่า เราอยากถ่ายทอดอินเนอร์ความเป็นมนุษย์ ผ่านกระบวนการไหนก็ตาม เมื่อก่อนเตยอาจจะถนัดในเรื่องของการเป็นครูสอนการแสดง เตยก็เลยเลือกวิธีสอนการแสดงเพื่อสื่อสารจิตวิญญาณของเรา ผ่านมาช่วงหนึ่งเตยเลือกเล่าเรื่องผ่านการจัดละครเวที ทำ Exhibition บ้าง แต่ ณ วันนี้เราเลือกสื่อสารความเป็นมนุษย์ผ่านคำเขียน

อย่างรายการ Teayii Talk ก็เกิดจาก Exhibition ที่ชื่อว่า A HEART TO BE HEARD เพราะหัวใจทุกดวงมีคุณค่าในรูปแบบของตัวเอง ซึ่งพอได้จัด Exhibition วันนั้นเตยคิดอย่างเดียวเลยคือ อยากให้รู้ว่าจริง ๆ แล้วมนุษย์มีหลายฤดูกาลความรู้สึก เราไม่ได้มีแค่ความสุข เราไม่ได้มีแค่ความสวยหรู เราไม่ได้มีแค่ความฝัน ทุกคนผ่านฤดูกาลต่าง ๆ มาแล้ว หลังจากนั้น เตยก็เลยเชิญคนในวงการต่าง ๆ มานั่งสัมภาษณ์กับเรา แต่ส่วนใหญ่จะเป็นการคุยแบบ Deep Talk เป็นคำถามที่ไม่ได้เน้นมีม จะเน้นแค่ว่าวันนี้คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเตยเค้ามีอะไรมาพูดคุยกัน”

เตยยี่ กับวิธีทำความเข้าใจ “ทุกข์”

“ย้อนกลับไปตั้งแต่เด็ก เตยได้ทุกอย่างมาจากคุณแม่ คุณแม่จะเป็นคนที่ไม่ให้เสพความทุกข์เลย ตอนเด็ก ๆ เตยไม่จำเป็นต้องพิสูจน์ตัวเองเรื่องความโชคดี สมมติว่าสอบตก เตยไม่เคยต้องมานั่งขอโทษแม่ แล้วแม่จะบอกว่า สอบตกก็แค่ซ่อม แม่จะให้ไปคิดเอาเองว่า ชอบเรียนอะไรก็ตั้งใจให้เต็มที่ มันทำให้ทุกอย่างผ่านไปไวมาก ไม่ชอบเรียนวิชานี้ก็แค่เปลี่ยนวิชา แล้วสิ่งที่เกิดขึ้นมันทำให้รู้สึกว่า จริง ๆ เราเป็นคนที่ชอบเจาะลึกด้านอารมณ์ แล้วชอบเสพแค่ความสุขด้วย จนวันหนึ่งมันมีความเศร้าเข้ามา ซึ่งพอเราเศร้ามาก ๆ เราไม่มีทางออก เตยก็เลยเลือกเขียน เพื่อให้เราได้ยินเสียงของตัวเอง

ชีวิตมันเลือกไม่ได้ เตยมีหน้าที่เดียวคือไม่ผลักใสความทุกข์ แล้วก็ทำความเข้าใจ เมื่อก่อนเตยเป็นคนที่ยอมไม่ได้เลย ถ้ามีคนมาทักว่าเตยเศร้าอะไร เราจะตอบทันทีว่าไม่เป็นไร แฮปปี้มาก แล้วแสดงออกแค่ด้านบวกอย่างเดียว ซึ่งทำมาโดยตลอด จนถึงอายุ 30 เลยนะ เตยไม่เข้าใจความทุกข์ด้วยซ้ำ จน ณ วันหนึ่งที่เรารู้สึกว่าทุกข์เกินไปจนต้านไม่ไหวแล้ว มันมีเรื่องที่เราไม่เข้าใจเยอะอยู่ แล้วเรื่องพวกนั้นพอทบทวนดู สุดท้ายมันคือเรื่องความรัก เพราะว่าเวลาเรารัก เราจะรู้สึกว่าเค้าต้องรักเราสิ แล้วความรักมันต้องสวยงามสิ แต่บางทีเราเจอความรักที่มันไม่สวยงาม ซึ่งเราทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากทำความเข้าใจ

โดยวิธีที่ง่ายที่สุดคือ คุยกับตัวเองให้เป็น อาจจะไม่ต้องพูดกับกระจกก็ได้ บางคนเขียน หรือบางคนอัดเสียงแล้วมาเปิด เพื่อเช็คว่าตอนนี้รู้สึกยังไง สะท้อนความคิดตัวเองให้ได้ อย่างวันนี้ ก่อนมารายการ เตยมีอารมณ์เหงา คือเตยเป็นคนขี้เหงามาก แล้วเตยเหงาอยู่ประมาณ 20 นาที ซึ่งเตยมีวิธีการคือพูดกับตัวเองเยอะมากว่า ข้อดีในชีวิตเราเยอะมากนะ อย่างน้อยเรามีน้ำสะอาดให้อาบ เรามีสบู่ที่เพิ่งไปออกงานอีเว้นท์มา แล้วเราได้ฟรี เรามันเก่งจัง ที่หาสบู่ฟรีใช้ได้ แล้วเตยเลยรู้สึกว่า สุดท้ายแล้วจุดสังเกตที่ดีที่สุดคือ หาวิธีคุยกับตัวเองให้เป็น โดยที่ต้องไม่หลอกตัวเองด้วย”

เมื่อชีวิตรู้สึก “กลัวความเหงา”
“นอกจากกลัวความเศร้าแล้ว เตยกลัวความเหงา เพราะรู้สึกว่าความเหงาเป็นเรื่องที่น่าอาย แล้วช่วงนี้เป็นช่วงที่ปรับตัวเยอะมาก เพราะอยู่ในช่วงที่เพิ่งขอแฟนแต่งงาน เราเปลี่ยนเอเนอร์จี้มามีคนหนึ่งคนข้าง ๆ เราเปลี่ยนเอเนอร์ของการออกงาน การทำงาน การกลับบ้าน การไปรับไปส่ง จนสุดท้ายมันมีความคิดขึ้นมาว่า มันมีความเหงาอยู่ในนั้นเหมือนกันนะ เพราะก่อนหน้านี้เราใช้ชีวิตหลังจากอกหัก เราฝึกทำความเข้าใจอารมณ์เรามาอย่างดีแล้วว่าอยู่คนเดียวเป็นยังไง เราใช้ชีวิตเพื่อตัวเองมาสักพักใหญ่ ไปออกงานเพื่อตัวเอง ไปปาร์ตี้เช้าจรดเย็นเพื่อตัวเอง แล้ว ณ วันนี้ พอเรามีคน ๆ นี้อยุ่ข้าง ๆ ช่วงเวลาที่เคยเป็นของเรา วันนี้เราควรจะแบ่งเวลาส่วนหนึ่งเพื่ออยู่กับเค้า เตยว่าความเหงามันมาพร้อมความสนุกด้วย ณ วันนี้ เตยมาหาความสุขคือเวลาเราอยู่กับแฟนในห้องสองคนแล้วเราสนุกยังไง ซึ่งคำตอบคือ มันเป็นความสนุกอีกรูปแบบหนึ่ง และความเหงาของเตย ไม่ได้เกิดขึ้นในเวลาที่เราอยู่กับแฟนนะ มันเกิดขึ้นจากการที่เสียงสังสรรค์ การปาร์ตี้สุดเหวี่ยงรอบข้างมันลดลงเฉย ๆ ซึ่งเราแค่ยังไม่ชิน

ณ วันนี้ เตยรู้สึกว่าตื่นมามีความสุขทุกวัน แต่แค่อย่างวันนี้ที่เกิดความเหงากับเรา 20 นาที มันคือเหงาแป๊บเดียว เรารู้ตัวเองว่าเราเหงา อย่างตอนอกหัก เตยไม่ให้ตัวเองอกหักเกิน 10 วัน ซึ่งจริง ๆ แล้ว ความเศร้ามันห้ามไม่ได้นะ แต่เตยมีสิทธิ์ที่จะกำหนดให้ตัวเองไม่ทุกข์ยาวนาน เพื่อหลังวันที่ 10 ตัวเองต้องทำงานได้แล้ว เรามีไทม์ไลน์กำหนดไว้ เพื่อไม่ให้ชีวิตเราดิ่งเฉย ๆ แต่ความเศร้ามันห้ามไม่ได้จริง ๆ”

ในความกลัว...มันจะมีความกล้าซ่อนอยู่เสมอ

“จุดหนึ่งเตยพาตัวเองไปดูงานศิลปะทุกรูปแบบ ไปเดิน Exhibition ไปดูละครเวที ไปดูคอนเสิร์ต ไปดูงานอาร์ท ไปดูทอล์ค เตยมองว่ารอบตัวคืออาร์ทหมดเลย ซึ่งในการจะทำอะไรสักอย่าง มันจะมีกล่องความคิดอยู่ 2 กล่อง คือกล่องความอยาก และกล่องความกลัว แต่เตยคิดว่าถ้ากลัวแล้วต้องทำ อย่างการนั่งสัมภาษณ์คนดัง เตยกลัวมากนะ เพราะเตยเป็นคนที่ชอบอยู่เบื้องหลัง แล้วพอออกหน้ากล้อง ตอนแรกเราจะไม่ค่อยสะดวก และไม่ค่อยถนัด แต่เตยก็พยายามดูให้เยอะที่สุด และถ้ากลัวอะไรให้ทำ เพราะสุดท้าย ความกลัวมันจะมีความกล้าซ่อนอยู่เสมอ”

อยากให้ลายเซ็นเตยยี่ เป็นพื้นที่ปลอดภัย

“ส่วนใหญ่แล้ว Exhibition ที่หลายคนได้สัมผัสคือ เราจะเห็นงานแสดงภาพถ่าย งานปั้น งานอาร์ทหลายรูปแบบ แต่วันนี้ เตย เป็นคนหนึ่งที่บอกว่า ตัวอักษรภาษาไทยเป็นงานศิลปะ ซึ่งมันเกิดความเห็นต่าง และมันมีกระแสอยู่แล้วที่จะบอกว่า เขียนคำแล้วเป็นงานศิลปะได้ยังไง วิธีการรับมือตอนแรก ๆ เตยหงุดหงิด เพราะว่าบางทีคำในอินเตอร์เน็ตมันโหดเหี้ยมมาก ใจร้ายมาก พอเราโดนก็เลยมาหาอีกสเต็ป แล้วพบว่าการคุยกับคนเยอะ ๆ ช่วยได้ ซึ่งคนที่อยู่ในวงการก็จะพูดว่าให้ปล่อย โดยการปล่อยของเตย เราจะทำความเข้าใจก่อนว่าศิลปะที่เราทำอยู่ มันมีหน้าที่ทำให้คนรู้สึก ถ้าใครไม่รู้สึก อย่าบังคับเค้า แล้วเราไม่มีสิทธิ์ไปบอกว่า นี่งานฉัน ทำไมไม่มองเป็นศิลปะ

เตยคิดไว้ตั้งแต่แรกเลยว่า เตยอยากให้ลายเซ็นตัวเอง กลายเป็นพื้นที่ปลอดภัย ใครสะดวกมาเสพให้เสพ ใครไม่สะดวกอย่างน้อยเลื่อนผ่านก็ได้ ไม่ต้องโจมตี เพราะว่ามันเครียดนะ จนปัจจุบันเตยรู้สึกว่า สุดท้ายแล้วช่วงนี้คนเอาคำภาษาไทยมาใช้เป็นงานอาร์ทเยอะมาก เราได้เปิดประตูโลกใหม่ที่มันมีมาอย่างยาวนานแล้ว และเตยรู้สึกว่า ภาษาไทยสวยมาก ทำไมเราถึงไม่มี คำภาษาไทยในงานอาร์ท เหมือนที่เมืองนอกบ้าง เราก็เลยมาทำของเราเอง

ตอนที่เตยเรียนในธรรมศาสตร์ มีวิชาหนึ่งที่เตยชอบมาก ชื่อวิชาว่า Art Management คือเป็นนักศิลปะยังไงที่ไม่อดตาย ซึ่งเค้าสอนแม้กระทั่งทำ Presentation ขายสปอนยังไง แล้วเตยรู้สึกว่าขอบคุณมากที่เตยได้เรียน แล้วมันเป็นจุดเปลี่ยนของเตยที่รู้สึกว่า Art ไม่จำเป็นต้อง For Art มันสามารถกลายเป็น Art For Business ได้ และมันสวยงามเหมือนกัน มันมีช่วงหนึ่งที่เตยโดนโจมตีว่าคนนี้เขียนเพื่อเงิน คำตอบคือใช่ บางอย่างเราเขียนเพื่อเงิน บางอย่างเราเขียนเพื่อฮีลใจตัวเอง บางอย่างเราเขียนเพื่อฮีลใจเพื่อนรอบข้าง เพราะฉะนั้น ศิลปะมีหน้าที่หลายรูปแบบ”

การมีหลายความฝัน มันทำให้ชีวิตสนุกขึ้น

“ที่เตยมองว่ามนุษย์ควรมีความฝันมากกว่า 1 อย่าง เพราะว่าเตยเคยมีความฝันอย่างเดียวแล้วเจ็บปวด และเตยรู้สึกว่าจริง ๆ แล้วมนุษย์ควรสนุกกับชีวิต ตอนแรกเตยมีความฝันอยากเป็นครู พอทำไปแล้ววันหนึ่งมันถึงจุดอิ่มตัว ซึ่งมนุษย์ Burn Out ได้ แล้วถ้าถึงจุดนั้น สิ่งที่เราทำได้คือการสะสมระหว่างทางใหม่ เตยเชื่อว่าความสวยงามของชีวิต มันคือการเดินระหว่างทาง ไม่ใช่จุดหมาย เพราะฉะนั้นจุดหมายของเตยสามารถเปลี่ยนได้ทุกวัน และมนุษย์ควรจะมีความฝันมากกว่า 1 อย่าง เพราะว่ามันทำให้ชีวิตสนุกขึ้น”

จากฝันอยากเป็นครู สู่ Rhythm Of Arts Creative Space

“Rhythm Of Arts Creative Space เป็นโรงเรียนที่เกิดจาก Pain Point ของเตย คือเรารู้สึกว่าเราไม่มีที่ยืนให้กับความฝันของเราเอง เราชอบงานศิลปะมาก แต่วันหนึ่งอาจจะต้องเข้าไปเรียนวิทยาศาสตร์ เรียนคณิตศาสตร์ เรียนภาษาอังกฤษ แล้วเตยมีคำถามที่ลึกมากคือ เตยรู้สึกว่าเราใช้เวลา 12 ปีตั้งแต่ป.1 ถึง ม.6 ไปกับการเรียนไทย อังกฤษ สังคม วิทยาศาสตร์ แล้วทำไมไม่ฝึกให้เรากลายเป็น Artist เลย แล้วเตยก็ได้ไปเจอเพื่อน ๆ ที่เค้าเรียนโรงเรียนโรงเรียนอินเตอร์ ที่เค้ามีเรียนแบบซ่อมรถ เตะบอล และล้างฟิล์ม

เตยโชคดีที่รู้ตัวเอง และได้เข้าเรียน ศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ แล้วได้ไปหมกมุ่นอยู่กับศิลปะ มันเป็นจุดใหญ่เหมือนกันที่ทำให้เราได้รู้ว่า การที่วันนี้เราตื่นมาแล้วได้เดินเข้าไปโรงเรียนที่เราอยากเรียน มันมีความสุขมากเลย

ถามว่าศิลปะกับเด็กไทยเป็นยังไงบ้าง เตยว่า ปัจจุบันเด็กมีโอกาสเยอะ เพราะเห็นจาก Art Exhibition ที่มีการจัดเยอะมาก เดือนนี้ประมาณ 40 งานทั่วกรุงเทพ เตยว่ามันเป็นโอกาสที่ให้คนได้เห็นงานใหม่ ๆ และสมัยนี้ศิลปะมันเป็นที่นิยมมากขึ้น เพราะมีตัวอย่างคนที่ประสบความสำเร็จจากอาชีพนี้มากขึ้น และล่าสุดเตยเพิ่งเจอใน Tiktok มีคนสอนรำพระพิฆเนศ แล้วมีคนลงคลาสเต็มเลย ทุกวันนี้มันวาไรตี้มาก และงานอาร์ทอยู่ทุกที่

และในวันที่เราเปิดโรงเรียน ผลตอบรับดีมาก ตอนนั้นเป็นช่วงที่จับพลัดจับผลู เหมือนเราลาออกจากงานประจำ แล้วเราก็รู้อย่างเดียวว่าเราชอบกำกับ แต่การจะกำกับได้ เตยต้องเริ่มจากไปเป็นอาจารย์สอนการแสดงตามสถาบันก่อน แล้วก็ไปแคสที่สถาบันหนึ่งที่ดังมาก ๆ แล้วไม่ผ่าน จากนั้นก็เลยพลังจากแม่มา แม่บอกว่าเตยแคสไม่ผ่านก็เปิดเองสิ เราก็เลยเปิดโรงเรียนเอง ณ วันนั้นวิชาแรกที่สอนชื่อค่ายว่า ติสท์แตก เป็นค่ายที่รวมนิเทศศาสตร์ เอารุ่นน้อง นิเทศจุฬา, ศิลปกรรม ธรรมศาสตร์, การแสดง มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มารวมกัน แล้วก็ทำให้พื้นที่นั้นมีแต่เรียนการแสดง และเด็กจะได้เรียนกับพี่แต่ละมหาวิทยาลัยที่แตกต่างกัน เพื่อให้ได้รู้ตัวเองว่าจริง ๆ เราชอบอะไร ซึ่ง ณ วันนั้น เราประสบความสำเร็จ เนื่องจากว่ามันใหม่ด้วย ที่เป็นค่ายเน้นปฏิบัติ และเป็นปฏิบัติที่แนะแนวด้วย และเตยกล้าพูดเลยว่า เตยเป็นครูที่อนุญาตให้เด็กพูดคำว่าไม่ชอบ เพราะเตยรู้สึกว่ามนุษย์มีสิทธิ์ที่จะไม่ชอบ แล้วถ้าเข้ามาใน Rhythm Of Arts Creative Space ของเรา คุณก็มีหน้าที่เดียว ก็คือ ค้นหาตัวเอง แล้วสนุกกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

อย่าง เตย ตอนเป็นผู้กำกับ จากที่เราเรียนจบกำกับการแสดงมา แต่พอในมาใช้ชีวิตจริง สมัยนั้นประเทศไทยไม่ใช่ประเทศที่เราจะหาเงินได้ด้วยการทำละครเวที สมัยนี้อาจจะดีขึ้นแล้ว ซึ่งสมัยเตย เรารู้สึกว่าตัวเองเป็นผู้กำกับละครเวทีที่หาเงินไม่ได้ ไม่ตอบโจทย์ แล้วมันไม่ใช่แค่เรา คนรอบข้างในวงการละครเวทีสมัยนั้นก็มีปัญหาแบบเดียวกัน จนเรารู้สึกว่าสิ่งนี้ไม่ใช่ศิลปะที่เราถนัด เพราะถ้าเราถนัด เราจะหาข้อดีจนเราทำต่อไปได้ เตยก็เลยเลือกที่จะไม่ทำละครเวทีแล้ว”

เมื่อรักที่ผิดหวัง ทำให้เกิดเพจสุดฮีลใจ teayiiartsworks

“ถ้าถอดบทเรียนจากตัวเอง เตยว่า ความรักที่ผิดหวังของเรา เกิดจากวินาทีที่เราไม่ห้ามใจ เรารู้ดีว่าบางความสัมพันธ์เราไม่ควรเข้าไป บางความสัมพันธ์มันจะเป็นพิษทีหลัง แต่ด้วยความที่เราไม่ห้ามใจ แล้วพอเอาตัวเองเข้าไปในความสัมพันธ์ กลายเป็นเหมือนรอวันที่เราจะโดนเผา แล้วคนที่จุดไฟเผานั้นไม่ใช่ใคร แต่คือตัวเราที่จุดไฟเผาตัวเอง เตยว่าสุดท้ายแล้ว อย่าหลอกตัวเองดีกว่า ความผิดหวังเกิดจากการที่เราพยายามปิดบังมัน แล้วการปิดบังนั้นส่วนใหญ่มันคือสิ่งที่เรารู้อยู่แก่ใจ หลายต่อหลายเคสที่เราเห็นเป็นกองเพลิง แต่เราก็ชอบ อยากลองลุยไฟ แม้เคยมีคนเตือนว่าเตยยี่เธออย่าเข้าไปหาคนนี้นะ แต่เราตัดสินใจเดินเข้าไปเลย

teayiiartsworks มันเกิดจากที่เตยชอบเอาคืนความทุกข์ บางคนอาจจะบอกว่าทุกข์แล้วมีคุณค่า แต่เตยว่าทุกข์แล้วต้องเอาคืน เพราะเราเสียเวลาร้องไห้กี่วันกี่เดือนกี่ปี เตยก็เลยรู้สึกว่าทุกความทุกข์ของเตย เตยจะจดไว้เสมอว่าทุกข์แล้วเตยได้ยินเสียงอะไร เช่นมีอยู่เคสหนึ่งพิมพ์หากันเช้าจรดเย็น แล้วอยู่ ๆ หายไป จนเรารู้สึกว่า มันจะมีการพิมพ์แบบไม่มีสถานะ เหมือนที่เด็กสมัยนี้ชอบรายงานกัน ณ วันนั้นเตยจดไว้เลยว่า เอเอ็มทูพีเอ็มไม่อยากพิมพ์หาเธอแล้ว เตยก็เลยเอามาทำเป็น Exhibition ชื่อว่า AM Till PM ไม่อยากพิมพ์หาเธอแล้ว จากความรู้สึกอึดอัดในวันที่เราเหมือนโดนบังคับให้พิมพ์หาอยู่ได้ ทั้ง ๆ ที่เราไม่ได้อยาก หรือบางวันเกิดคำถามว่า เราอยู่ในสถานะไหนนะ เราเป็นใครทำไมเราต้องไปพิมพ์หาเค้า เตยก็เลยสะสมความอึดอัดแต่ละช่วงเวลา ในความรู้สึกที่เราเจอแต่ละเคสมา แล้วก็เอาคืนมันโดยการทำ Exhibition

ตอนเปิดเพจแรก ๆ พอโพสต์ภาพไป เรายังต้องบังคับให้เพื่อนรอบตัว 50 คนมาช่วยกดไลค์ให้หน่อย และช่วงแรก ๆ เตยจะเขียนอะไรที่เราควรจะรู้สึก มันจะดูฟุ้งซ่านไปหน่อย เพราะเราไม่อยากทุกข์ แต่เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเขียนสิ่งที่เราทุกข์จริง ๆ หรือเกิดขึ้นในวันนั้นจริง ๆ มันทัชใจคน และเริ่มมีคนชอบผลงานเรามากขึ้นจนถึงทุกวันนี้

เตยอยากบอกว่า ความรักมันน่ากลัว เพราะความรักมันจะมาพร้อมอารมณ์ที่หลากหลายมาก ทั้งความคาดหวัง การตั้งคำถาม ความเจ็บปวด แต่ว่าสิ่งหนึ่งที่ความรักให้เราได้เสมอคือความจริง มนุษย์มีหน้าที่เผชิญหน้ากับความจริง สุดท้ายแล้วสิ่งที่ทำให้เตยเดินผ่านความเจ็บปวดจนมาถึงคำว่าความรัก เพราะเตยเป็นคนไม่ทอดทิ้งความจริง เวลาเศร้า เตยเศร้าจริง ๆ เวลาเค้าไม่รัก เตยยอมรับจริง ๆ ว่าเค้าไม่รักเตยแล้ว เค้าปฏิเสธเตย เตยยอมรับว่าเค้าปฏิเสธเตย แต่สิ่งหนึ่งที่ความจริงที่มันพรากเตยไม่ได้คือ เราไม่ใช่มนุษย์ที่ไม่มีค่า เราเป็นมนุษย์ที่ควรได้ความรัก แล้วความรักนั้นควรจะเริ่มจากการที่เราปรับปรุงตัวเองก่อน ตราบใดที่เราไม่ปรับปรุงตัวเอง หรือไม่เผชิญหน้ากับความจริง เราจะไม่ได้สัมผัสความรักที่แท้จริง”

จากรักที่สมหวัง สู่ Exhibition ที่เคารพในความรักที่ตามหามาตั้งนาน

“ความรักครั้งล่าสุด เราเจอกันในแอพพลิเคชั่นหาคู่ของลูกค้าค่ะ เป็นแอพที่ลูกค้าเคยจ้างเตยให้ไปเขียน แล้ว CEO เค้าก็เคยถามว่า เตยยี่สนใจใช้แอพไหม ตอนนั้นเราก็บอกว่ายังไม่อยากใช้เพราะมีแฟนแล้ว หลังจากนั้นเราคิดยังไงก็ไม่ที่ตัดสินใจสมัครแอพแล้วก็ออนไว้ และได้คุยกับคนประมาณ 2-3 คน แต่ก็ไม่ถูกใจ เลยลองปรับขยายช่วงอายุของคนที่เรากำลังมองหาดู จนมีวันหนึ่งเค้าก็ทักมา ตอนนั้นเราก็ยังคิดว่าจะขอคุยใน IG ได้ไหม แต่เค้าไม่เล่น IG แอคเคาท์ของเขาเป็นเหมือนหญิงสาวปริศนา เราก็เลยตัดสินใจให้ Line เค้าไป แล้วก็ได้เห็นหน้าจนรู้ว่าคนนี้มีตัวตน แล้วไม่กี่วันหลังจากนั้นก็เริ่มอยากเจอหน้า เพราะจะได้รู้ไปเลยว่า คุยต่อหรือไม่คุย ก็เลยนัดเจอกัน พอได้เจอกันต้องบอกว่าความรักครั้งนี้มันเกิดขึ้นไวมาก เหมือนวันนั้นเค้ามาซบตรงไหล่ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันเลย เหมือนเค้าเหนื่อย เราก็เลยให้ซบ แล้วเราก็เกร็ง ตัวแข็งขึ้นมา คิดกับตัวเองว่าทำไมเราให้ผู้หญิงคนนี้ซบ อ้อมกอดในวันนั้น เป็นความรู้สึกเหมือนเราเคยกอดเค้ามาแล้ว และพอได้มาคุยกับแฟนเตย เค้าก็บอกว่า เค้าเองก็ไม่ได้ใจเต้นกับเตยเหมือนกัน มันเป็นความรู้สึกเหมือนได้กลับบ้าน

2 วันถัดมา เราก็โทรไปหาเค้า บอกก่อนว่าแฟนเตยโสดมา 5 ปี มันไม่แปลกเลยที่เค้าจะมีคนที่เค้าคุยเทียวไปเทียวมาอยู่แล้วเป็นเรื่องปกติ ส่วนเราโสดประมาณ 5 เดือน พอถึงเวลาเตยก็เลยพูดกับเค้าไปว่า ถ้าวันนี้ยังคุยกับคนอื่นอยู่ เตยปล่อยให้คุยนะ เพราะเราไม่ได้เป็นไรกัน เค้าก็พูดหยอดขึ้นมาว่า ก็ถ้าเป็นแฟน เค้าจะเลิกคุย ตอนนี้ยังไม่ได้เป็นไรกัน เค้าจะยังไม่เลิก แล้วพอได้คุยกันต่อก็มีจังหวะที่เค้าหลุดพูดขึ้นมา เหมือนเค้าเรียกเราว่าที่รัก เราก็ช็อค เพราะคนมันเจอกันไม่กี่วัน มันไม่มีใครเรียกว่าที่รักหรอก จนเริ่มมืด เริ่มมีบรรยากาศของการจุดเทียน ดื่มไวน์นิดนึง ก็เริ่มมองหน้าเค้าแล้วรู้สึกว่า เราไม่อยากซ่าต่อแล้ว อยากลองมีความรักอีกครั้ง ก็เลยหันไปพูดกับเค้าว่า ที่รักเป็นแฟนกันมั้ย แล้วเค้าก็ตัวแข็ง เหมือนกันเค้าก็ช็อค เตยเองก็ช็อค เค้าก็ถามว่าจริง ๆ ใช่มั้ย เตยบอกจริง งั้นเป็นแฟนกันแล้วนะ จากนั้นด้วยความที่ว่าเราขอเค้าเป็นแฟนก่อนที่เราจะเปิด Exhibition วันนั้นเราก็เปิดตัวเลย ซึ่งเพื่อนรอบข้างยังไม่เชื่อเลยว่าเราคบกัน ทุกอย่างมันไวมาก

มีคำพูดจากเค้าที่เตยชอบ เค้าพูดกับเตยว่า ความรักเราไม่มีคำว่าพลาดนะ ซึ่งเมื่อก่อนเราเคยอยู่ในความสัมพันธ์แบบ Open Relationship ด้วยซ้ำ ความรักที่ผ่านมาของเตยมันไม่ได้จำเป็นต้องมีสองคน แล้ววันนี้เรามาเจอใครสักคนที่แบบเราเห็นเค้า แล้วเราอยากเชื่อในสัญชาตญาณตัวเอง เราอยากเชื่อในอ้อมกอดเค้า เราอยากเชื่อในวันที่บอกรักเค้าวันแรก แล้วเราอยากเชื่อแม้กระทั่งว่า วันนี้มันจะเป็นความรักที่ไม่ทำร้ายหัวใจเรา และจากรักที่สมหวัง เตยก็ได้มี Exhibition ชื่อว่า เหมือนอยู่ในความฝันที่ฉันไม่ได้ฝันแต่เพียงผู้เดียว

ปกติ Exhibition ของเตยยี่ เมื่อก่อนจะเขียนว่า Exhibition นี้ เคารพในรักที่เป็นไปไม่ได้ เคารพในความคิดถึง มันจะมีคำว่าเคารพ และ Exhibition นี้ เตยเขียนว่า Exhibition นี้ เคารพในความรักที่ตามหามาตั้งนาน เป็นงานแรกที่เราทำด้านความรัก เพื่อเป็น Exhibition ที่ขอแฟนแต่งงาน

ที่ผ่านมามันจะมีช่วงหนึ่งที่เตยคุยกับคนเยอะมาก ๆ เตยไม่มีช่วงว่างให้ตัวเองเลย จนก่อนทำ Exhibition ชื่อว่า EMSPHERE x TEAYII ช่วงนั้นมันมีเวลาว่าง 1 สัปดาห์ที่เตยอยู่เฉย ๆ ก็พูดว่า ไม่อยากคุยกับใครแล้ว เป็นช่วงที่เราล้างเอ็นเนอร์จี้ตัวเอง หลังจากนั้นเราก็พูดกับตัวเองว่าความรักที่ดีไม่ได้เกิดจากคนอื่นเลยนะ เกิดจากตัวเราที่เปลี่ยนเอเนอร์จี้ตัวเรา ถ้าเราเชื่อว่าเรามีคุณค่า มันจะทำให้เราเจอคนที่ชัดเจนกับเรา แล้ว ณ วันนั้น พอเตยเปลี่ยนเอนเนอร์จี้ตัวเอง เตยก็ได้เจอแฟนคนปัจจุบันที่เตยขอเค้าแต่งงานคือ คุณลูกปัด เราเลยรู้ว่า พอเราเปลี่ยนอินเนอร์ข้างใน เราก็เลยได้เจอคนที่พร้อมจะจริงจังแล้วก็จริงใจกับเราเหมือนกัน”

เป้าหมายต่อไป จากความตั้งใจของ เตยยี่

“การจัด Exhibition เตยเชื่อว่า ปัจจุบันมันยาก เพราะมีความคาดหวังที่มากขึ้น มันยากเพราะว่าเราไม่ได้ต้องดีลแค่ความต้องการตัวเอง แต่เราต้องดีลกับความต้องการของผู้คนที่มาเดินใน Exhibition ด้วย ดังนั้นเตยเลยรู้สึกว่า ถ้าจะเริ่มทำ Exhibition จริง ๆ ควรเริ่มจากสิ่งที่เราอยากเล่า แล้วจากนั้นค่อยหาคอนเซ็ปต์ว่า วันนี้เราอยากเล่าอะไร

Exhibition ต่อไป เตยอยากให้มาจากห้วงอารมณ์ เช่น ความเหงา อยากทำ Exhibition ชื่อว่า โตขึ้นแล้วเหงาจริง ๆ ด้วย เตยว่ามันเกิดจากอารมณ์ ณ ช่วงเวลาหนึ่งที่เรารู้สึกแล้ว แล้วก็บันทึกเก็บไว้ แล้วค่อยมาพัฒนาเป็น Exhibition ค่ะ

อีกหนึ่งความฝัน เตยอยากเป็นดีเจเตยยี่ค่ะ ไม่ใช่ดีเจจัดวิทยุนะ อยากเป็นดีเจเปิดแผ่น อยากสแครชแผ่นแล้วยิงคำของตัวเองขึ้นจอ เปิดเพลงแบบโจ๊ะ ๆ ท่ามกลางปาร์ตี้”

สีสัน แรงบันดาลใจ จาก เตยยี่

“เตยว่าศิลปะเป็นพื้นที่ที่ไม่ตัดสินใครเลย เตยจึงมองว่าศิลปะเป็นพื้นที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับทุกคน เตยจำคำหนึ่งของครูได้คือ ศิลปะไม่มีคำว่าผิด มีแค่คำว่าชอบ หรือไม่ชอบ เตยว่าวันใดวันหนึ่งที่เราอาจจะรู้สึกว่าเศร้า หรือเหงา ลองกลับมาหาคำว่า Art Therapy ซึ่งไม่จำเป็นต้องเข้าคลาสอย่างเดียว อาจจะเป็นช่วงที่เราอาบน้ำ แล้วก็ปิดไฟจุดเทียน เปิดเพลงสักเพลงหนึ่ง ที่ไม่ต้องมีเนื้อก็ได้ แล้วเราชอบฟัง แล้วก็อยู่กับวินาทีที่น้ำสัมผัสตัว เตยว่านี่ก็คือ Art รูปแบบหนึ่ง เตยว่าสุดท้ายแล้ว ศิลปะเป็นพื้นที่ที่ทำให้มนุษย์ทุกคนได้เป็นมนุษย์” – เตยยี่ ประภัสสร

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/5c45eff2-d4c6-4cde-8c3e-684700cef6b7.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/2f1091f8-bb8d-413d-afcd-f3821516f116.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-13T14:07:11.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9140,"title":"เปิดเบื้องหลังศึกชิงวิมาน ของ “เจฟ ซาเตอร์” และ “อิงฟ้า วราหะ” ความรัก ขวากหนาม บนความไม่เท่าเทียม","content":"

วิมานหนาม เป็นภาพยนตร์ที่ได้แรงบันดาลใจมาจากความไม่เท่าเทียม ผ่านการเล่าเรื่องราวของ ทองคำ (เจฟ-วรกมล ซาเตอร์) และ เสก (เต้ย-พงศกร เมตตาริกานนท์) คู่รักหนุ่มชาวสวนที่ช่วยกันปลูกบ้าน และทำสวนทุเรียนบนที่ดินของเสกที่ติดจำนองอยู่ ทองคำใช้เงินก้อนใหญ่ทั้งหมดในชีวิตไถ่ถอนที่ดินให้เสก จนได้มาซึ่งโฉนดที่ดินอันเปรียบเสมือนทะเบียนสมรสของคนทั้งคู่

แต่แล้วเสกเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต บ้านและสวนจึงต้องตกเป็นของ แม่แสง (สีดา พัวพิมล) แม่ของเสก ผู้มีสิทธิตามกฎหมาย และ โหม๋ (อิงฟ้า วราหะ) ลูกสาวบุญธรรม ที่เข้ามาถือสิทธิ์ครอบครองวิมานแห่งนี้ พร้อม จิ่งนะ (เก่ง หฤษฎ์) น้องชายของโหม๋ ที่เข้ามาเพื่อเรียนรู้วิธีการทำสวนทุเรียน ความขัดแย้งในเรื่องของกรรมสิทธิ์จึงเริ่มต้นขึ้น

ซึ่งกว่าจะมาเป็นภาพยนตร์กระแสแรงแบบนี้ ต้องผ่านหลากหลายกระบวนการ จากการทุ่มเทแรงกายแรงใจของนักแสดง และทีมงานทุกฝ่าย สีสันแรงบันดาลใจ พร้อมมุมมองข้อคิดดี ๆ ถูกส่งต่อไว้แล้วในรายการ

เปิดเสน่ห์ของ วิมานหนาม หนังที่ดูรอบเดียวไม่พอ!

เจฟ : “ผมว่าซาวด์ในเรื่องมันมีเสน่ห์อย่างหนึ่ง เนื่องจากเค้าถ่ายโดยมีความเป็นต่างจังหวัด แล้วซาวด์ที่เค้าใช้ มันเป็นการอัดจากเครื่องดนตรีที่เป็นพื้นบ้านจริง ๆ มันก็ทำให้เรารู้สึกว่า เราได้อยู่ที่นั่นจริง ๆ โดยเราใช้เครื่องสายของภาคเหนือ มันเลยมีเสน่ห์มากครับ”

อิงฟ้า : “ทุกคนที่ได้ดูหนัง เค้าจะรู้สึกว่าดูรอบเดียวไม่พอ เพราะว่าส่วนมากฟีดแบ็คที่เราได้รับจากรอบกาล่า เหมือนทุกคนรู้สึกว่าต้องกลับมาดูอีกรอบนึง แล้วใน 2 ชั่วโมงที่หนังดำเนินเรื่องไป บางทีคนอาจจะคิดว่า วิมานหนามมันคือมาแย่งชิงสมบัติกันอย่างเดียวรึเปล่า แต่จริง ๆ แล้ว ตั้งแต่ต้นเรื่องมันนำเสนอเรื่องราวหลายอย่าง มันมีความสวยงามอยู่ในนั้น โดยเฉพาะจังหวัดที่เราเลือกไปถ่ายคือ แม่ฮ่องสอน เพราะผู้กำกับเค้าก็เลือกว่าจะถ่ายจังหวัดไหนดี แล้วพบว่า แม่ฮ่องสอน มีรายรับทางเศรษฐกิจน้อยอันดับต้น ๆ ของประเทศไทยเลย แล้วความโชคดีก็คือ วันที่เราฉายวันแรก ก็มีข่าวดีของจังหวัดแม่ฮ่องสอนด้วย ที่สามารถปลูกต้นทุเรียนได้ ก็เลยกลายเป็นว่า มันเป็นซอฟท์พาวเวอร์อีกหนึ่งอย่าง ที่เราก็รู้สึกว่า Complete และเราก็ภูมิใจกับเรื่องนี้มาก ๆ

หนูว่า 2 ชั่วโมงที่เข้าไปอยู่ในโลกของวิมานหนาม จริง ๆ ตัว Trailer ที่ทุกคนเห็น อาจจะเห็นแค่ความเข้มข้น หรือความรุนแรง ซึ่งนั่นมันแค่จุดเล็ก ๆ เพราะในเรื่อง สิ่งที่คนยังไม่ได้เห็นคือความสวยงามของความสัมพันธ์ที่เราจะค่อย ๆ ไต่ระดับอารมณ์ไป หลายคนฟีดแบ็คกลับมาว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้เลย และหนูเชื่อว่า ถ้าได้ไปดูรอบนึง ยังไงก็ต้องกลับไปหาคำตอบให้ได้อีกรอบนึง

แล้วก็ปกติ GDH เค้าจะทำฟีลกู๊ดใช่มั้ย แต่นี่ก็จะเป็นฟีลกรี๊ด และมันมีการกรี๊ดหลายและอีกหนึ่งอย่างที่อยากให้ไปดูก็คือฝีมือการแสดงของนักแสดงเรื่องนี้ เพราะว่าเราตั้งใจกันจริง ๆ ตลอดระยะเวลา 2 เดือนที่เราไปถ่ายทำกัน แต่ละจังหวัดที่เราไป หรือแม้กระทั่งนักแสดงทุกคน มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่เราได้มาทำงานร่วมกัน จนมันออกมาเป็นวิมานหนาม ที่ทุกคนห้ามพลาดจริง ๆ แล้วห้ามไปดูคนเดียวด้วยค่ะ”

การเล่นหนังครั้งแรก ยากง่ายขนาดไหน?

เจฟ : “ก่อนหน้านี้ผมเคยเล่นละครเวทีมา มันจะเป็นไดอาล็อคที่ไม่ได้ร้องเพลง และเป็นซีนต่อซีน แล้วก่อนหน้านั้นก็เคยเล่นซีรี่ส์มา ซึ่งซีรี่ส์น่าจะใกล้เคียงกับความเป็นภาพยนตร์ที่สุด เพราะว่ามันจะเล่นแบบนิดเดียวเพราะกล้องมันจับที่หน้าเรา เพราะฉะนั้นเราจะไม่สามารถโกงความรู้สึกได้ และเราต้องรู้สึกจริง ๆ ในทุกซีน แล้วสำหรับผมเอง ผมไม่สามารถคิดไปก่อนว่าเข้าไปแล้วเดี๋ยวจะเล่นตาประมาณนี้ เพราะมันคิดไม่ทัน ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดคือ เราทำการบ้านไปก่อน เตรียมตัวกับตัวละครทองคำให้มันแบบแน่นไปก่อนเลย เขียนประวัติที่เรารู้สึกว่าทองคำต้องเป็นแบบไหน

แล้วกลายเป็นว่าเล่นภาพยนตร์เรื่องแรก มันตื่นเต้นเป็นกังวลไปหมดเลย กังวลอยู่ครึ่งปีกว่าจะถ่ายทำ มันกังวลว่าเราจะทำออกมาได้ดีไหม เพราะว่ามันมีความกดดันหลายอย่าง แล้วตอนแรกเราปฏิเสธไปแล้วด้วย แต่พอได้คุยกับพี่บอส แล้วผมรู้สึกว่า ถ้าสมมติเราได้เล่นเรื่องนี้ มันน่าจะพาเราออกไปจากความเป็นคอมฟอร์ทโซนของการเป็นนักแสดงได้อีกขั้นหนึ่งเลย ซึ่งก็ทำแบบนั้นได้จริง ๆ

ทองคำ กับ เจฟ มุมหนึ่งเหมือนกันมาก อย่างเช่นแบบความเป็นคนที่โดนหลอกง่าย แต่ในอีกมุมนึง เค้าเป็นคนที่สู้ชีวิตกว่าเราเยอะมาก เท่าที่ผมเขียนประวัติไว้ ตัวทองคำมันมีความต้องใช้ทุกวิถีทาง เพื่อให้ตัวเองดิ้นรนออกไป เพราะว่าชีวิตไม่ได้โตมาบนกองเงินกองทอง เพราะฉะนั้นเค้าก็จะมีความเป็นนักสู้สูงสุด ซึ่งการจะเล่นเป็นทองคำเลยยาก ก็ต้องใช้วิธีการไปลองทำสวน ไปเวิร์คช็อปอยู่ในสวนทุเรียนจริง ๆ และมันเป็นเรื่องของจิตวิทยาด้วย เราเคยเจอเคยผ่านเรื่องอะไรมาก็ต้องเอาออกมาใช้ให้หมดหน้าตัก”

อิงฟ้า : “เล่นหนังเรื่องแรก ใช้คำว่าอ่วมค่ะ แต่การตัดสินใจรับเล่นเราใช้เวลาไม่นานเลยค่ะ เพราะว่าเราดูองค์รวมหลาย ๆ อย่าง ดูจากผู้สร้างก็คือ GDH เราก็รู้อยู่แล้วเพราะว่าเราเป็นแฟนคลับภาพยนตร์ของเค้า แล้วผู้กำกับก็เป็นพี่บอสด้วย รวมถึงนักแสดงร่วมที่แต่ละคนจะได้เล่น จนมาถึงวันรันทรู ได้ลองเล่นด้วยกันแล้วมันอิน แค่เราอ่านบท เราก็รู้สึกอินไปแล้ว ขนาดเรายังไม่ได้กระโจนลงไปเล่นจริง ๆ แล้วก็ไปทราบสถานที่ที่เราจะได้ไปอีก ก็รู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่มีอะไรที่จะต้องคิดมากเลย เรารู้สึกว่ามันท้าทาย แล้วถ้าเราทำถึง หนูว่ามันจะเป็นภาพยนตร์ที่คนไทยยังไม่ได้มีแนวนี้มากมาย และก็น่าจะต่อยอดให้กับเราได้เช่นเดียวกัน

สำหรับเราเองก็มีความกดดันค่ะ แต่ความโชคดีของหนูก็คือ พี่บอสเค้าดีมาก ๆ ในการที่จะพรูฟเราว่า ในแต่ละฉากมันจะต้องไปแบบไหน แล้วเค้าก็ไม่เคยกดดันหนูเลยว่าจะต้องเล่นแบบนี้ นะ เค้าจะให้หนูลองดีไซน์ออกมาก่อน แล้วเวลาหนูลองดีไซน์ออกไปแล้วพี่บอสเค้าชอบ

แล้วหนูคิดว่า หนูจะเล่นเป็นตัวโหม๋ขนาดนั้นไม่ได้ ถ้าหนูไม่ได้เจอทองคำในเวอร์ชั่นที่เป็นเจฟ เพราะรู้สึกว่าพอมันไปด้วยกัน และความเป็นศิลปินทั้งคู่ เจฟก็เป็นคนที่ชอบทำงาน เราเองก็เป็นคนที่ชอบทำงาน แล้วมันเหมือนเคมีที่มีเอเนอร์จี้เยอะ อยากให้งานมันออกมาดี มันเลยพุ่งไปสุด เธอมาขนาดนี้ ฉันจะต้องขนาดนี้ เพราะว่าหนูเชื่อว่า การแสดงถ้าคนส่งดีเราก็จะเล่นได้ดีด้วย ก็เลยออกมาเป็นวิมานหนามที่แบบเดือดมากและสนุกมาก”

ความทุ่มเทของ อิงฟ้า กับบทบาท “โหม๋”

อิงฟ้า : “หนูเพิ่งรู้ว่า การร้องไห้ มันไม่ได้เกิดจากการเสียใจแค่อย่างเดียว มันมีหลายอย่างมาก โดยเฉพาะการที่มาเล่นหนังกับพี่บอส อย่างเช่น มันมีดีใจหลายแบบ เสียใจหลายแบบ โกรธหลายแบบ ทำให้รู้สึกว่าการแสดง มันไม่ใช่แค่กระดาษหน้าเดียว บางทีมันมีหน้าหลังด้วย และทำให้เราท้าทายตัวเองมาก แล้วเรื่องนี้หนูก็ทุ่มสุดตัวเหมือนกัน

กับบ้านที่เราถ่ายทำ มันเป็นความรู้สึกผูกพัน เพราะว่าบ้านหลังนี้ ปกติเวลาหนูไปถ่ายงาน เราก็จะไปกลับ แต่เรื่องนี้คือเราไปใช้ชีวิตกันที่นั่น นอนที่จังหวัดนั้นเลย แล้วบ้านหลังนั้นก็ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ เรารู้สึกผูกพันกับสถานที่ตรงนี้ แล้วพอเราจะต้องกลับจริง ๆ เรารู้สึกว่าฉันขอบคุณเธอนะ โหม๋ ที่มันมีตัวตนขึ้นมาจริง ๆ หนูรู้สึกว่ามันมี โหม๋ อยู่บ้านหลังนี้จริง ๆ มันมี ทองคำ มันมี แม่แสง มันมีทุกคนอยู่ตรงนี้ แล้วพอวันที่เราจะต้องกลับไปเป็นอิงฟ้า เราก็รู้สึกขอบคุณ แล้วก็รู้สึกผูกพันกับตัวละคร และเชื่อว่าวันหนึ่งคนจะรู้จักเธอมากขึ้น”

เจฟ กับการเรียนรู้จากบทบาทของ “ทองคำ”

เจฟ : “ผมพูดเรื่องความไม่เท่าเทียมมาตลอด ทั้งเรื่องกฎหมาย หรือว่าเรื่องอะไร แต่พอเราได้รู้จัก ทองคำ จริง ๆ มันกลายเป็นว่า เราเข้าใจเรื่องนั้นอย่างลึกซึ้งมากขึ้นไปอีก ทองคำ เป็นตัวแทนของคนที่ถูกกระทำมา ซึ่งกฎหมายก็จะผ่านแล้ว แต่กฎหมายไม่มีผลย้อนหลัง เลยยิ่งทำให้รู้สึกว่าเราอินกับตรงนี้มาก ๆ แล้วพอเข้าไปเล่น ได้เข้าไปอยู่ในพื้นที่จริง ๆ ได้เห็นวิถีชีวิตความเป็นอยู่ของชาวสวนทุเรียน กับความเป็นอยู่แบบต่างจังหวัด มันก็สอนให้ผมเรียบขึ้น มีความสุขแบบง่าย ๆ และพี่บอสจะเป็นคนคอยบอกว่า หันไปมองบ้าน เนี่ยบ้านเรา หันไปมองสวน เนี่ยสวนเรานะ เค้ากำลังจะทำอะไรกับสวนเรารึเปล่า ยิ่งทำให้เรารู้สึกผูกพันกับบ้าน ผูกพันกับสวน แล้ว ทองคำ เค้าก็สอนเราในหลายเรื่องมาก แต่ที่สำคัญที่สุดคือ เค้าสอนให้เราเป็นมนุษย์ที่ดีขึ้น และเป็นมนุษย์มากขึ้น”

การร่วมงานกับนักแสดงมากฝีมือ \"สีดา พัวพิมล\" และ “เก่ง หฤษฎ์”

เจฟ : “เวลาเข้าฉากด้วยกัน เค้าเรียกตัวเองว่าน้องสีดา และเค้าจะโกรธถ้าเรียกเค้าว่าพี่ หรือป้า ห้ามเลยครับ ต้องเรียกน้องสีดา เหมือนเพิ่งเดบิวต์การแสดงใหม่”

อิงฟ้า : “หนูรู้สึกว่าแม่คือระดับปรมาจารย์ของหนูเลย เค้าจะคอยสอนตลอดว่า เวลาเราจะร้องไห้ ขอให้รู้สึกจริง จะมีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราร้องไห้จนตาเราเริ่มแห้งแล้ว น้ำตาเริ่มมายากแล้ว เค้าก็จะถามว่า ให้แม่ช่วยมั้ย แล้วเรารับส่งให้กันก่อนเข้าฉาก ซึ่งในกองนี้ดีอย่างหนึ่งคือนักแสดงทุกคนช่วยเหลือกันดีมาก มันเลยออกมาดี ตัวแม่สีดาเอง หนูเชื่อแบบร้อยเปอร์เซ็นต์เลยว่าเค้าคือแม่แสงจริง ๆ มันเลยอินกันมาก ๆ”

เจฟ : “จริง ๆ ไม่ต้องเข้าบทเลย แค่เดินเข้ามาในซีนก็เชื่อแล้ว มันมีซีนหนึ่งที่ผมเล่น ซึ่งมันจะเป็นซีนที่สำคัญมาก ๆ ซึ่งมันแค่ต้องนั่งฟังเค้า แต่กลายเป็นว่าซีนนั้นน้ำตามันไหลออกมาเอง ด้วยความที่เค้าเล่าเรื่องแล้วมันถึง มันเข้าใจตอนนั้นเลยว่า นี่เราไปอยู่ในเรื่องแบบ 100% เลย แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเอง ยอมรับเลยว่าแม่ทำถึงมาก”

อิงฟ้า : “สำหรับตัวน้องเก่งเอง วันที่เราเวิร์คช็อปกัน ตอนแรกเหมือนเราก็ยังหากันไม่เจอ ยังหาความเป็นพี่น้องไม่เจอ ด้วยความที่ตัวละครมันต้องมีแบ็คกราวด์ที่มากกว่า 20 ปี หนูก็เลยเล่าเรื่องอะไรสักเรื่องที่ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน แล้วเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรารู้สึกว่าเราอยากให้เค้ารู้ว่าเราไว้ใจเค้า ก็เลยเล่าให้เค้าฟัง น้องเก่งก็เลยรู้สึกว่าเหมือนเราเปิดที่จะให้ จิ่งนะ ยอมรับว่า โหม๋ คือพี่ของเค้าจริง ๆ แล้วน้องเก่งก็เปิดใจด้วย แล้วหลังจากเวิร์คช็อปไป ทุกอย่างมันราบรื่น แล้วตอนถ่ายทำ เราก็พยายามชวนน้องไปกินข้าวเพื่อที่เวลาเราเข้าฉากมันจะได้ไม่เกิดความเกร็งกันเกิดขึ้น ซึ่งตัวน้องเองเป็นเด็กที่น่ารักมาก ๆ แล้วหนูรู้สึกว่าเค้าก็เหมือนน้องเราจริง ๆ และความยากของ โหม๋ และ จิ่งนะ ก็เยอะ โดยเฉพาะเรื่องของภาษา ที่ต้องใช้ภาษาไทใหญ่ในการสื่อสาร แล้วมันต้องไปในทิศทางเดียวกัน ซึ่งน้องก็ทำออกมาได้ดีมาก ๆ”

ความ(ไม่)เท่าเทียม ที่มีอยู่ในหนัง “วิมานหนาม”

อิงฟ้า : “ถ้าเป็นเรื่องของความเท่าเทียม หนูมองว่าอาจจะหนักในเรื่องของเพศสภาพ ของ ทองคำ แต่ว่าตัว โหม๋ ก็จะหนักไปทางการเลี้ยงดูและความเป็นคนในสังคมมากกว่า ที่ในชีวิตประจำวันของแต่ละคนมันเหมือนการต่อสู้เพื่อเรียกร้องแต่ละอย่างของตัวเอง มันก็เลยออกมาเป็นรูปแบบของการสะท้อนสังคม หนูว่ามันมีเรื่องเหล่านี้ในสังคมจริง ๆ แต่แค่อาจจะไม่ได้ถูกตีแผ่ออกมาเป็นลักษณะภาพยนตร์ที่มันชัดเจนขนาดนี้”

เจฟ : “ผมว่ามันน่าจะเป็นเรื่องของความสุข และความรัก ความรักที่มันไม่เท่าเทียมกัน ความสุขที่มันไม่เทียบเทียมกัน เราจะได้เห็นคนที่เจอความสุขมาจนชิน ได้รับความรักจนเคยชินแล้วรู้สึกว่าเจอแบบนี้ก็ไม่ได้มีความสุขอะไรมาก แต่คนที่เค้าไม่เคยได้รับความรักมาเลย กลายเป็นว่าแค่ได้ความรักนิดเดียว เค้าก็รู้สึกว่ามันมากแล้ว ซึ่งเราจะได้เห็นผ่านสายตาของ แม่สีดา และ โหม๋ หรือ ทองคำ ทำทำให้เราให้คุณค่ากับความธรรมดา ความรู้สึกที่มันง่าย ๆ มากขึ้น”

เบื้องหลังกว่าจะเป็นซีนปาลูกทุเรียนที่หลายคนสนใจ

อิงฟ้า : “ฉากที่ทุกคนเห็นที่โยนทุเรียนกัน ฉากนั้นเราถ่ายตั้งแต่ 4 ทุ่มจนถึงเกือบ 6 โมงเช้าของอีกวันนึงก็ยังไม่สำเร็จ มันคือจุดพีคของหนังที่จะเป็นจุดไคลแม็กซ์อะไรหลาย ๆ อย่าง ในโมเม้นท์ตรงนั้น แล้วความเป็นพี่บอส เค้าจะไม่ปล่อยผ่านเลย เค้าจะต้องทำออกมาให้มันสมบูรณ์ที่สุด บวกกับทีมงานทุกคนก็เซฟแล้วแหละ แต่มันก็จะต้องมีเหตุการณ์ที่เราไม่ได้คาดคิดเกิดขึ้น ซึ่งซีนนั้นเรียกได้ว่าเราถ่ายกันหลายรอบกว่าจะออกมาดีที่สุด ที่ทุกคนจะได้ดูในโรงภาพยนตร์”

เจฟ : “มันเป็นทุเรียนที่มีทั้งทุเรียนจริง และทุเรียนที่ม็อกอัพขึ้นมาเพื่อให้มันเป็นความเซฟตัวละคร แต่บางทีมันก็มีบางจังหวะที่พลาด แต่ผมว่าที่ฉากนั้นมันยาก เพราะด้วยความที่มันต้องระวังเยอะ แล้วในจังหวะนั้นคือเราทั้งคู่เหนื่อยมากแล้ว คือผมตื่นตั้งแต่ตี 5 แล้วถ่ายถึงประมาณตี 2 ซึ่งพี่บอสก็บอกว่าให้เล่นไปก่อนนะ ผมก็เล่นไปโดยที่ตอนนั้นหัวโล่งละ เพราะไม่รู้ว่าจะต้องเล่นยังไง ผมเลยปล่อยไหล จนพี่บอสบอกว่า เมื่อกี๊มันเมจิคมากเจฟ เค้าปล่อยให้ตัวละครได้นำพาเราไปในจุดที่ไม่ต้องคิดก่อนว่าจะเล่นยังไง”

“เหมือนวิวาห์”…แค่มีเธอ อยู่ที่ไหนก็เหมือนงานวิวาห์ของเรา

“ยามเมื่อฝน เทลงมา เดาว่าฟ้านั้นอวยพร

ให้ความรักเราทั้งสองครองคู่ไปนิรันดร

ฮักเจ้าหลาย ฮักเจ้าหลาย จงยื่นมือให้ฟ้าท่านเถิด

ฝนที่เทลงบนมือเราดั่งงานวิวาห์

หากวันใด เจอพายุ คงไม่กลัวสักเท่าไหร่

ต่อให้ฝนสาดดวงใจ รักจากเธอนั้นปลอบฉัน

ฮักเจ้าหลาย ฮักเจ้าหลาย จงเต้นรำยามฟ้ากระหน่ำ

ขอแค่มีเธอทุก ๆ วัน ก็เป็นเหมือนวิวาห์”

เจฟ : ตอนบรีฟเพลงนี้เค้าไม่ได้บรีฟอะไรนะครับ พอเค้ารู้ว่าเราอยากมีเพลง แล้วผมก็เอากีต้าร์เข้าไป แล้วไปนั่งเล่นให้เค้าฟัง แล้วผมก็เล่าให้เค้าฟังว่า เดี๋ยวท่อนแรกมันจะเป็นพิณนะครับ แล้วก็ท่อนฮุคก็จะประมาณนี้ ลองเล่นให้เค้าฟัง แล้วเค้าก็ซื้อเลย จำได้ว่าดราฟแรกส่งไปก็คือเอาเลย

เพลงที่ผมแต่ง กับเพลงประกอบเรื่องนี้ แตกต่างมากเลยครับ เพราะหลาย ๆ เพลงที่ผ่านมา ผมก็จะอิงจากตัวบทของหนังเป็นหลัก ฟิลลิ่ง เนื้อหาเพลง อย่างเช่นเพลง เหมือนวิวาห์ มันก็จะมีความเป็นภาคเหนือ ฟังแล้วนึกถึงความคันทรี่ไซด์ ความเป็นสวน แล้วก็แบบอยากให้มันสื่อสาร สมมติเราดูภาพยนตร์จบ แล้วพอกลับมาฟัง เราก็ยังได้อยู่ในโลกนั้นอยู่ ผมว่าเพลงประกอบที่ดีคือ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราฟัง เราจะนึกถึงวันนั้น ซึ่งตัวหนังก็จะเป็นมวลที่เป็นโลกที่เค้าสร้างขึ้นมาซึ่งหาจากไหนไม่ได้แล้ว และผมว่าภาพยนตร์ที่ดี คือเมื่อไหร่ก็ตามที่เราเข้าไปในโลกนั้น พอออกมา เราจะหาโลกที่เหมือนกันไม่ได้ วิธีเดียวก็คือกลับไปดูใหม่เพื่อให้เราได้ Mood นั้น หรือไม่ก็ฟังเพลงประกอบ

เพลง เหมือนวิวาห์ ผมจำได้ว่าใช้เวลา 3 วัน เริ่มจากขึ้นมาเป็นโครงก่อน แล้วก็เพลงนี้ มี วีวี่ ช่วยเขียนด้วย ก็คือผมขึ้นมาเป็น ยามเมื่อฝนเทลงมา....ฮักเจ้าหลาย ฮักเจ้าหลาย...แล้วก็เว้นว่างไว้ให้ช่วยกันเขียน ก็แยกมุมกันไปเขียนแล้วก็กลับมาเจอกัน แล้วถึงได้คอนเซ็ปต์ว่า มันคือความรักที่ บางทีฝนที่เราเจอ มันอาจจะเป็นอะไรที่แบบแย่สำหรับใครบางคน แต่ในเวลาเดียวกัน พอเราได้อยู่กับคนที่เรารัก เราก็แค่เอ็นจอยกับฝน บางครั้งการที่ฝนตกมันกลายเป็นเหมือนคำอวยพรจากฟ้า ไม่ว่าอยู่ที่ไหน แค่มีเธออยู่ มันเหมือนงานวิวาห์ของเรา ซึ่งไม่ต้องมีงานวิวาห์จริง ๆ ด้วยซ้ำไป”

ผลตอบรับจากคนที่ได้ดู “วิมานหนาม”

อิงฟ้า : “ผลตอบรับดีเกินคาดค่ะ แล้วก็ดีใจที่คนเห็นในสิ่งที่เราตั้งใจอยากให้เค้าเห็นจริง ๆ ซึ่งกระแสดีตั้งแต่ช่วงวันกาล่าก่อนที่ภาพยนตร์จะฉาย ก็รู้สึกดีใจที่เห็นหลาย ๆ คนเปิดใจให้กับเรามากขึ้น แล้วก็มองเราถึงเรื่องของความสามารถจริง ๆ แค่นี้หนูก็แบบหายเหนื่อยแล้ว

หลายคนพูดถึงเรื่องที่หนูหน้าสดในหนังว่าทำไมไม่แต่งหน้าสวย ๆ หนูว่าความสวยสุดท้ายเดี๋ยวเราก็เบื่อ แต่ว่าสิ่งที่ทำให้เราอยู่ได้นาน มันคือความสามารถ ที่จะทำให้คนจำได้จริง ๆ เพราะหนูเชื่อว่า ผู้หญิง แค่เรามีความมั่นใจ ต่อให้จะเป็นหน้าสดหรือจะเป็นแต่งหน้า ทุกวันนี้หนูโอเคกับตัวเองมาก ๆ ไม่ว่าจะเป็นหน้าสดหรือหน้าอะไร ทุกคนมีสแตนดาร์ดความสวยงามเป็นของตัวเอง ตัวเราเองโอเคแล้ว พอเรามาเล่นเรื่องนี้ หนูรู้สึกว่ามันก็เป็นศิลปะอีกอย่างหนึ่ง นี่คือ โหม๋ มันไม่ใช่ อิงฟ้า เราจะทำยังไงให้คนรู้สึกว่านี้ไม่ใช่อิงฟ้าเลย แล้วก็นั่นคือสิ่งที่เราได้รับกลับมาหลังจากที่ภาพยนตร์ฉายไปว่า จำไม่ได้เลยว่านี่คืออิงฟ้าตัวจริง เพราะคนก็เห็นเราในพาร์ทการเป็นนางงาม แต่งตัวชุดเดรส รองเท้าส้นสูง แต่เรื่องนี้มันจะไม่เห็นเลย ซึ่งนั่นคือจุดที่หนูอยากให้คนเห็นมากที่สุด และวันนี้ก็คอมพลีทแล้วค่ะ”

เจฟ : “แล้วถ้า โหม๋ ใส่ส้นสูงกับผ้าซิ่น จะเข้ากันไหม อย่างที่เราเจอคำถามบ่อยว่า ไม่ห่วงสวยห่วงหล่อเหรอ ผมแค่รู้สึกว่า จริง ๆ แล้วมันก็สวยงามแหละแต่ด้วยสแตนดาร์ดไหนล่ะ ถ้าคุณเอาบิวตี้สแตนดาร์ดของตัวเองมาวัด มันก็มีได้หลายแบบ ผมว่ามันก็มีความสวยงามของมัน ความไม่เพอร์เฟ็ค มันคือความเพอร์เฟ็ค ในบางที ความสวยงามไม่จำเป็นต้องเอาไม้บรรทัดของใครก็ไม่รู้มาวัดว่าอันนี้สวยหรือไม่สวย ผมรู้สึกว่าหนังเรื่องนี้มันถ่ายทอดความสวยงามในแบบนี้แหละ ฉะนั้นดูด้วยความรู้สึกที่ว่า เราเป็นทองคำรึเปล่า อิงฟ้าเป็นโหม๋รึเปล่า แล้วก็ไปเอ็นจอยกับความบิวตี้ของเค้า บิวตี้ของความเป็นธรรมชาติตรงนั้นดีกว่า”

อิงฟ้า : “ติดใจการเล่นหนังนะคะ ตอนแรกยอมรับว่ามีบ้างที่คิดว่าทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้ สำหรับบางฉากที่มันยากมาก ๆ แต่พอเราได้มาเห็นผลงาน วันที่ได้ดูตัวเองครั้งแรก เห็นชื่อตัวเองอยู่ในจอภาพยนตร์ เราก็ไม่คิดว่า จากปกติเป็นคนธรรมดาที่เราเข้าไปดูคนอื่น วันนี้จะมีผู้คนมากมายเข้ามาดูเรา ได้เห็นชื่อเรา ได้รู้จักเรา ได้เห็นผลงานเรา ก็รู้สึกว่าอยากมีแบบนี้ไปเรื่อย ๆ ให้คนที่อยู่เบื้องหลังความสำเร็จของเรา ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวเรา องค์กร หรือว่าแฟนคลับที่เค้าผลักดันกว่าเราจะมาถึงวันนี้ ให้เค้าได้ภูมิใจไปกับเราอีกเรื่อย ๆ”

เจฟ : “มันมีความรู้สึกที่ผมหาที่ไหนไม่ได้เลยยกเว้นการถ่ายภาพยนตร์ คือช่วงเวลาที่นับ 3 2 1 สปีดแอ็คชั่น แล้วช่วงนั้นมันจะเงียบมาก ซึ่งมันเป็นความเงียบที่มีเสน่ห์มาก เพราะว่าช่วงเวลานั้นแหละจะเป็นช่วงเวลาที่เราสลัดความเป็น เจฟ ซาเตอร์ ไปสู่อีกตัวละครหนึ่งอย่างสิ้นเชิง แล้วส่วนมากผมก็จะไม่ได้เล่นเลย ผมจะรอแป๊บนึงแล้วค่อยเล่น เราเอ็นจอยกับช่วงเวลาที่มันเงียบขนาดนั้น มันก็เลยรู้สึกว่ายิ่งเรามาดูภาพเพลย์แบ็ค มันยิ่งรู้สึกว่าเราชื่นชอบการแสดง มันเป็นแค่จุดเริ่มต้นของพวกเราเอง แต่พอทำเสร็จแล้วรู้สึกว่าเรายังอยากทำสิ่งนี้อยู่ มันเป็นการเล่าเรื่องในแบบที่หาไม่ได้จากที่ไหน การร้องเพลงมันก็เป็นการเล่าเรื่องอีกแบบนึง แต่การถ่ายภาพยนตร์มันก็เป็นการเล่าเรื่องอีกแบบนึง ซึ่งสุดท้ายการเล่าเรื่องไม่ว่ารูปแบบไหนมันมีเสน่ห์สำหรับผมเสมอครับ”

วิมานหนาม สู่การได้รับเลือกฉายในเทศกาลหนัง โตรอนโต

อิงฟ้า : “ก็เป็นเรื่องที่ดี เพราะทางผู้ใหญ่ก็แจ้งมาว่า หนังไทยเราไม่ได้ถูกเลือกไปฉายประมาณ 10 กว่าปีแล้ว ดีใจที่ผลงานของเรามันจะได้ออกไปสู่สายตาของชาวโลก คือเรื่องนี้มันไม่ใช่แค่นักแสดงอย่างเดียว ทุกคนที่อยู่ทั้งเบื้องหน้า และเบื้องหลังของเรื่องนี้ เราผูกพันแล้วเราก็รักกันมาก ๆ เพราะว่าการถ่ายเรื่องนี้มันมีอุปสรรคเยอะ จะบอกว่าไม่เหนื่อยไม่ลำบากก็ไม่ใช่ มันมีทั้งความลำบากจริง ๆ มีทั้งความเหนื่อยจริง ๆ แล้วก็อยากให้สิ่งที่เราพยายามมันไม่สูญเปล่า แล้วเราก็อยากเป็นตัวแทนของคนไทยที่บอกให้โลกรู้ว่า หนังไทยเราไม่แพ้ชาติใดในโลก คนไทยก็เก่งเหมือน”

มุมมองความรัก จาก เจฟ ซาเตอร์

เจฟ : “ผมมองความรักเท่ากันหมดไม่ว่าจะเป็นเพศไหนก็ตาม ผมพูดอยู่เสมอว่า ไม่ควรจะมีคน ๆ ไหนถูกด้อยค่าในความรัก แล้วทุกความรักควรจะถูกปกป้องด้วยกฎหมาย เพราะว่าสุดท้ายมันไม่มีใครมารับผิดชอบความรู้สึกเราเมื่อไม่มีกฎหมาย เหมือนอย่างเรื่องนี้เลย พอผมผ่านเรื่องราวของทองคำ มันกลายเป็นว่าเรายิ่งเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า เป็นมนุษย์เท่ากัน ทำไมกฎหมายถึงปกป้องไม่เท่ากัน อย่างน้อยในการที่เราได้ผ่านเรื่องราวเหล่านี้มา เราก็เข้าใจมากยิ่งขึ้น และอยากสื่อสารสิ่งนี้ออกไปเพื่อให้คนได้รู้ว่า ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร ไม่ว่าคุณจะเป็นอะไร คุณไม่ควรจะถูกด้อยค่าในความรัก ด้วยรูปแบบใดก็ตาม”

ก้าวต่อไป ของ อิงฟ้า และ เจฟ

อิงฟ้า : “ช่วงนี้เรียกว่าทำหลายอย่างเหมือนกัน เสร็จสิ้นการถ่ายทำเรื่องแรกเลยก็คือ วิมานหนาม แล้วก็ตามมาด้วย บางกอกคณิกา แล้วตอนนี้กำลังถ่ายทำซีรี่ส์ หยดฝนกลิ่นสนิม รวมถึงจะมีละครแล้วก็ซีรี่ส์ตามมาอีก เพื่อให้ทุกคนได้ติดตามกัน”

เจฟ : “ส่วนของผมก็มี วิมานหนาม แล้วก็จะมีเพลง เหมือนวิวาห์ แล้วผมก็จะมีซีรี่ส์ที่ผมเป็นคนทำเองครับ เป็นคนโปรดิวซ์เอง แล้วก็เล่นเองด้วย แล้วก็ทำเพลงประกอบเอง ทำกราฟฟิคเองด้วย ฝากติดตามกันครับ”

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/31fa57fb-744c-4796-a333-3fc6ea8ff524.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/3b038a9c-353a-4060-9665-5fbcab439885.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-05T15:55:07.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9131,"title":"เม็ดเลือดขาวต่ำ ดูแลตัวเองยังไง?","content":"

ภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำไม่มีอาการที่แสดงให้เห็นชัดเจน โดยปกติเม็ดเลือดขาวของคนปกติ อายุ 12 ปีขึ้นไป อยู่ที่ 3,500 - 10,500 เซลล์ต่อไมโครลิตร ทว่าผู้ป่วยบางคนจะพบอาการข้างเคียงจากการที่ปริมาณเม็ดเลือดขาวลดลง โดยเฉพาะผู้ที่มีภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำต่อเนื่องจะเกิดการติดเชื้อง่าย ซึ่งอาการที่ปรากฏอาจจะ

- มีไข้ หนาวสั่น มีอาการบวมแดง

- มีแผลที่ปาก มีปื้นสีแดงหรือฝ้าสีขาวอยู่ภายในปาก

- เจ็บคอ มีอาการไออย่างรุนแรง

- มีอาการเจ็บหรือปวดแสบปวดร้อนขณะปัสสาวะ

- ท้องเสียง่าย

- รู้สึกเจ็บบริเวณทวารหนัก

- มีอาการบวมแดง และมีหนองออกมาจากบริเวณแผลเป็นประจำ

- มีอาการระคายเคืองที่ช่องคลอด หรือคันช่องคลอดผิดปกติ

นอกจากนี้ หากเป็นภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำเนื่องจากโรค อาจพบอาการอื่นๆ ที่เป็นสัญญาณของโรคร่วมด้วย แต่บางคนอาจจะไม่มีอาการเหล่านั้น ผลตรวจออกมามีความผิดปกติเม็ดเลือดขาวต่ำ ซึ่งผู้ป่วยควรสังเกตความผิดปกติของร่างกายได้

ในทางแพทย์แผนจีนเม็ดเลือดขาวน้อย จะอยู่ในส่วนการรักษาแบบเลือดจาง อวัยวะในร่างกายอ่อนเพลีย อ่อนล้า ไม่สามารถผลิตเม็ดเลือดขาวได้ ทำให้ภูมิตก อาการมักจะมีเลือดไปเลี้ยงร่างกายไม่เพียงพออาจทำให้ใบหน้าขาวซีดหรือเหลืองซีดร่วมกับอาการเวียนศีรษะ ตาลาย ใจสั่น นอนไม่หลับ บางครั้งมีอาการแขนขาชา ในสตรีจะมีประจำเดือนน้อยสีซีด ประจำเดือนมาช้ากว่ากำหนด กระทั่งขาดประจำเดือนได้

อย่างไรก็ตาม ในแง่การบำรุงเลือด เสริมภูมิให้กับร่างกาย

แพทย์แผนจีนเน้นบำรุงเลือด ต้องบำรุงพลังร่วมด้วย บำรุงอวัยวะต่างๆ สร้างเม็ดเลือด ป้องกันการติดเชื้อ บางครั้งต้องเสริมยาบำรุงระบบการย่อยดูดซึมอาหารให้ดี หรือต้องบำรุงจิง บำรุงไต (เพื่อกระตุ้นการทำงานของ ฮอร์โมน) ควบคู่กันไป และแนะนำให้ทานยาปัจจุบันควบคู่กันไป

อาหารที่ต้องห้ามสำหรับผู้ป่วย ได้แก่

- นม หรือ ผลิตภัณฑ์จากนมที่ไม่ผ่านการ sterilized หรือ ที่ไม่ใช่นม UHT

- โยเกิร์ต ยาคูลท์ ไอศกรีมที่ไม่มียี่ห้อการันตีความสะอาด

- น้ำผักสด น้ำผลไม้สดที่ไม่ผ่านการ sterilized

- น้ำแข็งที่ทำจากน้ำประปา ที่ไม่ผ่านการต้ม หรือกรอง หรือน้ำที่มีสิ่งปนเปื้อน

- อาหารทุกชนิดที่ไม่ได้ปรุงให้สุก หรือ สุกๆ ดิบๆ เช่น ไข่ดาว ไข่ลวก น้ำสลัด ส้มตำ น้ำพริก และอาหารประเภทยำเป็นต้น

- หลีกเลี่ยงการเติมเครื่องปรุงลงในอาหารที่ปรุงสุกแล้วเช่น พริกไทย พริกป่น ถั่วลิสง เป็นต้น

- หลีกเลี่ยงการซื้ออาหารปรุงสำเร็จตามร้านอาหารมารับประทาน

- หลีกเลี่ยงการใช้ภาชนะในการรับประทานอาหารร่วมกับบุคคลอื่น

- หลีกเลี่ยงการรับประทานผักสดหรือผลไม้สด (ผลไม้สดที่อนุโลมให้รับประทานได้คือผลไม้ที่สามารถล้างภายนอกทั้งเปลือกให้สะอาดแล้ว ปอกเปลือกรับประทานทันที ได้แก่ ส้มโอ ส้ม กล้วย เป็นต้น)

ภาวะเม็ดเลือดขาวต่ำไม่มีอาการที่แสดงให้เห็นชัดเจน ทุกคนต้องคอยสังเกตตัวเองนะคะ ถ้ามีอาการข้างต้นต้องรีบไปพบคุณหมอนะคะ ^^

ขอบคุณข้อมูลและความรู้ดีดีจากคุณหมอตี้ค่ะ Facebook : ดร เยาวเกียรติ แพทย์จีน ฝังเข็ม

Collector by รุ่งโนรี ’Girl Music & Travel Lover

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/8e65cb40-15fd-4ad3-949d-41d581221286.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/46801c37-8ac5-4509-9c7f-4ae128c9aea6.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-09-04T16:25:32.000Z","content_types_title":"HEALTHY LIFESTYLE","slug":"/greenwave/healthy"},{"station_id":2,"content_id":9064,"title":"เปิดเรื่องราวชีวิต รับข้อคิดพลังใจ จาก “ต้นหอม ศกุนตลา” จากสาวมั่นสู่มนุษย์แม่ ผู้เอาแน่ทุกวงการ!","content":"

“การที่เราเลือกจะเป็นแม่คน นั่นหมายความว่ามันต้องมีความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ เพราะเมื่อไรที่เราเลือกเป็นแม่แล้ว อาชีพแม่มันลาออกไม่ได้ ฉะนั้นใครที่อยากจะมีลูก ให้ถามตัวเองก่อนว่าพร้อมไหม”

เปิดคลับให้ได้เรียนรู้วิธีคิด พร้อมฟังสีสันของชีวิตรับแรงบันดาลใจในทุก ๆ สัปดาห์ สำหรับ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่กับตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับแขกรับเชิญตัวมัม “ต้นหอม ศกุนตลา เทียนไพโรจน์” สาวแซ่บที่เริ่มเข้าวงการในฐานะผู้ประกาศข่าวกีฬา ก่อนจะมีโอกาสได้ขยับมาเป็นพิธีกรรายการฟุตบอล จนได้มีโอกาสก้าวเข้าสู่วงการบันเทิง จนปัจจุบันเธอเป็นทั้งพิธีกร นักแสดง และดีเจที่มีชื่อเสียงโด่งดัง นอกจากการเป็นตัวแม่ในวงการบันเทิงแล้ว เธอยังกลายเป็นมนุษย์แม่ในชีวิตจริงที่รักลูกมาก ๆ สีสันของชีวิต พร้อมข้อคิดแรงบันดาลใจถูกส่งต่อเอาไว้แล้วในรายการ

ต้นหอม กับความฝันอยากเป็นดารามาตั้งแต่เด็ก

“ถ้านับตั้งแต่ก้าวเข้ามาเป็นเด็กแคสติ้งเลย หอมว่าน่าจะ 10 กว่าปีแล้วในวงการบันเทิง เพราะตอนนั้นตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย ที่เริ่มแคสติ้งโฆษณา ก็เมือนเด็กที่ไม่มีชั่วโมงบิน เริ่มจากการต้องเก็บชั่วโมงบินไปเรื่อย ๆ จำได้ว่าโฆษณาแรกที่ได้ เป็นโฆษณาที่ต้องขี่มอเตอร์ไซค์ยี่ห้อดังมาก จำได้ว่าได้ค่าตัว 3,600 บาท ยังไม่หักโมเดลลิ่ง แต่ตอนนั้นคิดว่านี่แหละคือจุดที่มันจะแจ้งเกิด เพราะเราอยากเป็นดารามาโดยตลอด แล้วได้โอกาสแต่พอถ่ายโฆษณา กลับต้องใส่หมวกกันน็อค อดเกิดเลย แต่ก็เป็นเหมือนใบเบิกทางว่าเรามีงานทำตั้งแต่ตอนที่เราเรียนอยู่ ซึ่งตอนเด็กหอมอยู่จังหวัดตาก แล้วตอนนั้นคนต่างจังหวัดจะไม่ค่อยยอมรับอาชีพนี้เท่าไหร่ เพราะเค้าบอกว่ามันเป็นเรื่องไกลตัวเกินไป แล้วหอมอยู่ในสังคมที่บ้านเป็นข้าราชการ เค้าก็จะมองว่านี่ไม่ใช่อาชีพที่ถูกต้อง อาชีพที่ดีต้องเป็นอาชีพข้าราชการ ครู ทหาร ทนาย หรือหมอ แล้วถ้าเราบอกว่าอยากเป็นดารา เราคงจะโดนตี ลองคิดว่าถ้าจะต้องไปอยู่วงการข้าราชการ หอมก็น่าจะเป็นครู

แต่ดาราคือฝันของหอม หนูซ้อมบทอยู่หน้ากระจก ซ้อมบทตอนรับรางวัล ซ้อมบทตอนเล่นละคร แต่ถ้าที่บ้านรู้ก็จะโดนตีเพราะว่าชอบซ้อมกลางดึก แล้วบ้านต่างจังหวัด กลางดึกมันเงียบ แล้วเราอยู่ข้างบนคนเดียว พอที่บ้านได้ยินเราเค้าก็จะถามว่าเราคุยกับใคร คิดว่าเราเจอผี เค้าก็เลยตีเพราะเค้าก็กลัวเหมือนกัน คนต่างจังหวัดกลัวผีมาก กลัวแม้กระทั่งผีหลอดไฟ ผีสังกะสี กลัวไปหมด แล้วมันทำให้หอมมีความคิดฝังหัวไปเลยว่าผีน่ากลัว แล้วกลายเป็นคนกลัวผีไปเลย”

ต้นหอม กับก้าวแรกสู่วงการบันเทิง

“ถ้าเป็นโฆษณาที่ทำให้คนรู้จักหอมน่าจะเป็นโฆษณายาสีฟัน ตอนนั้นผมสั้น แล้วก็คนก็ติดภาพจากโฆษณานั้น หลังจากนั้นหอมก็มาทำงานในแวดวงกีฬา ทำงานกับ พี่ป๋อง ซึ่งก่อนหน้านั้นเราทำรายการกีฬามาสักพักหนึ่ง ก็เลยมีความรู้เรื่องกีฬาอยู่บ้าง แล้วพอเราได้ฟังรายการพี่ป๋อง เรารู้สึกว่ามันเป็นรายการที่นอกกรอบสุด ๆ ตอนแรกเราก็ถามผู้ใหญ่ว่า ให้เราทำตัวยังไง เพราะเราเป็นผู้ประกาศข่าวมาโดยตลอด ผู้ใหญ่ก็พูดว่า หอมก็แค่เป็นตัวของตัวเอง แล้วพอเป็นตัวของตัวเองเท่านั้นแหละ มันเหมือนเขย่าแชมเปญ แล้วเปิดจุก มันสนุกมาก แล้วก็จำได้ว่ารายการออกอากาศครั้งแรก คนด่า 50 คนชม 50 ซึ่งเรารอรายการนี้กันมานาน คนฟังก็งงว่านี่คือรายการอะไร จนออกอากาศได้อาทิตย์เดียวรายการดังเลย เพราะว่าตอนนั้นใครที่ดูกีฬา ต้องดูอยู่ช่องเดียว ต้องช่องนี้เท่านั้น มันยังไม่ได้มีหลายช่องเหมือนทุกวันนี้ แล้วเป็นการจ่ายเงินดู ฉะนั้นทุกคนที่เป็นคอกีฬาก็จะรวมตัวอยู่ที่นี่ รายการมันก็เลยดังในหมู่ของคนที่ดูกีฬาก่อน

แล้วพอเค้าบอกให้เราเป็นตัวของตัวเอง ด้วยความที่เราอยากเล่นละคร อยากเป็นดารามาตั้งแต่เด็ก เราก็เลยเล่นละครสั้นก่อนเข้าข่าวกีฬา หรือวันหนึ่ง Wonder Girls ดัง หอมจำได้เลยว่า หอมนั่งรถไปซื้อผ้าที่สำเพ็ง แล้วเอามาให้พี่ป๋องใส่เป็นชุด Wonder Girls ทำเกาะอกสีทอง ให้เค้าไว้ผมม้า สวมรองเท้าบูท แล้วให้พี่ป๋องเต้นตามหอม หรือมีวันหนึ่งที่ หลินปิง ดังมาก หอมก็ไปเช่าชุดมาสคอตมาให้ทุกคนใส่เป็นชุดหมี แล้วทำรายการกีฬา ก็กลายเป็นว่ามันไม่ใช่แค่คนกีฬาที่มาดูกีฬา แต่คนบันเทิงก็ดูด้วย หลังจากนั้นก็เริ่มมีดารามาขอออกรายการ เริ่มจาก ดีเจภูมิ ก่อน แล้วดีเจภูมิเค้าก็เกรียนมาก ก็ทำให้รายการยิ่งเกรียน จนช่วงที่ดังที่สุด น่าจะเป็น พี่ตูน บอดี้สแลม แล้วรายการมันก็ดังมาเรื่อย ๆ ก็เลยทำต่อมา 5 ปี”

จุดเริ่มต้นบนเส้นทางดีเจ EFM

“หลังจากที่หอมทำรายการกีฬา แล้ว พี่เล็ก โปรดิวเซอร์ EFM เป็นคนที่ดูกีฬาเหมือนกัน แล้วเค้าอยากชวนเรามาทำรายการบันเทิง เค้าก็เริ่มให้เรามาโฟนอินในรายการของ Atime Media โฟนอินเรื่องฟุตบอลก่อน สักพักก็เริ่มได้โฟนอินเรื่องกฎหมาย แล้วคนที่แบบฟัง EFM ก็เริ่มสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร ตลกจังเลย จนตอนที่หอมได้มาจัดรายการที่ EFM คนฟังเค้าก็บอกว่าติดตามมาตั้งแต่ตอนโฟนอินนะ ก็เลยเหมือนเป็นการแจ้งเกิดให้มาทำรายการบันเทิงของ EFM แล้วอยู่มานานมาก

พุธทอล์คพุธโทร มีมาประมาณ 6 ปีแล้วค่ะ ความตั้งใจคือเราจะทำรายการให้รู้สึกเหมือนว่าเวลาเพื่อนโทรเข้ามาปรึกษา แล้วถ้าคนนี้เป็นเพื่อนเรา เราจะให้คำแนะนำยังไง ซึ่งส่วนใหญ่ถ้าเป็นเพื่อนหอม มันก็จะโดนฉีดยาแรงอยู่แล้ว ใครที่รับไม่ได้กับการแรงของเรา เค้าก็จะบอกก่อนเลยว่า พี่หอมขอเบา ๆ นะคะ หรือถ้ามันหนักเกินไปหรือเริ่มแรงเกินไป หอมจะถามว่ายังไหวอยู่ไหม ถ้าไหวจะไปต่อ แต่ถ้าไม่ไหวจะเบาให้ หรือบางทีเราด่าจนเจ็บคอก็มี เพราะว่าเป็นเคสที่เคยให้คำแนะนำไปแล้วสุดท้ายไม่เลิก แล้วก็โทรกลับมาอีกว่าชีวิตตอนนี้มันหนักกว่าเดิม เหมือนเตือนแล้วไม่ฟังแล้วปัญหามันหนักกว่าเดิม

ต้องบอกว่า Atime Media เป็นเหมือนโรงเรียนฝึกดีเจ ฝึกพิธีกรเยอะมาก แล้วสมัยก่อน ดีเจพิธีกรของ EFM จะออกรายการทีวีเยอะมาก จนเค้าก็เริ่มอยากได้คนที่เป็นหน้าใหม่ ตอนนั้น ต้นหอม บุ๊คโกะ นุ้ย ดังมาก จน พี่ไก่ วรายุทธ เอาไปเล่นละคร ค่อย ๆ มีคนเอาไปเล่นละคร ส่วนหอมจะมีงานพิธีกรมากกว่าละคร ตอนนั้นคนที่ได้เล่นละครบ่อยก็จะเป็นน้องบุ๊คโกะ แล้วพอได้เล่นละคนหอมก็ชอบนะ เพียงแต่ว่า พอช่วงหลัง ๆ ถ่ายละครมันใช้คิวเยอะ แล้วเราก็จะรับบทเดิม ๆ เริ่มรู้สึกเบื่อ แต่พอได้เล่นละครที่มันเป็นบทดราม่า ที่อยากเล่นมานานแล้ว แต่เมื่อก่อนมันไม่มีใครให้เล่น มี พี่แอน ทองประสม ให้โอกาสหอมได้เล่น ก็เล่นให้เค้า ตอนนั้นดีใจมาก และบอกพี่แอนเลยว่า หนูจะทำทุกโอกาสที่พี่ให้อย่างคุ้มค่า หนูจะทำให้ดีที่สุด

ก่อนหน้านี้มีข่าวว่าหอมเฟดออกจากวงการบันเทิง แต่ไปไม่รอดนะคะ ไม่ถึงเดือนกลับมาแล้ว ดังนั้นเวลาให้สัมภาษณ์ หอมจะบอกเลยว่า นี่เป็นคำสัมภาษณ์ ณ วันที่นี้ แล้วความคิดหอมเปลี่ยนได้ตลอดเวลาแล้วแต่ปัจจัยภายนอก บางทีไปไม่รอดเราก็กลับมา คือหอมเกรงใจผู้จัดเวลามาตามไปเล่นละคร เพราะเราไม่สามารถเล่นให้เค้าได้ทั้งหมด แล้วผู้จัดบางคนสนิทกัน แล้วพอเราปฏิเสธเค้าไปหลาย ๆ ครั้ง หอมก็เลยเกรงใจ แล้วพูดไปว่าหอมเฟดนะคะ ยกเว้นถ้าบทดี ๆ ที่เราอยากเล่นมาก เราอาจจะเปลี่ยนใจ ซึ่งบทที่อยากเล่นคือ ดราม่า ดีพแบบลึก ๆ เลย ถ้าใครให้เล่นก็อยากเล่น”

เมื่อคนกลัวผี ต้องมาเล่นหนังผี

“หอมเป็นคนกลัวผีมาก แต่ตอนเล่นมันไม่กลัว แต่พอกลับมาดูที่บ้านแล้วกลัวมากเลย เพราะตอนเล่นเราก็จะรู้อยู่แล้วว่าเราต้องเจออะไรบ้าง ต้องเข้าฉากกับใคร แล้วเราก็เห็นเค้านั่งแต่งตัว แม้จะแต่งเป็นผี แต่เราเห็นอยู่แล้ว

ซึ่งการเล่นซีรีส์ผี มันต้องใช้อินเนอร์แบบสุด ๆ ถ้าตอนที่เล่น อังคารคลุมโปงซีรีส์ ซีซั่น 1 หอมจะถือว่า อังคารคลุมโปงเป็นครูสอนการแสดงของหอมเลย ตอนซีซั่น 1 ตอนนั้นยังไม่มีใครรู้ว่าหอมจะเล่นอังคารคลุมโปงได้ไหม แต่โจทย์คือ ด้วยความเป็นงานของบริษัท มันเลยต้องเอาดีเจในบริษัทไปเล่น เพราะตอนนั้นไม่รู้ว่าซีรีส์จะทำกำไรไหม แล้วบทที่หอมเล่นมันเป็นบทหลักเลย เค้าก็ไม่มั่นใจว่าหอมจะเล่นได้ไหม ซึ่งตอนซีซั่น 1 หอมเล่นเป็นแม่ที่มีลูกแล้ว แต่ไม่เลี้ยงลูก จนมีช่วงที่หาเงินได้จากการไลฟ์แล้วเอาลูกมาเลี้ยง แต่ก็เลี้ยงแบบสไตล์เรา แล้วลูกก็ชอบเถียง เราก็โมโหใส่ลูก จนความสัมพันธ์แม่กับลูกก็ไม่ดี แล้วลูกก็ดันอยู่ ๆ พูดภาษาเขมรออกมา แต่ความเป็นแม่ก็ต้องเครียดที่เห็นลูกในสภาพนั้น จำได้ว่าตอนถ่าย Acting Coach ต้องคอนประกบเพราะกลัวเล่นไม่ได้ แล้วหอมก็เพิ่งรู้ว่าการที่เล่นบทอินเนอร์แรง ๆ อินเนอร์ต้องถึงก่อน แล้วค่อยวิ่งไปเล่น คือเค้าจะบอกว่า หอมฉากนี้หอมต้องวิ่งขึ้นไปหาลูกนะ ไม่รู้ลูกอยู่ไหน หอมต้องใช้พลังทั้งหมดที่มี จำได้ว่า หอมยืนกรี๊ดตรงบันไดตอนตี 3 แล้วตี 4 เราเริ่มถ่าย เค้าให้เรากรี๊ดอยู่แบบนั้นถ้าพร้อมค่อยวิ่งขึ้นไปเล่น เพื่อให้การหายใจหือทุกอย่างมันต่อกับฉากก่อนหน้า หลังจากนั้นพอมาเล่นดราม่าของคนอื่นเลยไม่กลัวแล้ว เพราะเคยผ่านงานยากมาแล้ว ร้องไห้ตั้งแต่ 6 โมงเช้า ยัน 6 โมงเย็น ก็เคยทำมาแล้ว พอมาถึง อังคารคลุมโปง เอ็กซ์ตรีม เราก็รู้แล้วว่าแนวทางมันจะต้องเป็นยังไง เพียงแต่ว่าเรื่องนี้อาจจะรับบทไม่หนักเท่ากับนักแสดงหลัก แต่มันน่ากลัวมากเลย เค้าทำดีด้วย ตัดต่อดีมาก แล้วเราเป็นนักแสดง รู้อยู่แล้วว่าเดี๋ยวผีจะเดินมา แต่ในการนำเสนอ ทั้งไฟแสงสี ต้องทำให้คนรู้สึกว่าลุ้น และตื่นเต้นไปกับเรา ซึ่งมันยากมากเลย และอยากให้ติดตาม มันน่ากลัวมาก แล้วมันเล่นกับอารมณ์ความความรู้สึกคนดูด้วย”

เริ่มทำธุรกิจบาร์โฮส เพราะหมอดูทัก!

“ก็หมอดูเค้าบอกว่า เค้าเห็นสัญลักษณ์ของอวัยวะเพศชายในตัวหอม หนูก็ไม่รู้เค้าเห็นยังไง แต่พอเค้าพูดปุ๊บมันมีความชื่นใจทันทีเลย เหมือนเรารักสิ่งนี้ แล้วเราเคยไปบ้าน พี่ชูชัย ซึ่งเค้านับถือศิวลึงค์ พอเราเข้าไปแล้รู้สึกอิ่มเอม แล้วพอหมอดูเค้าทักเรื่องนี้ เค้าก็อยากให้เรามีสิ่งนี้ติดตัว เป็นเครื่องราง แล้วเค้าก็บอกว่า ถ้าทำธุรกิจเกี่ยวกับเรื่องของบาร์โฮส หรือประกบผู้ชาย จะดีมากนะ ซึ่งตอนที่เค้าพูด มันเป็นสองอย่างที่หอมไม่มีอยู่ในหัว และไม่คิดจะทำ เพราะตอนเด็ก ๆ เราเคยทำงานกลางคืนมาแล้ว เรารู้ว่าความทรมานของการไม่ได้นอนมันเป็นยังไง หอมจะไม่แตะกับงานกลางคืนแน่นอน แล้วก็บังเอิญเมื่อไม่นานมานี้พอมันมีโอกาสได้ทำ คือทำเพราะอยากได้เงินนี่แหละ เพราะถ้าเกิดเราเอาเงินแช่ไว้มันคงไม่งอกเงย เลยลองเอาไปแตะหุ้นนิดหน่อย แต่หลัง ๆ พอได้ทำมันก็รู้สึกสนุกกับงาน ดีกว่าเอาเงินไปแช่ไว้ ซึ่งธุรกิจนี้ที่รวยมากน่าจะเป็นเด็ก ๆ มากกว่า แล้วก็ขึ้นอยู่กับสถานที่ด้วย ความที่ร้านหอมเป็นร้านเล็ก ๆ อาจะจะไม่ได้รวยอะไรมาก ถ้าเป็นร้านใหญ่ ๆ เค้าอาจจะทำกำไรได้เยอะ แต่ถ้าในส่วนของหุ้นส่วน หรือการที่เราเป็นเจ้าของ เราได้เงินไม่ได้เยอะ เพราะว่ารายได้มาจากอาหารแล้วก็เครื่องดื่มแค่นั้นเอง

พอได้ทำธุรกิจนี้ก็รู้สึกสนุกกับมัน ด้วยความที่เราเคยทำงานกลางคืนตอนเด็ก ๆ มาก่อน เราจะเข้าใจลูกค้า แล้วธุรกิจเกี่ยวกับความเหงา ปัจจุบันคนเราเหงาเยอะจริง ๆ สมมติเราอยากไปเที่ยวแต่เพื่อนไม่ออกไปมันก็เที่ยวไม่ได้ แต่ถ้าเป็นบาร์เอ็นเตอร์เทน ถ้าเราเหงา เราสามารถออกไปคนเดียวได้เลยเพราะคนในนั้นเรารู้จัก ทุกคนก็คือพร้อมที่จะดูแล มันก็เหมือนแบบคลายเหงาได้ แล้วต้องบอกว่าบาร์โฮสไม่ได้ขายบริการ มันเหมือนเราไปเที่ยวผับ เพียงแต่ว่าเรามีสิทธิ์ในการเลือกว่าจะให้ใครมาดูแล มาชงเครื่องดื่มให้เรา มานั่งคุยกับเรา ซึ่งตอนนี้หอมมี 4 สาขา แล้วสาขาที่ 5 กำลังทำอยู่ และเราก็อาจจะมีโปรเจคใหม่ ๆ ที่เริ่มทำอีก”

จากเป็นตัวแม่ในวงการ สู่การเป็นคุณแม่ในชีวิตจริง

“หอมจะไม่พูดคำหยาบกับลูก จะสอนให้เค้าเรียกคุณแม่ครับตลอด แล้ว ปกป้อง เป็นเด็กที่พูดเพราะมาก แล้วก็เป็นเด็กที่โรแมนติกมาก ๆ ด้วยความที่เค้าจะได้ตรงนี้จากหอมไป สมมติว่าเราพาเค้าไปเที่ยวที่โรงแรม แล้วมีรถบักกี้ขับรถมาส่งเค้า เค้าก็จะบอก ขอบคุณนะครับที่มาส่ง หรือเค้าจะพูดแบบอ้อนกับเราว่า ขอบคุณนะครับที่วันนี้คุณแม่มาเรียนกับปกป้อง ขอบคุณนะครับที่คุณแม่มาส่ง ขอบคุณนะครับที่วันนี้คุณแม่น่ารักจังเลย

หอมอยากมีลูกตั้งแต่อายุสิบกว่า แต่คือความคิดที่ผิด โชคดีมากที่ตอนนั้นเราไม่มีแฟน แต่หอมอยากมีลูกมาโดยตลอด แล้วน้องชายก็อยากให้มี พอน้องชายมีลูก เค้าก็อยากให้เรามี ด้วยความที่เราสองคนขาดความรัก เพราะพ่อแม่เลิกกัน มันเป็นความรู้สึกที่พอคนหนึ่งมีลูก ก็อยากให้อีกคนได้ลองมีลูกเหมือนกัน แล้วพอหอมมี ปกป้อง ความสุขมันบังเกิดก็จริง แต่มันมาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่ เพราะเมื่อไหร่ที่เราเลือกเป็นแม่แล้ว อาชีพแม่มันลาออกไม่ได้ ฉะนั้นเมื่อไหร่ก็ตาม ใครที่เห็นคนอื่นเค้ามีลูกแล้วน่ารักจังเลย ให้ถามตัวเองก่อนว่าพร้อมไหม อย่างหอมเนี่ย เวลาไม่พร้อมหอมจะใช้เงินในการแก้ปัญหา ใช้เงินเลี้ยงลูก จนทำให้ลูกอาจจะมีพัฒนาการที่ช้าบ้างในบางที

ตอนที่ต้องเริ่มเลี้ยงลูก ตอนนั้นจำได้ว่านักข่าวสัมภาษณ์แล้วหอมพูดอะไรก็ไม่รู้ เราพูดไม่รู้เรื่องเลย หอมใช้เวลาอยู่ปีนึงเต็ม ๆ คนเป็นแม่จะเข้าใจเลยว่า เวลาที่เรานอนอยู่ สักพักเดี๋ยวเราจะตื่นขึ้นมาแล้วก็เอามืออังจมูกลูก อังอยู่ตลอดเวลา เพราะต้องดูว่ายังมีชีวิตอยู่ไหม ลูกเป็นสิ่งมีชีวิตที่มันแปลกใหม่มากสำหรับเรา แล้วเรากังวลไปหมด ตอนแรกหอมคิดว่าหอมเป็นอยู่คนเดียว แต่พอหอมไปเจอในฟีด คนอินเดียเป็นเหมือนกัน ที่จะเด้งขึ้นมาแล้วอังจมูกลูก เหมือนทุกคนเป็น 1 ปีที่เราเป็นแบบนี้ เราพูดไม่รู้เรื่อง เพราะว่าเราหลับไม่สนิทเลย จนพอเค้าผ่านช่วงขวบกว่า ๆ ที่เค้าหลับยาว เราก็เริ่มได้หลับสนิทจริง ๆ

ชื่อ “ปกป้อง” มันมาจากเพื่อนสนิทคนหนึ่งที่เค้าเสียชีวิตไปแล้ว เค้าเคยฝันว่าหอมได้ลูกชาย แล้วหอมตั้งชื่อว่าปกป้อง ซึ่งชื่อเพราะมากเลย ถ้ามีลูกชาย หอมตั้งชื่อว่าปกป้องนะ ซึ่งเราคิดว่าไม่เอา เราอยากได้ลูกผู้หญิง จนพอวันหนึ่งที่เค้าไม่อยู่แล้ว ก็จับผลัดจับผลู น้องของหอมก็มีลูกชายขึ้นมา ก็เลยไม่ได้เตรียมชื่อลูกชายเอาไว้เลย มีแต่ชื่อลูกผู้หญิง ก็เลยให้ชื่อ ปกป้อง เพราะว่าตอนที่เราฟัง เราก็รู้สึกว่าเราชอบชื่อนั้น แล้วเราก็จะได้นึกถึงเพื่อนด้วย

ตอนนี้กำลังจะ 6 ขวบ ติดแม่มาก แล้วเวลาไปทำงานเค้าก็จะเริ่มพูดประโยคว่า ถ้าไม่มีคุณแม่ปกป้องจะอยู่ยังไง คุณแม่ช่วยกล่อมนอนก่อนได้ไหมครับ หอมนี่อยากลาออกจากพุธทอล์คเลยนะ แต่กลัวไม่มีกิน แล้วตอนนี้อย่าพูดว่า เกาหลี ให้ปกป้องได้ยิน เพราะว่าตอนไปทำหน้าที่เกาหลี ตอนนั้นไปนานเกิน เพราะทีแรกคิดว่าไปสัก 10 วัน แต่กลายเป็นว่าอยู่เกือบเดือนเพราะว่าแผลมันไม่หาย แล้วเราก็ไม่กล้ากลับ แต่ด้วยความที่คิดถึงลูก ก็ต้อง Face Time ด้วยหน้าช้ำ ๆ แล้วเค้าตกใจ ตอนแรกไม่กล้าเข้ากล้องเลย เค้าก็ถามว่าแม่เป็นอะไร เราก็บอกว่าแม่แต่งฮาโลวีน พอมันเลยวันฮาโลวีนไปแล้ว เค้าก็ถามว่าทำไมแม่ยังแต่งฮาโลวีนอยู่ แล้วเหมือนเค้ากลัวคำว่าเกาหลีเลย เวลาใครพูดว่าเกาหลีปุ๊บ เค้าหันเลย ล่าสุดเจอ จียอน ไม่คุยด้วย ห้ามพูดเกาหลีหรือถ้าบอกว่าไปเกาหลี เค้าจะลนลานทันที เคยให้ Face Time กับจียอน แล้วบอกว่า น้าจียอนเป็นคนเกาหลีนะ เค้าไม่คุยเลย มันฝังใจ”

ความคาดหวัง จากหัวอกของแม่

“หอมอยากให้ลูกเป็นหมอค่ะ หอมพูดกับเค้าทุกวัน ซึ่งตอนเด็ก ๆ เค้าบอกว่าเค้าอยากเป็นพยาบาล จนล่าสุดอยากเป็นเชฟ เพราะชอบทำอาหาร ช่วงนี้ชอบดการ์ตูน แล้วเวลาดูการ์ตูนเรื่องไหน เค้าจะเป็นตัวการ์ตูนในเรื่องนั้น สมมติว่าเราดูโดราเอม่อน เราก็ถามว่าลูกชอบตัวอะไร ปกป้องเค้าชอบซึเนโอะ อย่างเรื่องมินเนี่ยน ปกป้องอย่างเป็นบ๊อบ เค้าชอบฉีก ครั้งหนึ่งเคยชอบตุ๊กตาในการ์ตูนชื่อว่ามิวมิว มันเป็นหมีแพนด้า แล้วเป็นตัวผู้หญิง ซึ่งคาแรกเตอร์มิวมิวคือชอบติดกิ๊บ ช่วงนั้นปกป้องติดกิ๊บทุกวัน แล้วก็พูดค่ะเหมือนมิวมิว แล้วก็จะบอกว่าตัวเองชื่อมิวมิวค่ะ เพราะว่าชอบมิวมิว

ซึ่งคนที่มาช่วยเลี้ยง ปกป้อง ส่วนมากเป็น LGBTQ+ ทั้งนั้นเลย อย่าง ลุงแข เค้าจะรัก ปกป้อง มาก ครั้งหนึ่ง ปดป้อง ก้าวร้าวมาก เค้างอแงไม่ยอมใส่รองเท้าเอง พอเราปรึษาแข เค้าจะมีการ Compromise ที่ดีมาก เค้าบอกให้ปกป้องใส่ข้างนึงนะครับ แล้วคุณแม่ใส่ข้างนึง แล้วปกป้องยอมทำ แขเค้าจะสอนดีมาก คือหอมรู้สึกว่าพื้นฐานแขเป็นคนที่จิตใจดี แต่ความเป็นแข ระบบความคิดอะไรต่าง ๆ มันไม่ได้ลงล็อคทั้งหมด แต่จิตใจดีมาก และหอมมองตรงนี้เป็นพื้นฐานมากกว่า

ถ้า ปกป้อง จะเป็น LGBTQ+ ก็ปล่อยให้เค้าเป็นไป แสดงว่าการที่เค้าเลือก เป็นเพราะเค้ามีความสุขกับทางนั้นแล้ว ซึ่งการเป็นพ่อเป็นแม่ต้องการอะไรเห็นความสำเร็จของลูก หรือความสุขของลูก และบ้านหอมคือ ความสุขของลูกต้องเป็นที่หนึ่ง เราทำให้เค้าเกิดมาแล้ว เค้ามาอยู่กับเราแล้ว เรามีหน้าที่เลี้ยงดูเค้าทั้งตามกฎหมาย หรือตามพฤตินัยของเรา ฉะนั้นวันนี้ชีวิตยังเป็นของเค้า เพราะเค้าเลือกเกิดไม่ได้ ถ้าสมมติเราเป็นพ่อแม่ที่ห่วยแตกมาก แล้วมีโอกาสถามเด็กว่า คุณอยากเกิดมาในบ้านนี้ไหม เด็กอาจจะตอบว่าไม่ได้อยากเกิดมาในบ้านนี้ก็ได้ ซึ่งหอมยังรู้สึกขอบคุณ และยังพูดกับปกป้องว่า ขอบคุณนะที่เกิดมาเป็นลูกแม่ อยากเป็นไรก็เป็นถ้านี่คือความสุข หอมจะเข้าไปก้าวก่าย็ต่อเมื่อ คุณมีตรรกะและความคิดที่เป็นภาระต่อสังคม หรือหรือทำให้คนอื่นเดือดร้อน

หอมว่าสังคมเพื่อนมีผลมากกว่าพ่อแม่ หอมไม่เคยว่าลูกเวลาลูกเอาเท้าปิดพัดลม เพราะเราก็เอาเท้าปิดพัดลมเหมือนกัน แต่ก็จะบอกเค้าว่า ก็ทำแค่ในบ้านนะ คือในมุมมองของหอม หอมก็รู้สึกว่าเรื่องสรีระ การก้มกับการใช้เท้า การใช้เท้าช่วยเรื่องสรีระได้ดีกว่า หอมจะเลี้ยงลูกโดยใช้ชีวิตบนพื้นฐานของความเป็นจริง แล้วลูกก็ดีนะ ลูกไม่เคยพูดคำหยาบ ต่อให้เพื่อนหอมมาบ้าน หอมพูดคำหยาบ เค้าก็ไม่ได้พูดตาม เค้าก็ยังเรียกคุณแม่ครับเหมือนเดิม หอมคิดว่าถ้าเค้าจะพูดคำหยาบ อาจจะมาจากเพื่อน”

เปิดหัวใจ ส่องมุมมองความรัก หลังจากมีลูก

“มุมมองความรักเปลี่ยนไปเยอะมาก เพราะรู้สึกวันนี้ ปกป้อง มาเป็นจิ๊กซอว์ตัวสุดท้ายที่หอมตามหา สมัยก่อนหอมจะตามหาความรัก ว่าใครจะมาเป็นจิ๊กซอว์ให้กับชีวิตหอมนะ แต่พอมีปกป้อง ในที่สุดหอมได้ความรักที่ไม่มีเงื่อนไข ความรักที่บริสุทธิ์ ความรักที่ไม่ได้เห็นแก่ตัว แล้วเราคือโลกทั้งใบของเค้าจริง ๆ มันกลายเป็นว่า ภาพของหอมมันสมบูรณ์แบบไปแล้ว แต่ถ้าใครสักคนจะเข้ามาเป็นกรอบเฟรมให้หอมได้เลย แต่หอมไม่ได้คาดหวังว่า คุณจะต้องเป็นภาพทั้งใบของหอม เพราะว่ามันสมบูรณ์แบบอยู่แล้ว ถ้าวันนี้คุณเข้ามาแล้วมันทำให้ภาพนี้สวยขึ้นคุณเข้ามาได้เลย แต่ต่อให้ไม่มีคุณ ภาพนี้ก็ยังสมบูรณ์อยู่ดี ฉะนั้นความคาดหวังของหอมมันลดน้อยลงมาก แล้วก็หลังจากที่เลิกกับแฟนต่างชาติไป หอมก็รู้สึกว่าหอมได้โตขึ้น ไม่งี่เง่า เพราะแฟนต่างชาติเค้าจะตรงไปตรงมา แล้วเวลาเค้ารัก เค้าก็จะพูดเลยว่ารัก แล้วเค้าก็จะดูแลแฟนดีมาก แล้วเรารู้สึกว่า เรามีวิชาตรงนี้ และใครจะเป็นผู้โชคดี ที่เราเองก็ร้อนวิชาเหมือนกัน แต่คนนั้นมันก็ต้องคู่ควรเหมาะสมกับสิ่งที่ฉันกำลังจะมอบให้ แต่ถ้าไม่มีใครมาเลย ก็อย่างที่หอมบอก ภาพนี้มันสมบูรณ์อยู่แล้ว หอมไม่ได้รู้สึกขาด ใครที่เข้ามาแปลว่าเหมือนเป็นรางวัลให้หอมนะ มันไม่ใช่สิ่งที่หอมขาด เพราะถ้าหอมขาดหอมจะตามหา แต่นี่หอมไม่ขาด หอมก็เลยไม่เคยตาม ซึ่งสเป็กที่ทำให้ใจเต้น ก็ยังคงเป็น Bad Boy อันนี้คือความหวือหวาที่ทำให้ใจเต้น แต่หลัก ๆ หอมชอบผู้ชายฉลาด ไม่ชอบผู้ชายหลงตัวเอง ขี้เก๊ก ชอบผู้ชายที่มีความเป็นธรรมชาติ ถ่อมตัว สุภาพ แล้วพอมีลูก การที่จะมีใครเข้ามาในชีวิต มันมีสิ่งที่ต้องคิดมากขึ้นกว่าปกติ เพราะว่าแพคเกจของเรามันไม่ใช่ตัวคนเดียว คุณก็ต้องเข้าให้ได้กับลูกเราด้วย ซึ่งผู้ชายอาจจะเข้าได้ ที่เข้าไม่ได้คือปกป้อง เพราะเค้าตั้งป้อมอยู่แล้ว เค้าหวงไม่อยากให้แม่มีแฟน

ถ้าหอมจะเลือกใครสักคน หอมจะหาแค่ข้อดี แต่ครูเงาะบอกว่าไม่ใช่ ให้มองข้อเสียเค้าว่าข้อเสียของเค้าไปแตะข้อเสียเรื่องใหญ่ของเรารึเปล่า ถ้ามีแปลว่าคนนี้ไม่ใช่ และจะได้ไม่ต้องเสียเวลา ซึ่งข้อเสียที่หอมรับไม่ได้แน่ ๆ ก็คงเป็นเรื่องนอกใจ หอมก็เลยคิดว่า หอมเหมาะกับคนต่างชาติมากกว่า เพราะเค้าจะตรงมากเวลาพูดคุยในทุก ๆ เรื่อง แล้วเราสามารถพูดคุยกับเค้าได้โดยที่เราไม่ต้องเกรงใจ มันรู้สึกว่าอยู่แล้วสบายตัวมาก หอมก็เลยชอบวิถีชาวต่างชาติ

ตอนนี้หอมมีความสัมพันธ์แปลก ๆ คือเราชอบกันมาก แต่เราไม่สามารถเป็นแฟน หรือคบกันเป็นแฟนได้ เพราะเป้าหมายเราคนละแบบ เป้าหมายของเธอเป็นแบบนี้ เป้าหมายของฉันเป็นแบบนี้ แล้วมันโคตรจะคู่ขนาน ไม่สามารถบรรจบกันได้เลย แต่เราชอบกันมาก หนูอยู่กับเค้ามาเป็นปี และความสัมพันธ์เราก็เริ่มแบบสนิทกันมากขึ้น เราสบายใจในการอยู่ด้วยกัน แต่เราต้องห้ามใจกัน ต้องมีสเปซว่าเราจะไม่ใช่แฟนกัน เค้าก็เป็นคนที่เด็ดเดี่ยวพอสมควร การที่เค้าอยู่กับหอมเป็นปีโดยที่ไม่มีอะไรกันคือเค้าใจแข็งพอสมควรนะ แต่กับคนอื่นเค้ามีนะ เราเคยถามว่าทำไมกับคนอื่นเค้าถึงมี เค้าบอกว่า กับคนอื่นมีแล้วเค้าก็เคลียร์ได้เลย เค้าอยู่กับคนอื่นเค้าแค่พึงพอใจในร่างกาย เสร็จแล้วก็คือก็แยกย้ายกัน แต่กับเราเค้าไม่ได้อยากแยกย้าย เค้ากลัวเคลียร์ไม่ได้ กลัวหอมวุ่นวาย ซึ่งถ้าสมมติมีคนโทรเข้ามาปรึกษาในพุธทอล์คพุธโทร แล้วเจอปัญหาเดียวกับหอมเลย หอมก็จะแนะนำว่า ถ้ารู้สึกว่าอยู่ตรงนี้มีความสุข แล้วไม่ได้เจ็บ ก็อยู่ต่อไป อยู่กับปัจจุบัน แต่เราก็ไม่ได้ปิดโอกาสตัวเองนะ

ถ้ามองอนาคตอีก 10 ปีข้างหน้า หอมต้องเป็นผู้หญิงที่ยังคงแก่ช้า คงความสวย เด็กกว่าวัย แล้วก็ร่ำรวยไปแล้ว ตอนนั้นคงเป็นผู้บริหาร เป็นนักธุรกิจ ต้องอยู่บนกองเงินแล้วไม่งั้นจะเครียดค่ะ” - ต้นหอม ศกุนตลา

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/60517b79-68a8-4938-a37a-4668a75241be.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/a34b0ffe-591e-4dcc-b26c-c372f854e254.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-08-30T13:21:13.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":9000,"title":"เปิดความ Proud แชร์เรื่องราวชีวิตของ “ปันปัน Pangina Heals” แดร็กควีนคนแรกของไทย ที่ได้เฉิดฉายบนเวทีโลก","content":"

“ชีวิตมันต้องเจอความเจ็บปวดเป็นเรื่องธรรมดา
สิ่งสำคัญคือคุณใช้ชีวิตอยู่กับความเจ็บปวดยังไง How do you live with the pain?
ความเจ็บปวดมาเดี๋ยวมันก็หายไป แต่ถ้าเราทนได้ เราจะได้อะไรกลับมาที่มันดีกว่านั้น”

เปิดคลับให้ได้ฟังสีสันของชีวิต และเติมข้อคิดแรงบันดาลใจในทุกสัปดาห์ สำหรับรายการ Club Pride Day คุยอย่าง Proud เมาท์อย่าง Pride ทอล์คกระทบไหล่กับตัวแม่ กับสองดีเจสุดแซ่บ “ดีเจพี่อ้อย” และ “ดีเจก็อตจิ” ที่ได้เปิดไมค์ต้อนรับแขกรับเชิญสุดจึ้ง “ปันปัน Pangina Heals” แดร็กควีนตัวแม่ ที่ได้สร้างคอมมูนิตี้ Waacking Dance เมืองไทย สู่การเป็นตัวแทนแดร็กควีนไทย ที่ได้ไปโชว์ความสามารถบนเวทีโลกอย่าง RuPaul's Drag Race UK vs The World สีสันแรงบันดาลใจของชีวิต ได้ถูกส่งต่อไว้ในรายการสัปดาห์ที่ผ่านมา

ที่มาสุดจึ้ง ของชื่อ Pangina Heals

“ชื่อนี้มาจากที่ปันดูรายการ RuPaul's Drag Race แล้วตอนนั้นยังไม่ได้เริ่มแต่งหญิงเลย แต่ว่าชอบศาสตร์นี้มาก แล้วมีควีนคนหนึ่งที่ชื่อ อองไจน่า แล้วเค้าเป็นคนเอเชียเหมือนกัน พอเราติดตามรายการก็รู้สึกว่าอยากเป็นเหมือนเค้าจังเลย เพราะเราไม่ค่อยเห็นคนเอเชียที่เป็นแดร็กควีนในรายการระดับโลก เราก็เลยผสมชื่อของปันกับไจน่า

แล้วปันก็รู้สึกว่าคำว่า Pangaea มันสำคัญ คือโลกสมัยก่อนเคยเป็น Pangaea เป็นทวีปเดียวกันก่อนที่จะแตกแยก แล้วปันรู้สึกว่าการแต่งหญิง และการเต้น มันทำให้เรากลับมาอยู่โลกเดียวกันได้

ส่วนคำว่า ฮีลส์ ที่แปลว่า เยียวยา ปันรู้สึกว่าแดร็ก และการเต้น มันทำให้เราเยียวยาตัวเองในศิลปะนี้ และเยียวยาคนอื่นได้ด้วย เพราะมันทำให้คนอื่นมีความสุข พอรวมกันเลยกลายเป็นชื่อ Pangina Heals

ซึ่งชื่อจริง คือ เด็กชาย แพนแพน นาคประเสริฐ เป็นชื่อไทยที่แปลกมาก เพราะว่าแม่ของปันเป็นคนไต้หวัน เลยตั้งชื่อว่า แพนแพน (กระทะสองใบ) ซึ่งความฝันตอนเด็กของ แพนแพน คืออยากเป็นนักมายากล เพราะว่าชอบสัตว์ เวลาเห็นว่านักมายากลเสกนกพิราบได้ ก็เลยอยากเลี้ยง ทำให้อยากเป็นนักมากลบ้าง เหตุผลมีเท่านั้นเลยค่ะ”

อยากเป็นแดนเซอร์ เพราะชอบความมั่นใจ แต่ตอนนั้นไม่มีความมั่นใจ

“เพราะว่าปันชอบความมั่นใจ แต่ตอนนั้นปันไม่มีความมั่นใจ แล้วปันเห็นแดนเซอร์เวลาเค้าเต้นบนเวที ได้เห็นสีหน้า หรือสายตาทุกอย่างเค้าดูมั่นใจจังเลย เค้าดูโอเคทุกอย่าง ไม่มีปัญหาอะไรเลย แล้วเราอยากไปอยู่จุดนั้น รู้สึกว่าอยากเป็นแดนเซอร์ ก็เลยไปเรียนเต้น ในช่วงที่อยู่มหาวิทยาลัย เริ่มมีแก๊งเต้น แล้วซ้อมกันในที่จอดรถทุกวัน 40 กว่าคน ตั้งแต่ 1 ทุ่ม ถึงตี 2 ทุกวัน เต้นกันหนักมาก แล้วซ้อมกันเป็นเดือน ๆ เลย

ปันคิดว่าพ่อแม่ปันคาดหวัง เพราะว่าปันได้เข้าโรงเรียนค่อนข้าง Top คือเข้า University of California, Los Angeles มันเป็นมหาวิทยาลัยที่อเมริกา ซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียง พ่อกับแม่เค้าคงหวังว่าลูกจะเป็นอะไรก็ได้ แต่เค้าก็คงไม่นึกว่ามันจะเป็นแดนเซอร์ เพราะหลายคนคงคิดเรื่องเต้นกินรำกิน แต่โชคดีอย่างหนึ่งคือ พ่อปันเค้าชอบบอกตั้งแต่เด็กว่า You ทำอะไร เงินมันจะมาที่หลัง แต่ความสุขถือเป็นกำไรของชีวิต มีความสุขก่อน แล้วเงินจะตามมา นั่นคือสิ่งที่พ่อพูดไว้เลย พ่อบอกว่าถ้าเกิด You รวยมาก แต่ไม่มีความสุข แล้ว What's the point of life? ทำไปเพื่ออะไรถ้า You ไม่ได้ให้ความสุขกับตัวเอง หรือคนอื่นเลย

ส่วน คุณแม่ เค้าใช้เวลาเพื่อที่จะสนับสนุน ตั้งแต่จุดแรกเลยตอนที่เพื่อน ๆ เค้าเห็นว่าปันประสบความสำเร็จ แล้วเค้ามาบอกกับแม่ปันว่า ลูกเธอเก่งเนาะ แม่เค้าถึงจะแบบอ๋อเหรอ ลูกฉันเก่งเหรอ เค้าจึงเริ่มเปลี่ยนความคิด เพราะว่าแม่ปันเค้าค่อนข้างจะแคร์ว่าคนรอบข้างคิดอะไร สังคมเค้าคิดยังไง ซึ่งก็ไม่ผิดเพราะปันมองกลับไปในตัวเค้า เค้ามีจุดคิดของคนอีกสมัยหนึ่ง ปันก็เลยต้องพยายามเข้าใจเค้า แต่ว่าแม่ก็สนับสนุนในระดับหนึ่งครับ

การเป็นแดนเซอร์ ปันว่าเป็นสิ่งที่นำมาใช้กับการเป็นแดร็กได้เยอะมาก แค่ขึ้นไปยืนบนเวทีแล้วสรีระเราสวย หรือไม่สวย มันสำคัญมาก ๆ อย่างที่สองคือเวลาเราจะแสดง การเต้น มันก็ได้เอามาใช้ในการที่จะสื่อเรื่องที่เราจะเล่าให้มันชัดขึ้น ซึ่งมันช่วยให้เราคิดเสมอว่าเวลาโชว์ไลน์ต้องสวยเสมอ”

ปันปัน กับการก้าวเข้าสู่วงการ Drag Queen

“มันเริ่มตั้งแต่การที่ปันเป็นแดนเซอร์ก่อน แล้วก็ได้เห็นนางโชว์ในคลับ ซึ่งปันชื่นชอบนางโชว์มาตั้งแต่เด็กแล้ว พอเราได้ไปดูโชว์ที่ซอย หรือว่าหลายๆ ที่ เราได้เห็นคาบาเร่ต์โชว์ ที่ ทิฟฟานี่ ว่าเวลาที่เค้าแสดง เรารู้สึกว่าเค้ามีความสุขจัง เค้าสวยจังเลย เราอยากเข้าไปอยู่ในโลกของเค้า ที่ทุกอย่างมันดูงดงาม มันไม่มีความเครียด เราก็เลยชอบในจุดนั้น หลังจากนั้นพอปันได้มาศึกษาการเต้นแล้วเรารู้สึกว่า แล้วทำไมการเต้นกับแดร็กไม่ผสมกัน ถ้าผสมกันมันน่าสนใจ แล้วปันก็เรียน Waacking Dance มาก่อน ซึ่ง Waacking Dance เริ่มต้นจากการที่แดนเซอร์ไปดูงานโชว์ในยุค 70 แต่เรารู้สึกว่ามันไม่มีนางโชว์ที่เป็น Waacker เลย เราก็เลยผสมผสานกันเป็น Waacking Drag Queen นั่นก็คือจุดเริ่มต้น

คนหลาย ๆ คน คิดว่าปันเป็น Performer เป็น Entertainer ทำได้ทุกอย่าง แล้วก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ แต่ถ้าถามว่า Pangina Heals เป็นคนยังไง ก็ตอบได้ว่า คือคนปากสุนัข แล้วก็เป็นคนผมบลอนด์ แล้วก็พูดตรง

ปันชอบแต่งเป็น มารายห์ แครี่ เพราะเราชอบมารายห์มาก ฟังทุกอัลบั้ม ฟังทุกเวอร์ชั่น ปันมีความสุขเวลาได้ยินเพลงเค้า แล้วทุกอิริยาบทในชีวิตของเราสามารถเห็นเค้าได้ อย่างเวลาอกหักก็ฟังเพลงนี้ เวลาเศร้าก็ฟังเพลงนี้ เวลามีความสุขก็ฟังเพลงนี้ เวลาอยากจะออกไปเที่ยวฟังเพลงนี้ มันมีแบบทุกอารมณ์”

Drag คือศิลปะ ที่ทุกคนทุกเพศสามารถแต่งได้

“กับความคิดที่ว่า แดร็ก คือผู้ชายแต่งหญิง ปันว่านี่เป็นความคิดของ 5-10 ปีที่แล้ว ในสมัยนี้ไม่ว่าจะเป็นเพศอะไร ผู้หญิง ผู้ชาย ทรานส์ หรือไฮโดรเซ็กซ์ชวล ก็สามารถแต่งแดร็กได้ ผู้ชายแท้ก็สามารถแต่งหญิงได้ เพราะว่าแดร็กคือศิลปะ เราแค่แต่งข้ามเป็นอะไรบางอย่าง ข้ามไปเป็นคาแรกเตอร์อย่างหนึ่ง นั่นก็ถือว่าเป็นแดร็กแล้ว

เวลาแต่งแดร็กมันต้องเก็บรายละเอียดเยอะมาก ใช้เวลาแต่งหน้าแต่งตัวราว ๆ 3 ชั่วโมง แต่ก่อนหน้านั้น เราต้องนั่งซ้อมร้องเพลงไปแล้วกี่เดือน ถ้าเราจะแสดงเพลงนี้ต้องเว้นช่วงหายใจตรงไหน มองคนดูตรงช่วงไหน คือมันเป็นศาสตร์ที่ลึกซึ้งมาก เพราะคนดูโชว์เค้ารู้ว่าแดร็กแต่ละคนเก็บรายละเอียดเยอะขนาดไหน

การแต่งแดร็ก มันมาพร้อมกับความเจ็บปวด อย่างแรกส้นสูง ส่วนมากเค้าไม่ได้ทำส้นสูงไซส์ใหญ่ ซึ่งปันใส่ไซส์ 42-43 เพราะฉะนั้น การหาซื้อรองเท้ามันเป็นอะไรที่ยากมาก แล้วบางครั้งเวลาเห็นคู่นี้มันสวย แต่ไซส์มันอาจจะลดลงมาจากไซส์เรา 1 ไซส์ เราก็จะบอกกับตัวเองว่าฉันต้องใส่ให้ได้เพราะมันสวย จนกลายเป็นจุดที่ทำให้เท้าปวด เพราะเวลาใส่รองเท้าไซส์เล็กก็จะโดนบีบ อย่างที่สองคือการใส่ คอร์เซ็ท ปันเคยเป็นโรคกระเพาะ เพราะใส่คอร์เซ็ท ซึ่งเวลาใส่มันจะถูกบีบ พอถูกบีบมาก ๆ กรดไหลย้อนมันก็จะขึ้นมาเพราะว่าอาหารก็ลงไปไม่ได้ แล้วเมื่อก่อนตอนทำไนท์คลับต้องใส่คอร์เซ็ททุกวันเลย อย่างที่สามคือ วิก บางครั้งเวลาเราใส่วิกแน่นเกินไปแล้วเวลาดึงออก ปันเคยหนังศีรษะออกมาด้วย เพราะต้องใส่เป็นวิกกาว แล้วกาวเดี๋ยวนี้เหนียวมากเลย และอย่างที่สี่เจ็บที่สุดสำหรับปันคือเล็บ อันนี้เจ็บที่สุด เคยใส่เล็บอะคริลิค แล้วเวลาจะแคะออก มันรู้สึกเหมือนกับเอาประตูมาทับนิ้วทุกรอบเลย แล้วเราต้องแคะเอง สมมติว่าเราต้องการจะเปลี่ยนเล็บสำหรับโชว์ต่อไป เราจะต้องรีบ ๆ แคะ มันเจ็บมากเลย

แต่มันแลกมากับความสุขทุกครั้ง เพราะว่าเวลาปันมองไปเห็นคนดู แล้วเห็นทุกคนยิ้ม หรือบางครั้งเค้าขำ ซึ่งรู้สึกว่าการที่เราเป็นคนพุทธ มันเหมือนกับเป็นการให้บุญอย่างหนึ่ง แล้วเราได้บุญด้วย เพราะว่าคนดูเค้าลืมปัญหาในชีวิต จากการที่เราทำให้เค้ามีความสุข

การแต่ง Drag ต้องเริ่มจาก คอนเซ็ปต์ สมมติเราจะแสดง ก็ต้องคิดก่อนว่าเราจะโชว์เพลงอะไร เพลงนี้สื่อถึงอะไร การแต่งตัวจะเป็นยังไง แล้วเวลาสื่อออกมาจะสื่อสารกับคนดูเรื่องอะไร แล้วเราต้องคิดตั้งแต่หัวจรดเท้า ซึ่งปันไม่ชอบแต่งลุคไหนบ่อย บางลุคปันแต่งรอบเดียว เพราะว่าเราจะทำให้ได้ดีที่สุดในจุดนั้นแล้ว เพราะฉะนั้นตู้เสื้อผ้าของปันแน่นมาก บ้านปันมี 2 ห้องนอน ซึ่งห้องนอนห้องหนึ่งจะมีแต่เสื้อผ้าอย่างเดียวเลย ซึ่งเสื้อผ้าส่วนมากปันก็คือจะโละให้กับน้อง ๆ ที่ร้านปัน ให้เค้านำไปใช้ต่อ

ปันเรียนจบศิลปะ วาดรูป เพ้นท์ติ้ง ถ่ายรูป รูปปั้น เรียนหมดเลย ที่เลือกเรียนศิลปะเพราะรู้สึกว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่ปันทำแล้วไม่พัง เพราะว่าจริง ๆ แล้ว ปันเรียนไม่ค่อยเก่ง ก่อนที่จะเข้ามหาวิทยาลัยคะแนนเราก็ไม่ได้สูงมาก แต่ว่าเค้าดูเราที่ Portfolio ตอนที่สอบเข้า ปันเก็บผลงานที่เคยวาดรูป แล้วรู้สึกว่าเราทำออกมาได้สวย ซึ่งอาจจะได้ความเป็นศิลปินมาจากคุณยาย คือคุณยายของปันเค้าเป็น Painter แต่ว่าคุณยายไม่ชอบให้ลูกหลานทำงานศิลปะ เพราะว่าคุณยายเค้าเป็นนักวาดรูปช่วงสงคราม แล้วในช่วงสงครามใครจะซื้อรูป เค้าก็เลยต้องกลับไปเรียนบัญชี แม่ของปันก็เลยไม่ได้อยากเป็นศิลปิน แต่ปันกลับชอบศิลปะ”

งานโชว์ กับการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า

“มีบางครั้งที่เราตั้งใจโชว์มาก แต่คนดูไม่เข้าใจ หรือบางครั้งโชว์อยู่ดี ๆ แล้วเพลงดับ สิ่งที่เราต้องทำคือแก้ปัญหาเฉพาะหน้า แล้วสมัยก่อนปันเป็นคนที่เครียดกับเรื่องพวกนี้ ปันจะรู้สึกเฟลไปเป็นอาทิตย์เลย แล้วปันเพิ่งเรียนรู้ว่าทำไมเราไม่คิดใหม่ เพลงนี้สมมติว่าเราเล่นได้ไม่ดีที่สุด รอบหน้ามันยังมี มันยังมีวันพรุ่งนี้ จนเริ่มรู้สึกว่าเดี๋ยวนี้ปันปล่อยวางลงมาก แต่จากประสบการณ์เวลาโชว์ปันก็เคยมีคนมาดึงวิกบ้าง เอาเมนูมาโยนใส่ปันบ้าง เคยแรงถึงขั้นมีคนจ้างมือปืนไปรอปันหน้าคลับ เพราะเราพูดตลก พูดแซวแขกแล้วก็จะชอบจิกกัดทุกคน ปรากฎว่าเค้ารับไม่ได้ เค้าก็เลยไปจ้างมือปืนมา 2 คน แต่ว่าปันก็ไปแจ้งความ เค้าก็ไม่กล้ามาทำอะไร ไม่เคยนึกเลยว่าการมาโชว์ จะต้องมาหนีมือปืนด้วย

ซึ่งการรับรู้เรื่องการแต่งแดร็กของต่างชาติ กับ คนไทย ปันว่ามันต่างกันในระดับนึง คือมันอาจจะมี Reference บางอย่าง ที่คนดูแล้วคนอาจจะเข้าใจ แต่ท้ายที่สุด โชว์ที่ดีก็คือโชว์ที่ดี เรื่องบางเรื่องที่เราพยายามจะเล่า เค้าอาจจะไม่ได้เข้าใจ แต่ถ้าโชว์ออกมาดี มันก็คือโชว์ที่ดี ซึ่งคนดูไม่จำเป็นต้องเข้าใจทุกอย่าง สมมติเราไปรำไทยที่เมืองนอก แต่เรารำได้สวย ซึ่งมันอาจจะมีภาษาของท่ารำที่คนต่างชาติไม่เข้าใจ แต่พอเรารำสวย คนต่างชาติก็ชอบ”

ปันปัน กับการยอมรับตัวตน จากคนในครอบครัว

“ต้องบอกว่าเวลาเราเป็นแดร็กควีน แล้วก็เป็นเกย์ด้วย มันเหมือนกับว่า เราจะต้องออกมาบอกโลกสองรอบ คนส่วนมากที่ไม่เป็นแดร็กควีน ก็จะมีวันหนึ่งที่เค้าอยากจะบอกพ่อแม่ว่า ‘สวัสดีค่ะ ชอบผู้ชายนะคะ’ แต่พอเราเป็นแดร็กควีน เราก็ต้องกลับไปบอกพ่อแม่อีกว่า ‘สวัสดีค่ะ เราชอบผู้ชายนะคะ และเราชอบแต่งหญิงด้วยค่ะ’

ซึ่งก่อนหน้านั้นการรับรู้ของครอบครัวปันไม่ค่อยแย่นะ เพราะมันค่อนข้างจะชัดอยู่ในเรื่องของความตุ้งติ้งของปันที่มีมาตั้งแต่เด็ก และปันไม่เคยรู้สึกผิดกับความตุ้งติ้ง เพราะเรารู้สึกว่ามันสนุกดี จริง ๆ แล้ว ตอนที่บอกว่าเป็นเกย์ พ่อแม่ค่อนข้างโอเค แต่พอบอกว่าแต่งแดร๊กปุ๊บ แม่กลับรับไม่ได้สุด ๆ ส่วนคุณพ่อกลับโอเค ซึ่งปันแปลกใจมาก ปันใส่ชุดราตรีจะไปโชว์ คุณพ่อก็ขับรถไปส่ง แต่แม่กลับบอกว่า เธอเป็นได้แค่เกย์ แต่เป็นแดร็กไม่ได้นะ ปันคิดว่าแม่เค้าคงคิดว่าปันอยากแปลงเพศ ซึ่งจริง ๆ ไม่ได้จำเป็นเลย อย่างที่ปันบอกไปว่า แดร็ก ไม่ได้สำคัญเลยว่าคุณจะเป็นสาวประเภทสองหรือเป็นเกย์ สมัยก่อนเวลาเราเขียนคำว่าแดร็ก ก็จะมีแค่ภาพสาวประเภทสอง และมีเกย์อยู่ใต้ร่มของการโชว์คาบาเร่ต์ แต่ปัจจุบันนี้ แดร็กควีน คือใครก็ได้ที่แต่งข้ามไป ไม่ได้เกี่ยวว่ามีอวัยวะอะไร แล้วอยากผ่าตัดแปลงเพศไหม

เวลามีคนถามปันว่า ความสำเร็จอะไรที่ปันภูมิใจที่สุด สิ่งนั้นคือข้อความที่ได้มาจากแม่ที่บอกว่า I’m so proud of you ฉันภูมิใจในตัวเธอจังเลยนะ คือมันยิ่งใหญ่มาก เพราะเรารู้สึกว่า เค้าก้าวข้ามอะไรบางอย่างเพื่อที่จะมายอมรับเราได้ในสิ่งที่เราเป็น มันอาจจะใช้เวลานิดนึง กว่าที่เค้าจะมาถึงจุดนี้ แต่อย่างน้อยเราก็มาถึงจุดนี้แล้ว จุดที่เค้ายอมรับเราได้

หรือวันที่ปันไปแสดงครั้งนึง วันนั้นปันชนะได้รางวัลที่ 1 แล้วพ่อของปันเวลาไปเจอใครก็บอกว่าเนี่ยลูกชายฉัน คือเค้าภูมิใจแล้วเรารู้สึกว่าพ่อแม่หลาย ๆ คน อยากให้ลูกสืบทอดนามสกุล ซึ่งปันไม่สามารถที่จะสืบทอดนามสกุลในทางที่คุณต้องการได้ แต่ฉันสามารถสืบทอดนามสกุลของเราในวิธีอื่นได้นะ”

ถอดบทเรียน 3 ปี การเป็น Host ที่ดีต้อง...?

“ปันได้มาเป็น Host ในรายการ Drag Race Thailand แบบงง ๆ คือเราชอบรายการนี้มาตั้งนานแล้ว มีวันหนึ่ง พี่เต้ กันตนา เค้าก็บอกว่าเดี๋ยวจะมีรายการนี้ ให้รอไปก่อน 3 ปี ซึ่งเราก็ทำงานของเราไปเรื่อย ๆ พอผ่านไป 3 ปี รายการเกิดขึ้นจริง แล้ว 1 เดือน ก่อนที่จะถ่าย ทีมงานก็ติดต่อเรามา ตอนนั้นก็คิดว่า แล้วเราต้องหาชุดอะไรยังไง ไม่รู้เรื่องเลย แล้วคิดว่าคงไม่ทัน แต่ก็ตัดสินใจตอบรับรายการไป แล้วปันก็ได้มาเจอกับ พี่อาร์ต อารยา ซึ่งตอนแรกก็ไม่ได้ชอบนางเลย เพราะพี่อาร์ตหน้าเหวี่ยงมาก ตอนนั้นเราเป็นคนที่ไม่รู้จักแฟชั่น เราไม่เข้าใจแฟชั่น ทำให้ไม่ค่อยชอบในตอนที่เจอพี่อาร์ตครั้งแรก แต่พอรู้จักพี่อาร์ตมากขึ้น นางก็เหมือนแม่คนหนึ่ง เป็นคนน่ารัก ไม่มีอะไรเลย ซึ่งช่วงแรก ๆ ที่เข้าไปทำรายการ เราทำแบบงง ๆ เพราะปันไม่เคยมีประสบการณ์ Host มาก่อน หลังจากนั้นผ่านไป 2 ซีซั่น แล้วเดี๋ยวซีซั่น 3 กำลังจะมาในปีนี้

ปันว่าการเป็น Host สิ่งสำคัญคือการฟัง และเรื่องของจังหวะ คือการที่เราจะตะโกนโหวกเหวกโวยวาย มันไม่ได้มีพลังมากกว่าที่เราคิด ถ้าเกิดเราฟัง แล้วเราให้ความคิดดี ๆ เด็ก ๆ จะได้อะไรมากกว่า อย่างซีซั่น 1 ปันรู้สึกว่า ปันเล่นบทเป็นเหมือนกับเพื่อนสาวที่เสียงดังตลอดเวลา ดังนั้นในซีซั่น 3 ปันเข้าใจแล้วว่า การที่จะคอมเมนต์อะไรบางอย่าง มันไม่พอที่จะเป็นกรรมการ มันต้องให้แนวทางด้วย ติเพื่อก่อ คือข้อที่สำคัญที่สุดของการที่จะเป็นครูคนหนึ่ง ซึ่งเวลาคอมเมนต์ ปันจะพยายามบอกพวกเค้าว่า ปันคิดอะไรอยู่ แล้วแก้ยังไงดี แต่ก็มีบางรอบที่ปันรู้สึกว่าชุดอะไรเนี่ยน่าเกลียดมากเลย นี่เป็นเวทีทรงเกียรติมากเลยนะ ใส่ชุดนี้ได้ยังไง แต่ปันจะด่าแล้วก็บอกสาเหตุ”

ภูมิใจที่สุด! ความเป็นไทยที่เสนอผ่านตัวตน Drag ของ ปันปัน

“การที่ได้ไปแข่ง RuPaul's Drag Race ตอนนั้นปันกดดัน เพราะปันเป็นคนไทยคนแรกที่ได้เข้าไปแข่งในรายการนี้ ซึ่งในช่วงนั้นรายการมีประมาณ 15 ซีซั่นแล้ว ไม่เคยมีคนไทยสักคนเลย แล้วปันดูรายการนี้มาตั้งแต่เด็ก เราอยากแข่งมาก มันเป็นความฝันที่เราไม่เคยกล้าฝัน พอเราได้เป็นกรรมการของรายการนี้ แล้วก็คิดว่าใครเค้าจะเอากรรมการไปแข่ง แต่งครั้งนั้นมันเป็นครั้งแรกที่เอากรรมการมาแข่งในรายการ และเป็นครั้งแรกที่คนไทยไป และปันเป็นลูกครึ่งไต้หวัน ปันก็รู้สึกว่าเป็นครั้งแรกที่คนไต้หวันได้เข้าไปในรายการด้วย มันเป็นครั้งแรกของหลาย ๆ อย่างมาก เราอยากไปคว้ารางวัลมาให้ประเทศไทย ตอนนั้นปันร้องไห้ทุกวันเลย มันกดดันมาก และนั่นคือสาเหตุที่ตอนออกจากรายการ ปันร้องไห้ ซึ่งไม่ได้เสียใจที่เราแพ้ แต่เราเสียใจที่รู้สึกว่าตัวเองอาจจะนำเสนอประเทศเราไม่ดีพอ มันเหมือนอกหัก ปันใช้เวลา 2-3 เดือน กว่าที่จะมารู้ว่ามันเป็นเกม การแข่งขันคือเกม เราต้องเอาชนะใจคนดู ไม่ว่าเราจะทำอะไรออกมา เราใช้ชีวิตอย่างสวยงามได้ การแข่งขันเป็นสิ่งหนึ่งที่จุดประทัดให้เรา แต่ว่าถ้าเกิดเรามาใช้ชีวิตจริง แล้วเราตรงต่อเวลา เรารักในสิ่งที่เราทำ เชื่อว่าไม่มีอะไรหยุดยั้งเราได้

ตอนไปแข่งทุกชุดที่ปันใส่ มาจากไทยดีไซน์เนอร์ทั้งหมด ทุกอย่างที่ปันเอาไปนำเสนอต้องบ่งบอกถึงการที่ปันภูมิใจในการเป็นคนไทยเพราะเราภูมิใจมาก ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวัฒนธรรม เรื่องเสื้อผ้า อาหารประเทศไหนอร่อยเท่าประเทศไทย ปันก็เลยอยากไปเล่าเรื่องประเทศไทย ในแนวทางของปัน ที่มันเป็นการเล่าผ่านการเป็นแดร็ก

ปันพยายามมากตอนที่ไปแข่ง ช่วงเก็บตัวช่วงนั้นเป็นช่วงโควิด แล้วตอนที่ทีมงานโทรมาบอกว่าเธอได้เข้ารายการนี้ ตอนนั้นปันทิ้งทุกอย่างเลย ไม่รับงานเลย เราอยากเรียนเพิ่มและต้องทำตัวให้เหมือนฟองน้ำที่ต้องดูดซับทุกอย่างจากทุกคนรอบข้างเรา ต้องกลับไปเรียนการทำผมใหม่ ต้องเรียนแต่งหน้าใหม่ ต้องเรียนเดินแบบ เรียนแอคติ้ง เรียนนั่งสมาธิ เรียนประวัติศาสตร์แฟชั่น เรียนตัดเย็บ รวมแล้วปันเรียนเพิ่มกว่า 11 คลาส เริ่มตั้งแต่ 9 โมงเช้าถึงตี 1 ทุกวัน แล้วมันมีเวลาในการเตรียมตัวประมาณเดือนครึ่ง ซึ่งน้อยมาก แต่ปันก็ตั้งใจเรียนทุกวัน เราต้องอุดรูให้หมด และแม้ว่าปันจะแพ้ แต่ในที่สุดเราเก่งขึ้น กลายเป็นคนที่มีความสามารถมากขึ้น จากการเรียนสิ่งพวกนี้ แล้วจากการประกวดเวทีนี้ ทำให้ปันได้ทัวร์ทั่วโลกเลย ได้มี Residency ที่ลาสเวกัส มันเป็นความฝันของนักแสดงคนหนึ่งเลยที่จะได้ไปโชว์ที่เวกัส แล้วทุกวันมีคนมาดูเรา 600 กว่าคน ซึ่งเราเป็นคนไทยที่ไปยืนตรงนั้น มันเหมือนเราไปสร้าง Landmark อย่างหนึ่ง

และสิ่งสำคัญสำหรับคนที่อยากไปแข่ง คือเรื่องภาษา เพราะพอเราดูรายการของเมืองนอกแล้ว เค้าต้องการคนที่สื่อสารในภาษาที่ทุกคนมาเจอกันจุดตรงกลางได้ แล้วการที่คุณจะเป็นพิธีกรถ้าคุณมีทักษะภาษาที่มากกว่าภาษาเดียว คุณก็สามารถรับงานได้มากกว่างานเดียว ปันเลยรู้สึกว่าถ้าคุณเป็นแดร็กควีน ภาษาเป็นเรื่องสำคัญ ยกตัวอย่างถ้าไปประกวด Miss Universe การที่นางงามสามารถสื่อสารภาษาอังกฤษด้วยตัวเอง กับการสื่อสารออกมาแล้วมีล่ามคอยแปล แบบไหนประทับใจกรรมการมากกว่า แน่นอนว่าการสื่อสารที่ออกจากใจเรา และพูดได้ชัดเจน ตรงประเด็น มันประทับใจกว่า

ในการแข่งขันเป็นเรื่องธรรมดาที่ต้องผิดหวัง แต่ผิดหวังแล้วเราลุกขึ้นกลับมาอีกครั้งยังไง เพราะว่าทุกครั้งที่คุณผิดหวังหรือเสียใจ คุณเรียนรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับมัน คุณต้องกลับมาดูตัวเองว่าเราเสียใจเพราะอะไร แล้วเราก้าวข้ามมันไปยังไง เพราะอย่าคิดว่าชีวิตมันจะไม่มีความเจ็บปวด ยังไงก็มีความเจ็บปวดอยู่ดี แต่สิ่งที่สำคัญคือ คุณใช้ชีวิตบนความเจ็บปวดยังไง มันสอนอะไรเราบ้าง ความเจ็บปวดมาเดี๋ยวมันก็หายไป แต่ถ้าเราทนได้ เราจะได้อะไรกลับมา ที่มันดีกว่า”

เปิดหัวใจ ส่องความรัก ของ ปันปัน

“ปันไม่มีสเป็กนะเอาตรง ๆ เพราะเรามีสเป็กทุกชาติ คือแบบ คนลาตินมันก็สเป็กแบบนี้ คนไทยก็สเป็กแบบนี้ คนจีนก็สเป็กแบบนี้ ปันรู้สึกว่าเรื่องความรัก ที่ปันเคยคบก็คือมีทั้ง 3 ปี 2 ปี แต่ตอนนี้ ปันอยู่ในจุดที่ปันไม่อยากมีแฟน

เราผ่านประสบการณ์ในเรื่องความรักมาเยอะพอที่รู้สึกว่าฉันรักตัวเองมากที่สุด แล้วเป็นคนขี้รำคาญคนมากเลย แล้วก็รู้สึกว่าในจุดนี้ ปันอายุ 36 ปี ปันมีความสุขกับการที่จะไปต่างประเทศ ไปเจอคนโน้นคนนี้แล้วน่าสนใจ สมมติเราบินไปปารีสวันนึง แล้วเจอผู้ชายคนนึง แล้วเค้าก็ชอบเรามาก แล้วถ้าเราบอกว่าฉันมีแฟนแล้ว เราก็จะไม่ได้คุยกับผู้ชายคนนี้ แล้วไม่ได้ไปทานดินเนอร์กับเค้านะ ดังนั้นอย่าปิดกั้นตัวเอง แต่มันก็แล้วแต่ความสุขของคน ปันกำลังจะบอกว่าสิ่งที่มันใช้ได้กับปัน อาจจะใช้ไม่ได้กับคนอื่น แต่ปันแค่รู้ว่า ความสุขของปันมันคือการรักตัวเอง แล้วก็เพื่อนรอบข้างที่ดีมาก ไม่ว่าจะเป็นผู้จัดการ พี่กอล์ฟ หรือหลาย ๆ คนที่อยู่ข้าง ๆ มันเติมเต็มจนปันรู้สึกว่าฉันไม่ได้จำเป็นที่จะต้องมีแฟน”

สีสัน แรงบันดาลใจ จาก ปันปัน Pangina Heals

“เรื่องคอมเมนต์เชิงลบ ไม่สนค่ะ เราบล็อกบ้างก็ได้ เราไม่ต้องคิดมากก็ได้ แล้วอีกอย่าง คนที่ด่าเค้าไม่ได้มาแคนเซิลงานเรา เรายังได้เงินอยู่ เรายังหางานอื่นได้อยู่ ถ้าออแกไนเซอร์เค้าด่า นั่นอาจจะเรื่องหนึ่ง แต่ปันเชื่อว่าในอาชีพของพวกเรา ถ้าเกิดเราแคร์ทุกคน เราคงเป็นบ้าไปแล้ว

หลักในการทำงาน หนูซีเรียสมากเรื่องความ Professional คือหนูไม่เคยไปงานไหนสายเลย หนูจะเป็นคนที่เหมือนข้างหลังสมองมันเหมือนมีระเบิดอยู่ แล้วถ้าไปสายจะรู้สึกว่าระเบิดมันจะระเบิดใส่หัวเรา และปันรู้สึกว่า งานทุกงานมีเกียรติ ถ้าเราให้เกียรติตัวเอง แล้วก็ให้เกียรติคนอื่น เพราะฉะนั้นเวลาปันจะขึ้นเวที ทุกอย่างเราต้องคิดแล้วก็ต้องทำการบ้านให้มากที่สุด เราต้องถามตัวเองว่าเราทำงานนี้ เรามีความสุขรึเปล่า เพราะว่าชีวิตมันสั้นมากเลย ถ้าเราทำงานหนึ่งแล้วเรามีความสุข แล้วทำให้คนอื่นมีความสุข มันไม่เสียดายเลยถ้าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น แต่อย่าให้มันเกิดเถอะ” - ปันปัน Pangina Heals

ติดตามชมรายการย้อนหลัง

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/4d6789cb-8910-42fc-bde2-81f577ba68e7.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/033162d0-85ff-426b-b9bb-ceb6480947ef.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-08-23T14:30:56.000Z","content_types_title":"Club Pride Day Recap","slug":"/greenwave/clubpridedayrecap"},{"station_id":2,"content_id":8956,"title":"Omega Verse หรือ ABO Verse คืออะไร ?","content":"

ในช่วงนี้จะเห็นได้ว่ามีการทำคอนเทนต์ต่าง ๆ โดยมีการใช้คำว่า Alpha, Beta หรือ Omega ทุกคนอาจสงสัยว่าคำพวกนี้มาจากไหนหรือเป็นอาการยังไง วันนี้เราจะพาไปทำความรู้จักกัน ว่าโลกของ Omega Verse มีอะไรบ้าง!

Omega Verse คืออะไร ?

Omega Verse เป็นแนวเรื่องจักรวาลโลกสมมุติที่ได้รับความนิยมในแวดวงแฟนฟิคชั่นและนิยายแนวโรแมนติก-เหนือธรรมชาติ มีการแบ่งแยกชนชั้นอย่างชัดเจน ในจักรวาลนี้ตัวละครจะถูกแบ่งออกเป็นสามประเภทหลัก ๆ คือ Alpha, Beta และ Omega โดยแต่ละประเภทมีคุณสมบัติและบทบาทเฉพาะแตกต่างกันไป

1. Alpha (A)

อัลฟ่า เป็นกลุ่มตัวละครที่มีลักษณะเป็นผู้นำ เป็นชนชั้นที่มีอำนาที่สุดในจักรวาลนี้ มักมีบุคลิกที่แข็งแกร่งและมีความสามารถในการปกครองและปกป้อง ตัวละครที่เป็นอัลฟ่าจะมีพลังที่แข็งแกร่งและมักเป็นฝ่ายที่มีอำนาจในความสัมพันธ์ มีบทบาทในการดูแลและปกป้องดูแลโอเมก้า

2. Beta (B)

เบต้า เป็นกลุ่มตัวละครที่มีลักษณะธรรมดาในจักรวาล เป็นชนชั้นกลางหรือชนชั้นทั่วไปและมีสัดส่วนมากที่สุด ไม่มีคุณสมบัติพิเศษเหมือนอัลฟ่าหรือโอเมก้า และมักมีบทบาทเป็นตัวละครสนับสนุนในเรื่องราวต่าง ๆ

3. Omega (O)

โอเมก้า เป็นกลุ่มตัวละครที่โดยส่วนมากมีความอ่อนโยนและถูกมองว่าเป็นฝ่ายที่ต้องการการปกป้อง เป็นชนชั้นที่มีอำนาจน้อยที่สุด โดยส่วนมากจะถูกกดทับจากชนชั้นอื่น ๆ

ลักษณะเฉพาะของ Omega Verse

กลุ่มจักรวาลประเภทนี้จะมีพฤติกรรมที่คล้ายกับสัตว์ในโลกของเรานั่นเอง

1.Pheromone หรือ ฟีโรโมน ในจักวาลนี้อัลฟ่าและโอเมก้ามีกลิ่นติดตัวที่เรียกว่า ฟีโรโมนอยู่ซึ่งกลิ่นจะแตกต่างกันขึ้นอยู่กับแต่ละบุคคล

2.Soulmate หรือคู่ชีวิต คือการที่อัลฟ่าและโอเมก้าเกิดการจับคู่กันตั้งแต่แรกเจอ เป็นสิ่งที่หากันเจอยากมาก โดยหากเจอกันจะสามารถรับรู้ได้ทันทีว่าคนนี้คือโซลเมทของกันและกัน โดยทั้งสองฝ่ายจะได้กลิ่นของกันและกันอย่างรุนแรงและแสดงอาการฮีทหรือรัทขึ้นมา

3.Heat หรือการฮีท คือการที่โอเมก้ามีอาการอยากผสมพันธุ์ และปล่อยกลิ่นฟีโรโมนออกมาอย่างรุนแรงเพื่อดึงดูดอัลฟ่าที่อยู่ใกล้ ๆ ให้มามีเพศสัมพันธ์ด้วย อาจเกิดจากการที่ได้กลิ่นของโซลเมทหรือเจอฟีโรโมนของอัลฟ่าที่ปล่อยออกมา

4.Rut หรือการรัท คือการที่อัลฟ่าเกิดความรู้สึกอยากผสมพันธ์อาจเกิดจากการได้กลิ่นฟีโรโมนในช่วงฮีทของโอเมก้า หรือถึงช่วงฤดูผสมพันธุ์ของตนเอง ฟีโรโมนที่ถูกปล่อยออกมาช่วงนี้สามารถกระตุ้นให้โอเมก้าฮีทได้

5.Bond หรือการผูกพันธะ เกิดได้จากการที่อัลฟ่านั้นกัดเข้าที่หลังคอโอเมก้า ถือเป็นการแสดงความเป็นเจ้าของและอำนาจเหนือโอเมก้าของอัลฟ่า เพื่อให้อีกฝ่ายไม่สามารถมีความสัมพันธ์ทางกายกับคนอื่นที่ไม่ใช่ตนได้

6.Nesting หรือการทำรัง เกิดจากการที่โอเมก้าที่มีครรภ์มีอาการติดกลิ่นคู่ของตัวเอง และรู้สึกไม่ปลอดภัยเมื่อห่างกัน จึงใช้เสื้อผ้าหรือสิ่งของที่มีกลิ่นอีกฝ่ายติดอยู่มากองรอบตัวหรือ ‘สร้างรัง’ เพื่อให้ถูกโอบล้อมด้วยกลิ่นของคู่ เป็นการเพิ่มความรู้สึกปลอดภัยให้ตนเองของโอเมก้ามีครรภ์

ทั้งนี้ทั้งนั้นการใช้จักรวาล Omega Verse มาสร้างบทหรือพล็อตสามารถสะท้อนให้เห็นถึงปัญหาเชิงลึกในเรื่องของการกดขี่หรือการมีชนชั้นวรรณะในสังคมได้เป็นอย่างดี ถือเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อนเป็นอย่างมาก ต้องใช้ความระมัดระวังในการเขียน ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ยังสามารถเพิ่มความสนุกให้กับบทได้อีกด้วย

Author : Wariss

แหล่งข้อมูล :

https://aboth-info.wixsite.com/whatisabo

https://www.phoenixnext.com/guild/omegaverse

https://urbancreature.co/omegaverse-problematic-world/

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/f8dbc1c8-895f-411c-bdac-ee08c7e95e34.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/9c431385-adbe-488d-9ee9-c959104cbb8d.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-08-21T20:00:23.000Z","content_types_title":"HEALTHY LIFESTYLE","slug":"/greenwave/healthy"},{"station_id":2,"content_id":8962,"title":"เหงื่อบอกโรค","content":"

เหงื่อมี 2 ประเภทใหญ่ๆ
1.เหงื่อแตกทั้งตัว อาจจะมีปัจจัยมาจากหลายๆสาเหตุ ไม่ว่าจะมาจากโรคร้อนที่เข้าไปทำร้ายร่างกาย เมทาบอลิทึมที่สูงขึ้น หรืออารมณ์ตื่นเต้น ก็อาจทำให้มีเหงื่อออกได้เช่นกันค่ะ โรคบางโรคก็ทำให้เหงื่อทั้งตัวได้ เช่น น้ำตาลในเลือดต่ำ ไฮเปอร์ โรคเบาหวาน หรือแม้กระทั่งโรคที่สาวๆมักจะกลัวกัน คือ โรควัยทอง

2.เหงื่อออกเฉพาะที่ ตามหลักแพทย์แผนปัจจุบัน ยังไม่สามารถระบุได้ว่าเกิดจากอะไร อาจจะเกิดจากต่อมเหงื่อบริเวณนั้นทำงานผิดปกติ แต่ตามหลักแพทย์แผนจีนแบ่งออกเป็น

1.เหงื่อออกตอนกลางวัน อยู่ดีๆ ไม่ได้ทำอะไรเลยเหงื่อก็ไหลเองค่ะ เหงื่อแบบนี้มาจากม้ามที่อยู่ในร่างกายเราพร่อง หรือ อ่อนแอ การบำรุงม้าม จะช่วยหยุดเหงื่อได้หน่อยค่ะ แล้วอาการจะดีขึ้นตามมา

2.เหงื่อออกตอนกลางคืน เป็นเหงื่อที่ออกตอนนอน ตื่นเช้ามาก็ไม่มีแล้ว ทางแพทย์แผนจีน คือ อาการของอินพร่อง หมายถึงอินน้อย ซึ่งต้องบำรุงอิน โดยทางที่ดีแนะนำให้รักษากับหมอผู้เชี่ยวชาญนะคะ

3.เหงื่อออกที่รักแร้มากเกินไป เหงื่อออกที่รักแร้เป็นปัญหาสำหรับเราอย่างมาก ถ้ามีกลิ่นด้วยจะทำให้เรายิ่งเสียความมั่นใจ เหงื่อบริเวณรักแร้มากผิดปกตินั้นอาจเกิดมาจากต่อมเหงื่อผลิตเหงื่อมากเกินไป หรือว่าเรารับประทานอาหารมากเกินไป อันนี้มีวิธีแก้ค่ะ อาจจะงดอาหารที่รสจัดเกิดไป เช่น กระเทียม เครื่องเทศต่างๆ ตามหลักแพทย์แผนจีนอาจจะมาจากหัวใจร้อน หรือหัวใจพร่อง เพราะเส้นลมปรานจุดแรกของหัวใจก็มาจากรักแร้นั้นเองค่ะ ความเครียดก็เป็นผลทำให้เหงื่อออกเยอะนะคะ เหมือนตอนเข้าห้องสอบ หรือสัมภาษณ์งานแอดมินก็เคยเป็นค่ะ ^^

4.เหงื่อออกบริเวณรอบอวัยวะเพศ หลายคนมีอาการนี้ เหงื่อออกบริเวณอวัยเพศมากเกินไปนั้น จะทำให้เกิดการหมักหมม และมีกลิ่น เกิดมาจากความร้อนชื้นอยู่ด้านล่าง ทำให้มีอาการหลายอย่างตามมา เช่น คันบริเวณอวัยวะเพศ อวัยวะเพศมีกลิ่นแรงไม่พึงประสงค์ ทางที่ดีพบแพทย์ดีกว่านะคะ เพราะการรักษาความชื้นค่อนข้างยากหน่อย บางคนอาจจะมีอาการของต่อมลูกหมากโต ต่อมลูกหมากอักเสบ หรือโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ก็มีสิทธิ์ทำให้ทำให้เหงื่อออกที่อวัยเพศได้เช่นกันค่ะ

5.เหงื่อออกที่มือที่เท้า หลายคนถามว่าเป็นโรคหัวใจหรือป่าว แต่ไปตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจ ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย คุณหมอบอกว่าปกติ ตามหลักแพทย์แผนจีนนั้นมาจากหลายสาเหตุเช่น กระเพาะและม้ามร้อนชื้น หรืออาจจะเกิดจากภายในมีความร้อนชื้นสูงก็ทำให้เหงื่อโดนขับออกตามมือตามเท้าได้ และอีกอย่างคือ ม้ามพร่องก็อาจจะทำให้เหงื่อออกตามมือตามเท้าได้เช่นกัน เพราะม้ามควบคุมกล้ามเนื้อมือและเท้าค่ะ

สุดท้ายไม่ว่าเราจะมีอาการแปลกๆแบบไหน อย่านิ่งนอนใจนะคะ ควรไปปรึกษาแพทย์ผู้เชี่ยวชาญและทำการรักษาต่อไป ด้วยความห่วงใยจาก Green wave 106.5 FM ค่ะ ^^

Collector by รุ่งโนรี ’Girl Music & Travel Lover

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/9ac1e9e5-bbd9-455f-96bd-69888f35433f.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/e6d2416c-8f52-4eb5-97d5-57c2e7f89c93.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-08-20T17:46:53.000Z","content_types_title":"HEALTHY LIFESTYLE","slug":"/greenwave/healthy"},{"station_id":2,"content_id":8955,"title":"นปโปะหม่ำๆ จะทำยังไง? ถ้าน้องหมาไม่ยอมกินอาหาร","content":"

นปโปะหม่ำๆ หม่ำๆ กู๊ดบอย คือทำนองเพลงติดหู ที่เรามักได้ยินบนโลกโซเชียลในช่วงที่ผ่านมา ซึ่งที่มาของเพลงสุดน่ารักนี้ ก็เกิดจากเจ้าหมา ‘นปโปะ’ ที่ไม่ยอมกินอาหารโดยเด็ดขาดถ้าเจ้าของไม่ร้องเพลงให้ฟัง (ต้องมีทำนองด้วยนะ ไม่งั้นหนูไม่กิน!) ทำให้ใครหลายๆคนที่ได้เห็นคลิปวิดีโอของนปโปะต้องอมยิ้มไปตามๆกัน แต่เอ๊ะ…แล้วสาเหตุที่ทำให้น้องหมาหลายๆตัว ไม่ยอมกินอาหารง่ายๆคืออะไรกันนะ

สาเหตุที่สุนัขไม่กินอาหาร

1.อาการป่วย

ถึงแม้ว่าการอยากอาหารที่ลดลง ไม่ได้หมายความว่าน้องๆกำลังมีโรคร้ายแรงเสมอไป แต่การตรวจหาความผิดปกติอย่างทันท่วงทีก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน เช่น การเจ็บปวดทางร่างกาย ปัญหาทางช่องปากและฟัน การติดเชื้อในลําไส้ หรือมีสิ่งแปลกปลอมอุดตันทางเดินอาหาร เป็นต้น

2.การฉีดวัคซีน

การฉีดวัคซีนเสริมสร้างภูมิคุ้มกันอาจมีผลข้างเคียง ทำให้สุนัขสูญเสียความอยากอาหารในระยะเวลาสั้นๆได้

3.สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นเคย

สถานที่แปลกใหม่อาจทำให้น้องหมาเกิดความเครียดและประหม่าได้ รวมไปถึงการเดินทางด้วยรถยนต์ก็อาจทำให้น้องๆรู้สึกคลื่นไส้ เมารถ ทำให้ไม่อยากอาหารได้เช่นกัน

4.พฤติกรรมส่วนตัว

นิสัยของสุนัขบางตัวอาจมีความ ‘เลือกกิน’ ไปนิด ลองสังเกตดูว่าน้องหมาของเรามีนิสัยส่วนตัวอย่างไร และนำมาปรับใช้กับวิธีการฝึกกินอาหาร เช่น การให้อาหารเป็นเวลา หลีกเลี่ยงการให้อาหารใกล้สุนัขตัวอื่นจนเกินไป การปรับชามข้าวให้มีความสูงพอดีต่อตัว ตรวจสอบอาหารว่าไม่เหม็นอับ และไม่แข็งจนเกินไป เป็นต้น

5.น้องหมาได้รับของรางวัลมากเกินไป

ความ ‘อิ่ม’ จากการกินขนมเยอะเกินไป อาจทำให้น้องๆรู้สึกไม่หิวอาหารแบบเดิมๆที่เคยกิน การกินขนมควรเป็น ‘รางวัล’ ของสุนัข ไม่ใช่อาหารจานหลัก และควรมีสัดส่วนไม่เกิน 10% ของแคลอรีต่อวันเมื่อคำนวณตามน้ำหนักตัว เพราะการให้ขนมมากเกินไปอาจนําไปสู่โรคอ้วนในสุนัขได้อีกด้วย

วิธีกระตุ้นความอยากอาหารของน้องหมา

1.เปลี่ยนอาหารเม็ด

โดยการเลือกสูตรอาหารที่มีส่วนผสมคล้ายกับอาหารสูตรเก่า และช่วยปรับให้ระบบย่อยอาหารของน้องๆรู้สึกคุ้นเคย ด้วยการค่อยๆผสมอาหารใหม่เข้ากับอาหารเก่า และเพิ่มปริมาณของอาหารใหม่ในแต่ละมื้อ

วันที่ 1-2: ผสมอาหารใหม่ 25% กับอาหารเก่า 75%

วันที่ 3-5: ผสมอาหารใหม่ 50% กับอาหารเก่า 50%

วันที่ 6-7: ผสมอาหารใหม่ 75% กับอาหารเก่า 25%

วันที่ 8 เป็นต้นไป : อาหารใหม่ 100%

ซึ่งสุนัขบางตัวอาจจำเป็นต้องใช้เวลาในการเปลี่ยนนานมากกว่านี้ โดยเฉพาะกับน้องๆที่มีกระเพาะย่อยอาหารบอบบาง

2.เพิ่มท็อปปิ้งตกแต่งอาหาร หรือ ทําให้อาหารเม็ดนิ่มลง

เติมน้ำหรือซุปผักอุ่นๆลงในอาหารแห้งและปล่อยแช่ให้นิ่ม ช่วยให้น้องหมาเคี้ยวอาหารได้ง่าย เพิ่มกลิ่น กระตุ้นความอยากอาหาร (ตรวจสอบให้แน่ใจด้วยนะ ว่าไม่มีหัวหอมหรือกระเทียมอยู่ในส่วนผสมของน้ำซุป เพราะอาจทำลายเซลล์เม็ดเลือดแดงทำให้น้องเป็นโรคโลหิตจางได้)

3.หลีกเลี่ยงการให้อาหารโดยไม่มีเงื่อนไข

การวางอาหารของน้องหมาทิ้งไว้ให้เดินมากินตอนไหนก็ได้ อาจจะดูเป็นวิธีที่สะดวก แต่ก็ส่งผลตามมาหลายอย่าง เช่น การไม่เห็นพฤติกรรมความอยากอาหารที่เปลี่ยนไปของน้องๆ ซึ่งอาจเป็นสัญญาณของปัญหาทางร่างกาย

ผู้เลี้ยงควรกำหนดเวลาให้อาหารอย่างชัดเจน และทำการจับเวลา 15 นาที หากในช่วงเวลานี้น้องๆมีท่าทีไม่ยอมกินอาหารที่วางไว้ ให้เก็บอาหารจนกว่าจะถึงเวลามื้อต่อไป เป็นการฝึกให้น้องหมาไม่ติดนิสัยเมินอาหารนั่นเอง

4.ทําให้มื้ออาหารเป็นเรื่องสนุก

ทำให้การกินอาหารตื่นเต้นขึ้น ด้วยการใส่อาหารไว้ในเครื่องเล่นสำหรับน้องหมา กระตุ้นสัญชาตญาณการหาอาหาร รวมไปถึงการให้คำชมเมื่อน้องๆยอมกินอาหารนั่นเอง

สุดท้ายนี้ การเมินไม่ยอมกินอาหารของน้องหมาเกิดได้จากหลายสาเหตุ ทั้งพฤติกรรมส่วนตัว ความประหม่า หรืออาการเจ็บป่วย เจ้าของจำเป็นต้องสังเกตนิสัยและความผิดปกติที่น้องๆพยายามจะบอกเรา และหากน้องหมาไม่ยอมกินอาหารนานกว่าสองวัน (หรือสองมื้อหากมีโรคประจําตัว) ควรติดต่อสัตวแพทย์ เพื่อตรวจให้แน่ใจว่าน้องๆจะสุขภาพดี เหมือนกับน้องนปโปะ ที่หนูแค่อยากได้ยินคำชมเยอะๆตอนกินข้าวเฉยๆน้า

Author : L’ara

","feature_image16_9":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/610aed15-172e-4186-b73f-1f7243f33f8f.jpeg","feature_image1_1":"https://storage.googleapis.com/atime-media-prod/content/e546d1ce-bbff-4630-b30a-639c869f4499.jpeg","feature_image3_2":"","feature_image2_3":"","feature_image9_16":"","publish_date":"2024-08-20T11:09:15.000Z","content_types_title":"HEALTHY LIFESTYLE","slug":"/greenwave/healthy"}]}

CLUB FRIDAY

เมื่อพ่อหม้ายมาเจอแม่หม้าย สุดท้ายอยากได้ FWB | 09 มิ.ย . 66 | Atime